ωραία σύνθεση του Παπάζογλου, αλλα καμία σχέση με “τετράς του Πειραιώς” , οπως σχολιαζει το κανάλι στο ΥΤ.
για να μηλάμε για Ξακουστή τετράς του Πειραιώς,
μας λείπουν ο Μάρκος, ο Δελιάς και ο Μπάτης…
Ναι και μένα με παραξένευσε ,αλλά το συγκεκριμένο βίντεο είχε ωραία ποιότητα ήχου οπότε έβαλα αυτό.
Ναι, πολύ αγαπημένο. Ωραία αφήγηση, όσο για τη μελωδία, αποκαλύπτει ένα σχετικά άγνωστο πρόσωπο του περίτεχνου, γενικά, Παπάζογλου: τι μπορεί να κάνει κι όταν κινείται στα απλά και στοιχειώδη!
Έρε και να 'χανε τότε LP, να ηχογραφούσαν με το πάσο τους, να 'βγαινε όλο το τραγούδι με φουλ εισαγωγές και επαναλήψεις, ένα ωραίο χορταστικό τεσσεραμισάλεπτο ή πεντάλεπτο!
Αλλά άλλο μπήκα να πω:
Αυτό το τραγούδι το ΄ξερα ως παραδοσιακό χιώτικο. Μπορεί να είναι και γενικότερα αιγαιοπελαγίτικο, δεν ξέρω. Είναι στον σπάνιο δρόμο Σουζινάκ (=Ραστ με ύφεση στην 6η βαθμίδα). Και για πρώτη φορά, τι παρατηρώ: αν το φανταστούμε σε κανονικό Ραστ, ιδίως μάλιστα όπως ακούγεται στην αρχή, οργανικά, ταυτίζεται με γνωστό νησιώτικο σουξέ που μάλιστα έχει και παρόμοιους στίχους!
(Bonus τα τρελά κέφια του ξυλοφωνίστα.)
Τα βασικά.
Να τα ξαναθυμόμαστε από καιρού εις καιρόν:
Μπράβο ρε Περικλή! Υποδειγματικό κομμάτι, απ’ όπου κι αν το δείς. Ειδικά η περιγραφή για τις γνωστές τακτικές της αστυνομίας και το κατά πόσον αυτές (δεν…) επηρρέασαν τη συμπεριφορά τους, τί να πούμε…
Το παρακάτω τραγούδι το άκουσα τις προάλλες σ’ ένα λάιβ, πρώτη φορά στη ζωή μου. Μου έκανε εντύπωση η μελωδία, εμφανώς προερχόμενη από τη λόγϊα παράδοση της Πόλης (θυμίζει π.χ. το γνωστό Ραστ Κάντο), που συνδυάζεται με στίχους εν μέρει λαϊκού ήθους και εν μέρει… κοιλιόδουλους!
Είπα να συγκρατήσω κανέναν χαρακτηριστικό στίχο για να το αναζητήσω. Μετά το ξέχασα. Και τώρα μου το πέταξε το ΥΤ από μόνο του (έχει παραβελτιωθεί ο αλγόριθμος)!
(Έτσι για να κλείσει μια εκκρεμότητα…)
Αυτό ήταν:
5 μηνύματα συγχωνεύτηκαν σε ένα ήδη υπάρχον θέμα: Σμυρναίικα από τη Μασσαχουσέτη
Και ένας ακόμα Βαμβακάρης σε διαφορετικό ύφος όμως ύφος ενορχήστρωσης με φύσα και την Ρίτα Αμπατζή σε ντουέτο.