Πάντα φιλικά μιλάμε Ανεστάκο, για μένα είναι δεδομένο.
Το πως το εκλαμβάνεις εσύ έχει διαφορά όμως. Αναφέρω ότι αυτός ο διαχωρισμός είναι μια δικαιολογία της ναρκοκουλτούρας. Και δεν το λέω εγώ αυτό αλλά το δανείζομαι από το εθνικό συμβούλιο κατά των ναρκωτικών:
“δεν υπάρχουν σκληρά και μαλακά ναρκωτικά όλα τα ναρκωτικά, ανεξάρτητα από τη χημική τους σύνθεση και τις διαφορέςτους, επιδρούν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και προκαλούν σωματική και ψυχική εξάρτηση / οδηγούν τη νεολαία στη διαμόρφωση ενός τρόπου ζωής που χαρακτηρίζεται από την παθητικότητα, την παραίτηση, την απομόνωση”
Για το τσιγάρο που είπες από την ίδια πηγή:
“Ο καπνός κάνναβης περιέχει 50 - 70% περισσότερα καρκινογόνα συστατικά από τα τσιγάρα νικοτίνης.”
Για το τρόπο που επιδρά από τον ΟΚΑΝΑ:
“Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η συστηματική και χρόνια χρήση επιδρά σε διάφορες εγκεφαλικές λειτουργίες. Δημιουργεί παρόμοιες μεταβολές με αυτές της χρήσης ηρωίνη, κοκαΐνης και οινοπνεύματος.”
Πηγή: https://www.okana.gr/component/k2/item/181
Τώρα εσύ μου λες ότι κάπνισες χασίς αλλά δεν πήρες ποτέ ναρκωτικά. Να το πεις λοιπόν και σε αυτούς, γιατί έχουν άλλη άποψη. Γι αυτούς το χασίς είναι ναρκωτικό. Επαναλαμβάνω η προσωπική άποψη είναι ακριβώς αυτό, προσωπική άποψη.
Μπορούμε όλοι να παραθέσουμε πράγματα, αλλά ε
τόνισα και τα κακα του χασισιου. Τώρα ότι το χασίσι είναι πιο καρκινογόνο από το τσιγάρο, μάλλον θα είναι αλλη μια φιλοσοφία της εθνικής επιστημονικής γραμμής… το τσιγάρο έχει δέκα και εκατομμύρια νεκρούς το χρόνο και είναι ο πρώτος λόγος καρκίνου. Το χασίς και συγκεκριμένα το cbd στέλεχος εξετάζεται-εγκρινεται ως αντικαρκινικό σε πολλές περιπτώσεις. Φυσικά προσωπική άποψη πάντα…
To cbd λοιπόν ας το απομονώσουν οι επιστήμονες να το κάνουν χάπια ή οποιαδήποτε άλλη μορφή θεραπείας. Όχι να το χρησιμοποιούν ως Δούρειο Ίππο για να αποποινικοποιήσουν την κάνναβη. Και στο γλαύκωμα κάποιες ουσίες από την κάνναβη κάνουν καλό. Ε η λύση είναι να γίνουν φάρμακα όχι να καλλιεργούμε σπίτια μας για να καταπολεμήσουμε το γλαύκωμα…
Το να φέρνεις ως παράδειγμα μία ουσία από τις τετρακόσιες (400) που περιέχει η κάνναβη δείχνει ξεκάθαρα ότι απομονώνουμε ότι μας βολεύει. Και έχει αποδειχθεί ότι αυτή η μία ουσία δεν λειτουργεί ως κάποιου είδους φάρμακο όταν καπνίζεις χασίσι. Πρέπει να απομονωθεί από τις υπόλοιπες για να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο μέσα από φαρμακολογική διαδικασία.
Και βέβαια το τσιγάρο προκαλεί εξάρτηση και θανάτους αλλά εδώ το θέμα μας δεν είναι πιο είναι το χειρότερο. Απλά το να διαιωνίζουμε μύθους επειδή μας βολεύει (και δεν αναφέρομαι σε σένα γιατί σε θεωρώ καλοπροαίρετο και ειλικρινή), με βρίσκει αντίθετο.
