Ταυτοποίηση τρίχορδου μπουζουκιού

Καλησπέρα σε όλους,

Θα ήθελα τη βοήθεια σας για να βρω τον κατασκευαστή αυτού του οργάνου. Δεν έχει ετικέτα και αν και έχω κάποιες γνώσεις σχετικά με τις εμφανισιακές ιδιαιτερότητες των περισσότερων οργανοποιείων, στο συγκεκριμένο δεν μπόρεσα να καταλήξω πουθενά. Η μόνη άλλη λεπτομέρεια που γνωρίζω είναι ότι είναι πρόσφατη κατασκευή ( κάτω του έτους).

2 «Μου αρέσει»

και για τη σύγκριση…

3 «Μου αρέσει»

Αν ήταν παλιο μπουζουκι ειναι πολυ κοντα σε στολισμό τριχορδου ζοζεφ.
Αλλα φαίνεται καινούργιο και μπορει να το εχει φτιάξει οποιοσδήποτε.
Ενα στο ίδιο στυλ ειχε φτιαξει προσφατα και ο Τασος Θεοδωρακακης στην Θεσσαλονίκη

3 «Μου αρέσει»

Όντως φαίνεται να είναι ελεύθερη αντιγραφή Ζοζέφ. Φαίνεται πιο προσεγμένο από όργανο μαζικής παραγωγής, οπότε υποθέτω ότι πρόκειται για κάποιον οργανοποιο χωρίς ιδιαίτερη παρουσία στο ίντερνετ και εκτός Αθηνών. Ελπίζω να μην παραμείνει αγνώστου πατρότητας… :face_with_hand_over_mouth:

1 «Μου αρέσει»

Έκανα αναρτήσεις ως φόρουμ στα διάφορα σχετικά groups και σελίδες στο Facebook, μπας και πετύχουμε κάποιον που γνωρίζει (ίσως και τον ίδιο τον κατασκευαστή!) Ας δούμε…

2 «Μου αρέσει»

Ε, όχι και ελεύθερη… σαφής είναι η προσπάθεια αντιγραφής του ύφους. Ακόμα και το μισραπλίκι, του Ζοζέφ τον σχεδιασμό αντιγράφει. Βέβαια, στη διακόσμηση δεξιά και αριστερά της ταστιέρας, όπως και στην περίμετρο της τρύπας, δεν ίσχυσε αυτό, όπως και στους τσαμπουκάδες.

4 «Μου αρέσει»

Έτσι από περιέργεια είναι διαθέσιμο προς πώληση;

Ηταν. Το αγόρασα για δεύτερο :blush:

Ωραίο οργανάκι!! Σχετικά πρίμο να υποθέσω;

Ναι. Σίγουρα όχι μπάσο…

Στις αρχές του 80 ένας Όργανόποίος στην Λάρισα Ελευθέριος Γιαννούλος, επονομαζόμενος και ως Αντώνης, έφτιαξε έξι όργανα αντιγραφές Ζοζέφ τα οποία τα τέσσερα είχαν φύγει στην Γαλλία. Έχω δει το προτελευταίο προφανώς, μιας και αυτό θα πρέπει να είναι το τελευταίο, ακριβώς το ίδιο κρεμαστό ως ντεκόρ ολόσπαστο στο Saind Michelle στο Παρίσι, το 1998 σε ένα Ελληνικό εστιατόριο ονόματι Μύθος.
Μαρτυρία του ίδιου του συκχωρεμένου μπάρμπα Λευτέρη. Βρήκα ένα τετράχορδο δικό του το 1999 στην Κορσική, σε ένα Ελληνικό χωριό, το αγόρασα και πήγα να το φτιάξει, καθώς ήταν τρία κομμάτια το σκάφος του. Το αναγνώρισε από ένα λάθος στην πίσω φιγούρα και μου είπε ότι ήταν το τρίτο του μπουζούκι. Σε κουβέντα που είχαμε για αυτό που είχα δει στο Παρίσι, μου είπε ο ίδιος ότι τα τέσσερα έφυγαν στην Γαλλία, και τα άλλα δύο στην Αμβέρσα. Επίσης μου είχε αναφέρει ότι μέσα στα καπάκια είχε γράψει με μολύβι το γράμμα όπου αντιστοιχούσε το καθένα καθώς και την ημερομηνία που έφτιαξε το καθένα. Εάν υπάρχει ακόμη το όργανο, ρίξτε μια ματιά με μικρό καθρέπτη οδοντίατρου να δείτε το γράμμα και την ημερομηνία.

