(Antwnhs o Barkarhs (Antwnhs))
Geia sas,
We are a powerful lobby of Rebetiko fundamentalists.
The Radical Movement for Rebetiko Dechiotification and Bouzouki Detetrachordization claims for eradication of the superfluous fourth pair of strings of the chiotified bouzouki.
Visit our site! http://www.dechiotification.org
Geia sas trichordistes,
Na zhsete!
Antwnhs to Kokkino Gourounaki
Ευχαριστούμε πολύ για την ευγενή σας προσφορά.
Αναγνωρίζουμε τις ευγενικές σας προθέσεις.
Αλλά …δεν θα πάρουμε.
Περιορισθείτε στην ήδη υπάρχουσα σφαίρα επικοινωνίας σας , εδώ φυσάει άλλο αεράκι πιο καθαρό
Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις με τα φιλαράκια απ’ την αλλοδαπή, να πληροφορήσω ότι στην παρέα είχαμε μόνο έναν τετράχορδο (Ζορζ Κατσιμπό) κι αυτός μάλιστα όχι κατά συνείδηση, ο οποίος πρόσφατα “μετετράπει” για να είμεθα όλοι ασορτί (τις γαλικές εκφράσεις τις έμαθα στη Βιέννη όταν πήγαινα μικρός με τη μαμά μου κάθε Σάββατο στην όπερα).
Επίσης, την αξία του τετράχορδου την ξέρουμε όλοι. Στους τσαμπουκάδες μετράει πολύ, αφού είναι βαρύ, σκληρό, πιάνει τόπο και ανοίγει κεφάλια. Το δε μανίκι του, αφού το ξεκολήσεις απ’ το σκάφος, είναι ένα πρώτης τάξεως ρόπαλο. Αν μάλιστα του βάλεις οκτώ μπουργάνες Do γίνεται ένα πολύ καλό μαστίγιο. Ο,τι πρέπει δηλαδή για τους θηριοδαμαστές των τσίρκων και τα “τσίρκα” γενικότερα.
Να πούμε όμως και μερικά άλλα:
Τη ζημιά πού έκανε ο Χιώτης στο λαϊκό μας τραγούδι με τα “άσματα του σαλονιού” την ξέρουν όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το είδος. Πόσα όμως είναι αυτά τα “άσματα” ξέρετε; Ποιο είναι το ποσοστό τους σε σχέση με τη δημιουργία του Χιώτη; Γιατί αυτά βγήκαν πλατιά “προς τα έξω”, ενώ τα “Κλειστά παράθυρα” παρέμειναν κλειστά;
Μερικά λόγια για το Χιώτη, που είναι ίσως λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα παίζουν κάποιο “ρόλο”:
Ο Χιώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε ανάμεσα σε μπαρ και μπουρδέλα. Ο πατέρας του ήταν άνθρωπος του υποκόσμου και δολοφονήθηκε σε ξεκαθάρισμα λογαριαμών. Από 16 χρονών ο Χιώτης είναι στον κύκλο των ρεμπέτηδων. Τον κουβάλησε στο χώρο ο Στράτος και απ’ το 1938 παίζει σε ηχογραφήσεις του ρεμπέτικου (βλ. το καταπληκτικό “Είν’ ευτυχής ο άνθρωπος” 1940). Μέχρι τα “γεράματα” (πέθανε 49 χρονών) γύρναγε στους τεκέδες και γενικά ποτέ δεν άφησε το χώρο της μαγκιάς, τουλάχιστον όσο φορά την προσωπική του ζωή, αν και μετά το '55 συγκαλυμένα. Από τα λίγα λεγόμενά του που έφτασαν μέχρι τα σήμερα, διακρίνεται εύκολα η ευστροφία του και η σωστή του κρίση. Δείτε τις απόψεις για τους ανθρώπους του ρεμπέτικου (π.χ. για τον Παπαϊωάννου). Ηταν δημοκράτης και μάλιστα “ψαγμένος” κάτι που φαίνεται σε ανύποπτες στιγμές (βλ. δηλώσεις του Στον Κ. Χατζηδουλή για τους μπράβους των μαγαζιών).