Μα φέρνω σαν παράδειγμα το τσιγάρο που είναι νομιμοτατο αδερφέ μου και σκοτώνει. Το νομιμο-παρανομο είναι που μας κάνει έτσι να τα βλέπουμε. Εγώ είπα μακριά απολα. Ειδικά οι έφηβοι που σχηματίζουν χαρακτήρα. Αλλά είναι υποκρισία κάποιος να κάνει φυλακή για χασίσι ενώ το τσιγάρο είναι τόσο θανατηφόρο. Στην τελική το παρεμποριο λόγω παρανομίας ,.γεμίζει εγκληματίες τους δρόμους. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και γω σε θεωρώ καλοπροαίρετο
Και σήμερα επειδή το τσιγάρο αντιμετωπίζεται διαφορετικά απ ότι παλιότερα, νομιμοποιείται το χασίσι. Δεν θεωρώ το ένα αποτέλεσμα του άλλου, αλλά είναι γεγονός ότι οι κύριοι παραγωγοί νόμιμης - “θεραπευτικής” κάνναβης είναι οι μεγάλες εταιρίες τσιγάρων που αλλάζουν πελατολόγιο.
Για να μην το αφήνω στον αέρα:
Προσωπικα βλεπω το ρεμπετικο σαν εκφραση του τι περνουσαν τοτε στην ζωη τους. Δεν εγραψαν τα τραγουδια και τους στιχους για να προωθησουν ενα τροπο ζωης. Απλα διηγωνταν τον πονο τους, την φτωχια τους, την ξενιτια τους, την αγαπη τους, τους στοχασμους τους, την μοναξια τους, τις καψουρες τους και τις χαρες τους.
Η ζωη του μπεκρη, του μαστουρη, του χασικλη, δεν με αντιπροσωπευει καθολου. Η μουσικη που βγηκε μεσα απο το “γιατι” υπαρχει ο “μπεκρης, ο χασικλης και ο μαστουρης”, αγγιζει την καρδια μου, επειδη τα “γιατι” μας ειναι τα ιδια (αν και η αντιμετωπιση τους ειναι διαφορετικη).
Το πως βιωνω τα “γιατι” μου, δεν εχει να κανει με το ρεμπετικο τραγουδι. Το οτι τα εκφραζω μεσο των συγκεκριμενων ρυθμων, και δρομων εχει.
Να το πω και αλλιως, δεν βλεπω το ρεμπετικο να εχει να κανει με τον πονο της “μαστουρας” αυτης καθεαυτης. Εχει αν κανει με τον πονο, τις αγαπες και τις χαρες του ανθρωπου οποιες και αν ειναι αυτες και ασχετως με το πως τα αντιμετωπιζει.
θες να εισαι “ρεμπετης”, δες τι σε ποναει, τι αγαπας, τι σε κανει να χαιρεσαι και πεξτο με το τριχορδο και τον μπαγλαμα.
Παιδιά όλοι ξέρουμε τι είναι καλό και τι όχι. Όπως ειπώθηκε και παραπάνω άλλο η χρήση και άλλο η κατάχρηση. Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαχειριστεί το σαρκίο του όπως γουστάρει. Φτάνει η απόφαση που θα πάρει να μην είναι βασισμένη πάνω σε λάθος κριτήρια. Είναι άλλο το γουστάρω και σακατεύομαι και άλλο σακατεύομαι γιατί έτσι θα με γουστάρουν.
Κυρίως όμως ο θυμός μου στην συγκεκριμένη ανάρτηση είναι για αυτή την απαίσια συνομοταξία ανθρώπων που εκμεταλλεύονται την ευαισθησία κάποιων ταλαντούχων παιδιών και προσπαθούν με κάθε μέσο να τους τραβήξουν κάτω. Γιατί αυτοί είναι πολύ χαμηλά. Τους έχω δει πολλά χρόνια τώρα πως λειτουργούν μόνο και μόνο για να βρίσκονται μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν τους αξίζει. Τους έχετε δεί όλοι. Καμία ανοχή από εδώ και εμπρός. Κράξιμο και διώξιμο. Γιατί αυτοί είναι και σαν τις κατσαρίδες. Δεν παθαίνουν τίποτα. Οι άλλοι την πληρώνουν.
