Μετά από αρκετές προσπάθειες εγκρίθηκε η συμμετοχή μου σε ένα ευρωπαϊκό σεμινάριο σε θέματα εκπαίδευσης που θα γίνει 17-24 Οκτωβρίου στην Αττάλεια της Τουρκίας. :088:
Ο διοργανωτής (Γερμανός) μου ζήτησε να φέρω μαζί μου κάτι που να θυμίζει και να δείχνει τη χώρα μου. «CD με συρτάκι, για να χορέψουμε ελληνικούς χορούς και ούζο» είπε συγκεκριμένα. Για το ούζο δεν έχω πρόβλημα να επιλέξω. Εμείς βγάζουμε σπιτικό τσίπουρο εξαιρετικής απόσταξης (έναν προβληματισμό για το πώς θα το περάσω μέσα στο αεροπλάνο έχω, αλλά το επεξεργάζομαι. Αν έχει κανείς γνώση, ας με διαφωτίσει).
Για τα τραγούδια όμως έχω κολλήσει. Τι περιμένουν οι ξένοι (Γερμανοί, Εσθονοί, Τσέχοι, Πολωνοί κλπ) να ακούσουν; Ποια τραγούδια είναι αυτά τα αποκαλούμενα «τουριστικά», με τα οποία έχει συνδεθεί και προβληθεί η χώρα μας έξω; Ή μήπως να τους παρουσιάσω τοπικούς χορούς, άγνωστους σε αυτούς; Αν έχει κανείς να προτείνει τίτλους τραγουδιών θα με βοηθούσε. :082:
Άσχετο: Ευχαριστώ τον Gilles για την άμεση ανταπόκρισή του σε τεχνικά ζητήματα!:109:
Φιλε αν βαλεις ενα μπουκαλι με τσιπουρο μεσα στην βαλιτσα σου δεν υπαρχει προβλημα.Το δικαιουσαι.Εκτος αν θελεις να παρεις καμια νταμιζανα μαζι σου!!!
Οσο για την μουσικη,αν εχεις μαζι σου μουσικη με τον Ζορμπα και χασαποσερπικα δεν θα πεσεις εξω!!!
Υ.Π.Παρε μαζι σου και κανα αμανε για καβατζα.Δεν ξερεις τι γινετε!!!:089:
Έ, ακριβώς αυτά ΔΕΝ θα παρουσιάσεις, φίλε luke.
Το άλμπουμ “Αψιλίες” είναι νομίζω πολύ κατάλληλο. Βέβαια δεν προσφέρεται για άγρια χοροπηδητά στα οποία αρέσκονται ιδιαίτερα Γερμανοί, Τσέχοι, Πολωνοί και άλλοι Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι. Σʼ όσους αρέσουμε. Δεν είμαστε η χώρα του sirtaki, ούτε του χοροπηδητού. Θα τους εξηγήσεις ότι στη χώρα μας ευτυχίσαμε, σε αντίθεση με τους δυτικοευρωπαίους, να διατηρήσουμε σχεδόν ζωντανή την παράδοσή μας μέχρι σήμερα και αυτό το χαιρόμαστε. Το φοβάσαι το «Αψιλίες»; Άντε να πώ ότι σε καταλαβαίνω. Πάρε τότε κάποιο δισκάκι με Μάρκο, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνη, τα κλασικά. Αν μπορούν τα παιδιά που θα έχεις μαζί σου, ας χορέψουν χασάπικο και ζεϊμπέκικο, χωρίς φιοριτούρες και χορογραφίες. Να αποφύγεις χασικλίδικα, αν γίνεται (που να τους εξηγήσεις τώρα, που έλεγε και ο Μπιθικότσης…). Και να τους τονίσεις ότι είμαστε από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης όπου νέοι άνθρωποι μπορούν την σήμερον ημέραν να στήσουν ένα γλέντι τρικούβερτο που θα κρατήσει διψήφιο αριθμό ωρών ακούγοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τραγούδια του τόπου τους. Σχεδόν κανείς άλλος Ευρωπαίος δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο Πολίτη.Ευκαιρία να μάθουν ποιοί είμαστε και τι μας αρέσει και οχι να ακούσουν αυτό που πιθανόν να τους αρέσει.Ευτυχώς υπάρχει και μιά άλλη Ελλάδα και έχουμε χρέος να την διατηρήσουμε και να την αναδείξουμε.ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
Αν ειχατε ενα μπραβοκουμπο κυριε Νικο θα το πατουσα, αλλα δεν υπαρχει το ατιμο! Να προσθεσω επισης οτι το γλεντι το τρικουβερτο το κανουμε και χωρις ολοκληρη ορχηστρα. Πολλες φορες μου εχει τυχει να κανουμε πολυωρα γλεντια με ενα μονο οργανακι.
