Ξεκινάς πολύ σωστά. Πολύ όμορφο τραγούδι του Θανάση Σκορδαλού, από τα κλασσικά της κρητικής μουσικής. Σχετικά εύκολο και ταυτόχρονα εντυπωσιακό.
Όσον αφορά τις κοντυλιές, καλύτερα να τις αποφύγεις τώρα στην αρχή (εκτός ίσως από κάποιες εξαιρέσεις). Προτίμησε τα συρτά σε ΡΕ Ματζόρε (όπως το προαναφερόμενο), σε ΡΕ Μινόρε και ΛΑ μινόρε.
Πράγματι, σε πολλές περιοχές της Κρήτης έχει υπερισχύσει ακόμα και της λύρας. Η τονικότητα και η χροιά του σε συνδυασμό με την δεξιοτεχνία των νέων οργανοπαικτών, το έχουν καθιερώσει σαν υποκατάστατο της λύρας, ακόμη και σε δύσκολες και πολύ γρήγορες μελωδίες. Αρκετοί το θεωρούν το ιδανικό όργανο για παρέες.
ειναι σολ ρε λα μι απο πανω προς τα κατω!!παιζεις μαντολινο??
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 01:01 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:20 —
να σας πω την αληθεια ξεκινησα μαθαινοντας την ξαστερια και αργοτερα τα αγρυμια!!στο κομματι του Σκορδαλου δυσκολευομαι στο κομματι φα μι ρε μι ρε βγαινω εξω απο τον χρονο:( συρτους δεν εχουμε μαθει ακομα αλλα αμα μαθαινα τον μαντρατζη θα ημουν ευχαριστημενος απο την προοδο μου:)
Σου υπενθυμίζω ότι παίξαμε και Τσιτσάνη σε μια συναυλία, οπότε έχουμε ανοίξει δρόμο για τα ρεμπέτικα. Εμπρός λοιπόν να προτείνουμε στον μαέστρο μια στροφή του ρεπερτορίου μας. (Αναφέρω απλά ότι υπήρξε και πρόταση στροφής σε METALLICA, που δεν καρποφόρησε λόγω αυξημένου μέσου όρου ηλικίας και τριγλυκεριδίων. Οψόμεθα!)
σχετικά με τα κομάτια του Βαινδηρλή, στην μουσική σχολή Εστουδιαντίνα υπάρχουν μαθητές του για να σου πουν περισσότερα. Δεν γνωρίζω εγώ κάτι πάνω στο θέμα. Τώρα σχετικά με τον όρο “Εστουδιαντίνα”, δεν ξέρω κάτι περισσότερο.
Σχετικά με το μαντολίνο τώρα, να θυμίσω ότι προπολεμικά υπήρχαν πάρα πολλές ορχήστρες του είδους σε όλα σχεδόν τα αστικά κέντρα.
καλησπέρα εμενα έπεσε ένα μαντολίνο του απαρτίαν του 1922 στα χερια μου και μετά από καιρό αποφάσισα να το αξιοποιήσω αν και δεν παίζει κανένας εδώ που μένω να μου δείξει αποφάσισα να μάθω μονος .αν θες δοκίμασε να πάρεις τα 2 βιβλία του tzormbatzakh εγώ από εκεί ξεκίνησα τα έχει πολύ αναλυτικά τις notes τον τρόπο παιξίματος και πολλά τραγούδια κύριος το no2 βιβλίο. πεζό κοντά στους 4 μήνες και πιστεύω ότι καλά παο έχω μέλλον ακόμα φυσικά αλλα προχωράω .μετά άμα γράψεις
στο youtube μαντολίνο μπορείς να βρείς πολλά κομμάτια κύριος κρητικά και άμα μάθεις τις notes μπορείς να μάθεις τα πάντα αρκεί να ασχοληθείς εγώ παίζω κοντά στις 3 ώρες σύνολο την μέρα και σιγά σιγά έχει ξεκινήσει και το αυτή να δουλεύει και να βγάζω κομμάτια με το άκουσμα τους απλά παίζε συνεχεια και θα δεις μόλις βγάλεις καλους στα δάχτυλα πάει να πει ότι γίνετε δουλειά καλή συνεχεια
Συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά στο αρχικό μήνυμα του miken (greeklish) υπήρχαν στο τέλος δύο γραμμές με λατινικούς χαρακτήρες, που ήταν οι νότες του Ερωτόκριτου σε ΜΙ μινόρε.
Προφανώς την μετατροπή του κειμένου σε ελληνικούς χαρακτήρες την έκανε ο Δημήτρης Ν., οπότε μάλλον οι εν λόγο γραμμές σβήστηκαν.