Καταλαβα πληρως τι λες. Και μια ιστορια.
Πριν χρονια οταν πρωτοπαιζαμε ρεμπετικα σε ενα καταγωγι τελειως στην Τουμπα, ηταν ενας τυπος 40-45 χρονων, που ερχοταν να μας δει γιατι ελεγε γουσταρε παλια ρεμπετικα. Μια ετσι μια αλλιως, λεγαμε την σουπα-ε την προυσσα εννοω , και αυτος στο επιμαχο σημειο, φωναζε αντι ηρωινη, κοκαινη και μαυρακι και χαζογελαγε. Με τα πολλα λεει εχω γενεθλια κλπ και ερχεται και μας αφηνει ενα αλουμινοχαρτο πιτα στους παπαδες. Λεει για σας και τετοια. Εμεις του λεμε οχι αδερφε δε χρειαζεται και αλλα τετοια γιατι δε θελαμε παρε δωσε και τελοσπαντων το φορτωσαμε σε εναν ακυρο. Μετα το σκηνικο, μαζευουμε τα μπουζουκια να φυγουμε και λεει θα ερθετε σε ενα μπαρ λιγο πιο περα να σας κερασω, γενεθλια και τετοια και σαλια. Του ειπαμε αντε παμε να μην του τη χαλασουμε, να πιουμε κανα ποτο. Παμε και ο κερατας μας πηγε 20 χρονων σε κωλομπαρο και πιναν γραμμες πανω στα τραπεζια. Κυριολεκτικα μας ελεγε πιειτε και ετσι και τι ρεμπετικα λετε. Ε φορτωσαμε εμεις και σηκωθηκαμε φυγαμε. Το κερασακι στην τουρτα ηταν η επομενη μερα. Ο Τυπος μπαινει εκει που παιζαμε (παρασκευη-σαββατο) και ερχεται και μας λεει φυγατε δε χαιρετησατε και τετοια και λεει δε φορατε παντελονια. Και φευγει. Το θετικο ειναι οτι δεν περιμενε απο εναν 20χρονο να παει στην παρεα τους και να τον κατσει κατω και καταλαβε αφου εγινε ρεζιλι. Υπαρχουν οντως τετοιοι τυποι κ@ωλομαγκες ας μου επιτραπει που προσπαθουν να ριξουν νεους στο λαθος, απο ζηλεια απο κακια απο οτιδηποτε. Ή και να φανουν. Σε αυτους καμια ανοχη
Λοιπόν, αγαπητέ Δημήτρη, αυτά που λες δεν είναι λάθος αλλά, κατά την γνώμη μου, δεν αφορούν μόνο την ρεμπέτικη μουσική.
Δηλαδή αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο εδώ, αλλά παντού.
Υπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες και ότι δουλειά και να κάνουν, με οτιδήποτε και να ασχολούνται, πάντα το ίδιο θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει.
Με άλλα λόγια ποτέ δεν θα είναι δυνατόν, να καταφέρει κανείς να φέρονται όλοι άριστα.
Εσένα σου αρέσει η ρεμπέτικη μουσική και ασχολείσαι πολύ καιρό, αλλά “σωστά”.
Σίγουρα όμως θα υπάρχει και κανένας, ας τον πούμε πιο ασθενής χαρακτήρας, που έγινε μεν καλός μουσικός αλλά ταυτόχρονα καταστράφηκε από τα ναρκωτικά ή από το αλκοόλ.
Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα στον κόσμο, π.χ. ο Jimmy Hendrix.
Όσον αφορά την νεολαία, μάλλον θα υπάρχει καμιά μελέτη για τους λόγους της εξέλιξης του καθενός.
