“Στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της συνεχιζόμενης κράτησης των επτά κατηγορουμένων περιλαμβάνεται και τελετουργικό σπάσιμο πιάτων. Το σπάσιμο πιάτων σε ένδειξη συμπαράστασης στους επτά απεργούς γίνεται σε πολλές πόλεις
της Βρετανίας - Λονδίνο, Κέιμπριτζ, Νότινχαμ, Λέστερ, Λιντς, Κάρντιφ και Γλασκώβη.
Τα θραύσματα από τα σπασμένα πιάτα διακοσμημένα με μηνύματα συμπαράστασης προς τους απεργούς πείνας στέλνονται ταχυδρομικά σε ελληνικές προξενικές αρχές ανά τον κόσμο.
Σύμφωνα με δηλώσεις των διοργανωτών, παρόμοιες εκδηλώσεις έχουν γίνει στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, το Τορόντο του Καναδά, τη Βουλγαρία, τη Δανία και την Ισπανία”
Εγώ που πρόλαβα το εκπληκτικό τελετουργικό σπάσιμο πιάτων στα λαϊκά μαγαζιά, δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ. Που η τουριστική και φολκλορική προέκταση του εθίμου, χρησιμοποιείται διεθνώς γι αγώνες ταξικούς…
Το διάβασα προ ημερών στην ‘Ε’, αλλά δεν το συνέδεσα με το νεοελληνικό συνήθειο. Too obvious!
Βρε μπας κι έχουν και οι ʼγγλοι κάτι σαν το δικό μας “σπάω το πιάτο του μακαρίτη”;
Γεια και χαρά…
Θα ήθελα να σας ρωτήσω, αν πραγματικά το σπάσιμο των πιάτων αποτελεί μέρος της παράδοσής μας? Προσωπικά το έχω συναντήση μόνο μετά από κηδείες, για να ξορκίσουν το κακό. Μήπως το σπάσιμο των πιάτων με την μορφή που απόκτησε το '60 αποτελεί μόνο μια κακόγουστη (προσωπική άποψη) τουριστική ατρακτιόν.
Φιλε Θοδωρε μια και μενεις κοντα στο Παρισι πηγαινε στο Καρτιε Λατεν να δεις σπασιματα σε ελληνικα μαγαζια που ειναι παμπολλα, πρεπει να διατηρειται ακομα το εθιμο εκει … και ασφαλως για τουριστικους λογους !
Παντως σαν εκτονωση δεν ειναι κι ασχημο το εθιμο αυτο, καλυτερα να σπαμε καμποσα πιατα σε ενα πατωμα παρα τα νευρα καποιου ή να ξεδινουμε αλλιως …
Προσωπικα εχω 3 τουλαχιστον ωραιες ιστοριες με σπασιματα απο τις εκατονταδες που εχω βιωσει σαν μουσικος, εστω και ημι-επαγγελματιας …
Δείτε τώρα τι γίνεται νομικά με το σπάσιμο πιάτων.
Στις 31.12.1968 προστίθεται στον Ποινικό Κώδικα το άρθρο 384α που προβλέπει ότι: “Όποιος δημόσια ή μέσα σε καταστήματα ή σε κέντρα ή σε άλλους τόπους διασκέδασης προσιτούς στο κοινό, όπου προσφέρονται κάθε είδους εδέσματα ή ποτά, προκαλεί ή διεγείρει με οποιονδήποτε τρόπο το κοινό αίσθημα, καταστρέφοντας ή βλάπτοντας ή με άλλο τρόπο καθιστώντας ανέφικτη τη χρήση κινητών πραγμάτων (ξένων ή όχι) έστω και με τη συναίνεση ή την ανοχή του κυρίου ή κατόχου τους ή των υπαυθύνων του καταστήματος ή του κέντρου τιμωρείταιμε φυλάκιση ως 6 μήνες…”
Προσωπική άποψη είναι ότι εδώ, δεδομένης και της γενικότερης συγκυρίας (για το 1968 μιλάμε)ποινικοποιήθηκε όχι η φθορά ιδιοκτησίας,αλλά η ψυχολογική εκτόνωση και η ιδεολογική έκφραση αυτού που “σπάζοντας τα” εκφράζει υπεροχή απέναντι στην υλική ιδιοκτησία. Τιμωρείται δηλαδή (όπως και στον νόμο 4000) η προκλητικότητα του δράστη και η προσβολή (σύμφωνα με εισαγγελική πρόταση σε απόφαση Αρείου Πάγου παρακαλώ) “του ευγενούς ελληνικού ήθους και παραδεδεγμένων παραδοσιακών αρχών της ελληνικής κοινωνίας” αφού σύμφωνα με την ίδια απόφαση στα κέντρα διασκεδάσεων “υφίσταται παρούσα πάντοτε η κοινή ευπρέπεια και ζώσα η των ελληνικών παραδόσεων η ανάμνησις”!!! (δεν σχολιάζω καν)