3 «Μου αρέσει»

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες, Ευάγγελε. Σ’ ευχαριστώ! Το όργανο όμως είναι καινούργιο και σίγουρα όχι 15ετίας. Θα δω όμως κάτω από το καπάκι, μιας και δεν μου πέρασε από το μυαλό…

1 «Μου αρέσει»

Πω πω τι μου θύμισες τώρα!

Έχω πάει σ’ αυτό το μαγαζί. Πρέπει να ήταν 1993, και είχα επισκεφθεί ένα φίλο μου που σπούδαζε στο Παρίσι (εγώ από Αθήνα). Εκείνο τον καιρό είχα ξεκινήσει να μαθαίνω μπαγλαμά. Έπιασα κουβέντα με τον μπουζουξή του κέντρου, και επειδή τον συγκίνησε το ενδιαφέρον μου έκατσε και μου 'γραψε σε μια σελίδα πενταγράμμου τους δρόμους, νότες (ανιούσες-κατιούσες κλίμακες) και συγχορδίες. Επιτομή όλου του Παγιάτη σε μια σελίδα. Το 'χω φυλαγμένο ακόμα.

Απ’ όσο αχνοθυμάμαι, το μαγαζί πρέπει να ήταν στέκι Ελλήνων πρώην αυτοεξόριστων της Χούντας που δε γύρισαν ποτέ. Επίσης, Ελλήνων φοιτητών που δεν άκουγαν κανενός είδους μπουζούκια αλλά πήγαιναν έτσι, για την ελληνιά του πράγματος. Μουσικά μιλώντας, το μαγαζί ήταν καμένο. Ένα που θυμάμαι χαρακτηριστικά: δεν είχα ξαναδεί ποτέ midi, ούτε ήξερα για την ύπαρξη αυτής της τεχνολογίας, και δεν πίστευα αυτό που ζούσα όταν κάποια στιγμή το μπουζούκι άρχισε ν’ ακούγεται σαν φλάουτο σε κάτι Πουλόπουλους ή Πάριους.

Δε θα θυμόμουν το όνομα «Μύθος» αν δεν το ξανάβλεπα.

Με συγχωρείτε για την παρεκτροπή, είναι που συγκινήθηκα!

2 «Μου αρέσει»

Έτσι για την ιστορία, θα ήταν ωραίο εάν την ανέβαζες να την βλέπαμε όλοι μας. Εκτός βέβαια εάν το θεωρείς αυστηρά κάτι προσωπικό …

Ατυχώς. Αλέξανδρε, το 'χω φυλαγμένο μες στο βιβλίο του Παγιάτη, το οποίο δεν έχω εδώ. Όταν μετοίκησα από την Αθήνα στο Ηράκλειο δεν έκανα πλήρη μετακόμιση - το σπίτι της Αθήνας το έχω ακόμη. Ήταν θέμα χώρου και όγκου. Στα μεν βιβλία έγινε μια επιλογή, κι ο Παγιάτης ήταν από τους παραμένοντες στην Αθήνα, όσο για δίσκους, επειδή ήταν αδύνατο να κάνω επιλογή, έμειναν όλοι πίσω.

Για πολλά απ’ όσα δεν επιλέχτηκαν ήρθε κάποια στιγμή όπου μου 'λειψαν, αλλά το αντιστάθμσμα είναι ότι όποτε πηγαίνω Αθήνα (που τώρα βέβαια δεν προβλέπεται στα κοντά) το σπίτι δεν είναι έρημο.

Πρέπει να 'χει μιαν αφιέρωση, δε νομίζω να γράφει απόρρητα μυστικά μέσα. Το πολύ πολύ κρύβω ό,τι δεν είναι προς δημοσίευση, αλλά δεν είναι αυτή η δυσκολία! :slight_smile: