Δείτε το παρακάτω βίντεο και θαυμάστε.Οι Τούρκοι λένε πως είναι τουρκικο.Μήπως γνωρίζει κάποιος τον τόπο καταγωγής του?Μικρασιάτικο μάλλον αλλα δεν ξέρω αν είναι Ελληνικό ή τουρκικο.
Πάντως είναι τέλειο.Ειδικά με την συγκεκριμένη ορχήστρα.Η μουσική σε μαγεύει,σε ταξιδεύει…
Cecen Kisi: Τσετσένικο πρόσωπο, Τσετσενοπούλα που θα λέγαμε εμείς. Πασίγνωστο κομάτι. Δεν έχω μάθει ακόμα αν συνδέεται και με την Τσετσενία ή είναι παλαιότερο απολίθωμα με χαμένα τα ίχνη του, το ψάχνω. Δεν έχει πάντως λόγια, μόνο οργανικό είναι. Από Καππαδοκία το ξέρω εγώ και έχω δύο ηχογραφήσεις με Τούρκους γνωστούς μουσικούς του μεσοπολέμου.
Αλλά τα έχουμε ξαναπεί, τι σημαίνει Τουρκικό ή Ελληνικό! Οι επικαλύψεις ήταν τεράστιες και κανείς δεν ασχολείτο, τότε, με το ποιός το έγραψε πρώτος.
Να συμπληρωσω κατι,
Ο σκοπος ονομαζεται ‘‘Ξυλα’’, και ειναι ο πιο αγαπητος χορος των Μυτιληνιων.Σε καθε πανηγυρι ζητιεται απο τους οργανοπαικτες περισσοτερο απο 30 φορες. Υπαρχουν πολλες εκδοχες για την ιστορια του σκοπου.Ο Κ. Ψαχος το καταγραφει στην Ασιαδα Λυρα ως ‘‘Μελος Κουρδικον’’ και ο Τσεμιλμπεη χρησιμοποιει το κυριως θεμα του σε δικη του λογια διασκευη με τιτλο Τσετσενγκεζε( κοριτσι απο την Τσετσενια). Δεν ξερουμε ποια αποψη ευστεθει. Σε μια εφημεριδα της Λεσβου(ΑΙΟΛΙΣ) το τραγουδι αναφερεται ως τουρκικο και μαλλον ετσι ειναι.Συμφωνα με την παραδοση εγινε γνωστο απο καποιους τουρκους εργατες πριν απο 1 και πλεον αιωνα. Ομως ακομη και σημερα αναφερεται με την ονομασια Κιουρτικο (Κουρδικο). Δεν διασωθηκαν στιχοι ελληνικοι η τουρκικοι, ετσι πιστευεται πως ειναι χορος η πατιναδα.
Και για να μην παρεξηγηθω, δεν τα λεω εγω αυτα, απο καπου τα διαβαζω και τα γραφω, ενταξει?
Βεβαίως, Theos, και καλά που μου το θύμισες! Αυτό είναι το Cecen Kisi. Και όπως σημειώνει και ο Νίκος Διονυσόπουλος στο άλμπουμ «Λέσβος Αιολίς», ο σκοπός αυτός άρεσε ιδιαίτερα στον Τούρκο διοικητή της Αγιάσου, κάποιαν εποχή που χτιζόταν ένα μεγάλο ελαιοτριβείο και εργάτες μετέφεραν ξύλα από κοντινό δάσος για να χτιστεί η στέγη του. Τα ξύλα μεταφέρθηκαν, λοιπόν, με τη συνοδεία αυτής της πατινάδας και έμεινε το όνομα. Σήμερα ο σκοπός αυτός χορεύεται, ως συρτός με κάπως αργότερη ρυθμική αγωγή.
Ένα τουρκικής προελεύσεως κομάτι, λοιπόν, που κοντεύει να γίνει Ύμνος της Μυτιλήνης, ανταγωνιζόμενος βέβαια την Αγιοθοδωρίτισσα του Παπάζογλου (!).
Επειδή όταν σπούδαζα είχα Μυτηληνιό συγκάτοικο, το συγκεκριμένο κομμάτι το είχα ακούσει εκατοντάδες φορές από τοπικές ηχογραφήσεις. Είναι φυσικά τα “ξύλα” όπως έχει ήδη αναφερθεί.
Το ίδιο θέμα υπάρχει κ σε μια παραλλαγή από το Ξηρόμερο, όπως επίσης κ σε μια σύνθεση του Bela Bartok. Οι μουσικές ταξιδεύουν παντού, γι’ αυτό κ σπάνια μπορούν να ταυτοποιηθούν. Καλή συνέχεια!
Όσον αφορά πάντως τον Μπέλα Μπάρτοκ, δεν ταξίδευσε η Τσετσέν Κιζί στην Ουγγαρία, ταξίδευσε αυτός στην Τουρκία, όπου και κατέγραψε τη μελωδία.