Ανέστης Δελιάς - Πόσα τραγούδια έχει γράψει και ηχογραφήσει

μηπως ξερει κανεις να μου πει ποσα τραγουδια εχει γραψει και ηχογραφισει ο Ανεστος?

Ηχογραφημένα, αν δεν κάνω λάθος, 16 τραγούδια έχει ο Δελιάς.

Στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού «Λαϊκό τραγούδι» υπάρχει μια αναφορά στο τραγικό τέλος του Ανέστη και στην πραγματική φιλία και συμπαράσταση του Στράτου προς αυτόν σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Τον φιλοξενούσε σπίτι του, ουσιαστικά ήταν υπό επιτήρηση για να μην «υποτροπιάσει».
Και όταν πια οι πόνοι και η εξάντληση τον είχαν καταβάλει, τον μετέφερε ο Στράτος με τη γυναίκα του στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών και με τη βοήθεια του αραμπατζή Βρεττού. Πλήρωσε μάλιστα 8000, τα έξοδα για την έκδοση πιστοποιητικού, ώστε να εισαχθεί σε θεραπευτήριο.

2 Φεβρουαρίου 1944 εισήχθη στο Δρομοκαΐτειο, η διάγνωση: «τοξικομανία δι΄ηρωίνης».
Ο Στράτος με τη γυναίκα του Ζωή τον επισκέπτονταν τακτικά, τον στήριζαν με κάθε τρόπο.
Και όταν στις 28 του ίδιου μήνα πήγαν να τον πάρουν με εξιτήριο, δεν τους ακολούθησε στο σπίτι τους, παρά την επιμονή τους.
Τους διαβεβαίωσε πως ήταν καλά… και λίγους μήνες αργότερα βρέθηκε νεκρός στο δρόμο.

Τα στοιχεία προέρχονται από συνέντευξη της Ζωής, γυναίκας του Στράτου, το ΄89 και από στοιχεία του αρχείου του Δρομοκαΐτειου.
Με αφορμή την τραγική ιστορία του Δελιά, περιλαμβάνεται στο περιοδικό και μια γενικότερη αναφορά στα μέτρα της πολιτείας όσον αφορά στο θέμα της εξάρτησης από ουσίες.

1 «Μου αρέσει»

Μιά που έφερε η Ελένη το θέμα, και επειδή δεν το πήρα αυτό το Λαϊκό Τραγούδι (ωχ, μη με πάρει χαμπάρι ο Γιώργος!) θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχουν κάποια στοιχεία για το πως ο Δεληάς κατέληξε πρεζάκιας. Η πολυξεφωνισμένη άποψη του Κουνάδη πως το παιδί ήταν αγνό, παρθένο κλπ. και εκείνη η πτνα η Σκουλαρικού τον συνήθισε φυσώντας μέσα στα ρουθούνια του την ώρα που κοιμόταν, μου φαίνεται παρατραβηγμένη, έχοντας στο νού τους στίχους των τραγουδιών του από τους οποίους φαίνεται, ας μου συχωρεθεί, πως “τά ΄θελε ο κ… του”, βεβαίως πολύ πριν εθιστεί, αν δεν είχε ήδη εθιστεί. Θα μου πήτε πως αυτά είπαν στον Κουνάδη οι φίλοι του, αλλά πρωταρχικά αυτούς θα ελέγξω και όχι τον Κουνάδη, που απλά τα μετέφερε, λόγω διαφοράς χρόνου.

Στ’ όνομά του βρίσκονται καταχωρημένα τα εξής τραγούδια:

  1. Το χαρέμι στο χαμάμ
  2. Το κουτσαβάκι
  3. Τον άντρα σου κι εμένα
  4. Ο Νίκος ο Τρελάκιας
  5. Ο πόνος του πρεζάκια
  6. Σούρα και μαστούρα
  7. Το σακάκι
  8. Αθηναίισσα
    Είναι άλλα δύο που κατά πάσα πιθανότητα είναι δικά του, αλλά είναι καταχωρημένα στ’ όνομα του Στράτου: Το “Μάγκες πιάστε τα βουνά” και ο “Φιγουρατζής”.
    Υπόνοιες, βάσιμες φήμες, ακόμα και μαρτυρίες υπάρχουν για μερικά ακόμη τραγούδια. Ομως στ’ όνομα του Δελιά, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, βρίσκονται μόλις 8 τραγούδια.
1 «Μου αρέσει»

