Καλά κάναμε και δεν ασχοληθήκαμε νε τις τελετές, μιά όμως και με υποχρέωσαν σ’ άλλη λίστα να πάρω θέση, αντιγράφω γιά πλάκα το κείμενο που μου βγήκε.
Γιά να ξεμπερδεύομε με τις Τελετές.
Α) Εν συνόλω. Με κάλυψε πληρέστατα ο Σιδηρόνικος.
Β) Επί μέρους.
- Το “ʼναψε το τσιγάρο” έπρεπε να το τραγουδήσει η πρώτη διδάξασα, Καίτη Γκρέϋ, ως Blues mama που είναι και φαίνεται.
- Ομοίως το “Αθήνα”, η Νάνα Μούσκουρη.
- Δεν έπρεπε να λείπει ο Ντέμης Ρούσος, που θα μπορούσε να τραγουδήσει… τον “Καϊξή” (μη γελάτε, του τόχω προτείνει και δέχτηκε).
- Το Ντάτσουν έπρεπε να γίνει καρότσα-σκηνικό, και κανείς δε θα καταλάβαινε τη διαφορά. Αντ’ αυτού, φτάσανε ως τη… Σίφνο και το πλήρωσαν 10 περιουσίες!
- Τα καρπούζια έπρεπε να πέφτουν απ’ τον ουρανό, αντί γιά μπαλλόνια.
- Το “Στου Θωμά” έπρεπε να χορεύεται από τους μπουζουξήδες, γύρω από τον ανοιχτό τάφο της Μαρίκας.
- Στο “Μάνα μου Ελλάς” έπρεπε να προβάλλεται και η Καταστροφή της Σμύρνης.
- Το “Καραμπιμπερίμ” έπρεπε να τραγουδηθεί στα original Τούρκικα, κι όχι στην παράφραση του Παπαϊωάννου.
- Στη “Μισιρλού” με τη Βίσσυ έπρεπε να προβάλλεται το Pulp Fiction, και ν’ ακολουθεί ο Τσίγκος ως Ελληνοαμερικάνος μαφιόζος, να το τραγουδάει στο στυλ του πρώτου διδάξαντος, Πατρινού (Μουσουρλούμ’).
- Ο Καρβέλλας έπρεπε να τραγουδήσει το “Καλοκαιρινές Διακοπές γιά πάντα”.
- Ο Χατζηγιάννης έπρεπε να μείνει στο μαγαζί του, που τους ανάγκασε να το κλείσουν και χάσανε το μεροκάματο οι άνθρωποι.
- Ο Σαββόπουλος έπρεπε να πει το “Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή”, ή, έστω, το “Μακρύ ζεϊμπέκικο γιά το Νίκο”.
- Δεν έπρεπε να λείψει το ασμάτιον “Μαρουγάνα, Προύσα, Μαύρο” ή έστω το “Είσαι και χασικλής”, ή ακόμα και το “Είμαι πρεζάκιας” του Ανέστου ή του Γιοβάν Τσαούς, γιά να μάθει ο κόσμος όλος πως έχουμε καλύτερες ουσίες από το “έκστασι” του Τιέστο (Θυέστης;)
- Δεν έπρεπε να λείπει η Καλομοίρα.
- Οι “τσιγγάνες” έπρεπε να είναι τσιγγάνες.
- Η “σημερινή πραγματικότητα”, έπρεπε να εκφραστεί με τα παιδιά των φαναριών να χορεύουν συρτάκι.
- Το φύσιμα της μικρούλας, δεν έπρεπε να σβύσει τη φλόγα, αλλά να τη φουντώσει.
- Παραλειπόμενο από την τελετή έναρξης: Τη φλόγα έπρεπε να την ανάψει η Γιάννα, με βεγγαλικό. Έτσι θάβγαινε και Προφήτις!
(αν θέλετε συνέχεια, μου λέτε).
Γ) Επί της ουσίας.
Ο λόγος πρέπει νάχει νόημα. Και η τέχνη είναι λόγος. Τα πράγματα που δεν έχουν άλλο νόημα από το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα, είναι φολκλορικά. Τα πράγματα που μεγιστοποιούν αυτό το (ταυτολογικό) νόημα, είναι κιτς.
Σ’ ό,τι αφορά την πολιτική οπτική του πράγματος, είπαμε, ο Σιδηρόνικος (αλλά και ο Ευγένιος) τάπαν όλα.
Σ’ ό,τι αφορά το τσιφτετελογλέντι (θεμητό κι αυτό), η παράσταση ήταν αδέξια χτισμένη, η αλληλουχία των τραγουδιών ήταν αντικαβλωτική (με το συμπάθειο), και το κοινό παν-ψυχρο και αμέτοχο. Αν εγώ στο σπίτι μου αναφώνισα “Α! Το τραγούδι μου” στον Νταλάρα, κι αν η Λαμπρινή έριξε ένα τσιφτετέλι σπίτι της στη Μαντουμπάλα, αυτά έγιναν γιά λόγους προσωπικούς…