Υ.Γ. Αν μπορουσες φιλε luke να μαζεψεις και παραδοσιακη μουσικη απο διαφορα μερη της Ελλαδας ακομα καλυτερα. :088: Η Ελλαδα αλλωστε ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συρτακι, Ζορμπα, σουβλακι και μουσακα.
Οι ξενοι ανταποκρίνονται καλά σε οτι εχει σχεση με 2/4 ο,τι και να βαλεις τους αρεσει και παλαμακια παλαμακια γουστάρουν:090:.Βεβαι επειδη δεν ειμαστε ολο γλεντι και χαρα βαλε καμια ζειμπεκάρα και καρσιλαμαδακια να δωσεις λιγο το δικο σου στίγμα αναλογα με τα ατομα βεβαια που θα παίζεις.
Ξεμπαρκο βεβαια αλλα θα σας πω ενα ωραιο σκηνικο φετος το καλοκαιρι στο Πλωμαρι-Λεσβου.Παιζαμε σε ενα μαγαζι που ολοι ηταν ξενοι,για εισαγωγη παιζαμε Zorbas the Greek , χαρταετους να μην μας πριζουν μετα και υστερα ελευθερα μιας και κανεις δεν καταλαβαινε τιποτα απ οτι παιζαμε.Στα χασαπικα καραγουσταρανε,επειδή ξενερωναμε βαζαμε τα δικά μας,χωνω ενα βραδυ το ειμαι πρεζακιας μαθε το απ το 5ο τραγούδι να τους βλεπεις περα δωθε παλαμάκια χαρά και κακό και οι μαγαζάτορες να τραβάνε τα μαλιά τους, αυτά ειναι!!!:245::245::245::245:
Πάρε τότε κάποιο δισκάκι με Μάρκο, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνη, τα κλασικά. Αν μπορούν τα παιδιά που θα έχεις μαζί σου, ας χορέψουν χασάπικο και ζεϊμπέκικο, χωρίς φιοριτούρες και χορογραφίες. Να αποφύγεις χασικλίδικα, αν γίνεται (που να τους εξηγήσεις τώρα, που έλεγε και ο Μπιθικότσης…). Και να τους τονίσεις ότι είμαστε από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης όπου νέοι άνθρωποι μπορούν την σήμερον ημέραν να στήσουν ένα γλέντι τρικούβερτο που θα κρατήσει διψήφιο αριθμό ωρών ακούγοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τραγούδια του τόπου τους. Σχεδόν κανείς άλλος Ευρωπαίος δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Κατά την προσωπική μου άποψη ότι καλυτερο εχω ακουσει-διαβάσει για τη προβολή μας στους ξενους… :088:
Γιατί δεν έχετε κουμπακι μπραβο σαν επιλογή; Αυτη η απάντηση θα γεμιζε πιστεύω τη σελίδα… :109:
luke,ειναι ΄΄ευκαιρια΄΄να παρουσιασεις αυτο που εσυ θεωρεις σημαντικο σαν πολιτισμο της χωρας σου.
τι θα τους αρεσει και τι οχι,δεν θα πρεπει να απασχολει…απλα μη πιασεις τα άκρα,οπως σωστα ειπανε οι προηγουμενοι(χασικλιδικα),αλλά φτανει πια με τον greek zorba!και τις φωνες και τις ψευτικες μαγκιες.
βαλε τον εαυτο σου στη θεση τους…θα ηθελες επιδειξη?ή παρουσιαση του πολιτισμου?
οσο για το ουζο?δεν το συζηταμε!!τσιπουρο παραγωγης?!αυτο θα τους κερασεις!καλη επιτυχια.
Διαφωνώ με την “συτράκι μπουζούκι” κατάσταση (άλλωστε 6 χρόνια στη Γαλλία τη σιχάθηκα), ωστόσο έάν θέλουμε να είμαστε κοντά σε αυτό που περιμένουν οι ξένοι, υπάρχουν ωραιότατες λύσεις, χωρίς κιτσαριό και γεμάτες μουσική: Ξαρχάκος, Ζαμπέτας, Θεοδωράκης σε αυθεντικές ή καλές εκτελέσεις -όπως για παράδειγμα από το Συγκρότημα Μπουζουκιών Δρόμος- σε κάνουν να περάσεις υπέροχα με κάτι πιο… μέινστριμ !!!
