Επανέρχομαι στο θέμα, όσον αφορά στο στίχο, μόνο και μόνο για να εξηγήσω τη θέση, στην οποία καταλήγω εγώ μόνο
(και φυσικό είναι να υπάρχουν διαφωνίες).
- Με δεδομένο ότι ακούγεται ένα (ν) πριν τη λέξη «αργιλές» και ότι δεν υπάρχει περίπτωση (όπως εξηγήθηκε ήδη) να λέει: « ένʼ αργιλέ»
- Επειδή πιο συχνά η λέξη απαντά ως «αργιλές» και όχι «ναργιλές»
- Επειδή συνήθως - και λογικό είναι – να αναφέρεται και η ποσότητα της παραγγελίας (ένας ή δυο κ.λπ.) για να ξέρει πόσους θα ετοιμάσει ο αρμόδιος,
Καταλήγω στο συμπέρασμα να λέει: «… πιάσε (έ) ναν αργιλέ αφράτο…» και χάριν ευφωνίας ή εκφοράς του λόγου ή …ή… να ακούγεται τελικά ίσως μόνο ένα (ν) το οποίο φαίνεται να κολλάει στην επόμενη λέξη «αργιλές».
θα θυμούνται οι περισσότεροι φίλοι πόσες φορές μπερδευτήκαμε στο Γλωσσάρι, σε παρόμοιες περιπτώσεις, π.χ. με τη λέξη: «μπελεντέρια», μέχρι να βρούμε άκρη, είτε λόγω σαρδάμ του τραγουδιστή είτε λόγω άγνοιας της λέξης είτε… είτε…
Όσον αφορά στην τοποθεσία «Κουνελάκη», μπορεί – όπως λέει και ο Νίκος – να πρόκειται για μεγαλοκτηματία της περιοχής, πράγμα συχνό, π.χ. Γουδής.
Μπορεί όμως να πρόκειται και μόνο για ένα οίκημα ξεχωριστό, που να δέσποζε στην περιοχή. Ο Ρούκουνας, π.χ. αναφέρθηκε «στου Παρλαμά» την περιοχή και πρόκειτο για ένα κέντρο μόνο με κατοικία επάνω από αυτό.
Μια ακόμα λύση είναι να πετύχει κανείς τους γεροντότερους σε κανένα από τα γραφικά ταβερνάκια της περιοχής. Φυσικά, μόνο ανα διασταυρωθεί η μαρτυρία από περισσότερους του ενός αφηγητές, μπορεί να μεταφερθεί με σιγουριά.
Η άλλη λύση είναι το υποθηκοφυλακείο, όπως λέει και ο Νίκος!