Τα διαβασα ολα τα σχολια…και απορησα με αρκετες αποψεις καποιων απο εσας…Δεν εχω καταλαβει γιατι γινεται ολη αυτη η φασαρια…Αν βρισκοσαστε σε καποιο κουτουκι και καποιος απο την ορχηστρα επαιζε το τραγουδι αυτο…παω στοιχημα οτι συνομωτικα θα ρωτουσε ο ενας τον αλλον αν ξερει τον δημιουργο και τον πρωτο εκτελεστη του τραγουδιου…(ακομη και στην τωρινη εκτελεση, ειναι χιλιομετρα μπροστα απο κατι ασματα της σειρας που ακουμε κατα διαστηματα)…χωρια που θα σηκωνοτανε αρκετοι για χορο…Εχετε ακουσει πολλα τετοια ξεσηκωτικα ασματα τα τελευταια χρονια…(εννοω, να μην σε κραταει η καρεκλα και να θες οπωσδηποτε να φερεις στροφες)…εκτος κι αν εγω ειμαι χλμ πισω και δεν πιανω καποιες νεες αποψεις. Τελος παντων…για μενα ειναι τελειο το τραγουδι…κι ας ειμαι ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ με το πειραιωτικο ρεμπετικο…Ακομη μια αποδειξη της ομορφιας του τραγουδιου…ειναι ο γυιος μου…9 ετων και το περασε στο PSP επειδη του αρεσε τρομερα και προσπαθει να βγαλει τα λογια.(τωρα που θα του τα πω…μιας και δεν βγαζαμε ακρη τι λεει…θα χαρει πολυ. Μπραβο και στους δυο μαγκες δημιουργους.
Εμενα το τραγουδι μου αρεσε παρα πολυ,δεν μου θυμισε τιποτα και αν πεισω κ τους αλλους,και αν μου το επιτρεπουν και οι δημιουργοι(χαχα),θα ηθελα να το παιξουμε στο μαγαζι…
Α! όχι…εγώ δεν σάς το επιτρέπω. Δεν θα αποδώσετε σωστά τα μηνύματα του στίχου, ούτε θα αναδείξετε το μεγαλείο της μελωδίας στις ταβέρνες. Άμα είναι για το μέγαρο τότε εντάξει…χε!χε!
Το τραγούδι ωραίο ήταν από τότε ακόμα που είχε σκρατς ο δίσκος.
Ωραίο και μετά που καθάρισε.
Επί του “πειράματος” τώρα:
Η μουσική με το θόρυβο θα μπορούσε να με ξεγελάσει.
Αλλά μου δημιουργήθηκαν υποψίες από ορισμένα στιχουργικά σπαράγματα, τα οποία δραπέτευαν ανάμεσα από τους θορύβους και τα οποία πρόδιδαν την λόγια προέλευση του στιχουργού. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την χροιά των φωνητικών.
Κι έτσι έμεινα με την απορία μέχρι που το πήρε το ποτάμι.
(Μμμμ, Θανάση, αξιόλογο εγχείρημα για μια αναβαπτισμένη ηθογραφία, μια μετα-ηθογραφία θα έλεγα, μμμμ)
Μην ξεχνάμε και τη σειρά ηχογραφήσεων του Κώστα Μπέζου, παραγγελία του Τέτου Δημητριάδη: επί χρόνια οι ερευνητές έψαχναν να βρούν αυτό τον “μυστηριώδη” Ελληνοαμερικάνο μάγκα με την αθυρόστομη γλώσσα, άλλοι κατέταξαν την “παξιμαδοκλέφτρα” ως γνήσιο κουτσαβάκικο ενώ η λόγια προέλευση του στίχου (με αεροπόρους, ιπποκόμους κλπ.) κάνει μπάμ, για να μη μιλήσουμε για τα υπόλοιπα (η φυλακή είναι σχολείο, κασόμπρα του συρμού κλπ.). Και για τη χροιά του ήχου εγώ νομίζω ότι όλα ο Μπέζος τα λέει, κάνοντας σε κάποια τη φωνή του λίγο πιο μπάσα, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδειχτεί, με τα ως σήμερα στοιχεία.
από τους “αναβιωτές” του ρεμπέτικου μέχρι και σήμερα γιατί δεν γράφτηκαν τραγούδια καταξιωμένα;
κοντεύουν 40 χρόνια από τότε…
Άλκη νομίζω ότι έχουν γραφτεί ωραία τραγούδια που μπορούμε να πούμε ότι έχουν ρεμπέτικο ύφος και χρώμα, αναφερόμενα σε πιο σύγχρονη εποχή, αλλά όχι μόνο δε καταξιώθηκαν αλλά και απαξιώθηκαν από εμάς τους λάτρεις του ρεμπέτικου. Τραγούδια όπως αυτά, που σε εμένα τουλάχιστον αρέσουν:
Θα μου επιτρέψετε να το επεκτείνω λίγο.
Επιχειρήθηκε από κάποιον - κάποιους; Αν ναι (εγώ πιστεύω πως ναι) έφτασε το προΙόν στα φάτσα ράφια των super market; Οι καταναλωτές ανταποκρίθηκαν ώστε να καταξιωθούν; Για να καταξιωθούν πρέπει να αγγίζουν ευαίσθητες χορδές ψυχής, αισθημάτων, τσέπης ίσως και γενικά της ζωής του σήμερα.
Πολύ φοβάμαι ότι θα μπλέξομε πάλι στον κυκεώνα εταιρειών, κέρδους, διαφήμησης, τηλεόρασης κλπ κλπ.
Σ’ εμάς μένει να τα αναζητήσομε έστω και στα πίσω ράφια, να τα φέρομε στην πρώτη γραμμή. Πως θα γίνει αυτό όμως αν η “ρεμπετολαγνεία” μας (ας μου επιτραπεί η έκφραση) δεν μας αφήνει στις μαζώξεις μας να πούμε έστω κι ένα - δύο του Κορακάκη ή, ή… Ψάχνομε το πιό σπάνιο - παλαιό για να αφήσομε τους άλλους μ’ ανοιχτό το στόμα και να ψάχνονται ( όπως καλή ώρα εν προκειμένω, γι αυτό και την πατήσαμε οι περισότεροι με την “αναπαλαίωση” κι ας μη το λέμε). Έχομε τα κότσια να χειροκροτήσομε τον Πέτρο σε μια μάζωξη όταν θα παίξει τα τραγούδια που παραθέτει και δηλώνει ότι του αρέσουν (γίναμε δύο Πετραν) ή θα κοιτάμε λοξά πότε θα τελειώσει ν’ αρχίσομε το σόου μας. Φαντάζεστε μια μάζωξη με την πληοψηφία των τραγουδιών Αθηναϊκης κομπανίας, Συγκρότημα μπουζουκιών Δρόμος (Τραγούδια του Νίκου Αργυρόπουλου κι όχι μόνο), Κορακάκη κλπ.
Δεν φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι.