Γεια σας παιδια, απο την Ισπανια. Θελω να αγορασω ενα μπουζουκι, αλλα δεν ξερω τι πρεπει να εχει να ειναι καλο. ειναι καλα του Ματσικα? Εδω στην Ισπανια ειναι παρα πολυ δυσκολο να βρω πληροφοριες και θα ευχαριστισω πολυ αν κανεις μου βοηθαει…
Ναι νομιζω ειναι πολυ καλα του Ματσικα (Σακη), αλλα εχω ακουσει οτι του Ζοζεφ ειναι καλυτερα (το δικο μου μπουζουκι ειναι Ζοζεφ).
Δεν εχω μεγαλη εμπειρια στο θεμα, αλλα τα μπουζουκια του Ζοζεφ ειναι πραγματικα καλοφτιαγμενα και εχουν πολυ ωραιο ηχο (βλεπε το www.zozef.gr).
Ενα καλο μπουζουκι το διακρινεις μονο οταν το πιανεις με τα χερια σου και το παιζεις αρκετη ωρα… τα βασικα μονο ξερω να σου πω… να ειναι κατασκευασμενο με καλο ξυλο και η ταστιερα να ειναι απο εβενο (μαυρο ξυλο). Προσεχε τα φτηνα μπουζουκια εχουν σχηματα ζωγραφισμενα πανω στο καπακι , ενω τα καλα μπουζουκια εχουν ενθεσεις… αυτο σιγουρα δεν επιρρεαζει στην ηχιτικη αποδοση του οργανου, αλλα δειχνουν ποσο προχειρα το μπουζουκι κατασκευαστηκε… μην αγοραζεις μπουζουκι που να μη φερει ονομα κατασκευαστη.
Καλυτερα να σου πουν κι αλλα οι πιο εμπειροι αυτου του φορουμ.
οπως ειπα, σ’ευχαριστω πολυ για τη βοηθεια. κριμα ειναι που φαινεται οτι Ζοζεφ δεν πουλαει τα δικα του στο έξοτερικο (αν και προκειται για Ευρωπη). βεβαιως, εχω ακουσει πως ειναι αρκετα καλα… Λοιπον, θα περιμενω κι αλλη πληροφορια για αυτο… το θελημα μου αξιζει τον πονο! Ελλαδα και η χωρα μου ειναι καθε φορα πιο κοντα!
Να 'σαι καλά 
Ισπανός είσαι; Εγώ πιο μακριά είμαι, φιλε… από Βραζιλία σου γράφω. Το μπουζούκι μου το πήρα το 2001 όταν ημουν στην Αθηνα… δεν ξέρω αν στέλνει ο Ζοζεφ τα μπουζούκια του στο εξωτερικό… αλλά όποιο μπουζούκι και να πάρεις, καλύτερα να πας στην Ελλάδα για να έχεις καλύτερη δυνατοτητα επιλογης… να δεις πολλά μπουζούκια προτού αγοράσεις κάποιο συγκεκριμένο.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία.
Ας τους “σώσει” κάποιος…
Να αναλάβει κάποιος την αγορά οργάνου και αποστολή στο εξωτερικό;
Και οι δύο φίρμες που αναφέρατε αφορούν “fast food” μπουζούκια.
Ο μόνος τρόπος να σε βοηθήσω είναι να …έρθεις στην Ελλάδα να το πάρεις , οπότε θα διαλέξουμε ένα καλό ανάλογα με την δαπάνη πο θες να κάνεις.
Την δικτυακή αγορά ξέχνα τη.
Για το ποιό είναι το καλό μπουζούκι έχουμε χύσει κιλά διτυακό μελανι κάνε ένα keyword search αριστερά σου και θα διαβάζεις για 10 μέρες.
