Για να επιχειρηματολογήσουμε πάνω σε αυτό το ερώτημα χρειάζεται να έχουμε μπροστά μας το αυθεντικό κομμάτι, που συνδυάζει μουσική και καταληπτά λόγια. Αναμένουμε λοιπόν. Όμως, δεν φτάνει το ερώτημα σκέτο, πρέπει να συνοδεύτεται και από το παρεπόμενο ερώτημα: “Γιατί να πρέπει να γράφονται σε προπολεμικό ύφος κάποια σημερινά τραγούδια; Ποιόν σκοπό εξυπηρετούν;”
Αν η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι περίπου “ – γιατί είναι ωραίο αυτό το ύφος” τη δέχομαι, αν και το καινούργιο τραγούδι είναι ωραίο. Αν ο σκοπός είναι να καταδειχτεί το ενιαίον και αδιάσπαστον της παραδοσιακής δημιουργίας, δεν θα συμφωνήσω τόσο εύκολα ή αβίαστα. Θα πάει κάπως μακρυά κάποια τέτοια βαλίτσα.
Φίλε Κωστάκη, λυπήθηκες εξίσου όταν διάβασες το σχόλιο του έγκριτου Σταύρου Κουρούση; Δυστύχησες ακούγοντας το παίξιμο, αφού μάλιστα ασχολείσαι με κιθάρα „με επιρροές από Κωστή, Κατσαρό“ κλπ; (τον στίχο αποκλείεται να τον έβγαλες, στοιχηματίζω την Απαρτιάν μου!)
το δυστυχως πηγαινε στο ποσο ευκολα μπορεις να ψαρωσεις τον κοσμο με μια απλη χρηση της τεχνολογιας και οχι στα αλλα που αναφερεις…το παιξιμο μου αρεσε(αυτο το συρσιμο του μπασου οταν γυρναει σε ματζορε μαρτυρα την εποχη που γραφτηκε) και στιχους οντως δεν καταφερα να βγαλω οποτε κρατα την την απαρτιαν σου!
εξυπνη κινηση παντως…
δε σηκωθήκαμε ένα πρωί με το Δημήτρη και είπαμε: „θα επιχειρήσουμε γράψουμε ένα προπολεμικό για να δούμε πόσοι θα ψαρώσουν και κατά πόσο θα πλησιάσει τη Φραγκοσυριανή ή το Κουτσαβάκι“. Εγώ έδωσα τους στίχους και ο συνθέτης το κάνει όπως θέλει. Αν συμφωνούμε με το αποτέλεσμα αμφότεροι, βγαίνει προς τα έξω.
γράφω οτιδήποτε χωρίς συνταγές και όπως μου κάνει κέφι ανάλογα με τη διάθεση, το διασκεδάζω με το δικαίωμά μου (εκεί αποσκοπώ Νίκο Πολίτη και πουθενά αλλού. Εσύ όταν πχ τρως μια ζουμερή μπριζόλα και το φχαριστιέσαι, που αποσκοπείς;). Δε διεκδικώ δάφνες, δεν είμαι «στιχουργός» (δεν υπάρχει άλλωστε τέτοια ιδιότητα, είναι μύθος) και φυσικά δεν είμαι μουσικός και ακόμα λιγότερο οργανοπαίκτης. Δε κάνω „σπουδές“ σε παλιότερα ή νεότερα ύφη (δεν αντιλαμβάνομαι καν τον όρο „ύφος“) και κυρίως δεν αντιγράφω.
Επίσης, δε κάνω διαφήμιση φίλε The_M@n22, διότι δεν πουλάω κάποιο προιόν. Τα τραγούδια είναι αναρτημένα για όποιον θέλει να τʼ ακούσει, να τα σχολιάσει ή να τα κατεβάσει.
