Και στα καπάκια με το προηγούμενο:
Άλλο ένα απίστευτο αριστούργημα στο όνομα της Γεωργακοπούλου:
1947 Όπου και να πας
Ιωάννα Γεωργακοπούλου και δεύτερη φωνή ο Στελλάκης Περπινιάδης
Mπουζούκι Β. Τσιτσάνης
3 «Μου αρέσει»
Τεκετζίδικη διασκευή απο τον αθάνατο Μπαμπίνο μας
1 «Μου αρέσει»
Σαν μελωδική παράφραση του «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει». Με τέτοιους στίχους και ιδίως τέτοιο τίτλο, θα μπορούσε να είναι και επίτηδες, σαν να κλείνει το μάτι στο παλιό τραγούδι. Πού να βρω γυναίκα…; Βρήκα!
Γιώργος Νάκος (δημόσιος υπάλληλος αλλα και ερασιτέχνης? τραγουδιστής)
ηχογράφησε περι τα 60 Τραγούδια.
εδω η “Ζωΐτσα” με τον Σταμέλο στο κλαρίνο. (θυμίζει γυρίσματα Περιστέρη)
Νάκος (υφος λαϊκού τραγουδιστή. κοντά στον Νταλγκά)
απο που ξεφύτρωσε το λαϊκό τραγούδι?
και απο εδω..
Ο Παπασίδερης ήταν τολμηρός στη δισκογραφία. Εδώ λέει ένα μοραΐτικο τσάμικο με συνοδεία πιπιζας (=ζουρνά) και νταουλιού, συνδυασμος κάργα αντιεμπορικός και συνάμα πολύ δύσκολος να ηχογραφηθεί καλά, με αποτέλεσμα να είναι σπανιότατος στην παλιά δισκογραφία.
Άλλες φορές τον ακούμε να λέει τραγούδια στα αρβανίτικα, πράγμα ακόμη πιο σπάνιο και μάλλον μοναδικό, τότε και για πολλές δεκαετίες ακόμη (μην πω και σήμερα σπάνιο). Ορισμένα διαχρονικά αρβανίτικα σουξέ, αγαπητά μέχρι σήμερα παντού όπου υπάρχουν Αρβανίτες (Ρα καμπάνα, Ντο τα πρες κ.ά.), πιστεύω ότι αυτός ήταν που τα καθιέρωσε και τα έβγαλε πέρα από τον τόπο απ’ όπου αρχικά προήλθαν.
Τώρα, εδώ που τα λέμε αυτή η ηχογράφηση δεν είναι κι η πιο πετυχημένη. Την τόλμησε όμως!
1 «Μου αρέσει»
Στο θεό σας, ακούστε τι παίζουν οι άνθρωποι!
4 «Μου αρέσει»
Επειδή αυτό το να χρεώνουμε στις γυναίκες όλα τα δεινά της ζωής μας έχει κουράσει θεωρώ, ας κάνουμε μια μεταμοντερνιά. Ας ακούσουμε αυτό σαν να απευθύνεται σε κάτι άλλο γένος θηλυκού, την Ελλάδα ας πούμε.
Επίκαιρο;
2 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
100% ρεμπέτικο δεν το λες, αλλά εντάξει τώρα, τι σημασία έχουν οι ταμπέλες. Η μουσική είναι μία.
(Σιχαμερό κλισέ χωρίς περιεχόμενο.)
1 «Μου αρέσει»
μας δουλεύουν μάλλον!
το βαφτίζω “φαλτσοκονσέρτο” με φράκο!
Εντάξει έλιωσα! Έχουν τρελό χιούμορ όποιοι το έφτιαξαν. Αναρωτιέμαι πως δε γελούν!
Από τα σχετικώς σπάνια ρεμπέτικα που στρέφονται απερίφραστα κατά των ναρκωτικών.
Σύμφωνα με τον ανεβάστορα, πιθανώς του Παπάζογλου. Θα μου ταίριαζε κι εμένα, τόσο θεματολογικά (μην πω και στην τεχνική ακόμη του στίχου) όσο και μουσικά. Δηλωμένο πάντως ως του Στελλάκη, που τραγουδάει.
Απίστευτη μουσική αρτιότητα στη σύνθεση και την εκτέλεση.
2 «Μου αρέσει»
Ε, εύκολα θα συμφωνήσω κι εγώ: Παπάζογλου αντάμ παπαντάμ, οι «ανταλλαγές» μεταξύ των παραγόντων της δισκογραφίας της εποχής ήταν συχνότατες και πασίγνωστες. Πραγματικά αριστουργηματική μουσικολογική σύλληψη, τόσο μελωδικά όσο και ρυθμικά. Η μόνη μου ένσταση είναι στο στίχο:
Ο αργιλές είν’ βάσανο’
Θα προτιμούσα κάτι ομορφότερα ταιριαγμένο… Χαλάλι του όμως, μας έχει χαρίσει τόσα αριστουργήματα!
edit, 4 λεπτά αργότερα: Αν ο Στελλάκης είχε σκεφτεί να τραγουδήσει “Ο αργιλές είναι βάσανο” θα ακουγόταν καλύτερα.
Όλο μαζί το δίστιχο εμένα μου θυμίζει: «Το κέντισμα είναι γλέντισμα, η ρόκα είναι σεργιάνι, το έρημο το αργαλειό είναι σκλαβιά μεγάλη». Δε λέω πως κατ’ ανάγκην το είχε υπόψη του ο στιχουργός, όμως και στα δύο έχουμε απλές διαπιστώσεις που, μέσω των ίδιων εκφραστικών μέσων, ανεβαίνουν στο επίπεδο της αποφθεγματικά/παροιμιωδώς διατυπωμένης μεγάλης αλήθειας της ζωής. Αν πεις το ίδιο σε κοινό πεζό λόγο, θα είναι κοινοτοπία - τώρα δεν είναι.
Και νομίζω ότι αυτός ο συγκεκριμένος τρόπος αξιοποίησης της προφορικής κληρονομιάς είναι χαρακτηριστικός του Παπάζογλου.
1 «Μου αρέσει»
Σκαρβέλης με Στράτο. Από το ήχο του μπουζούκιου να υποθέσω Περιστέρης, ε;
2 «Μου αρέσει»
γιατι να υποθέσεις?
ειναι ο Σπύρος Περιστέρης, που παιζει με “τεχνικη” μαντολίνου, οργανο στο οποιο ηταν αυθεντία.
στην αλλη οψη το
“Σε γελάσανε”
και με την βοήθεια του Μάρκου.
3 «Μου αρέσει»
και, με τη βοήθεια του Στράτου:
Σε γελάάάά, … σανε!
3 «Μου αρέσει»