Ευχαριστώ πολύ για τα μηνυματα σας… ομως για πολλους ειναι αδυνατο να ερθουμε στην Ελλαδα και αγορασουμε το καλυτερο δικο μας οργανο(τουτη ειναι η αιτια του μηνυμα μου). Λοιπον, τοσο λιγο ενδιαφεροντα ειναν τα μπουζουκια που πουλιουνται στο Διαδικτυο; Αληθεια, πρεπει να τα ξεχασω; Ειμαι καθηγητης αρχαιας ελληνιλης γλωσσας σ’ενα Λυκειο Ισπανιας, φετος εμαθε στους μαθητης μου κατι ελληνικα τραγουδια παιζοντας ενα ιρλανδικο μπουζουκι!!! τα περασαμε καλα…
Κατι αλλο, παιδια (πεισματαρης ειμαι, το ξερω)… συμπαθω με τα μπουζουκια του Ματσικα, για αυτο, μπωρει κανεις να μου πει αν υπαρχουν μεγαλες διαφορες μεταξυ τα μοντελα 3 και τα 4κλπ (εκτος απο τις τιμες); μηπως κανεις εχει κανενα η τα εχει παιξει;
Δε θελω να σας βαρυνω πια. Αδερφοι, σας ευχαριστω πολυ.
Φίλε Μάριε
Το ερώτημα που θέτεις είναι δυστυχώς αναπάντητο , κανείς δεν μπορεί να ξέρει εαν το μπουζούκι
Που θα παραλάβεις είναι καλό κακό η μέτριο.
Γεγονός είναι ότι ο Μάτσικας έχει μια βιοτεχνία μπουζουκιών όπου παράγει φτηνά όργανα μαζικής παραγωγής .
Ανάμεσα λοιπόν στα 100 μπουζούκια μπορεί να βγουν 10 σκάρτα (δηλαδή να σκεβρώσουν) άλλα 10 καλούτσικα 3 πολυ καλά και 77 μέτρια.
Το φόρουμ απ την άλλη πλευρά έχει πολύ ψηλά κριτήρια επιλογής λόγω βαθειάς γνώσης της μπουζουκοαγοράς με αποτέλεσμα το να μιλάς εδω μέσα για μπουζούκια μαζικής παραγωγής
ειναι σαν να ρωτάς στον σύλλογο φίλων της ferrari αν είναι καλό αυτοκίνητο το Hyundai.
Πιθανώς να κάνεις πολυ καλά την δουλειά σου με ένα φτηνό μπουζούκι αγορασμένο απο το διαδίκτυο λαμβάνοντας το ρίσκο που περιέγραψα παραπάνω.
Να ξέρεις πάντως πως Ferrari αποκλείται να ναι .
Φίλε Σώτο… για τα μπουζούκια του Σάκη δεν ξέρω… του Ζοζέφ όμως, δεν είναι και “fast food”… Και παρεμπιπτώντως, ωραία είναι και τα Hyundai. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα μπουζούκια του Ζοζέφ και τα μπουζούκια της Πλάκας! Στην Πλάκα πουλάνε ψευτομπουζουκια με ψηλες τιμες, αυτο ειπα να προσεξει ο φιλος μας.
Τελοσπάντων…
Υ.Γ. Φίλε Μάριε… τρίχορδο να πάρεις! Εγώ με τζουρά ξεκίνησα, μετά πήρα τετράχορδο… και τώρα μετράω τις μέρες μέχρι να μου φέρει το καινούργιο μου μπουζουκι (τρίχορδο) ο πατέρας μου, ο οποιος ειναι Ελλάδα αυτή τη στιγμή… Αν σου αρέσουν τα ρεμπέτικα (τα αληθινά) και θέλεις να μάθεις τους λαϊκούς δρόμους (κλήμακες) και να κάνεις ταξίμια, τότε να πάρεις τρίχορδο.
Φίλε Μάριε… εγώ είμαι φοιτητής αρχαίας ελληνικής και λατινικής εδώ στη Βραζιλία (είμαι στο τελευταίο έτος). Μήπως γνωρίζεις τον καθηγητή Emilio Crespo Guemes από τη Μαδρίτη;
Αν θέλεις στειλε μηνυμα στο vryopolitis@hotmail.com.
