Καλορίζικο το δεύτερο όργανο…
Το ίδιο είχα κάνει με κιθάρες Πριν 14 χρόνια. Είχα ένα Απαρτιάν του 1973 κιθαρακι χειροποίητο, απίστευτο, και πήγα και πήρα μια lag φθηνή 300 ευρώ για τις ταβέρνες. Έπαιξα 5 χρόνια με την λαγκ, την χάρηκα και η Απαρτιαν έχασε χρόνο ζωής.
Τώρα, δεν θα το έκανα με τίποτα, τα όργανα είναι για να τα χαιρόμαστε, μην γινόμαστε υποχονδριοι.
Πιστεύω πως ένα οργαβο για να το χαρούμε και να το καταλάβουμε σε όλο τον κύκλο ζωής του θέλει 15-20 χρόνια λιώσιμο.
6 «Μου αρέσει»
Ξέρω κι εγώ, Μπάμπη;… Ο Καφετζόπουλος είναι σαν τα καλά παπούτσια. Αν τα φοράς κάθε μέρα ναι, θα μαλακώσουν, θα πάρουν το σχήμα του ποδιού σου, θα ζουν μαζί με το πόδι σου, αλλά … θα το κάνεις ωστόσο;
Ντάξει, δε λέω: κι εγώ έχω ένα λαούτο, καλό, και μ’ αυτό τα κάνω όλα, από παραλία μέχρι δουλειές (που δεν είναι η δουλειά μου, μια στα τόσα άμα τύχει), δε μετανιώνω για μερικές γρατζουνιές που έχει, και κατά κοινή ομολογία παίζει αισθητά καλύτερα από όσα άλλα αδερφάκια του έχω συναντήσει που να έχουν εκτεθεί λιγότερο στον έξω κόσμο, τον σκληρό.
Αλλά Καφετζόπουλο δεν έχω. Αν είχα, θα το ξανασκεφτόμουν. Και σίγουρα δε θα ήθελα να έχω Καφετζόπουλο με γρατζουνιές!
5 «Μου αρέσει»
Μεγάλη κουβέντα άνοιξε… Καταλαβαίνω την αγωνία κάποιου που έχει ένα καλό όργανο και θέλει να το προφυλάξει, αλλά προσωπικά δεν μπορώ καθόλου να παίζω με ένα όργανο που δεν με “ψήνει”.
Ευτυχώς έχω την ρουμάνα που είναι φοβερή κιθάρα αλλά και ανθεκτική, την έχω μονίμως στην πλάτη με την μηχανή σε χιόνια και καύσωνες και ελεύθερο κάμπινγκ. Στο σπίτι παίζω συνέχεια με την Απαρτιάν, είμαι όμως φειδωλός στις μετακινήσεις της.
Το μπουζούκι του Καφετζόπουλου επίσης το κουβαλάω όπου χρειάζεται, αν και δεν έχει χρειαστεί σε τόσο ακραίες καταστάσεις. Ποτέ δεν σκέφτηκα όμως να χρησιμοποιήσω για ευκολία ένα σκυλομπούζουκο που ήταν το πρώτο μου μπουζούκι, γιατί δεν με έψηνε καθόλου να παίζω. Το είχα μόνο για δεύτερο στα μαθήματα. όταν δεν το είχα δανεισμένο σε φίλους.
Το μόνο που κόντεψε να εκθρονίσει τον Καφετζόπουλο από την καθημερινή χρήση, ήταν ένα ωραίο μισομπούζουκο του Παύλου Νιαούρη, το οποίο δυστυχώς πουλήθηκε λόγω ανάγκης. Τους μπαγλαμάδες τους έχω μοιρασμένους, ένας σε ρε-λα-ρε και ένας σε ντουζένια, οπότε παίρνω όποιον χρειαστεί κάθε φορά.
Υγ: Δεν φημίζομαι καθόλου για την προσοχή στα αντικείμενα που χρησιμοποιώ καθημερινά (όργανα, μηχανές, κινητά), όλα έχουν εμφανή σημάδια σκληρής χρήσης. Εκτός από τον Καφετζόπουλο και την Απαρτιάν, που παραμένουν σχεδόν αγρατζούνιστα μετά από τόσα χρόνια! Ένα παράξενο πράγμα, συμβαίνει σχεδόν ασυναίσθητα να τους δίνω παραπάνω προσοχή και φροντίδα.
