Το τραγούδι είναι του Μάρκου και πάει κάπως έτσι¨ …και μ’ εκανες ρεζιλι που μ.'αφησες και έφυγα σα τον αγιο βασίλη! Ευχαριστώ προκαταβολικά!!!
Μάλλον πρόκειται για το:
"Δεν παύει πια το στόμα σου "
Δε με κόβεις μάγκα μου, βρε πια, με τα λιμά σου,
δεν περνάει αλάνη μου, βρε πια, για με η μπογιά σου,
τ’ ανθίστηκα, βρε μόρτη, τη βιόλα που βαράς,
το ξέρω, βρε τσαχπίνη μου, πως πάντα με γελάς.
το ξέρω, βρε τσαχπίνη μου, πως πάντα με γελάς,
τ’ανθίστηκα, βρε μόρτη, τη βιόλα που βαράς.
Δεν παύεις πια το στόμα σου, που λες σαν τη γαλιάντρα,
ίσως και με ξελόγιασες, για να με κάνεις άντρα,
τι μου φωνάζεις κι όλο λες και μ έκανες ρεζίλι,
που μ’ έκανες και τα ‘χασα σαν τον Αγιο- Βασίλη.
που μ’ έκανες και τα ‘χασα σαν τον Αγιο- Βασίλη,
τι μου φωνάζεις κι όλο λες και μ’ έκανες ρεζίλι.
Με πήρες, με παράτησες και μ’ έκανες κουρέλι,
με πείραξες μεσ’ στην καρδιά και τώρα δε σε μέλλει,
δε με κόβεις μάγκα μου, βρε πια, με τα λιμά σου,
δεν περνάει αλάνη μου, πια για με η μπογιά σου,
δεν περνάει αλάνη μου, πια για με η μπογιά σου,
δε με κόβεις μάγκα μου, βρε πια, με τα λιμά σου.
Για σένανε στο σπίτι μου δεν θέλουν να με δούνε,
η μάνα μου τ’ αδέρφια μου και με κατηγορούνε,
τι μου φωνάζεις κι όλο λες και μ’ έκανες ρεζίλι,
που μ’ έκανες και τα 'χασα σαν τον Αγιο - Βασίλη,
που μ 'έκανες και τα ‘χασα σαν τον Αγιο - Βασίλη,
τι μου φωνάζεις κι όλο λες και μ’ έκανες ρεζίλι.
Κώστα, είναι το ΔΕ ΠΑΥΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ.
Δε με κόβεις μάγκα μου βρε πια με τα λιμά σου,
δε περνάει αλάνι μου βρε πια για με η μπογιά σου,
τ’ ανθίστηκα βρε μόρτη τη βιόλα που βαράς,
το ξέρω βρε τσαχπίνη μου πως πάντα με γελάς. (δις, σταυρωτά)
Δε παύει πια το στόμα σου που λες σαν τη γαλιάνδρα,
ισώς και με ξελόγιασες για να με κάνεις άντρα,
τί μου φωνάζεις κι όλο λες και μ’ έκαμες ρεζίλι,
που μ’ έκαμες και τα 'χασα σα τον αγιό Βασίλη.
Με πήρες με παράτησες και μ’ έκαμες κουρέλι,
με πείραξες μες την καρδιά και τώρα δε σε μέλει,
δε με κόβεις μάγκα μου βρε πια με τα λιμά σου,
δεν περνάει αλάνι μου πια για με η μπογιά σου.
Για σένανε στο σπίτι μου δε θέλουν να με δούνε,
η μάνα μου τ’ αδέρφια μου και με κατηγορούνε,
τί μου φωνάζεις κι όλο λες και μ’ έκαμες ρεζίλι,
που μ’ έκαμες και τα 'χασα σα τον αγιό Βασίλη.
Εδώ προκύπτει η άγνωστη (σε μένα) λέξη, “λιμά”.
Ελένη και Πάνο σας ευχαριστώ πολυ! Παρεπιπτόντως τι εχει γράψει ο άνθρωπος!!!
Λιμά είναι τα μικρά χαρτιά της τράπουλας. Δες στο <<Παιχνίδι του Αμερικάνου>> …με τα λιμά τον έμπλεξα ,στο Πόκερ στην Πασιέντζα.
φαντάσου και να μην είχαμε ολόκληρο thread κε Blackgeorge, υπό την επίβλεψη της Ελένης… και διαθέτει και search το μαγαζί !:257:
Ε, σκέφτηκα, τόσα και τόσα μέλη μπαινοβγαίνουν, όλο και κάποιος θα κάνει τον κόπο… :019:
Καλησπέρα στην παρέα.
Ανοίγω ξανά αυτό το νήμα γιατί άκουσα μόλις τώρα αυτό το άσμα του Μάρκου απ΄τη νέα συλλογή του Τσάρλι (εδώ το σχετικό νήμα). Λοιπόν αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το νόημα του στίχου:
τι μου φωνάζεις κι όλο λες και μ έκανες ρεζίλι,
που μ’ έκανες και τα 'χασα σαν τον Αγιο- Βασίλη
Πως ερμηνεύεται η αναφορά στον Αη Βασίλη; Εχει κάποιος μια εξήγηση;
Η εξήγηση είναι απλούστατη, Μάνο: Μιαν ομοιοκαταληξία έψαχνε ο Μάρκος, του ήρθε αυτή, τη χρησιμοποίησε. Τίποτε άλλο.