Οσο για τα μπουζουκια, καλυτερα να ακους τους πιο εμπειρους εδω, μονο μη νομιζεις πως τα μπουζουκια του Ζοζεφ ειναι ασχημα… οταν ημουν στην Αθηνα το 2001 και παρακολουθουσα μαθηματα με εναν δασκαλο , ο ιδιος ο δασκαλος μου ειχε μπουζουκι του Ζοζεφ και μου ειπε να παρω μπουζουκι Ζοζεφ…
τα λεμε
Theo
Ακουσε φίλε vryopoliti αν το μπουζούκι είναι κατασκευή του γέρου Ζοζεφ τότε μπορεί να είναι πραγματικά τέλειο αλλά αν είναι του γιού δεν το νομίζω.
Ρε παιδιά ακούστε το Σώτο… Ο υιός Ζοζέφ δεν είναι καν κατασκευαστής. Ο άνθρωπος είναι έμπορος. Απλά πράγματα. Το όνομα που φέρει αξίζει πολλά (λόγω πατέρα) και αυτός το εκμεταλλεύται στο έπακρον!
Μάλιστα έγινε κρούση, μέσω τρίτου, σε γνωστό οργανοποιό να του φτιάξει μπουζούκια…
Μην τρώτε την πεπονόφλουδα!
Entiendeis chicos?
Αυτό είναι μια παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται συνεχώς: Οποίος κατοχυρώσει ένα κάποιο όνομα στην πιάτσα, καλό είναι να τον προσέχεις. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσει και σκέφτεται σαν πορτοφόλι.
Αν μάλιστα του αναθέσεις την κατασκευή οργάνου, πρέπει να παρακολουθείς την εξέλιξη της κατασκευής με τακτικές απροειδοποίητες επισκέψεις.
Τέλος, να θυμίσουμε πως τα μπουζούκια τα φτιάχνουν μερακλίδικα χέρια και όχι βροντερά ονόματα.
Ρε παιδιά πάλι αρχίσαμε τα ίδια;
Ένα είναι το ζητούμενο: ο ήχος του οργάνου και μια αξιοπρεπής κατασκευή. Ας σταματήσουμε να πέφτουμε στην παγίδα των κατασκευαστών οι οποίοι για να δικαιολογήσουν κάτι τριχίλιαρα και βάλε (ευρώ εννοείται) στις τιμές τους κάθονται και τα γεμίζουνε με κάτι κλαδάκια, κάτι φιγουρίτσες (μέχρι γοργόνες έχω δει!) και κάτι άλλα τρελά ενώ ο ήχος παραμένει ο ίδιος είτε τα 'χουνε αυτά είτε όχι!
Είχα γράψει και παλιότερα ότι αγόρασα ένα μπουζουκάκι από τον Κλεφτογιάννη σε μια λογική τιμή (χίλια ευρώ), έχοντας ξετινάξει όλα τα όργανα που είχε στο εργαστήριο για να διαλέξω αυτό που σε μένα (εντελώς ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ) φάνηκε να είναι “το καλύτερο” για την τιμή του.
Ο δάσκαλος μου έχει μπουζούκι του Ζοζέφ (πατέρα) ηλικίας άνω των 25 χρόνων. Όταν άκουσε το δικό μου και την τιμή του δεν το πίστευε! Εχει ήχο πολύ καλύτερο από το δικό του που θα του κόστισε τριπλάσια.
Τώρα αν αυτό που ζητάει κάποιος είναι ένα όργανο για τα επόμενα 100 χρόνια, τότε ίσως να μην ισχύουν τα πιο πάνω.
Αυτή είναι η ταπεινή γνώμη ενός μη ειδικού, μη μπουζουξή.