3 «Μου αρέσει»
Ο δικός μου δεν έχει γρατζουνιές. Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι δεν έχω και μηχανή…
(Ο Σταθόπουλός μου πάντως, σπανιότατα βγαίνει απ’ το σπίτι…)
2 «Μου αρέσει»
Παιδιά αυτά τα έχω απομυθοποιήσει πια… και όλο αυτό έχοντας περάσει το στάδιο του υποχόνδριου.
Φυσικά και προσέχω τα όργανα, αλλά θα σας πω και τι γίνεται:
αν θες να παίξεις ελεύθερα, δεν μπορείς να σκέφτεσαι την φυσική μικροφθορά του οργάνου που γίνεται με τα χρόνια (καπάκι, γρατζουνιές)… δεν μπορεί να σκέφτεσαι “ωχ, θα χαλάσω το λούστο στο όργανο”. Παράλληλα, αν θες να παίξεις καλά, πρέπει να έχεις καλό όργανο να γουστάρεις -αναφέρθηκε αυτό από τον Λίγκα Ρόσα- και να έχει και φωνή. Αν λοιπόν σε καλύπτει το οργανάκι των 300-500 ευρώ και το άλλο το έχεις για …συλλεκτικό, το αδικείς το καλό όργανο. Όπως μου είχε πει ένας πωλητής στον Λογοθέτη Music όταν έψαχνα να πάρω την Λαγκ: “Φίλε, εσύ μου λες ότι είσαι οδηγός και περνάς 10 ώρες στο τιμόνι τη μέρα. κι έχεις μια αμαξάρα στο γκαράζ και κυκλοφορείς με τη σακαράκα…”.
Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ πια.
Life is too fucking short to play with bad bouzoukis
11 «Μου αρέσει»
Καλημέρα στην παρέα, τελικά άνοιξε άλλο θέμα απο αυτό του τίτλου. Εννοείται πως η ανταλαγή απόψεων είναι απολαυστική.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν μπορείς να κάνεις την “λάνζα” με ένα φθηνότερο όργανο(μαθήματα, συχνές μετακινήσεις) που έχει ωραίο ήχο(το μπουζουκάκι του Ματσικα έχει ωραίο ήχο για τα γούστα μου) και να αποαλμβάνεις βεβαίως το πιο καλό όργανο σε πιο safe και ιδιάτερες καταστάσεις(σαν ένα ακριβό μπουκάλι κρασί). Αυτά από μένα ως τελείως ερασιτέχνης.
Εννοείται πως ένας επαγγελματίας που θέλει το καλύτερο αποτέλεσμα, παίζει με ότι εκφράζεται καλύτερα.
Μια μεγάλη καλημέρα σε όλους.
6 «Μου αρέσει»
Συμφωνῶ ἀπολύτως κύριε icitelli , πρέπει νά ἐκτιμοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἐφόσον τό έχουμε . Ὅταν ἐκτιμοῦμε κάτι τὸ χαιρόμαστε , ὅταν δὲν τὸ χαιρόμαστε ἐφόσον τὸ ἔχουμε ὅταν τὸ χάνουμε μετά λέμε ἅχ τὶ ὡραῖο ἦταν τὸ μπουχούκι ποὺ μοῦ κλέψανε … Νὰ εἴσθε καλά .
3 «Μου αρέσει»
Οταν πήρα τη λαύτα μου την καμάρωνα που ήταν όμορφη και καινούργια αλλα σύντομα διαπίστωσα το πρόβλημα του άβαφου καπακιού το οποίο με το παραμικρό κάνει σημάδια και βρωμίζει. Διαπίστωσα επίσης πως με το κακό μου παιξιμο ξέφευγα με την πένα και χτύπαγα το όργανο. Ηθελα λοιπόν να το χαρώ αλλά όχι να το ρημάξω μαθαίνοντας να το παίζω. Πήρα λοιπόν προστατευτικό φίλμ χωρίς κόλλα και κάλυψα προσωρινά 1 σημείο στο καπάκι και όταν με το καλό μπορέσω να το παίξω χωρίς να το σκάβω μπορεί να τη βγάλω.
3 «Μου αρέσει»
Εγώ έχω καλύψει την “προβληματική” περιοχή με απλή αυτοκόλλητη διαφανή ταινία, 1 Ε το ρολό. Κρατάει ωραιότατα και όταν χρειαστεί να αλλαχτεί, λίγο διαλυτικό νίτρου θα κάνει καλή δουλειά χωρίς κίνδυνο, αφού ακριβώς δεν υπάρχει λάκα.
4 «Μου αρέσει»