Αυτό δε με καλύπτει. Μεταλλικά ας είναι, αφού υπάρχουν και πρακτικοί (Emc) και αισθητικοί (Alk) λόγοι. Σταθερά όμως, γιατί; Υπάρχουν και οι μεταλλικοί μπερντέδες, που παραμένουν κινητοί. Νομίζω ότι τους έχω δει σε κάποιο παλιό ταμπουρά κάπου, και νομίζω επίσης ότι τους έχουν χρησιμοποιήσει και οι Κουκουρίγκοι σε κάποιο ταμπουροειδές ή μπουζουκοειδές που είχα δει σε μια έκθεση.
Δεν είμαι πολύ σίγουρος για τις αναμνήσεις μου, είναι παλιές και ξεθωριασμένες, και ασφαλώς δεν έχω δοκιμάσει τέτοιο όργανο και μάλιστα σε βάθος χρόνου. Σαν ιδέα όμως μού φαίνεται σωστή: απλουστεύει τη λύση στο αναπόφευκτο (επιμένω σ’ αυτό) πρόβλημα των μικροσκεβρωμάτων, και δεν αλλοιώνει το ηχόχρωμα των οργάνων που κανονικά έχουν τάστα όπως μπορεί να το αλλοίωνε ο μπερντές από πετονιά. Με άλλα λόγια συνδυάζει τα προτερήματα των δύο ειδών αποφεύγοντας τα μειονεκτήματά τους.
Φυσικά σε πιο έντονα σκεβρώματα, αν αρχίσουν τα τριξίματα κλπ., τον μάστορη δεν τον γλιτώνεις.
Εγώ νομίζω ότι ακούω κανονική συγκερασμένη κλίμακα. Άλλωστε υπάρχουν και μακάμια που τα διαστήματά τους συμπίπτουν ουσιαστικά με τα συγκερασμένα. Ότι έχει πολλούς μπερντέδες το βλέπω, αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι -που άλλωστε δεν είναι μακαμίστικο- μάλλον δε χρησιμοποιεί κανέναν από τους “περίεργους”.