Μα είναι δυνατό να ακούς κάτι τέτοιο; Η μόνη τους εμφανής σχέση είναι αυτή που σου είπε παραπάνω ο Νίκος: Είναι γραμμένα στον ίδιο δρόμο.
Αν ίσχυε η διαπίστωσή σου, τότε θα έπρεπε να δεχτούμε ότι στην Ιστορία της λαϊκής μουσικής γράφτηκαν όλες κι όλες καμιά τριανταριά μελωδίες!
Τώρα, το αν ο “Μανώλης” είναι παλιά παραδοσιακή μελωδία που την παρουσίασε ως τραγούδι με τους γνωστούς στίχους ο Δραγάτσης, αυτό είναι άλλη ιστορία. Πολλοί Σμυρνιοί μουσικοί πέρασαν παλιές μελωδίες στ’ όνομά τους, όταν τις δισκογράφησαν στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τη δεκαετία ‘25-‘35 και πρώτοι απ’ όλους οι μαέστροι (Τούντας, Σκαρβέλης, Περιστέρης, Δραγάτσης, Σέμσης κ.ά). Και έτσι τις έσωσαν από τη λήθη. Το ποιες είναι αυτές οι μελωδίες, δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε με σιγουριά (πέρα από ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ. το "Μεσ’ στον τεκέ της Μαριγώς" που φέρεται ως δημιουργία του Περιστέρη, αλλά κανα χρόνο πριν το έχει παίξει σόλο ο Γκρέγκορυ στην Αμερική, πράγμα που αυξάνει την πιθανότητα να είναι παραδοσιακό).
Οσο για τον Ογδοντάκη… Τι να πει κανείς; Μιλάμε για μέγιστο μουσικό. Και στο κάτω-κάτω δε συνάντησα πουθενά κουβέντα ή υπόνοια για την πατρότητα του “Μανώλη” κι αυτό είναι ένα δείγμα, καθώς πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της εποχής (κι όχι μόνο) και σίγουρα, αν υπήρχε τρόπος ή αφορμή, όλο και κάποιος θα προσπαθούσε να τσιμπήσει κάτι από τα πλούσια δικαιώματά του.