Και μερικά για το τετράχορδο:
Τα ‘χουμε πει αρκετές φορές, αλλά οι νέοι φίλοι δε φροντίζουν να “ξεφυλίσουν” λιγάκι τα παλιότερα postings με αποτέλεσμα να επαναλαμβανόμαστε. Το ρημάδι το τετράχορδο δεν ανακαλύφθηκε απ’ το Χιώτη. Υπήρχε από πολύ παλιά. Και στο χώρο των ρεμπετών (σε “τρίφωνη” μορφή με τριπλές τις δυο πάνω χορδές), αλλά και στο χώρο των πιο “ελαφρών” λαϊκών μουσικών (βλ. Αθηναίοι στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και γεροί λαϊκοί δεξιοτέχνες, όπως ο Σκούρτης ο Τυπογράφος). Αυτό που πρόσθεσε ο Χιώτης είναι το κιθαρίστικο κούρδισμα. Μάλιστα, κάποιοι το προχώρησαν παραπέρα προσθέτοντας άλλες δύο χορδές! Και όχι τυχαίοι παίχτες (Λεμονόπουλος, Τσιμπίδης κ.ά.).
Σήμερα βέβαια τα πραγματα είναι διαφορετικά και σαφώς πιο καθαρά. Το τετράχορδο μπουζούκι εκφράζει μια συγκεκριμένη άποψη-ιδεολογία για τη λαϊκή μας μουσική. Αυτή την άποψη που συμβαδίζει με τους Καρβέληδες και τους Φοίβους, με τις Βανδή και τις Σαμίου, ή (στην καλύτερη περίπτωση) με τους Νικολόπουλους και τους Πολυκανδριώτες.
Αυτά τα …λίγα προς το παρόν. Αν θέλετε, επανέρχομαι.
ΑΝ
ΦΒΠΜΕΤΧΑΤΝΓΜΠΤΒΑ (Φανατικός Βαμβακαρικός Που Μικρός Εφτυνε Το Χιώτη Αλλά Τώρα Ντρέπεται Για Μερικές Παλιές Τουλάχιστον Βιαστικές Απόψεις Του)
ΥΓ. Πηροφορία πρώτη: Ετοιμάζεται ντοκυμαντέρ για τη ζωή του Χιώτη.
ΥΓ1. Πλροφορία δεύτερη (και καλύτερη): Ο Τσάρλυ βγάζει (λίαν συντόμως) cd του Χατζηχρήστου!!! ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ (τρεις φορές ολέ).
Ρε παλικάρια, έχω μια βασική απορία: το πρόβλημα είναι πόσες χορδές έχει το ρημάδι ή τι παίζει αυτός που το κρατάει; Τι αίσθημα κουβαλάει, πόσο τεχνίτης είναι, τι καταλαβαίνει τελοσπάντων από αυτόν τόν ήχο; Μην κολλάτε σε χορδές και άλλες τέτοιες αηδίες, η ουσία μετράει. Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή, να μην ακούμε το “Κοντά στα ξημερώματα” επειδή παίζει τετράχορδο ο Ζαμπέτας;
Φραγκίσκος
Φοβαμαι πως εχεις δικαιο Φραγκισκε…
…και δεν το βλέπω να ματαξαναπιάνω τετράχορδο μάγκες, έχω πάθει πλάκα… γκαραγκαγκουγκράαννν. Τι σκασίματα είναι αυτά !!! Τα ρίχνω και δονείται το “σύμπαντο”…
Καλημέρα σας,
Κάτσιμποξ
(Γιάννης)
Δεν ξέρω τι λέτε φίλοι μου, εγώ γνωρίζω ένα πράγμα. Το πρώτο μπουζούκι εν Ελλάδι ήταν ο Μπέμπης. Ήταν μπουζούκι με αρχήδια και όχι αρχήδια μπουζούκι, το λέω και θα το λέω μια ζωή. Και το δυστήχημα είναι πως δεν υπάρχει δεύτερος!
