Δεν πρόκειται για σχέδια, αλλά για φωτογραφίες από το βιβλίο της Γκέιλ Χόλστ.
Είναι όργανα της συλλογής Ιan Miller που γνωρίζω πολύ καλά, από πρώτο χέρι.
Τα μεν δύο πρώτα, δεν είναι μπουζούκια, αλλά πολύ μικρότερα, σκαφτά αυτοσχέδια όργανα.
Το τελευταίο έχει σαφώς όλα τα χαρακτηριστικά του ταμπουρά, και όχι του μπουζουκιού.
Το πολύ ενδιαφέρον είναι το τρίτο. Πρόκειται για όργανο της πρώτης περιόδου του μπουζουκιού, πρίν πάρει το όργανο κατασκευαστικά στοιχεία από την κατασκευή του μαντολίνου. Εδώ , είναι εμφανής στο μοντέλο και την κατασκευή του σκάφους η επιρροή από την τεχνική της κατασκευής κατασκευής του λαούτου.
Ο Αλέξανδρος έχει δίκιο. Σίγουρα δεν υπάρχει ένα πράγμα, που μπορεί να χαρακτηριστεί «προπολεμικός ήχος».
Ακόμη πιό σίγουρο είναι όμως , πως ο παλιός ήχος καμμία σχέση δεν έχει με τον σημερινό.
Και βέβαια ένα όργανο φτιαγμένο με όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός παλιότερου, θα έχει τον ανάλογο ήχο, ανεξάρτητα από την εξέλιξή του στο χρόνο.