Στο παραπάνω τραγούδι που έχω σε εκτέλεση Μιχάλη Γενίτσαρη, στην αρχή ο ρυθμός του είναι κάπως αργός αλλά όσο πάει γίνεται πιο γρήγορος. Πώς το εξηγείτε αυτό; Μήπως είναι κάποιο λάθος στην ηχογράφιση από τον δίσκο (το έχω σε mp3);
1 «Μου αρέσει»
Πολυ απλο φιλε. Οι μουσικοι εκεινη την εποχη ξεκινάγαν κανονικα εως αργα και σιγα σιγα τους επαιρνε ο “κατηφορος”.
Βλέπεις τοτε δεν ειχαν ουτε τον επαγγελματια τον ντραμερ να τους “κρατάει”, ουτε στα ακουστικα τον ρυθμο οπως γινεται σημερα απο καποιο μετρονόμο
ή ντραμ μασίν. Λιγο ο ενθουσιασμος λιγο το αγχος να μην παιξουν λαθος καποια νοτα και ο χρονος εφευγε…
Αυτο θα το παρατηρησεις και σημερα αν ηχογραφησεις καποια παρεα που παιζει και το ακουσεις και χρονομετρησεις μετα.
Το αλλο που εχω παρατηρησει ειναι οτι αντιστοιχες
ηχογραφησεις της εποχης εκεινης με ορχηστρες ελαφρου τραγουδιου δεν φευγουν σχεδον καθολου κι αυτο οφειλεται μαλλον στο οτι οι μουσικου ηταν πιο εξοικειωμενοι και κατω απο την μπαγκετα καποιου μαεστρου.
Φίλε μου έκανες διάνα!
Υπάρχουν ειδικοί γι’ αυτό το θέμα μέσα σ’ αυτό το Forum. Ο Αδμίνωρ και ο Σώτος. Μου 'χουν βγάλει την ψυχή! Ευτυχώς που στα ταβερνάκια που παίζουμε δε συνηθίζουν να χορεύουν. Αλλιώς θα είχαμε δει πολλούς νέους χορευτικούς τρόπους του ζεϊμπέκικου…
ΑΝ
Θα πρόσθετα και τον Ζωρζ, αλλά αυτός τελευταία απέχει, οπότε δεν ξέρω πόσο κάνει τώρα τα 0-100 (επιτάχυνση από στάση).
ΟΚ Αρη χαιρομαι που συμφωνουμε !
Αυτο το πρωτοπαρατηρησα σε ηχογραφηση με την κομπανια που ειχαμε μια φορα κι ενα καιρο οπου και στα χασαπικα και στα ζειμπεκικα φευγαμε του σκοτωμου. Μετα το ακουσα στο “Πριν το χαραμα” και παει λεγοντας…
Ειναι δικαιολογημενη καποια επιταχυνση, δινει πνοη στο κομματι καθως εξελισσεται αλλα καμμια φορα μιλαμε για πολλα γκαζια …
Οι κρητικοι μουσικοι απ΄την αλλη το εφαρμοζουν σκοπιμα ακομα και σημερα και δεν γραφουν με μετρονομο ενω επιδιωκουν τη σταδιακη αυξηση του τεμπο για να ζωηρεψουν το κομματι.
Αυτο που λες για το χορο, ενταξει καποια φαση ολοι εμεις που παιζουμε ατελειωτα βραδυα καπου εχουμε εξασκηθει και μπορουμε να πιασουμε στο ζειμπεκικο με προσεγγιση τα 68,69,70 κλπ beat και στο χασαπικο τα 110, 115, 120 beat το λεπτο.
Με το mp3 ειναι ευκολο να δει παντως κανεις τη διαφορα π.χ. αν βαλει το “Ηταν ανοιξη που σ’ειδα” του Μπαγιαντερα -καταπληκτικο κομματι- στην αρχη και παει με το ποντικι προς
το τελος θα καταλαβει τη διαφορα του τεμπο.
Αν καποιος επιμενει θα το μετρησω με ντραμ μασιν.
υ.γ. ο Ζωρζ ποιος ειναι ;
Αν η ηχογράφηση που λες είναι πολύ παλιά (τον καιρό που οι δίσκοι ήταν κέρινοι), η επιτάχυνση στο τέλος οφείλεται και σ’ έναν επιπλέον λόγο: επειδή η ηχογράφηση γινόταν “μια κι έξω”, αν προς το τέλος ο ηχολήπτης έβλεπε ότι ο χρόνος δεν τους έπαιρνε κι η “πλάκα” πήγαινε να τελειώσει, τους φώναζε να κανουν πιο γρήγορα για να προλάβουν!!!
Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι απολύτως αληθινό.
1 «Μου αρέσει»
Ακριβώς έτσι όπως τα λέει ο Μπαγιόκος. Τα “3 λεπτά” της πλάκας ήταν δέσμευση, κι όταν ο ηχολήπτης πίσω από το τζαμάκι έκανε νόημα “τελειώνει ο χρόνος”, άρχιζαν την επιτάχυνση. Υπάρχει και το αντίθετο. Το τραγούδι να τελειώνει στα 2 1/2 λεπτά, ο ηχολήπτης να κάνει νόημα “συνεχίστε, έχει ακόμα” κι οι μουσικοί να επαναλαμβάνουν την εισαγωγή ξανά και ξανά μέχρι να πιάσουν τα 3 λεπτά.
1 «Μου αρέσει»
ʼρη, να το πάρω πάνω μου ότι εγώ δεν είμαι παπατρέχας, ή απλά εμένα με ξέχασες?
ΥΓ: Γιατί δεν μαρτυράς στην πιάτσα πως έχεις καταντήσει το τελείωμα του “Μάρκος ο Συριανός”? Και γαμώ τα χασαποσέρβικα…
Αλλο πράμα ο “Συριανός”. Εκεί επαναλαμβάνουμε την τελευταία στροφή σε πολύ γρήγορο τέμπο επειδή …έτσι γουστάρω. Δεν το τρέχω όμως λάου-λάου. Το αλλάζω μια κι έξω. “Ποιητική …αηδία” που λένε.
Εσύ τελευταία τα πας καλά. Θα 'χεις φαίνεται αλλάξει δισκόφρενα. Αλλά μην το παίρνεις απάνω σου και ξεχνάς τα πρότερα χάλια σου.
ΑΝ
ΥΓ. Οι ανύπαντροι να με πάρετε να πω καμιά καλή κουβέντα για σας στο προξενιό.