(Yianis)
Na sumplhrwsw prwta kati se auta pou eipe o ArhV:
Gia na katalabeiV th sunqethV htan o CiwthV arkei na akouseiV to To Xekremasa ki apoye (tragoudi polla cronia ahead of its time) kai omwV semno kai rempetiko
Deuetron, olh h fasaria me to Ciwth mou qumizei ligo thn istoria me ton Tsitsanh. Ennow to oti poluV kosmoV akoma kai hmiyagmenoi agnooun pantelwV thn prwth periodo twn duo sunqetwn. Leei polu swsta o ArhV oti mono to TRICORDO (prin 1950) ergo tou Ciwth na pareiV ftanei sto na ton anadeixei sto baru puroboliko tou rempetikou. Me ton Tsitsanh iscuei kati analogo. Nai men oloi paradecontai oti o TsitsanhV einai korufh gia to rempetiko alla tou ecei kollhsei h retsinia oti ta tragoudia tou, rempetika men, diaferoun apo to Peiraiwtiko stul. Kourafexala! Auto mporei na iscuei gia ta metagenestera tou tragoudia alla oci gia ta propolemika.
Ti diafora ecei to Mia nucta Katw sto Pasalimani, to apo ta tragoudia tou Mpagiantera? Stou Aleura th mantra? H akoma kalutera, th diafora ecei to Emaqa Polla Mikro Mou apo tragoudia tou Markou?
IswV meta apo aiwneV otan pia to rempetiko qa einai metaxu qrulou kai pragmatikothtaV, san thn Odusseia, kai qa ecoun caqei plhroforieV gia to poioV egraye ti, qa uparcoun melethteV pou qa eikazoun oti o prin 1940 TsitsanhV einai alloV sunqethV apo auton pou emfanizetai meta ton polemo wV TsitsanhV.
TeloV, otan milame gia mpouzoukia me arcidia mhn xecname saV parakalw ton Peristerh. IswV ton kalutero propolemiko mpouzouxh kai iswV o monoV me toso carakthritikh penia.
GiannhV
Οπ… Μ’ αυτό το τελευταίο που είπες, κινδυνεύουμε ν’ ανοίξουμε αλλη τεράστια κουβέντα. Γι’ αυτό θα το …βουλώσω και δεν θα πω τη γνώμη μου για τον Περιστέρη, γιατί μετά θα βγει ο Φραγκίσκος να με …φάει!
ΑΝ
(Γιάννης)
Ίσως φίλε μου παραφέρθηκα και συγνώμη, πλήν όμως δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι ο καλύτερος οργανοπαίχτης που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα και δεν υπερβάλλω στο λόγο μου δεν έχει μερίδιο στις συζητήσεις.
Ήταν πιο πολύ πιό γρήγορος από το Χιώτη και όταν έπιανε το τρίχορδο όλοι υποκλεινόντουσαν στο άκουσμα της πενιάς του. Ο Δημήτρης Στεργίου κατά κόσμο γνωστός ως ΜΠΕΜΠΗΣ έζησε στο Χατζηκυριάκειο οδός Σαλαμινομάχων σε ένα υπόγειο απέναντι από το πατρικό του πατέρα μου. Ο άνθρωπος ήταν γεννημένος να παίζει μπουζούκι. Είχε την απαιτούμενη φινέτσα ενός κλασσικού Πειραιώτη ρεμπέτη. Μαλλί μαύρο και στρωτό ,μουστάκι ψιλό , όμορφος και ψηλός. Του άρεσε η αφάνεια για αυτό και δεν έμπαινε ποτέ πρώτο όνομα. Ήταν για αυτόν και για τους φίλους του. Δίσκοι ελάχιστοι, σχεδόν μηδενικοί. Ένας δίσκος με τη Σεβας Χανούμ στην Αμερική λίγο πριν πεθάνει κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα.
Μπροστά του υποκλεινόντουσαν όλοι, Χιώτης ,Παπαϊωάννου , Τσιτσάνης ερχόντουσαν και κάθονταν στα Βοτσαλάκια (Καστέλλα)στη σπηλιά και τον άκουγαν να παίζει το ‘‘Χάρο’’ και τις εκπληκτικές ‘‘ΠΕΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ’’.
