Καλημέρα!
Ο συνθέτης Enrique Granados (1867-1916), έγραψε στα 1890 τους 12 ισπανικούς χορούς όπου στο δεύτερο μέρος Op.37, No.2, το ονομαζόμενο Orientale, βρίσκουμε πολλές ομοιότητες με το Μινόρε της Αυγής το οποίο είναι μεταγενέστερο.
Προυσιάζω εδώ το βίντεο http://youtu.be/310r2AOr0Lw
Κι επειδή η μουσικές ταξιδεύουν με τους ανθρώπους, μπορεί να υπάρχει κάποια συγγένεια.
Ειδικά εαν ο Περιστέρης, που ταξίδευε Αμερική, το άκουσε κάπου και ασυνείδητα το μετέγγραψε σε μια ελληνική βερσιόν
Αν κάποιος ενδιαφέρεται και γνωρίζει περισσότερα για το Μινόρε της Αυγής και τις επιρροές του ας σχολιάσει παρακαλώ!
Ε, μην το κάνουμε και θέμα… Επτά είναι οι νότες της μουσικής παγκοσμίως, σε κάποιες (εκτεταμένες μάλιστα) περιοχές (Κίνα, Πολυνησία του Ειρηνικού και αλλού) είναι μόνο πέντε. Το κομμάτι στο οποίο μας παραπέμπεις είναι και αυτό σε μινόρε, φυσικά, άρα οι πιθανότητες για ομοιότητες ανάμεσα στο “μινόρε της αυγής” και κάποιων, σύντομων, περασμάτων σε ένα μινόρε διάρκειας πεντέμισυ λεπτών, με εκτεταμένες μάλιστα μελωδικές φράσεις, δεν μπορεί να είναι μικρές. Από εκεί, όμως, μέχρι να ταυτίζουμε (όπως προδιαθέτει ο τίτλος του θέματος) το Μινόρε της αυγής με ένα (ωραιότατο, πάντως) κομμάτι που μεταξύ τους υπάρχει μισός και πάνω αιώνας σε χρονική, και η μεγάλη διάμετρος της Μεσογείου σε γεωγραφική απόσταση, υπάρχει αρκετή διαφορά .
Περισσότερα στοιχεία για το Μινόρε της αυγής υπάρχουν πάμπολλα στην βιβλιογραφία του ρεμπέτικου. Πρότυπο για την δημιουργία του υπήρξε το “Σμυρναίικο μινόρε”, πασίγνωστη και δημοφιλέστατη μελωδία της Σμύρνης από τα τέλη του 19ου αιώνα (πιθανολογείται ότι το πρωτόπαιξε ο μεγάλος βιολιστής Γιάγκος Αλεξίου, γνωστόρερος ως Γιοβανίκας. Μετά τις πολλές ηχογραφήσεις με σμυρναίικα μινόρε που ακολούθησαν, σε Σμύρνη / Κων/λη, Αθήνα και Αμερική (αμέσως αμέσως, η Παπαγκίκα έχει δύο διαφορετικά κομμάτια), έρχεται η πραγματικά εμβληματική ηχογράφηση του “Μινόρε του τεκέ” στην Αμερική, από τον Τζάκ Γκρέγκορυ (Ιωάννης Χαλικιάς) σόλο (αριστοτεχνικό) μπουζούκι και τον Σοφοκλή Μιχελίδη στην (αριστοτεχνική) συνοδεία με κιθάρα, που στάθηκε η αιτία για την “προαγωγή” του μπουζουκιού σε σημερινό “εθνικό όργανο” της Ελλάδας.
Καλησπέρα!
Ναι ο τίτλος είναι ατυχής!
Θα ψάξω τα ονόματα που αναφέρεις (εχθές στο μπλόγκ μου έκανα μια γρήγορη αναζήτηση, είν η αλήθεια) και σ ευχαριστώ γι αυτά!
Μιας ομως και οι δύο μας μιλούμε για πιθανότητες ( με περισσότερες, ίσως, τις δικές σου ), προτιμώ, όχι σαν αποτέλεσμα μελέτης, μα μία δική μου βαθιά σκέψη, αυτήν την πιθανότητα να υπάρχουν αλληεπιρροεασμοί
Ας πούμε σαν ένα κύμα που ταξιδεύει από τη μιά άκρη του πλανήτη έως την άλλη
Σε ευχαριστώ για την απάντηση!
Ε, δεν είναι και αυστηρή ανάγνωση της παρτιτούρας… (αν είχε υπάρξει παρτιτούρα). Η εισαγωγή του Χαλικιά (π.χ. πρώτα 0:40 δευτερόλεπτα) είναι σχεδόν η ίδια με τις εισαγωγές π.χ. της Παπαγκίκα αλλά και όλων των μινόρε μανέδων. Τα υπόλοιπα της εισαγωγής του Χ. είναι αναπτύξεις και αναλύσεις της βασικής συγχορδίας, ενώ το ρυθμικά τονισμένο κομμάτι που έπεται, παίζει ρόλο “κλεισίματος” του αμανέ με ένα αλλέγρο κομματάκι,που βέβαια πάντα είναι κάποια οποιαδήποτε αλέγκρα μελωδία. Πάντως, και μόνη η αναφώνηση “ω – ώώώ! αυτόματα παραπέμπει στο σμυρναίικο μινόρε. Και ο Χαλικιάς, ουσιαστικά το ωω παίρνει και το στολιζει, το πλουτίζει κλπ.
Το μινόρε της αυγής βέβαια (ή μινόρε της ταβέρνας, ή ή ή…) έχει και άλλη μία μελωδική έμπνευση διαφορετική από το σμυρναίικο μινόρε αλλά δεν παύει να συγγενεύει πολύ με αυτό.