Νίκο δεν τα λέει ο Κουνάδης. Ο Γενίτσαρης τα λέει. Κι όντως θα συμφωνήσω μαζί σου ότι μοιάζουν “τραβηγμένα”. Αλλά επειδή επιβεβαιώθηκαν στο παρελθόν αρκετές ιστορίες που άγγιζαν τα όρια του μύθου, δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα. Μάλιστα κι ο Παπαϊωάννου νομίζω ότι αναφέρεται στην ίδια ιστορία, αλλά με λιγότερες λεπτομέρειες, το ίδιο κι ο Μπαγιαντέρας.

1 «Μου αρέσει»

Μα βεβαίως Άρη μου, δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα, δεν απέκλεισα άλλωστε. Αλλά αφού μας φαίνεται τραβηγμένη η άποψη του - Γενίτσαρη, λοιπόν, ας ψάχνουμε μέχρι να βρούμε άκρη.

1 «Μου αρέσει»

Να συμπληρώσω εδώ ότι και ο Σχορέλης στην Ανθολογία του αναφέρει τη γυναίκα αυτή ως αιτία που έπεσε στην πρέζα το Ανεστάκι.

Πάντως, τραγούδια σχετικά έγραψαν και άλλοι δημιουργοί χωρίς να έχουν προσωπική εμπειρία, απλά κατέγραφαν ό,τι έβλεπαν…

Ο Γενίτσαρης είχε εξοριστεί στην Ίο το ΄38 ως “δημόσια επικίνδυνος” και αναφέρει την εκεί συνάντησή του με το Δελιά.
Ο Γενίτσαρης αναφέρει την πληροφορία πως ο Ανέστης έδινε το βιβλίο τροφίμων για 15 μέρες που δικαιούνταν οι εξόριστοι για να εξασφαλίζει ουσίες…

1 «Μου αρέσει»

Ο Σχορέλης γράφει τα “λόγια του Μπαγιαντέρα”. Αντίστοιχα ο Χατζηδουλής τα λόγια του Παπαϊωάννου. Ο Γενίτσαρης αφηγείται απευθείας. Κι όλοι συμφωνούν. Η περίπτωση της σύμπτωσης είναι πιο “τραβηγμένη” απ’ όσο “τραβηγμένα” φαίνονται τα γεγονότα.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία στο άρθρο του περιοδικού “Λαϊκό τραγούδι” είναι το ότι αν η ημερομηνία θανάτου βγαίνει από το αρχείο του Δρομοκαΐτειου, τότε έχουμε ανατροπή των μέχρι τώρα υποθέσεων, καθώς η επικρατέστερη χρονιά θανάτου του Δελιά ήταν το 1943. Η Νταίζη Σταυροπούλου μάλιστα (σε συνέντευξή της στον Κώστα Χαταζηδουλή που επίσης δημοσιεύτηκε στο “Λαϊκό τραγούδι”) επιμένει στο 1942.
Η ημερομηνία θανάτου του Δελιά θεωρήθηκε σημαντική γιατί ήταν ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα που αντίκρουαν τη φήμη ότι ο Δελιάς έχει γράψει τον “Κάβουρα”, το τραγούδι που ηχογράφησε το 1960 ο Μάρκος. Ελεγαν δηλαδή ότι ο Δελιάς αποκλείεται να το έγραψε, για τον απλό λόγο ότι πέθανε νωρίτερα από το Γιώργο Κάβουρα. Αυτό λοιπόν το επιχείρημα ανατρέπεται, χωρίς βέβαια αυτό ντε και καλά να επιφέρει “αλλαγή πατρότητας” του “Κάβουρα”.

Για το κομματι ‘‘ο καβουρας’’ εχει υπωθει απο τον γενιτσαρη οτι το κομματι το επαιζε ο δελιας με αλλα λογια και μαλιστα ειχε και δευτερη εισαγωγη, οι στιχοι προστεθηκαν αργοτερα πιθανως μετα τον θανατο του,περισσοτερα για αυτο ξερει ο χατζηδουλης, ο οποιος βεβαιωνει και απο αλλες μαρτυριες οτι η μουσικη ειναι του δελια.