φίλε Αλέξανδρε, αν θες μου εξηγείς πώς μπορούμε εγώ ή ο Δημήτρης να βγούμε με το τραγούδι μας (τον προσωπικό κόπο και μεράκι μας) ψεύτες (εκτός κι αν κάτι καταλαβαίνω λάθος, να με συμπαθάς);
Όπως έγραψα χθες, τα ανθρώπινα δεν άλλαξαν, τα ίδια απασχολούσαν από πάντα τους πάντες. Άρα, τί σημαίνουν τα „περί ύφους της εποχής“; O έρωτας του 1930 με αυτόν του 2011 έχει διαφορά; Οι ρουφιάνοι του 1930 και του 2011 έχουν διαφορά (μιας και το ζητούμενο είναι η ρουφιανιά-πράξη, με αυτό καταγίνεται το τραγούδι);
Ή μήπως να γράψω για τους 300 απεργούς πείνας για να είμαι in και να συμβαδίζω με την εποχή (μπας και εισπράξω κανα χειροκρότημα!); Και όπως σωστά είπες, κρίνουμε ανάλογα με τις γνώσεις μας…μπορώ εγώ να κρίνω το βιολί ή τη δεξιοτεχνία σου στο κονσερβατόριο (apropo, να χαίρεσαι τον εξαίρετο Σταθόπουλό σου);
o πιο σωστός κατεμέ είναι ο Gilles, που είπε ορθά-κοφτά ότι δεν του αρέσει κι εκεί τελειώνει το ζήτημα, απλά και όμορφα!
Αυτά από μένα, όταν θα βγει το τραγούδι, όποιος επιθυμεί μπορεί να τοποθετηθεί όπως του αρέσει, εμένα προσωπικά δε με περνάνε ούτε ξώφαλτσα οι κριτικές (ιδίως τις θετικές δεν τις λαμβάνω καν υπόψην).
Eστιάστε στο τραγούδι αυτό καθαυτό χωρίς να μπαίνετε σε συγκρίσεις („είμαι παντρεμένος με μια ωραία γυναίκα, αλλά η Ηale Berry δεν παίζεται!“), διότι εκεί πραγματικά ξεστρατίζει η κουβέντα…
θανάση χαλαρά… ωραία η μουσική, καλοί και οι στίχοι σαν νόημα και περιγραφή, αλλά με σαφή χαρακτηριστικά ύφους και εποχής και τα δύο (δεν είναι κακό). φαντάζομαι κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα του “78άρη” στον δημήτρη.
μπράβο και στους δύο. και μπράβο σε όσους εκτέθηκαν, είτε ξεγελάστηκαν είτε όχι. παρεπιμπτόντως, ο σταύρος κατάλαβε πως είναι ερασιτεχνική ηχογράφηση, και έδωσε την πιο σωστή απάντηση με δεδομένο το 78άρη!
για τη ρουφιανιά, έχει αλλάξει μορφές (κάμερες κλπ), όπως και ο έρωτας. σε πολλές περιπτώσεις βέβαια μένουν ίδια, ιδιαίτερα η ουσία. στην εποχή της πληροφορίας ο ρουφιάνος είναι ένα επάγγελμα με μέλλον!
τέλος, δεν είναι μόδα και in η απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών, μακάρι να έβγαιναν και άλλα τραγούδια σαν κι το “νερό & αλάτι”: http://www.youtube.com/watch?v=Jx3cyo31zAs
Φίλε ΠΙΚΙΝΟΣ
φυσικά το τραγούδι σου είναι πραγματικό και όχι ψεύτικο. Η ιστορία του 78ρη είναι ψεύτικη και όχι πραγματική! Η μόνη κριτική που άσκησα για το τραγούδι ήταν θετική, αλλα αν δεν αρέσει δεν θα την επαναλάβω. Φυσικά δεν θα ρωτήσεις εμένα ή οποιονδήποτε άλλο τι μουσική να γράψεις, να γράφεις όπως και τώρα, πράγματα που σε ευχαριστούν. Σε αυτή την ιστοσελίδα όμως, όταν γράφεται κάτι για μια ανακάλυψη, είτε τραγούδι, είτε όργανο είτε φωτογραφία, δεν έχουμε συνηθίσει να διυλίζουμε τις πληροφορίες, σε περίπτωση που μας κάνουν πλάκα. Είναι μια διαδικασία στην οποία δεν έχει χρειαστεί να μπούμε πολλές φορές γιατί τα μέλη γράφουν κυρίως σοβαρά. Ισως όμως να έχεις δίκιο, την επόμενη φορά που θα βρεθεί κάτι, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν μας κάνουν πλάκα και όχι να συμφωνούμε σαν αρνιά.