Απλά το επισημαίνω μήπως και ενδιέφεραν κάποιον οι νότες
Αναμφισβήτητα μέγιστος και αξεπέραστος ο Μουντάκης, αλλά το τραγούδι αυτό (Ωχ μικρό μελαχρινό) είναι του 1940 σε στίχους Γιάννη Μπαξεβάνη και μουσική Παναγιώτη Τούντα.
dimitris152, το βασικό ίσως θέμα με το μαντολίνο (όπως είπε κι ο Takos) είναι να βρεις δάσκαλο μαντολινίστα. Που είτε είναι το βασικό του όργανο είτε το έχει μάθει σωστά. Οταν το είχα αρχίσει ήμουν σε μαντολινάτα με δάσκαλο που ήταν κιθαρίστας. Είχε μάθει από μόνος του μεν, δεν μας έμαθε σωστά δε (για παράδειγμα, ο αντίχειρας δεν πάει στο πίσω μέρος του μπράτσου όπως στην κιθάρα αλλά “αγκαλιάζει” το μπράτσο όπως στο μπουζούκι. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να παίξω μπουζούκι, γι’ αυτόν κυρίως το λόγο). Το ότι το μαντολίνο δεν βρήκε ποτέ την αποδοχή από την ελληνική παράδοση και μουσική κάνει τα πράγματα χειρότερα. Οπότε όποιος θέλει να μάθει απλά γράφεται σε μια καλή μαντολινάτα.
Μιας και είμαστε στο συγκεκριμένο φόρουμ μάλλον μιλάμε για ρεμπέτικα σε μαντολίνο. Ε, δεν είναι και ότι καλύτερο. Τα ρεμπέτικα έχουν γραφτεί για τρίχορδα Ρε-Λα-Ρε. Το μαντολίνο είναι Μι-Λα-Ρε-Σολ. Επίσης το μαντολίνο έχει το περιοριστικό ότι παίζεις κυρίως με τα πρώτα 6 τάστα κάθε χορδής (λόγω της μικρής ταστιέρας), ενώ στο μπουζούκι ταξιδεύεις πάνω-κάτω στην ταστιέρα. Επομένως ο μπουζουκτζής μπορεί να αλλάξει ένα τραγούδι λίγα ημιτόνια προς τα πάνω ή προς τα κάτω σχετικά εύκολα, ενώ με το μαντολίνο και ένα ημιτόνιο να αλλάξεις τα δάχτυλά σου πάνε ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά. Οποτε έχω παίξει με τρίχορδους είτε παρακαλάω για τις νότες (το κλασικό “από πού το παίζεις” :)) είτε τους ακολουθώ με το ζόρι. Δηλαδή τραγούδια που ξέρω καλά ζορίζομαι να τα βγάλω έστω και λίγο σωστά, λόγω του ότι στην ουσία παίζω ένα νέο τραγούδι. Τα δε βλέμματα απορίας των τριχορδων φίλων είναι ανεπανάληπτα όταν παίζουν κάτι από Λα και όχι από Ρε
Στην επόμενη συνάντηση του Φόρουμ να κανονίσουμε να είμαστε και οι 2 με τα μαντολίνα. Να το κάνουμε Εστουδιαντίνα εδώ μέσα :019:
Ασχολούμαι με το μαντολίνο εδώ και δέκα χρόνια με βασικό ρεπερτόριο από την κρητική μουσική (κατάγομαι από Κρήτη). Αρχικά, πήγαινα για 4 χρόνια σε ωδείο αλλά η βασική μου βελτίωση ήρθε με την εξάσκηση καθώς και ερχόμενος σε επαφή με άλλα παιδιά που παίζουν μαντολίνο απο την Κρήτη.
Κατά την γνώμη μου, όσον αφορά στα κρητικά, είναι ένα σολίστικο όργανο, το οποίο ταιριάζει αρμονικά με τα υπόλοιπα όργανα αλλά μπορεί να σταθεί και μόνο του σε ένα παρεάκι. Τώρα ως προς το ρεμπέτικο, μπορεί άνετα να ερμηνεύσει κλασικά ρεμπέτικα κομμάτια, απλώς δεν είναι και το ιδανικότερο.
Πάντως, είναι ένα παρεξηγημένο όργανο, που σνομπάρεται αρκετά…
To έγραψα πρόσφατα σε παρτιτούρα και το παίζω στο βιολί. Πολύ μου αρέσει! Γνωρίζει κανείς περισσότερα για το κομμάτι; Είναι του Περιστέρη ή παραδοσιακό; Δεν ειναι και τρομερά δύσκολο στο βιολί/μαντολίνο. Στο μπουζούκι μάλλον θα είναι…
ε, οι μπουζουξήδες δεν έχετε παρά να κουρδίσετε σε ντουζένι ίσιο (ρε-σολ-ρε) ή ραστ (ρε-σολ-ντο μπουργάνα)! λίγη συνήθεια χρειάζεται η πέμπτη (σολ-ρε) και μετά το χέρι πάει μόνο του.
