Ωραία ιστιορία!
Πιστεύω ότι με τον ίδιο περίπου τρόπο έχουν βγει και πολλές από τις παλιές ηχογραφήσεις των 78 στροφών, τον καιρό που δεν υπήρχε η δυνατότητα ούτε για φέιντ-΄αουτ ούτε για οποιαδήποτε εκ των υστέρων επέμβαση στον ηχογραφημένο ήχο (οπότε, ένα απροβάριστο φινάλε θα έβγαινε απλά απροβάριστο).
Το «για να καλύψουμε τον χρόνο βάλαμε κι ένα σόλο»μου θυμίζει έντονα τα τελευταία στιχάκια στο «Σου 'χει λάχει»του Μπάτη, που δεν έχουν κάποιον προφανή οργανικό λόγο ύπαρξης μέσα στην ηχογράφηση, ή κάποια του Κατσαρού με δίστιχα που ξανακούγονται δεύτερη φορά. Μάλλον συνηθέστερη περίπτωση όμως ήταν η αντίστροφη, να πρέπει ξαφνικά να βιαστούν για να προλάβουν τον χρόνο.
(Το 'χουμε ξανασχολιάσει πολλές φορές αυτό, υπάρχει και ολόκληρη συζήτηση «Τα λάθη, τα παράδοξα, οι γκάφες, τα σαρδάμ και τα χαρακτηριστικά των ηχογραφήσεων», αλλά δε θυμάμαι άλλη φορά να διάβασα μαρτυρία πρώτο χέρι ότι έτσι συνέβη.)