Το περίεργο είναι ότι η διάταξη αυτή εξακολουθεί να ισχύει σήμερα (τελευταία απόφαση που έχω υπόψη μου αφορά Κύπριους στρατιωτικούς που τα σπάνε σε μαγαζί στην Θεσσαλονίκη το 96)ευτυχώς όμως για να σε δικάσουν πλέον πρέπει να έρθει όλο το μαγαζί και να καταθέσει ότι του πρόσβαλλες το “κοινό αίσθημα” (ότι κι αν σημαίνει αυτό)
8odori,
ean 8eleis na dis to spasimo piaton sthn pio “extrem” morfi tou, tote prepei na dis to ergo tou Pantelh Boulgarh “OLA EINAI DROMOS”. To eidame auto to sabbato sthn session. O Paradoxologos mas elege toso kairo gia auto to ergo pou periexi treis “short stories”. Sthn teleutea istoria “Bietnam” pa8ame thn plaka mas… den sou lew, des to kai 8a katalabeis.
Προσωπικα δηλωνω οπαδος του σπασιματος. Δεν ετυχε βεβαια ποτε να το εξασκησω παρα μονο σποραδικα και με επιφυλαξη ( αν και για 6 μηνες οπως λεει και η Αλικη χαλαλι! ) Νομιζω πως στην Κυψελη υπαρχει (δεν ξερω αν υπαρχει ακομα) καποια “ταβερνα” που λεγεται πιαταδικο. Οπου εκτος των αλλων μπορουσες και να σπας πιατα χωρις επιπτωσεις. Ειχα επικοινωνησει πριν μερικα χρονια για να αγορασω πιατα, μιας και τα δικα τους, θεωρητικα τουλαχιστον, δεν τραυματιζαν οταν εσπαζαν επειδη το υλικο κατασκευης τους ηταν τετοιο (γυψος??). Τα πουλουσαν βεβαια σε τιμες πορσελανης και δεν τους εκανα τη χαρη. Ξερει κανεις σχετικα ?
Pedeia edo stin Brazilia ta piata einai apo gypso,mian dosi ouzo stixizei peripou pente dolaria,ta piata gia spasimo stixizoum peripou oxto dolaria i duzina sinithos,gia na timisomai enan filo se ena zeimbekiko spamai peripou tris duzines piata,to ethimo einai zontano edopera,i apagorepsis stin Hellada einai mia ouli apo tin diktatoria tou Papadopoulou,ala ida se diafora magazia ston Pirea,stin Rodo,stin Santorini pou timousan tous filous me louloudia stin pista.Bebea protimo ton HXO tou krotos spasimo piaton,pote den ida kanena atixima dia logou spasimo piaton.Panta hyparxei kapios ano-itos pou spaei kanena potiri yialino i kristalenio pano ston enthousiasmo tou ma den thimamai kanena atixima.Kato apo to patari pou einai i oi mousikoi hyparxei mian thiki pou ta garsonia skoupizoun ta ostraka ton piaton poli grigora gia na min empodizoun tous xoreutes kai na min ginete soros.
Και, θα προσέθετα λογικά, άνθρωποι που ακόμα θέλουν να σπάνε πιάτα. Εμ! Κάπου πρέπει να πουλάει και ο Σπάσιμος…. (εκτός κι αν ειδικεύεται σε εξαγωγές έναντι πολυτίμου συναλλάγματος)
) Νομιζω πως στην Κυψελη υπαρχει (δεν ξερω αν υπαρχει ακομα) καποια “ταβερνα” που λεγεται πιαταδικο. Οπου εκτος των αλλων μπορουσες και να σπας πιατα χωρις επιπτωσεις. Ειχα επικοινωνησει πριν μερικα χρονια για να αγορασω πιατα, μιας και τα δικα τους, θεωρητικα τουλαχιστον, δεν τραυματιζαν οταν εσπαζαν επειδη το υλικο κατασκευης τους ηταν τετοιο (γυψος??). Τα πουλουσαν βεβαια σε τιμες πορσελανης και δεν τους εκανα τη χαρη. Ξερει κανεις σχετικα ?