Σε άλλη περίσταση όπου είχε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα, χρησιμοποίησε παλαιότερη λαϊκή έκφραση: Σκύλα μ’ έκανες ρεζίλι, στον πασά και στο βεζύρη. Αλλού: Το βράδυ το κασέλι μου το τσάκωνα στα χέρια, μόνο που δεν κουβάλησα του Αη Γιωργιού ξεφτέρια.
Αυτό έχει νόημα νομίζω. Στις λιτανείες των εικόνων μπροστά πάει ο Σταυρός, ακολουθούν λάβαρα και εξαπτέρυγα σε δυάδες και πίσω η εικόνα του/ης Αγίου/ας. Άρα μόνο αυτό δεν έχει κάνει ακόμα.
Λέω μήπως και ο Άγιος Βασίλης αναφέρεται όχι σαν άγιος αλλά σαν άνθρωπος ο ντυμένος άγιος Βασίλης που φωτογραφίζεται με τα παιδάκια μοιράζοντας φτηνά παιχνίδια (όταν έχει προσληφθεί από κάποιο μεγάλο μαγαζί) μπορεί να τα χάσει όταν του πέσει δουλειά μαζεμένη. Επίσης μήπως έχει καμμιά σχέση με τα φτηνιάρικα παιχνίδια ή με πιστόλια ψεύτικα που αποκαλούντο αγιοβασιλιάτικα. Η έκφραση νομίζω ότι χρησιμοποιείτο παλιά για να δηλώσει το φτηνό, μηδαμινής ή άνευ αξίας πράγμα.
Ναι Δημήτρη, ακριβώς αυτό εννοεί και ο Μάρκος. Αλλά πώς θα μπορούσε να συνδεθεί η δραστηριότητα του κουβαλήματος των εξαπτερύγων με τη δουλειά του λούστρου;
Πέτρο, όταν γραφόταν το συγκεκριμένο τραγούδι, ο Άγιος Βασίλης δεν φωτογραφιζόταν με παιδάκια, συμβεβλημένος με μεγάλο μαγαζί.
Μα ακριβώς αυτό, δεν τα συνδέει. Τις δουλειές αριθμεί που έκανε εκτός από …εξαπτέρυγα.
Πέτρο δεν υπήρχε κόκα κόλα τότε, ευτυχώς.
Σωστός. Μου ξέφυγε…
Πάντως αυτός ο στίχος θα μπορούσε να γίνει σλόγκαν αν το τραγούδι ήταν πιο διαδεδομένο! Θυμίζει Ρασούλη.
Σωστό κι αυτό!
Στην Ελλάδα θυμάμαι είχαμε το μπυράλ και το Ταμ ταμ (μετά βάλαμε τηλέφωνο) που ήταν περίπου στο ίδιο χρώμα και γεύση με τη Coca cola, η οποία βέβαια υπήρχε στην Αμερική.
Προέλευση της μορφής
Η σημερινή μορφή του Άγιου Βασίλη με την κόκκινη στολή και την άσπρη γενειάδα άρχισε να γίνεται δημοφιλής το 1931 όταν η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Αϊ-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση δε αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο. Η μορφή όμως του Άγιου Βασίλη όπως περίπου είναι σήμερα ήταν γνωστή μερικά χρόνια νωρίτερα από το 1931!
Merry Old Santa Claus, εφημερίδα Harper’s Weekly, 1 Ιανουαρίου 1881.
[Επεξεργασία] Ιστορικά στοιχεία
Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς ο Άγιος Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και που θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια[[i]εκκρεμεί παραπομπή[/i]]. Ακόμη και ο Άγιος Νικόλαος στην Ορθόδοξη παράδοση αγιογραφείται ως ισχνός ασπρογένης γέροντας. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την 1 Ιανουαρίου του 379. Αυτή η ημερομηνία, ημέρα θανάτου του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε (πρώτα) απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά[[i]εκκρεμεί παραπομπή[/i]]. Τα κάλαντα Πρωτοχρονιάς πέρα από τα παινέματα κύριο πρόσωπο είναι ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος για το έργο του οποίου γίνεται υπενθύμιση στον σπιτονοικοκύρη ώστε να επαναλάβει επ΄ ωφελεία βεβαίως των παιδιών που ψάλλουν αυτά.
Στη Δύση το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ) μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή αυτή φαίνεται να πέρασε περίπου στη δεκαετία του 1950-1960, κυρίως στον αστικό πληθυσμό από τους “συγγενείς” μετανάστες που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν τον “Δυτικό” Άϊ-Βασίλη
Χωρίς να υποστηρίζω τα προηγούμενα που είπα σαν ιδέα και μόνο και πιθανώτατα λανθασμένη, μπορούμε να αποκλείσουμε ότι δεν ήταν γνωστό στους Έλληνες το έθιμο της Αμερικής?
Πολυ καλο PeVen!Αλλα κατα ποσο ηταν ολα αυτα στη γνωση του Μαρκου;
Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ στο προηγούμενο ποστ
Το γεγονος οτι αυτα τα εθιμα ειναι εισαγομενα, κατα την αποψη μου σημαινει πως τοτε τα χαμηλοτερα κοινωνικα στρωματα δεν θα ειχαν προσβαση σε αυτα…Εκτος αν ειχαν συγγενεις μεταναστες (αν και μεταπολεμικα αυξανεται η μεταναστευση). Σιγουρα ομως υπηρχε η γιορτη του Αγιου, οποτε η γνωση περιοριζοταν στα βασικα…Δεν ξερω προς τα που να σκεφτω, καποιος με περισσοτερες γνωσεις θα μας βοηθησει να βγει ακρη (αν υπαρχει και δεν ειναι κατι εντελως τυχαιο)