1 «Μου αρέσει»

Aρη αλλο ενα κομματι του Δελλια που εχω απο ενα cd αρχειον ελληνικης δισκογραφιας ειναι το ‘‘τζιτζιφιωτησα’’

Για την Τζιτζιφιώτισσα έχει γίνει κουβέντα, ρίξε μια ματιά εδώ.

Την τραγική ιστορία του Δελιά εξιστόρησε και ο Μπάτης στον Γεωργιάδη.

1 «Μου αρέσει»

Ημερομηνια θανάτου του Δελιά εχουμε;
Αλλού, όπως στο Σχορέλη, αναφερεται το 1941.

Η πληροφορία λέει πως τάφηκε στις 31 Ιουλίου 1944.

Επιβεβαιώνεται και από το Βολιότη - Καπετανάκη.

[Εδώ και μια πενταετία το είχα μαζέψει από αφιέρωμα εφημερίδας στον Ανέστη το στοιχείο που αφορούσε το θάνατό του.
Παλιότερα, αναφερόταν μέχρι και το ΄41 ως πιθανή χρονολογία, αλλά νεότερη έρευνα έφερε στο φως περισσότερα στοιχεία].

Ρε σεις, παρακολουθήστε τη συζήτηση στην οποία συμμετέχετε!

Ξαναλέμε:
Η επικρατούσα άποψη έλεγε ότι ο Δελιάς πέθανε το 1943. Η Ντ. Σταυροπούλου έλεγε πώς έφυγε το 1942. Τώρα αναφέρεται ότι πέθανε στα 1944. Αν τα στοιχεία του περιοδικού είναι από τα αρχεία του Ψυχιατρείου, τότε…

περα απο τα στοιχεια αυτα που συζηταμε πρεπει να αναφερουμε οτι το περασμα αυτου κορυφαιου αυτου μουσικου απο την δισκογραφια και απο τα παλκα καθορισε πολλα απο το μελοντικο στυλ παιξιματος στο μπουζουκι,πχ.στον αμανε ραστ το ζειμπεκικο στο τελος ειναι ενα δειγμα μεγαλης εμπνευσης οποιος το ακουσει καποιο κοματι γνωστο θα του θυμισει ,επισης στο αθηναικο ταξιμι και ζειμπεκικο του μπατη παλι εκει βλεπουμε την διαφορετικοτητα του παιξιματος του και για να τελειωνω ο βασιλης τσιτσανης τον εχει αναφερει ως μια απο τις δυο μεγαλυτερες επιρροες του δηλωνωντας οτι καθε πεννια του δελια ηταν για εκεινον η εμπνευση για να γραφει τραγουδια.

Κύριε Πολίτη,
εγώ δεν είμαι τόσο φανατικός με το ρεμπέτικο τραγούδι, όπως βλέπω ότι είστε όλοι εδώ μέσα, απλά κάποια από αυτά μου αρέσουν πολύ και τα έχω τραγουδήσει και τα τραγουδώ κάποιε στιγμές. Όμως παρεμβαίνω γιατί νομίζω πως κάνετε ένα μεγάλο λάθος.
Ασχολείστε και με τα πάθη των ανθρώπων αυτών και στην ουσία παραβλέπετε το ταλέντο τους. Γιατί αλήθεια οι ρεμπέτες ασχολούνται τόσο με τις “ουσίες”; Και εσείς πρέπει τελικά να ασχολείστε με την “μίζερη πλευρά” των ανθρώπων αυτών; Έχω την γνώμη, γιατί πολλοί διαβάζουν τα γραφόμενά σας, ιδίως νέοι, πως δεν προσφέρετε κάτι καλό , αλλά κάποιους από αυτά τα “ιερά τέρατα” τους μειώνετετε, ασχολούμενοι με τα πάθη τους. Και να ξέρετε πως δεν βοηθάτε το ρεμπέτικο τραγούδι στην ιστορική του διαδρομή, μάλλον το μειώνετε. Γιατί δεν εξειλεώνονται, όσο μεγάλοι και αν είναι, με τα τραγούδια τους. Και βέβαια δεν πρέπει να γίνονται πρότυπα για τους νέους “ρεμπέτες.”. Είπαμε, μεγάλοι και τρανοί. Εγώ που είμαι πολλά χρόνια μουσικός και λοιπά, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως μόνο το ένστικτο ταλέντο αυτών των ανθρώπων οδήγησε τα βήματά τους στην σύνθεση και τον στίχο τέτοιων τραγουδιών.
Βέβαια έχω μιαν εγήγηση: Πως κάθε συνθέτης μικρός- παίρνει πολύ νερό αυτό- ή μεγάλος, δεν γράφει μόνος του μουσική. Γιατί τότε θα έγραφαν όλοι.
ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ οδηγεί το μυαλό του να το γράψει. Αυτά χωρίς να με παρεξηγήσετε- δεν είμαι τόσο θρήσκος όσο μπορεί να πιστέψετε-, αλλά δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση. Έτσι λοιπόν και απευθύνομαι σε όλους σας, θα σας παρακαλούσα να μην ασχολείστε με την μελανή πλευρά της ζωής αυτών των ανθρώπων. ΕΛΠΙΖΩ μην αρχίσετε να με “πυροβολείτε”.
Φιλικά
adreo

Φίλε ANDREO
σ’ αυτό το forum δεν κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Αυτά που γράφεις όμως δεν ισχύουν σε καμία περίπτωση για τον απλό λόγο ότι δεν είσαι γνώστης -προφανώς- σε βάθος χρόνου των συζητήσεων που έχουν γίνει εδώ για τέτοιου είδους θέματα.
Είμαι μέλος εδώ και πολλά χρόνια (πόσα;;:wink: και παρακολουθώ ανελειπώς την πορεία του. Ποτέ δεν διέκρινα κάτι από αυτά που ανέφερες στο post σου.
Όλοι αγαπάμε το ρεμπετικο τραγούδι με τα ωραία του και με τα άσχημά του. Δεν μένουμε να κοιτάζουμε το δέντρο -απολαμβάνουμε το δάσος!
Αν έχεις το κουράγιο και τον χρόνο να ψάξεις μέσα στο forum, θα δεις να δικαιώνονται όσα σου αναφέρω…

Μια παρέμβαση κι από μένα.

Επιβάλλεται να γνωρίζουμε κι αυτή την τραγική πλευρά της προσωπικής ζωής του Δελιά, γιατί μόνο έτσι θα κατανοήσουμε και θα εκτιμήσουμε τη σπαρακτικότητα και τον προφητικό τόνο π.χ. του «Πόνου του πρεζάκια».

Έπειτα, καθόλου δε μειώνεται η αξία του έργου ενός δημιουργού αν γνωρίζουμε - σε βάθος όμως - τις επιρροές και κυρίως τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούσαν στην εποχή του.

Και επειδή το θέμα εδώ είναι οι «ουσίες», ας θυμηθούμε πως κακώς έχουμε ταυτίσει μόνο το ρεμπέτικο με τη χρήση τους.
Πόσα ελαφρά τραγούδια, οπερέτες, ταγκό, ρούμπες, επιθεωρησιακά νούμερα έχουν ως θέμα τους τις «ουσίες»;
Ακριβώς γιατί ήταν διαδεδομένη η χρήση τους κατά το μεσοπόλεμο.
Και βέβαια πάντα σκόπιμα αποσιωπούνται οι αιτίες, οι πραγματικές διαστάσεις και οι ηθικοί αυτουργοί του προβλήματος που ονομάζεται γενικά «χρήση ουσιών».
Εξάλλου, ακόμα και το ΄35 η ίδια η πολιτεία επιδότησε σαν αγρότες τους χασισοκαλλιεργητές και τους εμπόρους του είδους.
Ξεχνάμε π.χ. πως η ίδια η πολιτεία δέχτηκε έναντι πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία 36 κ. κοκαΐνης και 21 κ. μορφίνης, τα περισσότερα από τα οποία πουλήθηκαν με τις ευλογίες της στη μαύρη αγορά;

Θα μπορούσαμε πολλά ακόμα να προσθέσουμε με αφορμή την κουβέντα μας.

Ακούστε και μιά μαρτυρία σε MP3 εδώ: