Να σημειώσουμε, για όποιον δεν το ξέρει, ότι ο μανές Φα ματζόρε είναι και σήμερα πολύ γνωστός και δημοφιλής (όχι όμως μ’ αυτό το όνομα, ούτε και με άλλο, μόνο ως μελωδία). Ήδη από τα χρόνια της μεσοπολεμικής δισκογραφίας κυκλοφορούσε σε δύο βερσιόν: αργή και αυτόνομη / γρήγορη και ενταγμένη στον μπάλο. Τον τίτλο όμως (Φα ματζόρε μανές) τον έβαζαν μόνο στην αργή και αυτόνομη βερσιόν.
Η γρήγορη του μπάλου λοιπόν είναι αυτή που και σήμερα ακούμε στις περισσότερες περιπτώσεις μπάλου με μανέ. Ιδού ένα δείγμα σχετικά σύγχρονης ηχογράφησης:
Μάλλον όλοι το ξέρουμε, έτσι; Το ξέρουμε και από σύγχρονα νησιώτικα, το ξέρουμε και ως «Έχεις το χρώμα της αυγής» με Παπαγκίκα, κλπ. Όποιος αναζητήσει στο ΥΤ ή στο Σίλαμπς «μανές Φα ματζόρε» θ’ ακούσει και την άλλη βερσιόν, στην οποία ανήκει και το παράδειγμα του Κούνα, και θα δει ότι ανεξαρτήτως αν είναι όντως σε Φα ή σε άλλο τόνο (σήμερα κατά κανόνα είναι σε Ντο), πρόκειται για τον ίδιο σκοπό.