Χμ… Ναι, αλλά το «κρύο» (στο «κρύο νερό») το κάνεις και μία συλλαβή, το κάνεις και δύο! Μπορεί κανείς να αποσπάσει τον στίχο (ειδικά αυτό τον συγκεκριμένο) από ένα 12σύλλαβο τραγούδι και να τον προσθέσει σ’ ένα 13σύλλαβο αλλάζοντας απλώς την εκφορά του «κρύο».
Να αναφέρω παρεμπιπτόντως ότι πρώτη φορά που το άκουσα αυτό το τραγούδι ήταν σε μια παραλλαγή όπου ο πρώτος στίχος είναι «Κάτω στην άσπρη πέτρα, κάτω σε γιαλό». Εδώ οι συλλαβές είναι ανελαστικά δώδεκα.
Αναζητώντας τώρα αυτή την ηχογράφηση στο ΥΤ, βρίσκω ότι υπάρχουν πολλά τραγούδια που ενώ κατά βάση πατάνε πάνω στο ακριτικό, ωστόσο αναφέρονται σε διάφορους άλλους νεότερους ήρωες (στον Δήμο τον αρματολό, στον Γιάννη τον αρματολό), άρα τελικά, αντίθετα απ’ ό,τι υποστήριξα παραπάνω, το μέτρο εξακολούθησε να είναι γόνιμο παρ’ ότι ανήκε σε μια μόδα ξεπερασμένη προ αιώνων. Όμως δεν είναι ρίμες, και όσους σκοπούς άκουσα δεν ευνοούν τη ρίμα (έχουν μονόστιχη στροφή, που σημαίνει ότι ακόμη κι αν κάπου υπάρχει μια μεμονωμένη ομοιοκαταληξία, π.χ. «κάτω σε γιαλό - τον αρματολό», περνάει εντελώς στο ντούκου και μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί συμπτωματική). Οι ρίμες τραγουδιούνται πάντα σε σκοπούς με δίστιχη στροφή και χωρίς πολλά παραγεμίσματα, ώστε η ομοιοκαταληξία, που αποτελεί ουσιώδες συνεκτικό στοιχείο, να εμφαίνεται. Στην Κρήτη λ.χ. μια από τις πιο κλασικές μελωδίες για ρίμες (όταν είναι 15σύλλαβες, που στην Κρήτη πάντα είναι) είναι ο σκοπός του Ερωτόκριτου. Εδώ (π.χ. εδώ) δεν έχουμε τέτοια περίπτωση.