Επιμένω στο θέμα επειδή αγόρασα πρόσφατα ένα μπουζούκι της φίρμας Ζοζεφ… είχα πληρώσει το 2001 κάτι σαν 160 χιλιαδες δραχμες για ένα μπουζούκι που μου είπανε είναι μοντελο για μαθητες (δηλαδη δεν μου ειπαν πως ειναι «επαγγελματικο» καθως οι περισσοτεροι μπουζουκοπωλητες λενε), και δεν έχω παραπονα για το οργανο που πηρα. Είναι απλο μοντελο, με 19 ντουγες στο σκαφος, ταστιερα απο εβενο, και λαμπερο και δυνατο ηχο. Για την τιμη που πληρωσα, δεν εβρισκα πουθενα καλυτερο. Δεν αμφιβαλλω πως υπαρχουν καλυτεροι κατασκευαστες απο την ομαδα κατασκευαστων που εργαζονται στην εταιρια Ζοζεφ (δεν το κρυβουν αυτο εκει, μου το ειπαν εχουν μια ομαδα κατασκευαστων). Σας ρωταω λοιπον γιατι οι «καλοι οργανοποιοι» κρυβονται και δεν μπορουμε να τους βρουμε; Δεν μετανιωνω που πληρωσα το ποσο των 160 χιλιαδες, γιατι το οργανο καλυψε τις πρωτες μου αναγκες σαν μαθητης μπουζουκιου.
Αυτο λεω… ισως να ειναι και εμπορευματικα τα μπουζουκια… αλλα κατα τη γνωμη μου εξαρταται απο τις απαιτησεις σου… αν εισαι αρχαριος και δεν θελεις να πληρωσεις πανω απο 1000 ευρω, παιρνεις ενα τετοιο οργανο που εχει εγγυηση και καλο ηχο.
Ενα καλο οργανο, αλλωστε, πρεπει να εχει καλο ηχο και να μη σκευρωσει… και τα μπουζουκια Ζοζεφ εχουν βεργα στο μπρατσο μεσα. Θα μου πειτε σιγουρα «μα τα καλα μπουζουκια δεν χρειαζονται βεργα» σας λεω τα καλα μπουζουκια που δεν χρειαζονται βεργα κοστιζουν πανω απο 1000 ευρω.
Αν προκειται στο μελλον να ξοδεψω παρα πολλα χρηματα σε ενα «τελειο μπουζουκι», θα παω σε πολλα οργανοποιεια, θα συζητησω με πολλους οργανοπαχτες κτλπ κτλπ… αμα εισαι ξενος και βρισκεσαι στην Ελλαδα και θελεις να μαθεις μπουζουκι, τοτε αφου ακους τι ψεμματα σου λενε οι πωλητες της Πλακας και του Μαναστηρακιου περι «επαγγελματικων μπουζουκιων» τα οποια ουτε καν ονομα κατασκευαστη δεν φερουν, και μετα βλεπεις τα οργανα που πουλανε στην Εταιρια Ζοζεφ, νιωθεις οτι υπαρχει μια διαφορα.
Αν και ειναι φτιαγμενα ετσι με τροπο fast food καθως ειπε ο Σωτος, εγω τουλαχιστον δεν βρηκα ελλατωματα στην κατασκευη του οργανου.
καλο ειναι να εκθεσουμε τις γνωμες μας, οσο κι αν ειναι αντιθετες
Σιγουρα ξερετε καλυτερα απο μενα για την κατασκευη ενος μπουζουκιου… αλλα μηπως δεν ειστε υπερβολικα αδικοι με τα εμπορευματικα μπουζουκια μη λαμβανοντες υποψιν οτι το να ειναι καλο ειναι σχετικο με τις αναγκες του αγοραστη;
λοιπον, μη σας κουρασω αλλο
Ο καλος ο μπιλιαρδωρος θα κανη
Τη τρίσποντη ακόμα και με αγκλιτσα
Απο βρεμενη οξια
Λοιπον, παιδια, σας ευχαριστω για το ενδιαφερον, μα δεν εχετε μιλησει τιποτα για τα μπουζουκια του Ματσικα…Θα λεγατε το ιδιο με οτι για του Ζοζεφ; (δε ξερω αν εκφραζω καλα στα ελληνικα οτι θελω)… Μονο εξω δυνατοτητα για να αγορασω στο Διαδυκτιο (δε θελω να πληρωσω ανω απο τα 700 ευρω), και αυτο σημαινει ‘Ματσικας’. Σας λεγω επισης οτι μονο θελω ενα οργανο μετριο (πτοσοχη δεν ειμαι ‘τουριστης’)και να μην απατηθω.
Adios, amigos!
Οι πιο ηλικιωμένοι μάλλον θα θυμάστε αυτές τις ωραίες ψάθινες σκούπες που χρησιμοποιούσε η μητέρα σας για να σκουπίζει την αυλή η το μπαλκόνι.
Μια τέτοια σκούπα λοιπόν έπαιρνε κι ο φίλος μου ο Λευτεράκης και σόλαρε σε εκπληκτικά ροκ εντ ρολ στο μικρό δυαράκι της οδού Κυψέλης.
Οι τρίχες στην κεφαλή της μαμάς του ήταν διαρκώς σηκωμένες με τα μπικουτί να υψώνονται απειλητικά σαν κεραίες εξωγήινου πλάσματος σε αμερικάνικο b-movie της δεκαετίας του 50.
Μη βρεεε κερατά κουνάς αυτό το μαρκούτσι , θα μου γκρεμίσεις το σπίτι , έσκουζε η μήτηρ
και έπνιγε την όποια δημιουργική ανυσηχία του νεαρού υποψήφιου Χέντριξ.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν ο Λευτεράκης πνίγοταν καθημερινά στην μελέτη του ιστορικού
υλισμού και της αναλυτικής γεωμετρίας χωρίς να σβήνει ποτέ απ το μυαλό του ο ανεκπλήρωτος
πόθος του σόλου , οι μουσικές προτιμήσεις του βέβαια έδειχναν να αλλάζουν σταδιακά με μια ροπή προς το έντεχνο και εν γένει λαικό τραγούδι.
Μαθηματικό Πατρών , πέρασε ο Λευτεράκης και σε καλή σειρά.
Δεν πειράζει ,είπε ο σοφός πατέρας του , πήγαινε και άμα τελειώσεις θα σου δώσω το μισό ταξί
να ζήσεις και συ σαν άνθρωπος, πάρε και είκοσι χιλιάρικα να γλεντήσεις με τους φίλους σου
την επιτυχία στις εξετάσεις.
Ο Λευτεράκης βούτηξε τα είκοσι χιλιάρικα και έφυγε σαν τρελός για την πλατεία Βάθης , μέρες τώρα καθώς περνούσε απο κει έπεφτε το μάτι του σε ένα μαγαζί με μουσικά όργανα και είχε αποφασίσει να πάρει ένα μπαγλαμά.
Οι περισσότεροι απο τους φίλους του άκουγαν heavy metal και κανείς απο τους γνωστούς του
δεν έπαιζε κάποιο όργανο , μοναδικό του σημείο αναφοράς ήταν ενα εξώφυλλο απο έναν δίσκο
που είχε ξεπέσει σπίτι μάλλον απο λάθος.
Στο εξώφυλλο είχε ενα γεροντάκι με ημίψηλο καπέλο και παλτό που κρατούσε στα χέρια του
ένα λιλιπούτειο οργανάκι.
Ο γεροΜπάτης με τον μπαγλαμά του έγραφε στην λεζάντα.
Τα λόγια στα τραγούδια του δίσκου ήταν σχεδόν ακατανόητα αλλά η μουσική του τρύπαγε τα μενίγγια , απίθανος κρυστάλινος ήχος απ τα βάθη της ψυχής και έβγαινε απ αυτό το κολοκύθι,τον μπαγλαμά.
Με συγχωρείτε κύριε ππποοοσο κάνει αυτός , ψέλισε ο Λευτεράκης.
Αυτός είναι καλός , ιταλικός με 4 χορδές είπε ο μαγαζάτωρ έχει είκοσι πέντε χιλιάδες,
θα στον αφήσω όμως είκοσι γιατί φαίνεσαι καλό παιδί.
