Πράγματι, σε πρώτη θεώρηση ίσως φανούν εντυπωσιακές οι ομοιότητες μεταξύ του συριανού και του αρμένικου δρώμενου. Όμως δεν είναι καθόλου σπάνια, αντίθετα είναι πολύ συνηθισμένα λαϊκά δρώμενα με μιμήσεις καταστάσεων που συνοδεύονται από χορό. Για την Ελλάδα υπάρχουν μαρτυρίες παρόμοιες με τα συριανά αποκρηάτικα δρώμενα σε αρκετές περιοχές: Θεσσαλία, Κρήτη, Πήλιο, Ρόδος. Δεν υπάρχει όμως καμμία μαρτυρία ή ένδειξη, ότι η μία περιοχή αντέγραψε μίαν άλλη, ειδικά σε ό,τι αφορά τα θεατρικής φύσεως δρώμενα. Περισσότερες λεπτομέρειες υπάρχουν σε άλλη ,παρεμφερούς θέματος δημοσίευσή μου όπου μάλιστα παρατίθενται στοιχεία και από επιστημονική λαογραφική μελέτη του συριανού φαινομένου (ίδε υποσημ. 3 του παραπάνω άρθρου), αλλά και εκεί δεν αναφέρεται κάτι σχετικό με αρμενικά ή διαφορετικών προελεύσεων δρώμενα. Δεν είναι επίσης γνωστές τυχόν μετακινήσεις μεταναστών από Αρμενία προς Σύρο.
Για δείτε εδώ στην δεύτερη και τρίτη φωτό τις λεζάντες.
Ναι, γνωστές είναι Φώτη.
Τον Περιστέρη δεν βλέπω στην μεσαία και ο συντάκτης δεν βλέπει τον Στελλάκη στην δεύτερη…
Στη δεύτερη βλέπω παλαμάκια. Νομίζω την ξαναανέφερε κάποιος. Στην τρίτη, τι πρέπει να κοιτάξουμε;
Και μιας και ανακινήθηκε το θέμα:
Στα ίδια τα τραγούδια ξέρει κανείς καμιά αναφορά σε παλαμάκια ή χειροκρότημα; Όπως το «παλαμάκια παλαμάκια να χτυπούν τα τακουνάκια», αλλά παλιότερο;
Αναφέρομαι στα πρόσωπα που βλέπει και δεν βλέπει Μπάμπη, σωστά το εντόπισες.
Καλημέρα, στη δεύτερη δεξιά ίσως είναι ο Χατζηχρήστος, πάντως όσες φορές και να τα
ακούσεις είναι πάντα απόλαυση ειδικά τα τραγούδια του Δελιά. Με εκτίμηση.
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Κρότος είναι γνωστός ένας γιος του Πάνα και της Ευφήμης, της τροφού των Μουσών. Ο Κρότος έζησε με τις Μούσες στον Ελικώνα. Εκεί εφηύρε το τόξο και διδάχθηκε την τέχνη του κυνηγιού. Εξάλλου, καθώς παρακολουθούσε τα άσματα των Μουσών, ανακάλυψε σε ποια σημεία πρέπει να χειροκροτεί κάποιος τους τραγουδιστές. Τις γνώσεις του αυτές τις μετεβίβασε στους ανθρώπους.
Μετά τον θάνατο του Κρότου, οι Μούσες παρεκάλεσαν τον Δία να απαθανατίσει τον Κρότο στα ουράνια και έτσι ο πατέρας τους τον έκανε αστερισμό, που υποτίθεται ότι είναι ο σημερινός Τοξότης.
Πηγή: * Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση , Αθήνα 1969
Σε μια τηλεοπτική παράγωγη , άρα σκηνοθετημένο και στημένο γιατί σου κάνει εντύπωση η έλλειψη χειροτεχνημάτων , φίλε μας .