Το εισαγωγικό από τους λαϊκούς βάρδους του Π.Γεραμάνη είναι δικό του. Και μόνο αυτό αρκεί. Χωρίς λοιπόν να θέλω να μοιώσω τους υπολοίπους μεγάλους δεξιοτέχνες δεν είναι σωστό να παραγκωνίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο μεγάλος βιρτουόζος του τρίχορδου.
Και πάλι ειλικρινά συγνώμη προς όλο το Φόρουμ.
Κρίνω ολίγον τι ισοπεδωτική την άποψη του του Γιάννη περι των όρχεων της μπουζουκοπαιξίας.Ο Δημήτρης Στεργίου ή Μπέμπης υπήρξε δεινός οργανοπαίχτης στο τρίχορδο μπουζούκι και την εξάχορδη κιθάρα , δυστυχώς ελάχιστα δείγματα της δουλειάς του έχουμε γιατί δεν αρέσκετο εις τας ηχογραφήσεις.Σας βεβαίω όμως ότι το μέγεθος και δει το βάρος των όρχεων ελάχιστο ρόλο παίζει στην οργανοπαικτική δεινότητα.Θα τοποθετούσα με σειρά σημαντικότητος πρώτη την μελέτη του οργάνου δεύτερη την ικανότητα μουσικής ακοής και τρίτο το έμφυτο ταλέντο.Η Σεξουαλικότητα και το αυξημένο επίπεδο ανδρογόνων αφορά άλλους γνωστικούς τομείς και μέχρι σήμερα δεν νομίζω να έχω άκουσει τίποτα για το μέγεθος των όρχεων του του Μοτσαρτ του Μπάχ του Χιώτη του Χέντριξ και άλλων διασήμων όργανοπαιχτών.Αν υπάρχει βέβαια μια ανάλογη τεκμηριωμένη θεωρία θα ήτο πολύ ενδιαφέρον να την ακούσουμε γιατί ενώ τυγχάνω άτομο αυξημένης σωματικής μάζας (συμπεριλαμβανομένων και των όρχεων) παίζω απλώς μέτριο μπουζούκι.
(Κώστας Βλησίδης)
“Η καλπάζουσα επιδιδυμίτις ως τα μάλα συντελεστικός παράγων της προαγωγής της οργανοπαιξίας εν γένει, και ειδικότερον της νεοελληνικής πανδουρίδος”: να θέμα για μεταδιδακτορικό και bon poul l’ Orient diploma…
Να συμφωνήσω κι εγώ με το Σώτο.
Μάλιστα, κατά την άποψή μου δεν είναι τόσο κακή η διατύπωση του τύπου “μπουζουξής με αρ…ια”, όσο η ισοπεδωτική της ουσία. Ποτέ δεν υπήρξε ανάγκη να “υμνηθεί” με οποιονδήποτε ακραίο τρόπο (π.χ. “ο καλύτερος όλων”) ένας οργανοπαίκτης. Ο πρώτος και ουσιαστικότερος λόγος είναι ότι έτσι -αναγκαστικά- θα υποτιμηθούν κάποιοι άλλοι. Να δώσω ένα παράδειγμα:
Τι μπορούμε να πούμε για τον Γιοβάν Τσαούς; Η ιστορία λέει ότι όταν έπιανε τον ταμπουρά του κανείς άλλος μουσικός δε κρατούσε μπουζούκι!
Επειτα, τι να πούμε για τον Παπαϊωάννου, που όταν λέει έπαιζε ταξίμι ένιωθες πόνους στην καρδιά!
Ο παλιός λαϊκός μουσικός Λ. Γουναρόπουλος λέει για τον Μπέμπη:
“Αυτός ο …μπαγάσας είχε μια γλυκειά πενιά… Ισως την πιο γλυκειά απ’ όλους” (προσέξτε το “ίσως”). Και ακολούθως για το Χιώτη:
“Μην κολλάτε σ’ αυτά που παίζει ο Χιώτης στους δίσκους. Αυτά είναι λίγα. Να τον ακούσετε ξημερώματα στο μαγαζί, όταν μερακλωνόταν. Εκεί έσκαγε αϊδόνι”.
