Τρεις παλιοί οργανοποιοί, ένας βιολοποιός ένας κατασκευαστής κιθάρας και ένας μάστορας που κάνει μπουζούκια, κάθονται σ`ένα ταβερνάκι,τα κουτσοπίνουν και η κουβέντα γυρνά γύρω από την τέχνη τους.
Λέει ο βιολοποιός:
<< Σαράντα χρόνια μάστορας, έχω κάνει πάνω από 200 βιολιά. Μετά από τόσα χρόνια, όλο και περισσότερο καταλαβαίνω πως ό,τι κι`αν κάνουμε εμείς οι νεότεροι, πάντα η αναφορά μας στον ήχο του οργάνου θα είναι οι παλιότεροι Ιταλοί μάστορες, οι Αμάτι οι Γκουαρνιέρι,ο Στραντιβάρι…>>
Λέει ο κιθαροποιός:
<< Εγώ μετά από σαράντα χρόνια, έχοντας φτιάξει πάνω από 500 κιθάρες, έχω επί τέλους καταλήξει στον προσωπικό μου τρόπο κατασκευής, μιά εξέλιξη της τεχνικής του Τόρρες και του Χάουζερ, που μου δίνει ένα αρκετά καλό, προσωπικό ήχο.>>
Λέει και ομπουζουκοκατασκευαστής:
<<Εγώ, μέσα σε σαράνταχρόνια, έχω φτιάξει πάνω από 3000 μπουζούκια. Πέρασαν απτα χέρια μου όργανα ονομαστών μαστόρων. Και Σταθόπουλου και Παναγή και Ζοζέφ, αλλά και νεότερων. Συνεχώς επιβεβαιώνεται αυτό που κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα μαυτή την τέχνη : Ο καλύτερος μάστορας που γεννήθηκε ποτέ, είμαι εγώ!!! >>.
Εύγε Νίκο! Να το διαδόσουμε, το (δικό σου;; ανέκδοτο!!
Και ας βρεθεί ίσως και κάποιος να φτιάξει κάτι ανάλογο και για τους λαϊκούς τραγουδιστές, σε σύγκριση με τους τραγουδιστές όπερας, μπλουζ, ροκ κλπ. Για συνθέτες ρεμπέτικου ας μη μιλήσω…
Μία διευκρίνηση, παρακαλώ: Βιολοποιός και κιθαροποιός, ήταν και αυτοί Έλληνες;
Υπάρχει και μουσικός ρατσισμός ; Ίσως αν κρίνουμε από τα ανέκδοτα με οργανοπαίκτες.
Ο ντράμερ μιας μπάντας έχει τσαντιστεί που οι υπόλοιποι συνάδελφοί του τον κοροιδεύουν και τον απαξιώνουν, ότι τάχα δεν είναι μουσικός και δεν ξέρει να διαβάσει νότες.
Μπαίνει σε ένα κατάστημα με μουσικά όργανα αποφασισμένος να αγοράσει ένα άλλο όργανο.
«Γεια σας», λέει στον πωλητή, «θα ήθελα να αγοράσω αυτή τη κόκκινη τρομπέτα και αυτό το γκρίζο ακκορντεόν».
Ο πωλητής, αφού ρίχνει μια ματιά στα είδη που του έδειξε, τον αγνοεί και πηγαίνει να ασχοληθεί με τον επόμενο πελάτη.
Αφού δεν έχει καταφέρει να αποσπάσει την προσοχή του πωλητή, ο ντράμερ αποφασίζει να απευθυνθεί στον ιδιοκτήτη του καταστήματος.
«Γεια σας», επαναλαμβάνει ο ντράμερ.
« Θα ήθελα αυτήν την κόκκινη τρομπέτα και αυτό το γκρίζο ακκορντεόν, για να μάθω κι εγώ επιτέλους να παίζω μουσική»
Κι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, αφού κοιτάζει και αυτός τα είδη της προτίμησής του, απαντά:
«Κοίτα φίλε, τον πυροσβεστήρα να στον δώσω. Το καλοριφέρ όμως δεν το ξηλώνω με τίποτα!» …
Μπα, δε νομίζω. Μάλλον σαν καλόκαρδα πειράγματα τα βλέπω. Άλλωστε υπάρχουν και τα ανέκδοτα για μουσικούς συνολικά (όχι συγκεκριμένα όργανα), που πάλι μουσικοί τα λένε, οπότε δεν είναι παρά αυτοσαρκασμός.
Δύο καλοί φίλοι στην ζωή, κορυφαίοι μουσικοί και συνεργάτες για χρόνια…Κάποτε πεθαίνει ο ένας απ΄τους δύο κι άλλος νιώθει βαθιά συντριβή…Μια νύχτα λοιπόν τον επισκέπτεται ο νεκρός φίλος στον ύπνο του… Πανευτυχής που τον ξαναβλέπει τον ρωτάει όλο ενδιαφέρον πως περνάει στον “άλλο κόσμο”.-Έχω να σου πω ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο για την ζωή στον άλλο κόσμο. Τι θέλεις ν΄ακούσεις πρώτα? του απαντάει εκείνος κι αυτός επιλέγει να ακούσει πρώτα την ευχάριστη είδηση και ύστερα την δυσάρεστη.Λοιπόν στον Παράδεισο περνάμε πολύ όμορφα… έχουμε μαζευτεί όλοι οι μουσικοί και συνέχεια κάνουμε πρόβες και δίνουμε συναυλίες. Τσιτσάνης… Βαμβακάρης… Τζίμι Χέντριξ… Μπετόβεν… ό,τι μουσικό είδος γουστάρεις…-Ααα!!! πολύ όμορφα… μπράβο !! πολύ χαίρομαι… για πες μου τώρα και το δυσάρεστο.-Βγήκαν αφίσες… το Σάββατο παίζεις…
Οι σολίστες ήταν και είναι εγωιστές σε σχέση με τους συνοδεύοντες μουσικούς.
Τώρα για τους οργανοποιούς, ναι μεν συμφωνώ με τον τρόπο που το θέτει ο Νίκος, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω την μεταξύ τους …“κοκορομαχία”.
Εγώ δεν βλέπω καμμιά κοκορομαχία, απλά μία συζήτηση, έστω κατευθυνόμενη από τον δημιουργό του κειμένου. Αυτό που βλέπω είναι ένας σαρκασμός για τη νοοτροπία κάποιων κορυφαίων και πασίγνωστων σημερινών οργανοποιών, που φυσικά συμβαίνει να φτιάχνουν κυρίως μπουζούκια, αφού αυτό είναι το σήμερα (με μεγάλη απόσταση) περισσότερο διαδεδομένο μουσικό όργανο στην Ελλάδα.
Σε κάποια συναυλία «ροκ» σχήματος όλοι οι μουσικοί έπαιζαν πολύ πληθωρικά, με εξωστρέφεια και έντονο ναρκισσισμό, εναλλάσσοντας με μεγάλη ταχύτητα έναν επίσης μεγάλο αριθμό από νότες· εκτός από τον μπασίστα:
Αυτός επαναλάμβανε μονότονα την ίδια νότα, σε ένα απλοποιημένο ρυθμικό μοτίβο.
Κάποιος από το κοινό αναρωτιέται:
«Αυτός εκεί γιατί παίζει συνέχεια το ίδιο;»
«Γιατί αυτός έχει ήδη βρει τη νότα που οι άλλοι ακόμα ψάχνουν απεγνωσμένα.»
Αν σου πω, Αθ.νάση, ότι το έχω ακούσει με λαουτιέρηδες (μια λύρα, ένας γέρος λαουτιέρης που παίζει έτσι κι ένας νέος λαουτιέρης που τρέχει πάνω κάτω στην ταστιέρα), και μάλιστα στην Κρήτη, και φυσικά με τη διαβεβαίωση ότι συνέβη!..
Καμιά φορά τσιμπάνε κι οι συνοδοί όμως, και θέλουν να προβληθούν κι αυτοί σαν σολίστες, λες και ως συνοδοί αδικούνται!
Περικλή δεν θα το πιστέψεις ! ανέτρεξα στο γκούγκλ, για να δω σχετικά με “συνοδούς” !
Τόσο άσχετη μιλάμε, πέρασα την λέξη κάτι σαν ατζέντης ! (αυτό είναι το δικό μου ανέκδοτο)
Πολύ μου άρεσαν αυτά που γράψατε ! Γέλασα με την καρδιά μου !!!
Και λύθηκα με του zabe το ανέκδοτο-κατάρα ! Με πήγε πολύ πίσω …
Σε αυλές και γειτονιές παλιοκαιρίσιες, όπου η κατάρα έπεφτε σύννεφο …
Επισης ενα κλασικο για τους κρουστους…:
Ξεχναει ο τραγουδιστης τα λογια.
Ρωταει τον κιθαριστα αλλα η απαντηση που παιρνει ειναι “δεν ξερω”.Ρωταει τον μπασιστα, του απανταει “δεν θυμαμαι με τιποτα”.Γνεφει σε εναν περιεργο που παιζει κρουστα,των ρωταει μηπως θυμαται τα λογια και η απαντηση που παιρνει…“Σε ποιο κομματι ειμαστε;”…
Παίζω σε ένα ερασιτεχνικό συγκρότημα…
Σκοτωμένη συναυλία, σε άθλιο χώρο από άποψη ακουστικής, με τρομερό αντίλαλο.
Δεν καταλαβαίναμε τι παίζαμε και τα ακούγαμε όλα επί τρία.
Είχαμε και δυο ώρες καθυστέρηση…
Με τα πολλά ξεκινήσαμε το πρώτο ορχηστρικό κομμάτι. Ακριβώς εκεί που θα κλείναμε, το καχόν άρχισε να ορύεται ανεβάζοντας ένταση και ταχύτητα.
Το ψιλοσώσαμε παίζοντας άλλη μια φορά το θέμα στο νέο ρυθμό.
Γυρνάμε όλοι μαζί στο τέλος προς τα κρουστά και αντικρίζουμε τον Κώστα με βγαλμένα τα παπούτσια και απλωμένες αρίδες δυο μέτρα πέρα από το καχόν…
Alexism, αναφερόμενος στο παραπάνω μήνυμά σου (#19) αλλά και σε αυτό
, να τονίσω ότι σε αυτό το φόρουμ, όπου έχουμε την ιδιαιτερότητα να διατηρούμε μία πολύ μεγάλη και επομένως σχετικά δύσχρηστη βάση δεδομένων, αποφεύγουμε όσο γίνεται να δημοσιεύουμε μηνύματα τέτοιου τύπου γιατί επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τη βάση δεδομένων μας.
Ευχαριστώ για την κατανόηση, προσωπικά και εκ μέρους της συντονιστικής μας ομάδας.
ανέκδοτο!!