Μου αρέσει πολύ η παραδοσικαή μουσική κυρίως τα νησίωτικα ( δωδεκανησιακά και κρητικά κατα κυριο λόγο)!
Για αυτό λοιπόν θέλω να μάθω κάποιο μουσικό όργανο προκειμένου να μπορώ (λέμε τώρα) να παίζω λιγάκι! Νομίζω πως το καλυτερο θα ήταν να μάθω βιολί! Όλοι όμως μου λένε πως είναι πολύ δύσκολο και θα χρειαστώ τουλάχισοτν 2-3 χρόνια για να αρχίσω να παίζω λιγάκι! Για αυτό σκέφτομαι την κρητική λυρα (όχι πως αυτό είναι εύκολο βέβαια). Το πρόβλημα με την κρητική λυρα είναι πως το ρεπερτόριο ειναι πιο περιορισμένο! Ποία είναι η γνώμη σας;
Η γνώμη μου είναι ότι η κρητική λύρα μπορεί μεν να παίξει σχεδόν οτιδήποτε, αλλά θα δίνει σε όλα ένα χρώμα κρητικό. Από την άλλη πλευρά, το βιολί -συγγνώμη που θα το πω έτσι ωμά- δεν μαθαίνεται αν δεν το έχεις πιάσει από μικρός (αν και έχω δει τουλάχιστον μία εξαίρεση).
Βέβαια δε μας είπες αν ήδη παίζεις άλλο όργανο, κάτι που παίζει ρόλο.
Αν δε σε νοιάζει η ακρίβεια στην απόδοση του ύφους και θες απλώς να μπορείς να παίζεις ο ίδιος, αντί να ακούς από άλλους, τα αγαπημένα σου τραγούδια, θα πρότεινα τη λύρα. Και αν αισθάνεσαι ότι η έκταση του οργάνου (το πόσες νότες βγάζει από την ψηλότερη μέχρι τη χαμηλότερη) σου περιορίζει το ρεπερτόριο, υπάρχουν και οι 4χορδες λύρες, με έκταση όσο το βιολί, δηλαδή περίπου απεριόριστες. (Τις χρησιμοποιούν κυρίως Κρητικοί και 12νήσιοι παίχτες της κλασικής 3χορδης λύρας όταν θέλουν να παίξουν κομμάτια του βιολιού. Βγαίνουν σε σχήμα λύρας αλλά και βιολόλυρας.)
Από την άλλη, αν είσαι αποφασισμένος να παλέψεις κάθε δυσκολία, πάρε ένα βιολί (και ένα δάσκαλο φυσικά) και βουρ για τ’ όνειρό σου!
Προσωπικά θεωρώ ότι, παρά την φαινομενικά ακροβατική τεχνική των δακτυλισμών από το πλάι με το νύχι, αντί για πατητά όπως στα περισσότερα έγχορδα, η λύρα μαθαίνεται πιο εύκολα σ’ ένα στοιχειώδες επίπεδο. Στοιχειώδες επίπεδο εννοώ να θες μια νότα και να ακούγεται αυτή η νότα κι όχι ένα φάλτσο: στο βιολί, αυτό και μόνο θέλει όντως χρόνια, και πολλή πειθαρχία και υπομονή. Πέρα από αυτό το στοιχειώδες επίπεδο, το ποιος τελικά γίνεται καλός παίχτης είναι άλλη ιστορία. Τουλάχιστον όμως, ας μπορεί να παίζει αποδεκτά. Ε, αυτό είναι πιο εφικτό στη λύρα.
Σε ευχαριστω πολύ! Εισαι κατατοπιστικότατος! Όχι δεν ξέρω να παίζω άλλο όργανο! Πρώτη φορά θα ασχοληθώ με μουσική! Μικρός έπαιζα κιθάρα, αλλα δυσυτχώς δεν θυμάμαι τίποτα! Οπότε λύρα λοιπόν! Ελπίζω να μπορέσω να βρω δάσκαλο στο Λονδίνο!
Πάρε το όργανο που σου αρέσει. Μην πας με γνώμονα τι λένε οι άλλοι. Φυσικά το ρεπερτόριο που θες να παίζεις παίζει ρόλο στην απόφαση σου. Δάσκαλο θα χρειαστείς οπωσδήποτε ότι και να διαλέξεις στην αρχή τουλάχιστον.
Οποιο από τα δύο και να διαλέξεις θα χρειαστεί να εξασκήσεις το αυτί σου και επίσης θα πρέπει να κάνεις πολύ υπομονή γιατί επείδή είναι όργανα με δοξάρι ο ήχος λογικά δεν θα σου αρέσει στην αρχή. Η ηλικία σου είναι απαγορευτική μόνο αν θες να παίξεις κλασσική μουσική σε συμφωνική ορχήστρα.
Η λύρα του Ροςς φαίνεται να χρησιμοποιείται με πιο ευρύ τρόπο από την παραδοσιακή Κρητική. Το καλό με την λύρα είναι πως αν πιάσεις πχ την Κρητική και καταλάβεις κάπως την τεχνική, η μετάβαση σε άλλες λύρες δεν θα είναι …θάνατος. Η δυσκολία βέβαια είναι περισσότερο το ύφος παρά η τεχνική.
Πέρα της λιγότερο απαιτητικής τεχνικής σε σχέση με το βιολί, το άλλο καλό με τις λύρες είναι πως, στο σύνολο τους, ως οικογένεια οργάνου καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος ύφους και παραδόσεων. Είναι πιστεύω η χρυσή εποχή για τις λύρες καθώς γίνονται πράγματα σε αυτά τα όργανα που δεν έχουν ξαναγίνει.
Στην Πολίτικη πχ έχουμε για πρώτη φορά συγκεντρωμένες τόσες ιστορικές ηχογραφήσεις , στις οποία…ακόμα και όταν ο Λάμπρος ήταν ζωντανός, πιθανών να μην είχε τόσο εύκολη πρόσβαση. Έχουμε επίσης λυράρηδες σε Ελλάδα και Τουρκία που ανεβάζουν συνεχώς τον πήχη, εξερευνώντας ρεπερτόριο άλλων παραδόσεων. Και φυσικά όσο αυξάνεται ο αριθμός των λυράρηδων, τόσο βελτιώνεται η γενική εικόνα στην κατασκευή, χορδές και στήσιμο του οργάνου.
Κάτι ανάλογο γίνεται φαντάζομαι και σε άλλους τύπους λύρας, με τον Ροςς στην Κρήτη πχ να παίζει νέα όργανα, τον Σγουρό να αναβιώνει το παλιό λυράκι…κλπ.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι αλλά τα χέρια σου θυμούνται, ξεκίνα καλύτερα με μαντολίνο (για κρητικά) ή λαούτο( στην Κάρπαθο παίζουν κρητικό, στα άλλα Δωδεκάνησα παίζουν νησιώτικο;), αλλιώς θα κάνεις μήνες και χρόνια μόνο για να μάθεις να χειρίζεσαι το δοξάρι. Η απόφαση δική σου φυσικά. Για παραδοσιακά όργανα καλύτερα να τα αγοράσεις στην Ελλάδα. Το καλό με το βιολί και σε μικρότερο βαθμό με το μαντολίνο είναι ότι μπορείς να βρεις πιο εύκολα όργανα και δασκάλους στο Λονδίνο (έστω της κλασσικής μουσικής).
Ναι θα είχε ενδιαφέρον.
Να πω βέβαια την αλήθεια (χωρίς να έχω πιάσει ποτέ βιολί στα χέρια μου), πως είμαι αντίθετος σε συμβουλές που αποθαρρύνουν κάποιον να ασχοληθεί με κάτι που επιθυμεί. Το βιολί στην προκειμένη περίπτωση.
Και αυτό διότι αν θα πάρουμε την χειρότερη εκδοχή της ιστορίας, αν δεν επαρκεί η αγάπη του, θα κουραστεί και θα το εγκαταλείψει. Όμως το τέλος της ιστορίας δεν θα άλλαζε με ευκολότερο όργανο. Απλά θα πήγαινε λίγο μακρύτερα και θα είχε το ίδιο τέλος.
Η γνώμη μου είναι να ακολουθείσει κάποιος αυτό που αγαπάει περισσότερο και μόνο αυτό, χωρίς εκποιήσεις στην επιλογή του. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.
Από την αρχή αρχή, παρουσιάζοντας το θέμα πάνω στο οποίο ζητάει γνώμες, ανέφερε και ότι του λένε για τη δυσκολία του βιολιού και την αργή πρόοδο. Ισχύει; Ναι, σύμφωνα με κάποια μηνύματα εδώ -αν τα πιστέψουμε- ισχύει. Θα μπορούσε και να μην επιβεβαιωθεί, αυτό σημαίνει ζητάω γνώμες. Κανείς δεν του είπε «δε θα τα καταφέρεις», το ότι όμως είναι δύσκολο είναι απλή πληροφορία, που δε βλέπω γιατί να την αποκρύψει κανείς όταν τον ρωτάνε!
Έτσι κι αλλιώς τις συμβουλές του κάθε τυχαίου στο ίντερνετ, όπως είμαστε εμείς, ο ενδιαφερόμενος τις αξιολογεί κατά την κρίση του, δεν προορίζονται για τυφλή εφαρμογή.