Και τέλος πάντων, αν πέσουμε στο λούκι των απόλυτων συγκρίσεων, τότε ποιος είναι καλύτερος:
Ο Μπετόβεν ή ο Μπαχ;
Η Εντιθ Πιαφ ή η Ελα Φιτζέραλντ;
Ο Β.Β. Κινγκ ή ο Τζον Λι Χούκερ;
Κι αν απαντήσετε στα παραπάνω απαντήστε και σ’ αυτό:
Ο Καρνέζης ή ο Παπαδόπουλος;
ΑΝ
ΥΓ. Κάτι ειπώθηκε για ταχύτητα. Φυσικά και υπήρχαν πιο γρήγοροι απ’ το Χιώτη. Και υπάρχουν μάλιστα ακόμα. Ο Σουμάχερ, ο Χάκινεν, ο Μπαριτσέλο, αλλά ακόμη και Ελληνες όπως ο Κύρκος, ο Βωβός, ακόμα κι ο βετεράνος Ιαβέρης.
(Stathis)
MagkeV geia saV.
Drattomai thV eukairiaV kai epanaferw mia erwthsh pou eica kanei palia (emeine anapanthth) kai h opoia afora ton Carh Lemonopoulo.
Ecw akousei liga deigmata thV douleiaV tou kai gnwrizw akoma ligotera gia ton bio tou. Auta pou akousa omwV einai arketa gia na katalabei kaneiV polla pragmata.
An kapoioV gnwrizei kapoieV phgeV(sait,biblia klp) aV me parapemyei.
An oci tote qetw ta exhV erwthmata kai opoioV xerei(kai de barietai) aV mou apanthsei:
1.Pote emfanisthke sth diskografia kai kata poso ecei summetascei se auth.
2.Uparcoun gnwsta tragoudia ermhneumena apo epwnumouV opou na paizei mpouzouki o LemonopouloV;
3.Ecei paixei tricordo o LemonopouloV;
4.Ecei summetascei se rempetika(hcografhseiV h palko)wV kiqaristaV h wV organopaikthV allou organou;
5.An hqela kapoieV kaleV kai antiproswpeutikeV douleieV tou (orchstrika kai mh) qa mporousate na mou susthsete kapoieV sugkekrimeneV sullogeV;
Qewrw oti einai enaV apo touV poio paragkwnismenouV kai mh gnwstouV sto euru koino dexiotecneV tou tetracordou (iswV logw kai thV ellipouV diskografikhV parousiaV;) kai sigoura enaV apo touV korufaiouV tetracordouV.(Kata thn proswpikh mou krish pou bebaiwV epidecetai amfisbhthsewV, einai me diafora kaluteroV tou Ciwth kai twn upoloipwn kai se tacuthta kai se crwma kai se tecnikh).
Mhn pesete na me fate epeidh <<peiraxa>> to Ciwth,-thn gnwmh mou lew kai einai gnwsto oti ton qaumazw kai eidika san sunqeth-h epeidh anakinw qema scetiko me to tetracordo.
H proseggish mou sto tetracordo einai h swsth kai panta mesa sta oria tou kalou laikou tragoudiou kai tou sebasmou proV tiV mousikeV axieV anexarthtwV organou. ParathrwntaV tiV suzhthseiV blepw oti den eimai o monoV pou ecei tetoia proseggish.
H gnwmh mou gia to tetracordo einai pwV einai men ubridio alla af enoV uparcei ena sugkekrimeno eidoV mousikhV (dexiotecnika sola kai autoscediasmoi me tetracordo) pou axizei polla kai pou duskola mporeiV na to parableyeiV, kai af eterou oti ena megalo kommati thV laikhV maV mousikhV (meta to rempetiko)einai amesa sundedemeno me to tetracordo mpouzouki.