Βέβαια και τα ρεμπέτικα και σμυρναίικα, μια χαρά τους αρέσουν, ειδικά μετά από λίγο τσίπουρο :102:!
Γι’ αυτό σας παρακαλώ ό,τι βλακεία και να γράφω μη με αποπαίρνεται, αλλά να μου βάζετε ευρώ…ε!ε! βαθμούς ήθελα να πω.
Θέλω να αγοράσω κι ένα μπουζουκάκι και κοστίζει 10.589 ευρώ!!! έχει σκάφος ψαροκόκκαλο και άμα δεν ξέρεις ένα τραγούδι, το παίζει μόνο του. Άσε που αυτοκουρδίζεται!!!:102::247:
Έχεις ρωτήσει για αγορά με τη μέθοδο leasing;:084: Υ.Γ.
Είχαμε δεν είχαμε το μπαχαλοποιήσαμε το θέμα του ανθρώπου. Συγνώμη ρε φίλε luke αλλά οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα…
Παιδιά με βάλατε σε σκέψεις :082:(αυτό ήθελα άλλωστε).
Αψιλίες = Το γούστο μου αλλά με το σμυρναίικο μάλλον θα μπερδευτούν και κινδυνεύουμε να μας περάσουν για Τούρκους :080:(για τους ξένους δεν είναι απίθανο). Το ίδιο συμβαίνει και με τους τοπικούς μας χορούς, που είναι κυρίως με ζουρνά, ίδιο με τον τούρκικο.
Ρυθμός 2/4 = Σωστό το να μπορούν να συμμετέχουν, δίχως να βάζουν τρικλοποδιά ο ένας στον άλλο
ZorbastheGreek = Να, αυτό είναι που σιχαίνομαι.:079:
Σωστή η anna! Παρουσίαση πολιτισμού. Μου θυμίζει τις εκδρομές που κάνει κανείς εκτός του γκρουπ τουριστικού γραφείου. Να βυθίζεσαι στην καθημερινότητα του ντόπιου. Αλλά αυτό θέλει και κάποια διάθεση κατάνυξης. Βλέπω να στέλνω τα (πολλά) μπουκάλια με το τσίπουρο χωριστά με την courier. :247:
Σκέψη: Στη νοητή βουτιά μου στην μουσική καθημερινότητα της σύγχρονης Ελλάδας βρήκα μόνο Ρουβά, Βανδή κλπ. Τα δικά μας (ρεμπέτικα, λαϊκά, δημοτικά κλπ) είναι και πάλι μουσική του περιθωρίου.:112:
Ξαρχάκος, Ζαμπέτας, Θεοδωράκης + Συγκρότημα Μπουζουκιών Δρόμος = Καλό ακούγεται. Θα κάνω μια επιλογή. Αλλά θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε ένα top ten αντιπροσωπευτικότητας; Το λέω επειδή είδα ανταπόκριση από τα μέλη.:110:
Όχι απλά καλό!!! Πιστεύω είναι η καλύτερη λύση μιας και τα παιδιά έχουν δουλέψει αμέτρητες ώρες πάνω σε αυτά τα κομμάτια και αυτό που βγαίνει θα τους αφήσει άφωνους!!!
Για μία περαιτέρω βοήθεια και μιας και έχω ανεβάσει κάποια κομμάτια του Συγκροτήματος “ΔΡΟΜΟΣ” στο youtube σου υποδεικνύω:
Γύρισα από το σεμινάριο στην Αττάλεια. Καταπληκτική πόλη 700χιλιάδων κατοίκων. Καμία σχέση με ότι έχω δει στην Ελλάδα. Δεν ξέρω κατά πόσο η υπόλοιπη Τουρκία βρίσκεται πίσω από το φεγγάρι, εκεί πάντως μας βάλανε τα γυαλιά. 8ώροφες πολυκατοικίες που απείχαν η μια από την άλλη 30μ. Έμοιαζαν σαν μανιτάρια. Μεγάλοι καθαροί δρόμοι. Μπορούσες να μετακινηθείς παντού και γρήγορα με λεωφορεία και τραμ. Πεντακάθαρα (μέσα και έξω) ταξί. Ευγενικοί άνθρωποι. Πώς να μην φύγουν προς τα εκεί οι οικογενειακοί τουρίστες και να μας μείνουν οι μπεκρήδες Άγγλοι;
Κάθε βράδυ ξημερώναμε σε Türkish Bar όπου έπαιζε ένα συγκρότημα καταπληκτική τούρκικη μουσική (Σάζι, μπάσο, φλογέρα, κρουστά). Στα δύο βιντεάκια που ακολουθούν παίρνετε μια μικρή γεύση. Δυστυχώς τα τράβηξα με το κινητό και είναι μικρά με φτωχή ποιότητα.
