Κατ’ αρχήν, Περικλή, για πολύστιχο (“κλασικό”) δημοτικό τραγούδι μίλαγε και ο Αποστολίδης και ο φίλος Κουτσουκαριώτης. Αλλά και το δίστιχο, χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να το δεχτούμε ως δημοτικό τραγούδι που ζει και εξελίσσεται. Και, αν θέλεις, και η ρίμα από μίαν άποψη ζει ακόμα δημιουργικά, παρόλο που ανέκαθεν γραφόταν, αλλά όλα αυτά είναι υποπεριπτώσεις. Όσο για το “συμπίλημα διστίχων” με ή χωρίς νοηματική σύνδεση (αν αυτό εννοείς), είναι και αυτό υποπερίπτωση που επιχωριάζει κυρίως στη μικρασία και, πράγματι, δεν έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με την αρχή του 20ού αιώνα, αλλά παλαιότερες μαρτυρίες δεν νομίζω να έχουμε.
Πέπε: Νίκο, για όσα δεν αφορούν το κείμενο του Αποστολίδη δεν πάμε να τα πούμε εδώ παρακάτω;