Και ο μάγκας κι ο δερβίσης… Αντιδιαστολή ή παρατακτικό μπούγιο ουσιαστικά συνωνύμων;
Το «παρατακτικό μπούγιο» συνωνύμων ή ουσιαστικά συνωνύμων είναι συχνότατο και χαρακτηριστικό στα δημοτικά τραγούδια, απ’ όπου επεκτάθηκε βεβαίως και στα ρεμπέτικα και φυσικά το χρησιμοποίησε και ο Τσιτσάνης. Δεν νομίζω να πρόκειται για αντιδιαστολή.
Ελπίζω να ακούτε τον καινούργιο δίσκο του Στέλιου Παπαδόπουλου!
Πολυ χορταστικος δισκος απο μπουζουκι.
Χαιρεσαι να τον ακους, δεν θυμαμαι να εχει ξαναβγει κατι με τοσο πολυ μπουζουκι τα τελευταια χρονια.
Με μια προχειρη ακροαση ξεχωρισε ο αιχμάλωτος αλλα αξιζει να ακουσετε ολο τον δισκο.
Μπραβο στον δημιουργο και ολους όσους συμμετείχαν.
αυτο σκευτικα και 'γω. δεν ακούστηκε κατι ενδιαφέρον τα τελευταία 5 χρόνια.
ευγε Στέλιο και παρέα σου.
μόνο περίφανος μπορω να ειμαι για σένα.
το ειδες πολυ σοβαρά το θέμα.
τιμάς στο έπακρον τον παππού σου Στέργιο και τον θείο σου Αντώνη Πελεκάνη.
και άλλα τέτοια ![]()
Εχει ακουστει πριν 2 χρόνια μια πολυ ωραια δουλεια με ομορφα τραγουδια απο τον Βαγγέλη Τριγκα.
Αλλα ο Στέλιος στην ενορχήστρωση του εχει βαλει μπουζούκι σε ολα τα σημεια !
Για αυτο και ειπα οτι χαιρεσαι να ακους τοσο πολυ μπουζουκι.
είχαμε αναφερθεί στις μουσικές ρίζες του Στέλιου Παπαδόπουλου και παλαιότερα εδω. στο (2).
δεν ειναι τυχαίος. τυχεροί είμαστε.
“Μπράβο σου πως με δουλεύεις” Τσιτσάνης - Παγιουμτζής.
zaibek havassi (mountaineers dance), γραφει η ετικέτα!
δηλαδή χορός των ορεσίβιων (hillbilly ) για τους Αμερικανούς.
οπως λέμε Βλαχους?
Νομίζω κύριε Σπύρο όπως λέμε «άγριος, ατίθασος» θα πρέπει να είναι η ιδέα πίσω από την μετάφραση/επεξήγηση του «ζεϊμπέκικου σκοπού» ως «χορού ορεσίβιων».
Ταταυλιανό Χασάπικο
https://vmrebetiko.gr/item/?id=4045
Από πάντα μου άρεσε “Ο καροτσέρης” από τη μαντολινάτα του Ιερόθεου Σχίζα.
Κάποια στιγμή διάβασα την ανάλυση στο Αρχείο Κουνάδη, και είχε πολύ ενδιαφέρον:
https://vmrebetiko.gr/item/?id=11133.
Ειδικά η παραπομπή στο έργο του Enescu (μετά το 6:00):
βλεπω εδω οτι το Smyrna Quartett ηχογραφησε 8 τίτλους στην Αμερική.
ψάξετε.
για το θεμα αυτο και τον moise effendi, ενδιαφέρον άρθρο εχει ο Ορδουλιδης στο site του Κουνάδη.
Βλαχοι, κυριε σπυρο, οριζονται οι ομιλουντες την λατινικη, δλδ τα γνωστα μας βλαχικα. Τα ξερεις…
Μπάμπη μου και σε όλα τα παιδιά σας ευχαριστώ πολύ!
Εύγε και από μένα μετά από μια πρώτη ακρόαση!
Χόρτασα μπουζούκι και ωραία παιξίματα!
Υπάρχει φλέβα!
Λοιπόν, ο Καίσαρας Κίκης, που είναι Κασιώτης από μουσική γενιά, έβγαλε πριν κάμποσα χρόνια τον Αφούση, έναν κασιώτικο σκοπό, σε έντεχνη διασκευή η οποία χάλασε κόσμο. Σήμερα, και ήδη εδώ και μερικά χρόνια, τον Αφούση τον παίζουν οι πάντες και τον ξέρουν και τον ζητάνε οι πάντες.
Πρωτύτερα, όσοι δεν είμαστε Κασιώτες τον ξέραμε τον Αφούση από ένα δίσκο με κασιώτικα που κυκλοφόρησε μπορεί και πριν 30 χρόνια, με πλήθος σκοπούς. Ο δίσκος είναι αδαμαντωρυχείο και, παρότι κάπως ειδικού ενδιαφέροντος, δεν είναι τελείως άγνωστος.
Από τους παμπλήθεις μουσικούς που ενθουσιάστηκαν με τον Αφούση μόλις τους τον σέρβιρε έτοιμον στο πιάτο ο Κίκης, ούτε ένας δεν είχε την περιέργεια να ψάξει τι άλλο τραγουδούν στην Κάσο, μήπως και κάνει κι ο ίδιος καμιά δικιά του διασκευή. Που βέβαια πλέον δε χρειάζεται καν να έχεις τον δίσκο, στο ΥΤ υπάρχουν τα πάντα και από τον δίσκο, και από άλλους δίσκους, και από λάιβ κασιώτικα, και από παλιές οικογενειακές κασέτες και απ’ ό,τι θες. Μόνον ο Χαρούλης κάποια στιγμή εντόπισε και ξεχώρισε το Πισωμέρι. (Που δεν έχω κάτσει να ψάξω αν μετά τον Χαρούλη το πήραν κι άλλοι και το παίζουν, αλλά σίγουρα δε θα με εξέπλησσε.)
Κλασικό φαινόμενο: έτσι έχει γίνει με το «Άρωμα» της Λέρου, το «Ντουχιούν Αμάν» της Θράκης, τη «Μηλίτσα» της Καρπάθου… Όλο το ορίτζιναλ παραδοσιακό ρεπερτόριο είναι διαθέσιμο στον καθένα εδώ και δεκαετίες, και όμως! μόλις ένας προσέξει ένα τραγούδι και το διασκευάσει, όλοι αρπάζουν το ίδιο και το ξαναματαδιασκευάζουν, χωρίς να κουνήσουν το δάχτυλό τους να αναζητήσουν κάπου αλλού τη δική τους έμπνευση.
Ωραία λοιπόν, χαίρομαι που τουλάχιστον εδώ το ακούμε από τον ίδιο τον Κίκη που το έφερε στη μόδα. (Όπως καταλαβαίνετε δεν τα βάζω μαζί του, αλλά με τους μιμητές.)
(Αυτό ας πούμε δε χωράει έντεχνη διασκευή; Με τις συγχορδίες που αλλάζει, με την αινιγματική ασάφεια ως προς την τονική, με τις δεύτερες και τρίτες φωνές που χωράνε να μπούνε, με την πιασάρικη εναλλαγή αργού - γρήγορου, ή και χωρίς καθόλου το γρήγορο…)