Τώρα για το αν αντιγράφεις, τι είναι ύφος κλπ, είναι μια μεγάλη κουβέντα και νομίζω και οι 2 συμφωνούμε οτι δεν είμαι αρκετά καλός να ορίσω τέτοιες ένοιες.
Δεν γράφει μουσική αλλά στίχους. Την μουσική εδώ την έγραψα εγώ.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει Αλέξανδρε. Δεν αφήνουμε να πέσει καρφίτσα. Αλλά γιατί μιλάς σε πρώτο πληθυντικό; Εκπροσωπείς το φόρουμ; Και εξήγησα ότι δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση για πλάκα. Εάν ήθελα να ξεγελάσω κάποιους θα το έφτιαχνα αλλιώς και θα το “ανακάλυπτε” συλλέκτης.
Τώρα το τι είναι σοβαρό!!! Για μένα πάντως ήταν πολύ σοβαρό πείραμα και με βοήθησε να βγάλω τα συμπεράσματά μου.
Πάλι το αντίθετο συνέβει κι εδώ. Δεν φανήκατε και τόσο αρνιά.
Τελοσπάντων, θα ακούσετε και το κανονικό τραγούδι και το σχολιάζετε εάν θέλετε.
Πίκινε και Δημήτρη, είναι επίκαιρο το τραγούδι σας, ντύθηκε μασκαράς λόγω αποκριάς παριστάνοντας το παλιό χωρίς να είναι.
Προς τι η μεταμφίεση όμως?
Αυτό δεν εχουμε καταλάβει αρκετοί μαζί με μενα, αν κρίνω από τις απαντήσεις μέχρι τώρα.
Και ναι, στο εξής θα είμαστε πιο ψυλλιασμένοι αν ματαπεί κανείς για παλιό δίσκο που βρήκε χύμα στα Μοναστηράκια.
Φίλοι Δημήτρη Ν. και Πίκινε, το τραγούδι δεν το άκουσα όλο, επειδή βαρέθηκα. Δεν είναι το στυλ που θα άκουγα σήμερα (απόψε ίσως ή αύριο ή μεθαύριο ή και ποτέ). Αλλά μπράβο ρε παιδιά. Πολύ γουστάρω που κάνετε αυτό που σας αρέσει και το φχαριστιέστε. :109: Μπράβο ξανά και ξανακάντε το. Είμαι μαζί σας. :):088::110:
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το τραγούδι έχει ποιότητα. Και καλοτραγουδημένο είναι, και ωραίους στίχους έχει, και στρωτή μελωδία.
Δεν πρόκειται για επιχείρημα, είναι κανονική σύνθεση που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα παλιά. Εγώ το άκουσα μέχρι το τέλος.
Θυμίζει παλιό, αλλά μάλλον όχι πειραιώτικο (Μάρκος, Κερομύτης κλπ.) Πιο πολύ προς Σκαρβέλη γέρνει. Πάντως εμένα μου άρεσε πολύ, θα μπορούσε να γίνει σουξέ!
Μπράβο στα παιδιά.
Για μενα Νικο Πειραιωτικο στυλ,δεν ειναι μονο τα τραγουδια που ειναι πανω στον Πειραιωτικο δρομο,αλλα αυτα με το Αλανιαρικο στυλ,και τις μαγκικες πενιες!!!
εντάξει, και μένα μου θυμίζει το “ψεύτισε πλέον ο ντουνιάς”, αλλά τί σημασία έχει; δεν νομίζω πως πήγε κανείς να αντιγράψει, απλά φαίνονται οι επιρροές και τα γούστα του καθενός.
μην το παίρνεις προσωπικά ρε μαν, ούτε είπα πως κατηγόρησε κανείς τον δημήτρη για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας κλπ.
απλά πέσανε πολλά τραγούδια στο τραπέζι και έκανα μια γενική εκτίμηση.
φιλικά, νίκος.
αν και δε στραβωσα 