Ήμουν εκεί. Πραγματικά, δεν χρειάζονται λόγια. Μουσική πανδαισία. Το βίντεο αυτό όμως δεν μπορεί να παρουσιάσει όλα όσα έγιναν εκείνη τη βραδιά και ιδίως το τελευταίο της κομμάτι, μετά τις 4, με Δημήτρη Μυστακίδη και πιτσιρικάδες μπουζουξήδες στο τραπεζάκι στον τοίχο, κολλητά στο κλειστό καφενεδάκι, δύο μέτρα κυματιστή λαμαρίνα από πάνω να κόβει τη δυνατή μπόρα και εμάς όλους, όρθιους και στριμωγμένους να ακούμε και να τραγουδάμε, ενώ βρεχόμαστε και πίνουμε. Δεν νομίζω να έχω ζήσει άλλη τόσο δυνατή στιγμή σε γλέντι.
Εντάξει τι να λέμε…οι κριτικές περισσεύουν.Απλά το απολαμβάνεις χωρίς λόγια όπως λέει και ο Δανός.
Ειναι πολύς καιρός που τρωγόμουνα να δημοσιεύσω το βιντεάκι αυτό απο την Πριγκηπέσσα (http://www.youtube.com/watch?v=FF3TeBunwPw) και ο μόνος λόγος ήταν η φωνάρα αυτής της κοπέλας της Θοδώρας ,που είναι σαν να βγήκε απο δίσκο γραμμοφώνου ,που δίνει μαθήματα ύφους,χρώματος αλλά και σεμνότητας…είναι και πολύ γλυκειά παρεπιπτόντως 
Προς Μυστακίδη: Τις Αψιλίες πάντως τις προτιμάω πιο γιαβάσικες όπως στην Πριγκηπέσσα…στο Πήλιο σας ξέφυγε λιγάκι
Νίκος
Multi μάλλον έχεις δίκιο, αλλά αν με πιάσει το “γιουφτλούκι” δεν μπορώ να αντισταθώ!