Κοιτάχτε τώρα τι βρήκα:
http://music-archive.aegean.gr/one_sound.php?id=187&lng=Z3JlZWs=
Το λινκ ανοίγει μια σελίδα με ηχητικό. Πρόκειται για μια ηχογράφηση του 1988 όπου ο γίγαντας της μυτιληνιάς παράδοσης Στρατής Ράλλης ερμηνεύει ζωντανά έναν όχι απλώς αριστουργηματικό αλλά και κανονικότατο, πιστό εννοώ, Ταμπαχανιώτικο μανέ σε κάποια εκδήλωση.
Και πώς το βρήκα; Το βρήκα επειδή, ψάχνοντας για κάτι άλλο, παρατήρησα ότι κάποιο κομμάτι με τίτλο Ταμπαχανιώτικος μανές και με τον Στρατή Ράλλη υπάρχει στον δίσκο βινυλίου του Σ. Καρά «Τραγούδια Μυτιλήνης και Μικράς Ασίας». Ηχογράφηση 1988. Τον δίσκο τον έχω, όχι όμως εδώ, ούτε τον θυμάμαι απέξω. Έψαξα στο ΥΤ αν υπάρχει το κομμάτι και δεν το βρήκα (βρήκα κάπου ολόκληρο το σιντί, όμως τα τραγούδια του σιντί δεν είναι ακριβώς τα ίδια με του βινυλίου και το συγκεκριμένο υπάρχει μόνο στο βινύλιο!), αντ’ αυτού βρήκα ένα βίντεο από άλλη εκδήλωση, μάλλον το 1994, πάλι με εξαιρετική απόδοση αλλά με φτωχή ηχοληψία από βιντεοκάμερα της εποχής. Το πρώτο όμως είναι με την εξαιρετική ηχοληψία του Ν. Διονυσόπουλου, και με τον Ράλλη λίγο νεότερο.
Η χρονολογία, 1988, και ο ηχολήπτης, Διονυσόπουλος, ταυτίζονται μεταξύ του ηχητικού στο πρώτο λινκ και των πληροφοριών στο εξώφυλλο του δίσκου του Καρά. Προς στιγμήν πίστεψα ότι είναι η ίδια ηχογράφηση, αλλά τελικά δεν ταυτίζονται τα χωριά (Αγιάσος στο ένα, Αγία Παρασκευή στο άλλο), ούτε οι μουσικοί (στον Καρά δεν έχει μαντολίνο,κλαρίνο και τουμπελέκι, οι υπόλοιποι είναι οι ίδιοι). Πιθανώς λοιπόν η ηχογράφηση από το ΛΠ του Καρά, με πιο λιτή ενορχήστρωση αλλά με τους ίδιους κορυφαίους μουσικούς την ίδια χρονιά, να είναι ακόμη ανώτερη.
Η Μυτιλήνη είναι γνωστή για το ότι διατηρεί, στην προφορική της παράδοση, πολλά τραγούδια που προέρχονται από τη μεσοπολεμική δισκογραφία των 78 στρ. Ωστόσο έχω ακούσει αρκετά από αυτά, και σε δίσκους και επιτόπου, και απείχαν πάντοτε από το πρωτότυπο όσο θα περίμενε κανείς μετά από τόσες δεκαετίες προφορικής μετάδοσης. Εδώ έχουμε μια πραγματικά πιστή εκτέλεση, σύμφωνη μέχρι λεπτομερείας με τα πρότυπα των 20-τόσων παλιών εκτελέσεων. Δεν το περίμενα!
Βρήκα και μια τρίτη ηχογράφηση, πάλι με τον Στρατή Ράλλη, πάλι 1988 και πάλι με το ίδιο δίστιχο (Όσο μπορείς καρδούλα μου…), παναπεί πως αυτή την πολύ συγκεκριμένη εκτέλεση ο Ράλλης την είχε ρεπερτοριοποιήσει.
Παρατηρώ και τη λεπτομέρεια ότι ανάμεσα στα αχ και τα αμάν πετάει και καναδυό γιαρέμ, πράγμα που παλιά δε συνηθιζόταν σ’ αυτούς τους μανέδες παρά μόνο στους αλά τούρκα.