Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου λέμε να μαζευτούμε μέλη του Ρεμπέτικου Φόρουμ να παρακολουθήσουμε μαζί την παράσταση “Εγώ ο Μάρκος Βαμβακάρης” (δείτε και το σχετικό θέμα εδώ)
Όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στην παρακάτω φόρμα μέχρι την Κυριακή 8/12 ώστε να δούμε αν θα μπορέσουμε να κλείσουμε ομαδικό εισιτήριο. Μετά την Κυριακή 8/12, θα επικοινωνήσουμε μαζί σας ώστε να επιβεβαιώσετε την συμμετοχή σας.
Κόστος εισιτηρίου: 13€ (φοιτητές, άνω των 65, ΑΜΕΑ: 10€)
Μετά την παράσταση σχεδιάζουμε να μαζευτούμε με τα μπουζούκια και τις κιθάρες μας στο μαγαζί “τα 6 Αδέλφια” (που βρίσκεται κοντά στο θέατρο) για να πιούμε τα κρασάκια μας και να παίξουμε τις μουσικές μας) .
Αν δεν μπορείτε να έρθετε στην παράσταση, φυσικά είστε ευπρόσδεκτοι στην μάζωξη μετά την παράσταση (υπολογίζουμε να είμαστε στο μαγαζί γύρω στις 21:30 - 22:00). Αν έρθετε στο μαγαζί ανεξάρτητα από την παράσταση, στείλτε μου ένα προσωπικό μήνυμα για να σας συμπεριλάβω στην κράτηση.
Οποιαδήποτε απορία έχετε μπορείτε να την γράψετε στο θέμα αυτό ή να μου στείλετε προσωπικό μήνυμα
Πληροφορίες για την παράσταση
One-man-show του Θανάση Παπαγεωργίου που σκηνοθετεί και ερμηνεύει το βασισμένο στην αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη μονολογικό έργο, προσεγγίζοντας την ουσία του με ερμηνευτική και σκηνική λιτότητα.
Σκηνοθεσία/Ερμηνεία: Θανάσης Παπαγεωργίου
Μπορείτε να δείτε μια πιο αναλυτική κριτική της παράστασης εδώ:
στη φορμα συμμετοχής λέει αν έρθουμε μονοι μας να βαλουμε τον αριθμό 1, αλλιώς να βάλουμε πόσα άτομα θα φέρουμε. Αν φέρουμε 1 (1+1) πώς το καταχωρούμε αφού αν βάλουμε 1 σημαίνει μόνοι μας, αν βάλουμε 2 σημαίνει θα φέρουμε άλλους 2 και το 1+1 δεν το καταχωρεί??
Χθες λοιπόν, συναντηθήκαμε όλοι μαζί (ο @admin, @koutroufi, @nikos_politis, @pantelinoux, @tritsibidas και η @tountas_priest) στο Θέατρο Στοά όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση “Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης”. Η παράσταση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είτε έχεις διαβάσει την αυτοβιογραφία του Μάρκου είτε όχι. Αν μεν έχεις διαβάσει την αυτοβιογραφία, η ερμηνεία της από τον Θανάση Παπαγεωργίου της δίνει μια άλλη διάσταση, την “ζωντανεύει” και σε κάνει να την σκεφτείς από μιαν άλλην σκοπιά. Αν δε, δεν την έχεις διαβάσει, είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις μια ιδέα για την ζωή του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και τις συνθήκες της εποχής του.
Πραγματικά, ο Θανάσης Παπαγεωργίου έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά στο να αποδώσει το ύφος και τα λόγια του Μάρκου όσο πιο πιστά γίνεται και η παράσταση φαινόταν πολύ δουλεμένη. Σίγουρα αξίζει να πάει κανείς να την δει!
Μετά την παράσταση βγάλαμε όλοι μαζί αναμνηστική φωτογραφία με τον Θανάση Παπαγεωργίου.
Φύγαμε όλοι από το θέατρο με πολύ καλές εντυπώσεις που υπήρξαν αφορμή για συζήτηση και νομίζω ότι θα πυροδοτήσουν και ενδιαφέρουσες συζητήσεις μέσα στο φόρουμ μας. Στη συνέχεια, κινηθήκαμε προς “τα 6 αδέρφια”, μια όμορφη ταβέρνα - υπόγειο 10 λεπτά από το θέατρο.
Εκεί συνεχίσαμε τις συζητήσεις μας, μαζί με κρασί, μεζέδες και φυσικά τις μπουζουκοκιθάρες μας (συν ένα μπαγλαμά του @liga_rosa που μας βρήκε στο μαγαζί μαζί και με τον @giwrgos_kappis που μας συνάντησε στον μαγαζί και αυτός).
Καλησπέρα!
Παρακολούθησα και εγώ την παράσταση - μονόλογο για τον Μάρκο Βαμβακάρη. Πρόκειται για ενδιαφέρουσα προσέγγιση της βιογραφίας του γενάρχη του ρεμπέτικου, όπου παρατίθενται και διάφορα ιστορικά στοιχεία της εποχής και της πορείας του μπουζουκιού και των ανθρώπων του. Φωτίζει με ρεαλισμό την προσωπικότητα του Μάρκου (καλλιτεχνικά και κοινωνικά) και δεν περιορίστηκε/αυτολογοκρίθηκε ο καλλιτέχνης μέσα στα όρια του καθωσπρεπισμού.
Παρά τα όσα έχουμε ήδη διαβάσει και γνωρίζουμε, η ρεαλιστική αφήγηση της παράστασης σε τραβάει από το μανίκι!!! Προσωπικά με ταρακούνησε και με έβαλε σε διάθεση να φιλοσοφήσω το γεγονός ότι το μπουζούκι και το ρεμπέτικο με το ζόρικο παρελθόν τους είναι -κατά βάθος- ένα άγριο θεριό που ποτέ δεν θα εξημερωθεί ολοκληρωτικά. Η εικόνα που έχουμε σήμερα, ακόμη και οι ηχογραφήσεις του '30, δίνουν σίγουρα μια εξωραϊσμένη εντύπωση. Στην πραγματικότητα, το ρεμπέτικο έχει μέσα στο dna του φυλακές, νταήδες, πόρνες, χασίσια, τεκέδες, μαχαιριές κ.α. Όσο “χαρτογιακάδες” και να έχουμε γίνει ο Μάρκος παραμένει πάντα μια “γροθιά στο στομάχι”, μια “αλογόμυγα” που σου ξυπνάει περίεργα συναισθήματα, οπότε η παράσταση δεν συνιστάται σε “καθώς πρέπει” θεατές αλλά προϋποθέτει ανοιχτό μυαλό, χιούμορ και σαρκαστική ενίοτε διάθεση.
Δηλώσεις συμμετοχής εδώ.
.