Παραθέτω τους συνδέσμους , είχα βρει παλιά και κάτι άλλα σχετικά που επαληθεύουν την blocker , χωρίς βέβαια να είμαι σίγουρος ότι είναι πανεπιστημιακή μελέτη αυτά που ποστάρει .
https://aggeliki9.webnode.gr/news/το-χειροκρότημα-και-η-ιστορία-του/
Φίλε sprint900, υποψιάζομαι ότι απαντάς κατευθείαν στο πρώτο μήνυμα χωρίς να έχεις διαβάσει όλη τη συζήτηση που ακολούθησε.
Κατά τη γνώμη μου είναι εντελώς σαφές ότι ο messier51 εννοούσε: «όταν ο σκηνοθέτης επιλέγει να βάλει τους θαμώνες να μη χειροκροτάνε, ξέρετε πού μπορεί να βασίστηκε γι’ αυτή την επιλογή του; Ή μήπως ήταν αυθαίρετη;»
Επειδή όμως από το μήνυμα #2 φάνηκε ότι δεν ήταν και τόσο σαφής τελικά, αφού ο liga rosa του απήντησε ακριβώς το ίδιο μ’ εσένα, γι’ αυτό αμέσως μετά έδωσε κι ο ίδιος διευκρινίσεις, τις ίδιες που επαναλαμβάνω κι εγώ εδώ (ελαφρώς αναδιατυπωμένες αλλά χωρίς να αλλάξω κάτι επί του περιεχομένου).
Στον φίλο messier51 απευθυνόμουν και όχι σε όλους τους άλλους που όλοι προσθέσατε και όλο και κάποια παραπάνω γνώση και σωστή άποψη για το θέμα , δεν ήταν ντοκιμαντέρ που ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αναπαραστήσει την εποχική πραγματικότητα , αλλά σειρά , σήριαλ και άλλωστε ο τρόπος που ακούστηκε ο διάλογος έμενα μου φάνηκε θεατρικός και ψεύτικος , άλλωστε ο κατά τα άλλα υπέροχος Γενίτσαρης δεν ήταν ηθοποιός !
Και στην συγκεκριμένη σκηνή , είναι μια απλή παραγγελιά και η εκτέλεση της , δεν είναι παρουσίαση κάποιου νέου κομματιού η κάτι που θα δικαιολογούσε χειροκρότημα η επευφημία η κάτι σχετικό.
Άλλωστε και σήμερα δεν χειροκροτούμε κάθε κομμάτι που εκτελούν τραγουδιστές σε κέντρα , άλλο η τηλεόραση με της υπερβολές της .
Άλλωστε στην πολύ σωστή πρώτη απάντηση του πόστου από τον Νίκο ο φίλος messier του απαντάει αυτά που πιστεύει .
Φυσικά και ο κάθε ένας έχει της απόψεις του και πολλές φορές οι απόψεις να είναι παραπλήσιες .
Η δίκια μου προσωπική εμπειρία για το θέμα , είναι το ότι ο συχωρεμένος πατέρας μου που είχε καλή φωνή και έτρεχε σε κάθε πανηγύρι τότε , εγώ είμαι του 58 γεννηθείς μου άρεσε φοβερά της Λαρίσης το ποτάμι σαν τραγούδι και με ανέβαζε στο πάλκο , σε περίοδες τραγουδιστών σε μικρή ηλικία 3-5 χρόνων , μου έλεγε το λοιπόν ότι το χειροκρότημα τρομάρα μου που έχω μαζέψει εγώ δεν το έχει ακούσει ούτε η Μαρία Κάλας ! ! !
Όποτε και κάπου στο 60 το χειροκρότημα ήταν γεγονός , στα λαϊκά πάλκα .
Δε θα το 'λεγα. Μπορεί να μη χειροκροτούν όλοι σε κάθε κομμάτι, αλλά αν σε κάποιο δε χειροκροτήσει κανείς νομίζω ότι θα ακουστεί σαν εξαιρετικά σκληρή αρνητική κριτική. (Άλλωστε είναι κλασική η εικόνα της παρέας που όσο διαρκεί το κομμάτι συζητάει, και στο τέλος παρατάει τη συζήτηση για να χειροκροτήσει χωρίς να έχει ακούσει νότα.)