Στην παρουσίασή της χώρας και του σχολείου μου έγινε ο χαμός. Στην αρχή τους πότισα με το σπιτικό τσίπουρο (είναι αλήθεια ότι ήταν ένα κλικ δυνατότερο από άλλα ποτά της αγοράς, με αποτέλεσμα στο πρώτο ποτήρι να ταραχτούν). Παράλληλα τους εξηγούσα την προέλευση του χορού σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία. Περιέγραψα τα βασικά χαρακτηριστικά των ελληνικών χορών κατά περιοχές π.χ. Ηπείρου, Θρακιώτικα κλπ (Με τον βιντεοπροβολέα έδειχνα στολές κάθε περιοχής και στάσεις χορού). Μετά τους μοίρασα φωτοτυπίες με το πεντάγραμμο, όπου είχα σημειώσει τον ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Όχι τα γνωστά παλαμάκια στην πίστα αλλά όπως τον συνοδεύει η κιθάρα. Στη συνέχεια έβαλα στο CD-player το τραγούδι «Πέντε Έλληνες στο Άδη» από την εκτέλεση του Τρίχορδου για να το συνοδεύουν χτυπώντας παλαμάκια. Κατόπιν τους μοίρασα τυπωμένο σε χαρτί την μετάφραση των στίχων, παράλληλα με τα λόγια του τραγουδιού σε greeklish. Το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται. Αισθάνθηκαν σαν τους πέντε Έλληνες. Άλλος παραπατούσε, προσπαθώντας να χορέψει στο ρυθμό, άλλος τραγουδούσε διαβάζοντας, άλλος τους χτυπούσε παλαμάκια. Με μεγάλη δυσκολία τράβηξα ένα μικρό βίντεο που δείχνει ξώφαλτσα λίγες στιγμές.
Δεν είχα το κουράγιο για παραπάνω. Απολάμβανα και εγώ τη φάση. Δεν ξέρω κατά πόσο η συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιού βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους και αν έτσι έπρεπε ή δεν έπρεπε να παρουσιάσω την Ελλάδα. Εμένα μου άρεσε και οι υπόλοιποι το ευχαριστήθηκαν. Αν είχα την ευκαιρία να το ξανακάνω, πάλι τα ίδια θα έκανα.
Και οι γονείς μου πήγαν πριν λίγες μέρες στην Πόλη.Και μου είπαν πως ήταν πεντακάθαρα.Και ουρανοξύστες και τέτοια.Σαν την Αμερική.Πέρασαν τέλεια και ήταν λίγο πιο φτηνά από διακοπές στην Ελλάδα.
Φίλε Λουκά, φαίνεται πως τα κατάφερες ωραία! Και θα περάσατε ωραία και στα τουρκικά μπάρ, όμως τα δείγματα που μας έδωσες δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικά της εκπληκτικής μουσικής τους. Ε, τουριστική πόλη είναι, τι περιμένεις…
Η ένστασή μου είναι στο ζεϊμπέκικο, και είναι διττή: Πρώτον, οι Τούρκοι δεν περιμένουν να τους μάθουμε εμείς το ρυθμό του, τον ξέρουν πολύ καλά (στις περιοχές όπου ο χορός επιχωριάζει) και σε τελευταία ανάλυση, αυτοί μας τον έμαθαν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παράδειγμά σου, το κομμάτι Πέντε Έλληνες στον Άδη, δεν είναι ζεϊμπέκικο, είναι τετράσημο. Βέβαια, στο χαμό που έγινε, λίγοι θα το πρόσεξαν αυτό και έτσι δείχνει και το σύντομο βίντεο. Αλλά δεν πειράζει, όλα πήγαν καλά!