Μια και δυό στην Πάτρα ο Λευτεράκης και γρούτσου γρούτσου τον μπαγλαμά κατι πήγαινε να κάνει, γνώρισε και κάτι φοιτητάκια με μπεγλέρια γιλέκα και αμπέχωνα ενταγμένα σε απίθανες φράξιες ρεφορμιστικού χαρακτήρος.
Ο ήχος όμως δεν ήταν ο ίδιος με την κρυστάλινη συλλογή βοημίας του πειραιώτη χοροδιδάσκαλου όμως για καλή του τύχη μια μέρα η γάτα της σπιτονοικυράς -που συνήθιζε να τον επισκέπτεται τα απογεύματα και να μοιράζεται μαζί του την μελέτη των διαφορικών εξισώσεων- καθ ότι χήρα και νταβραντισμένη , αντίκρυσε έναν ποντικό να περνά αμέριμνος το σκοροφαγωμένο πάτωμα του λίβινγκ ρούμ.Στην απεγνωσμένη προσπάθεια της να τον συλάβει παρέσυρε τον μπαγλαμά είς την χώρα της λήθης μετατρέπωντας τον σε χιλιάδες μικρά κομματάκια γύψου.
Αυτό είναι , σκέφθηκε περιχαρής ο Λευτεράκης , ο γύψος φταίει ο επόμενος θα είναι ξύλινος.
Επιασε λοιπόν δουλειά γκαρσόνι σε πιτσαρία , μάζεψε κάτι φράγκα και βούρ στο γιουσουρούμ
για όργανο .
Απο δώ τον είχε απο κει τον είχε ο γιουσουρουματζής του πούλησε 80 χήνες ένα τετράχορδο
μπουζούκι με μια ωραία πλαστική κλάρα στο καπάκι ίδιο με του συγχωρεμένου του Τσιτσάνη
που κατα τα λεγόμενα του καταστηματάρχου ,απο κει ψώνιζε κι αυτός.
Επεσε με τα μούτρα στην μελέτη του οργάνου ο Λευτεράκης και σε λίγο καιρό η Φραγκοσυριανή εξήλθε παραπαίουσα εκ του ηχείου του οργάνου.
Ενα παράξενο όμως πρόβλημα υγείας ήλθε να ανακόψει την πορεία του φερέλπιδος νέου προς
το πάνθεον των δεξιοτεχνών μπουζουκτσήδων.
Τα δάκτυλα του αριστερού του χεριού είχαν αποκτήσει στις ρόγες τους κάτι διπλές βαθιές χαρακιές που κόντευαν να ματώσουν και τον πονούσαν φοβερά.
Τρέχει λοιπόν στην εφημερία του Ευαγγελισμού καθότι ήταν στην Αθήνα για τις 40ήμερες διακοπές του πάσχα-τον εξετάζει ενα νεαρό μυημένο γιατρουδάκι , τον κοιτάει στα μάτια και τον
Ρωτά : φίλε μήπως παίζεις μπουζούκι?
Καάτι λίγα , απαντά κοκκινίζοντας ελαφρά ο Λευτεράκης.
Τότε η διάγνωση είναι σαφής τού λέει ο γιατρός , το όργανο σκέβρωσε.
Του γράφει μια συνταγή με κάτι αλοιφές και επειγούσα αγορά τριχόρδου απο τον διάσημο για τα ιαματικά μπουζούκια του Σαρδάμ Χατζηπαπαριάν.
Τετρακόσες χήνες ήθελε ο τρισμέγιστος οργανοποιός για το τριχορδάκι ,που να τα βρεί ο δόλιος.
Το παίρνει απόφαση να πουλήσει ενα χωραφάκι που του είχε αφήσει η συγχωρεμένη η γιαγιά του
στα ταδενοπουλείκα έξω απ την Γαστούνη και να το πάρει.
Το πήρε λοιπόν το όργανο στολισμένο και σενιαρισμένο του αγόρασε και μια θήκη κόκκινη απο δερματίνη έμπλεξε και με κάτι αλανιάρες στο ξενύχτι , φτερά και πούπουλα το αγροτεμάχιο.
Πίσω στην Πάτρα και μελέτη μέρα νύχτα , εξισώσεις απο δω ντρίλιες απο κει , πήγε και σε δάσκαλο προχώραγε το πράμα ανακάλυψε και το ιντερνέτ μπήκε στο φόρουμ , έτοιμος ρεμπέτης.
Κάποια μέρα παει στον δάσκαλο και του λέει : re δάσκαλε αλλιώς είναι το σολ στην κάτω χορδή και αλλιώς στην μεσαία?
Ενα είναι το σολ ρε μπάμια απαντά ο μπουζουκοδαλαιλάμα , απλώς το μπουζούκι σου είναι φάλτσο.
Ο Λευτεράκης ένοιωσε την γή να φεύγει κάτω απο τα πόδια του , άκου φάλτσο , καλύτερα να τον σκότωνες με κονσερβοκούτι του μελιγαλά.
Πάει σπίτι παίρνει μεζούρες χάρακες , μετράει καβαλαρέους μετράει κλίμακες ,ύψη,γωνίες κουρδίζει , ξεκουρδίζει , αποτέλεσμα μηδέν το σόλ επιμένει στην ιδότυπη διαφορετικότητα του.
Αρπάζει ένα πληκτρολόγιο και στέλνει επείγον mayday στο φόρουμ.
Με πιάνει το φιλότιμο που διαβάζω τον πόνο του και του απαντώ , βρές κανα μαλάκα που να ξεκινάει τώρα και έχει φράγκα , δώστο να πάρεις όσα μπορείς τζούρνεψε και τα γερόντια και έλα να πάρουμε ένα ζόρικο εργαλείο με 600 χήνες το πολύ.
Ετσι κι έγινε , κατέβηκε σε λίγους μήνες ο Λευτεράκης πήραμε σβάρνα τους σπεσιαλίστες ήπιαμε κανα δυο βαρέλια κράσο να το γιορτάσουμε, πήραμε ένα μπουζουκάκι σένιο και ορθόφωνο
και έφυγε για την Πάτρα βαπτισμένος πια στο ρεμπέτικο χαϊρι της κλίκας.
Ενα βράδυ ξυπνά έντρομος , καταιδρωμένος και με παίρνει τηλέφωνο.
Ελα ρε μαλάκα του απαντώ , τι θές τέτοια ώρα.
Ρέ Σώτο μου λέει , άμα βγεί κι αυτό σκάρτο , τι θα κάνω ?
Κλείσε και ξαναπάρε σε 10 λεπτά του λέω , φτιάχνω μια φραπεδιά πιάνω κι ενα Dunhill απο το
πακετάκι μου το ανάβω και περιμένω.
Σε λίγο ξανακούω το τηλέφωνο , ντριιιίν το σηκώνω και ακούω : πες μου ρε Σώτο τι θα κάνω?
Ακου να δείς του λέω , αυτό το δυαράκι που μένατε παλιά στην κυψέλης το έχεται ακόμα?
Ναι ,γιατί ρωτάς μου απαντα .Εχω ακούσει πως πιάνουν καλές τιμές τώρα με την ολυμπιάδα
του λέω φυσώντας τον καπνό του τσιγάρου μου σε ομόκεντρα κυκλάκια.
Ενα μουγκρητό ακούγεται απο την άλλη πλευρά του συρματος μαζι με την φράση :αι γαμήσου
και το ντουτ ντουτ του τηλεφώνου αρχίζει να ακούγεται ρυθμικά , θα μπορούσε ο οτέ σκέφτηκα να βάλει κάποιο ρυθμό πιο ενδιαφέροντα στο ντουτ-ντουτ ,κάτι σε 9/8 ,2/4 να μην ξενερώνουμε τελείως νυχτιάτικα και ξανάπεσα για ύπνο.
3 «Μου αρέσει»