Καλησπέρα σε όλους.
Εχω εδώ και έναν χρόνο που ασχολούμαι με έναν ταμπουρά η μάλλον σαζι καλύτερα που μου εχαριστηκε. Το όργανο είναι εξαιρετικά γλυκό καθώς χειροποίητο και όχι του κιλού. Έχω όμως βρει ένα εμπόδιο. Είναι πνιγμένο στον μπερντέ! Καθώς όργανο εκμάθησης έχει πολλά Μόρια και ελπίζω να τους αφαιρέσω. Καθώς ενδιαφέρομαι να κατά πιαστώ με τουρκική μουσική και η τεχνοτροπία, ειδικά με τον αντίχειρα δεν ευνοείται με τόσο φόρτωμα. Έχω υπόψιν μου ποιοι θα πρέπει να αφαιρεθούν. Μιας και δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την εκμάθηση και την μελέτη βυζαντινής μουσικής ειμαι αισιόδοξος πως το όργανο θα γίνει λίγο πιο εύχρηστο. Το μέγεθος όπως το υπολόγισα με παραπέμπει σε cogur saz θα έλεγα ειδικά με το σκάφος. Θα ξαναγράψω κάποια στιγμή να ενημερώσω για το πως θα πάει.
Μήπως αντί να τους αφαιρέσεις να τους “κολλήσεις” στους αμέσως επόμενους, μήπως τυχαία τους χρειαστείς στο μέλλον και χρειάζεται να τους “ξαναδένεις”; Άλλωστε οι μπερντέδες κουνιούνται…
Απλά μια ιδέα 
Το εχω σκεφτεί και αυτό απλά δεν ξέρω πόσο χωρο θα έχω. Θα το δοκιμάσω πάντως και αν με βολεύει το κρατώ κι ετσι
οπότε μάλλον έχεις τους περντέδες της κλασικης θεωρίας, σαν τη λαύτα, οι οποίοι όντως δεν χρησιμοποιούνται όλοι στο σάζι και ίσως έτσι να έχει πήξει το όργανο.
μπορείς να βρεις εύκολα ακόμα και σε φωτο τους βασικούς περντέδες και να ξεκινήσεις απο κει αλλα ίσως θα έπρεπε να μάθεις να δένεις κιολας.
Μια και το κουβεντιάζουμε: Έχει δοκιμάσει κανείς να δέσει περντέδες ανάμεσα σε τάστα μπουζουκιού;
Νομίζω μια τέτοια παρόμοια προσπάθεια εχει κανει ο Διονύσης (@Dionisis_Gonatas ), αν κανω λάθος ας με διορθώσει.
Σωστός Πάνο.
Κάπως έτσι ακούγεται:
Μια χαρά ακούγεται. Το 'χα δοκιμάσει κι εγώ, σε μπαγλαμά και σε κιθάρα, και ήταν σκέτη αποτυχία. Φαντάζομαι ότι θα θέλει λίγο πειραματισμό μέχρι να βρεις το σωστό πάχος του μπερντέ.
Κάποια τυχόν απόκλιση στο ηχόχρωμα ανάμεσα στις νότες των τάστων κι εκείνες των μπερντέδων μάλλον περνά απαρατήρητη εν τη ρύμη της μελωδίας.
Τα ημιτόνια που υποδιαιρούνται περαιτέρω είναι τα ίδια στην ταστιέρα όλων των οργάνων με πάνω από 12 τάστα/μπερντέδες στην οκτάβα: δεύτερο, τέταρτο, έκτο κλπ. (ας μην αναλύσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι με τα ημιτόνια, το διατυπώνω λίγο απλουστευμένα). Η διαφορά είναι στον αριθμό των υποδιαιρέσεων: δύο ανά ημιτόνιο στο κλασικό τούρκικο σάζι, σπανιότερα τρεις αν κάποια τεταρτοτόνια χωριστούν κι αυτά στα δύο. Τρεις ανά ημιτόνιο στους ελληνικούς σχολικούς ταμπουράδες. Τέσσερις για τα περισσότερα από τα σπασμένα ημιτόνια στη λάφτα (νομίζω πέντε σε μερικά), και κάτι παραπάνω στο ταμπούρ. Εσένα πώς είναι;
Το τσογούρ δεν ξέρω ποιο μέγεθος είναι. Αν είναι σχετικά μικρό, μπορεί και η «ελληνική» διαίρεση να προκαλεί συμφόρηση.
Πάντως κι εγώ θα πρότεινα να τους κολλήσεις. Για κάθε μπερντέ που καταργείς μ’ αυτό τον αναστρέψιμο τρόπο, η σωστή θέση είναι: αν μεν τον κολλήσεις με τον επόμενο, τότε ο επόμενος να μείνει εκεί που ήταν. Αν τον κολλήσεις με τον προηγούμενο, να τους κάνεις λίγο όπισθεν ώστε ο μετακινημένος να φτάσει εκεί που ήταν πριν ο προηγούμενος (θέλουμε να μείνει αναλλοίωτο το μήκος του ελεύθερου τμήματος της χορδής, το νεκρό μέρος από τον πάνω καβαλάρη μέχρι τον μπερντέ που πατάς δε μας νοιάζει). Συνήθως διαλέγουμε αν θα τους κολλήσουμε με τον επόμενο ή τον προηγούμενο ανάλογα με το ποιος θα εξυπηρετούσε, οπτικά, να γίνει πιο φαρδύς.
Αν ακόμα κι έτσι δε σου μένει χώρος ώστε να παίζεις άνετα, και πρέπει οπωσδήποτε να κοπούν μπερντέδες, δες μήπως γίνεται να κρατήσεις δύο και όχι μόνο έναν σε κάθε σπασμένο ημιτόνιο. Ας μην τους χρησιμοποιείς, ας τους κολλήσεις αν θες κλασικό σάζι, αλλά μη στερηθείς και τελείως τη δυνατότητα να τους ξαναχωρίσεις αν αργότερα το ξανασκεφτείς.
Παραπάνω από δύο ανά ημιτόνιο είναι όντως περιττοί.
μπορώ να πω πως έχω μείνει κάτευχαριστημενος από το όλο εγχείρημα . πλέον υπάρχει άπλετος χώρος και χωρίς να τους αφαιρέσω .Σας ευχαριστώ όλους για τις πολύτιμεςε συμβουλές και τοποθετήσεις σας .Αν πριν ευχαριστιόμουν το όργανο δέκα φορές τώρα το ευχαριστιέμαι χίλιες και πάλι ευχαριστώ !