Gnwrizw tiV kakeV proektaseiV thV olhV istoriaV kai to pou odhghsan, alla pisteuw oti einai oi anqrwpoi(kai oci apokleistika oi mousikoi) pou euqunontai gia thn olh katantia, kai oti autoi pou crhsimopoihsan to tetracordo gia na paixoun ahdieV, htan autoi pou crhshmopoihsan to organo kai oci to organo autouV. Allwste me opoiodhpote organo mporeiV na paixeiV anepitrepta pragmata kai einai gnwsto toiV pasi oti ecei sumbei kata koron me ola ta organa akoma kai me to tricordo mpouzouki. Mhn mou peite oti den ecete dei h akousei skuladeV (me thn palia enoia tou orou) na barane tourkoguftika tsiftetelia tou kerata me hlekrika tricorda. Klassiko paradeigma o LeonardoV MpournelhV. Kai nomizw oti akoma kai an den eice eueureqei-ka8ierwqei to tetracordo, h kathfora qa eice epelqei outwV h allwV akoma kai me tricorda giati einai nomoV autou tou Kosmou h parakmh na epetai thV akmhV.
TelwV pantwn, ta scolia kai h apoyh mou den einai to kurio qema autou tou postingk alla paratiqentai sto periqwrio kai en sunarthsei me ta legomena se auto to topik, me auto pou rwtaw(LemonopouloV)kai me to gegonoV oti den ecw ekferei gnwmh ewV twra panw sto gnwsto dillhma.
Den tiqetai ek merouV mou qema anamocleushV thV gnwsthV (kai exantlhmenhV) diamachV,euqewV h emmeswV.
Proswpika paizw kai tricordo kai tetracordo kai kiqara. Xekinhsa me tricordo kai eimai megaloV latrhV kai uposthrikthV tou kaqwV kai enaV apo autouV pou prospaqei oso mporei gia thn apokatastash tou. Allwste to prwto mpouzouki pou paraggeila (BarlaV) einai tricordo. Apla mou aresoun kai ta duo organa kai pisteuw pwV ola ta organa einai omorfa arkei na ta sebesai.
Auta ta oliga kai euelpistw na tucw apanthsewV giati ontwV o LemonopouloV me endiaferei polu.
Eucaristw kai kalh bdomada.
StaqhV
Σταθη δεν υπαρχουν πολλα με τον Λεμονοπουλο.
κοιτα στην σελιδα του ΔΙΦΩΝΟΥ στο ιντερνετ
στα παλια τευχη ,μηπως υπαρχει καποιο αρθρο.
Εχω μονον 2 33αρια με σολα του.
1.ΛΕΜΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΖΙΝΑ G3
2.ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Recor 97
και μερικα στονALFA-MIRecords 517.
Δεν νομιζω να επαιξε ποτε του τριχορδο.
Εκτως ισως στις πρωτες πρωτες ηχογραφησεις γυρω στα56-58.
Στάθη, έχω ένα δίσκο (βινύλιο) με τα καλύτερά του, αλλά έχω δει ότι κυκλοφορεί και σε CD, καθώς και άλλη 1 συλλογή. Μπές σε οποιοδήποτε CD webstore και θα τα βρεις.
Προσωπικά δεν μου αρέσει ο απόλυτα ηλεκτρικός ήχος του. Απ’ότι ξέρω άρχισε με βιολί (όπως κι ο Χιώτης) και είχε θητεύσει σε ωδεία. Επίσης έχει αναφερθεί ότι στην Αμερική έπαιζε με μονές χορδές στο μπουζούκι (και πάντα τετράχορδο), το οποίο έχει διασταυρώσει γνωστός (μόνιμος κάτοικος Αμερικής) που υποτίθεται τον γνώριζε.
Δυστυχώς δεν είμαι fan του οπότε δεν μπορώ να σε διαφωτίσω περισσότερο.
Αν θες κόπια του δίσκου, μετά χαράς. (καιρός να χρησιμοποιήσω και το σκονισμένο πικάπ μου !!!)