Άλλο τώρα ότι διαφορετικοί ακροατές, ή ακόμα και ο ίδιος, μπορεί τη μια να χειροκροτήσει την επιλογή του κομματιού, την άλλη τη σύνθεση, την τρίτη την απόδοση ενός μέλους ή όλων μαζί των μουσικών, την παράλλη να χειροκροτήσει απλώς μηχανικά κλπ…
Προσωπικά, όταν παρακολουθώ μουσική και κάτι σ’ένα κομμάτι μου κακοφανεί πολύ, στο τέλος παίζω μερικά αργά, ψυχρά παλαμάκια. Σε πιο θερμές εποχές κάποιος μπορεί να γιούχαρε ή να πέταγε ντομάτες: σήμερα αυτό θα ήταν αδικαιολόγητη καφρίλα, ουσιαστικά βία, αλλά αν μπορεί κανείς να εκφράσει με πιο κόσμιους τρόπους την αποδοκιμασία του δε βλέπω γιατί να μην το κάνει.
Απ παρεξηγήθηκα αγαπητέ , δεν το είπα με αυτή την έννοια , όταν το πρόγραμμα έχει ροη το συνεχές χειροκρότημα είναι κομμάτι ενοχλητικό .
Φυσικά και όταν είναι χρειαζούμενο χειροκροτώ και εγώ μου αρέσει δεν μου αρέσει το κομμάτι η η εκτέλεση του , αλίμονο .
Να καταθέσω ότι μόλις γύρισα από ένα από τα πιο «παλαιινά» πανηγύρια της Ελλάδας, το πανηγύρι του Άη Συμιού στο Μεσολόγγι, το οποίο γίνεται υπό όρους παρέας (χωρίς μικρόφωνο, χωρίς τραγουδιστές, τραγουδάει η παρέα και παίζουν ζουρνατζήδες που κάθονται στο ίδιο τραπέζι, ενώ σε άλλο χώρο λίγο παραπέρα έχει άλλη παρέα με τους δικούς της ζουρνατζήδες κ.ο.κ.).
Είτε στην τάβλα είτε στον χορό, δεν ακούστηκε ούτε ένα παλαμάκι (ούτε χειροκρότημα επιβράβευσης ούτε ρυθμικό πάνω στο κομμάτι), παρόλο που οι εκδηλώσεις ενθουσιαασμού ήταν έντονες.
(@dimitris_n, σε γύρεψα και μου 'παν ότι δεν ήρθες φέτος!)
Για πες εντυπώσεις. Κάποιο τραγούδι που σου άρεσε ίσως. Κατάλαβες την δομή της παρέας; Σε ποια παρέα πήγες;
Έλειπα λόγω ΕΞΠΟΤΡΟΦ, είχα περίπτερο.
Ουου, από εντυπώσεις, να φαν κι οι κότες!
Ήμουν βασικά στου Θεοφυλάτου, αλλά έκανα επισκέψεις και στου Τσικιτσάγια, και σε μία παρέα που δεν ξέρω πώς λέγεται και είναι εκεί ο Νίκος ο Χονδρός. Άλλο πράμα η κάθε παρέα, και επίσης άλλο πράμα η ίδια παρέα σε διαφορετικές ώρες (σημείωση για τους άλλους αναγνώστες: γίνονται τρία γλέντια, το πρώτο βράδυ μέχρι πρωίας, το πρωί-μεσημέρι της δεύτερης μέρας, και το βράδυ της δεύτερης μέρας μέχρι πρωίας, το καθένα από αυτά σε πολλές εστίες-παρέες ταυτόχρονα).
Άμα βρω χρόνο θα ήθελα να κάνω ξεχωριστή ανάρτηση…
Τέλος πάντων Δημήτρη, κρίμα που δε σ’ είδα αφού σου χρωστούσα επίσκεψη στην έδρα σου. Καλό καλοκαιρινό!