Εγώ πιστεύω ότι σπουδαίοι παράγοντες θα είναι γενικά το περιβάλλον που μεγάλωσαν - η οικογένεια, οι παρέες, η σταθερότητα του καθενός κλπ.,
αλλά ποτέ δεν θα συμβεί να να είναι όλοι οι παράγοντες σε όλους θετικοί.
Και έτσι το φαινόμενο που περιγράφεις (για το ρεμπέτικο) δυστυχώς δεν αλλάζει ποτέ.
Άλλωστε και στα καλύτερα σπίτια (Αθλητισμός π.χ.), σε παιδιά που κατάφεραν να γλυτώσουν την επαφή κατά την εφηβεία τους με ουσίες, δεν βρέθηκαν καλοθελητές να τους ρίξουν στα αναβολικά και πολλές φορές χειρότερες χημικές ουσίες;
Σίγουρα φίλε μου. Αλλά κατ’ αρχάς η κατάχρηση υπάρχει όχι μόνο στους νέους και κατά δεύτερον και σημαντικότερον οι ρίζες και αιτίες της είναι πιο βαθιές από μερικά τραγουδάκια.
Θα επιμείνω (αφελώς ίσως;) στην άποψή μου, ότι σήμερα το 2020, στον “μικρόκοσμο” του ρεμπέτικου υπάρχει πολύ λιγότερη κατάχρηση από ότι σε άλλους -παρεμφερείς ίσως- χώρους.
Σίγουρα ισχύει αυτό αλλά νομίζω εχει να κάνει με το πως προβάλλονται οι άνθρωποι γύρω από τα άλλα είδη.Δηλαδη σε σχέση με τα ρεμπέτικα τα άλλα είδη διαφημιζονται πιο πολύ, έτσι οι καλλιτέχνες που τα αποτελούν γίνονται πιο γνωστοί που νομίζω εν τέλει είναι κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστουν. Από την άλλη δεν πιστεύω ότι δεν υπάρχουν καταχρήσεις και στον χώρο του ρεμπετικου αλλά φαντάζομαι για άλλους λογους
, και αυτος στο επιμαχο σημειο, φωναζε αντι ηρωινη, κοκαινη και μαυρακι και χαζογελαγε. Με τα πολλα λεει εχω γενεθλια κλπ και ερχεται και μας αφηνει ενα αλουμινοχαρτο πιτα στους παπαδες. Λεει για σας και τετοια. Εμεις του λεμε οχι αδερφε δε χρειαζεται και αλλα τετοια γιατι δε θελαμε παρε δωσε και τελοσπαντων το φορτωσαμε σε εναν ακυρο. Μετα το σκηνικο, μαζευουμε τα μπουζουκια να φυγουμε και λεει θα ερθετε σε ενα μπαρ λιγο πιο περα να σας κερασω, γενεθλια και τετοια και σαλια. Του ειπαμε αντε παμε να μην του τη χαλασουμε, να πιουμε κανα ποτο. Παμε και ο κερατας μας πηγε 20 χρονων σε κωλομπαρο και πιναν γραμμες πανω στα τραπεζια. Κυριολεκτικα μας ελεγε πιειτε και ετσι και τι ρεμπετικα λετε. Ε φορτωσαμε εμεις και σηκωθηκαμε φυγαμε. Το κερασακι στην τουρτα ηταν η επομενη μερα. Ο Τυπος μπαινει εκει που παιζαμε (παρασκευη-σαββατο) και ερχεται και μας λεει φυγατε δε χαιρετησατε και τετοια και λεει δε φορατε παντελονια. Και φευγει. Το θετικο ειναι οτι δεν περιμενε απο εναν 20χρονο να παει στην παρεα τους και να τον κατσει κατω και καταλαβε αφου εγινε ρεζιλι. Υπαρχουν οντως τετοιοι τυποι κ@ωλομαγκες ας μου επιτραπει που προσπαθουν να ριξουν νεους στο λαθος, απο ζηλεια απο κακια απο οτιδηποτε. Ή και να φανουν. Σε αυτους καμια ανοχη