…α, όσον αφορά την ερώτηση 4, είναι ένας εκ των τριών κιθαριστών στο εκπληκτικό “Βουνό (με βουνό δε σμίγει)” (οι άλλοι, είναι ο Χιώτης και ο Μπέμπης, νομίζω…
γιώργος
Στο Αν ξαναγυριζες κοντα μου
που ανεβασα στο winamp παιζει ο Λεμονοπουλος και ειναι και δικο του, ακκορντεον Κουλαξιζης.
Τριχορδο παιζει στο αλλο του Γαβαλα, το “Φευγω γεια σου γεια σου” και το “Μαγισσα θεσσαλονικη”.
επισης παιζει μπουζουκι και κιθαρα στο “Ποτε την Κυριακη”.
Στο βουνο δεν ειμαι σιγουρος, αλλα μηπως ειναι ο Σπιταμπελος?
(Γιάννης)
Αγαπητοί μου φίλοι, αρέσκεστε στο να αναλύεται εν μέσο κάτι από ιατρικών ορολογιών συνοδευομένων μετά κρίσεων, που μόνο κρίσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν,και δεν κάθεστε να σκεφτείτε ως νοήμοντα όντα πως θα μπορέσετε να εκμεταλευτείτε μια πηγή η οποία μπορεί να σας εμπλουτίσει το την γκάμα σας και το ιστορικό σας όσον αφορά το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ.
Ίσως θέλετε να κάνετε μόνο κρίσεις. Δεκτό, αλλά μην ξεχνάτε πως ο κόσμος που διαβάζει αυτή τη σελίδα κρίνει καλύτερα από όλους! Ζήτησα συγνώμη και αντ’ αυτού δέχθηκα αν μη τι άλλο το περιπεχτικό σας πρόσωπο στις απαντήσεις.
Όσο για την ταχύτητα φίλε μου ένα έχω να σου πώ : ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΤΟ ΣΩΒ…Ο ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΒΑΤΑ. Για μπουζούκια μιλάμε όχι για εξατμίσεις.
Υπάρχει Cd που μπορείτε να προμηθευτείτε με 12 κομμάτια που παίζει μαζί με το Σουγιουλτζή και φωνή ΣΕΒΑΣ ΧΑΝΟΥΜ έχει τίτλο ‘‘ΜΠΕΜΠΗΣ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ’’.
Επίσης μέσα θα βρείτε φωτογραφίες και ένθετο με το βιογραφικό του από τον Π.ΓΕΡΑΜΑΝΗ.
Προς ΑΝ: Γιατί να το βουλώσεις για τον Περιστέρη; Χρόνια λέω πως το “Τύχη κακιά τι σούκανα” είναι μεταξύ των καλύτερων προπολεμικών πενιών (μαζί με το “Βοτάνι της Καρδιάς”-Χιώτης, το “Σε φίνο ακρογιάλι”-Τσιτσάνης και λίγα ακόμη…) Ασε το “Σε γελάσανε”…
Προς Γιάννη: Παρόλο που έχω το σύνολο νομίζω των ηχογραφήσεων όπου ο Μπέμπης παίζει πρώτο μπουζούκι (εκτός από αυτό το CD έχω βρει μέχρι τώρα το “Γειά σου Περαία αθάνατε”, τις “Πεννιές Μπέμπη” και το “Πάμε απόψε με βαρκούλα”) τολμώ να πω πως δεν τον θεωρώ κάτι πολύ σπουδαίο. Βέβαια επιφυλάσσομαι γιατί δεν μπορώ να ακούσω τι έκανε εκτός δισκογραφίας, αλλά το δυστυχώς μικρό δισκογραφημένο έργο του δείχνει έναν καλό μπουζουξή και τίποτα περισσότερο.
Φραγκίσκος
(Yianis)
Fragkisko,
Ena akoma pou nomizw oti paizei o MpemphV einai ekeino tou Petsa pou arcizei wV:
To bradu sa drosisei
thn pio kalh writsa
pernoune ton kathforo
ta omorfa koritsia
GiannhV