Ήθελα να ρωτήσω όταν παίζουμε με ανοιχτές και εννοώ το στυλ το παλιό που βαρούσαν δυνατά, σε τι βαθμό επηρεάζεται το όργανο; Για να γίνω πιο σαφής αναφέρομαι στο παίξιμο του Βραχνά, του Καραπιπέρη και λοιπά παλαϊικά παιξίματα. Βλέποντας σε βίντεο εκτός από το Βραχνά, παρατήρησα και το Σταύρο Κουρούση να παίζει με αυτό τον τρόπο (σε σχετικά πρόσφατο βίντεο μάζωξης του φόρουμ). Επίσης το δοκίμασα σε κομμάτια που ήδη παίζω και ακούγεται πιο ωραίος ο ήχος (υποκειμενικό).
Αυτή η δύναμη επηρεάζει τα όργανα; Μιλάω για θέμα που μπορεί να εμφανιστεί είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα (όχι πιθανό ξεκούρδισμα κτλ αλλά κάτι σημαντικότερο).
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
δεν παθαίνει τίποτα, το πολύ πολύ να σπάσεις καμιά χορδή. αν παίζεις σωστά και δεν ακουμπάς την πένα στο καπάκι δεν υπάρχει πρόβλημα. και πάλι, με μια καλή φιγούρα που κάνει την δουλειά της δεν έχεις πρόβλημα.
τα όργανα είναι για να τα ευχαριστιόμαστε και να τα ξεζουμίζουμε, σε γλέντια και σε σεκλέτια. καλό είναι να υπάρχει ευαισθησία και τρυφερότητα στο όργανο, αλλά αν ο παίχτης δεν το έχει να κοπανήσει και λιγάκι, βαριέμαι και φεύγω.
4 «Μου αρέσει»
Προφανώς κι εγώ αυτής της άποψης είμαι γι αυτό και η ερώτηση. Καπάκι δεν ακουμπάει η πένα και εδώ και κάποιους μήνες έχω σταματήσει να ακουμπάω και τον καρπό και βγαίνει πιο ωραίος ο ήχος.
Πάντως το να σπάσει χορδή από αυτό λίγο απίθανο το θεωρώ δεν μου έτυχε ποτέ, ούτε καν στο ξεκίνημα αλλά και πάλι αν σπάσει από αυτό το λόγο, χαλάλι!! 
1 «Μου αρέσει»
οι χορδές είναι για να σπάνε, αναλώσιμες. το θέμνα είναι να έχεις χαλαρά χέρια και να μην σφίγγεις την πένα ή την ταστιέρα, όσο δυνατά κι αν παίζεις. ή μάλλον, για να παίξεις πραγματικά δυνατά.
2 «Μου αρέσει»
Επανέρχομαι στο θέμα μετά από ώρες παρατήρησης της πενιάς ορισμένων που παίζουν έτσι και αντιλήφθηκα το εξής: Κάποιοι βαράνε και τις 3 χορδές ενώ άλλοι ανάμεσα στο καντίνι κολλάνε και τα τονίσματα της μπάσας. Αρχικά δεν το είχα προσέξει γιατί παλιότερα είχα το κόλλημα να κοιτάω όλο το αριστερό χέρι και έχανα το δάσος που υπάρχει στην πενιά. Προφανώς το παλαιικό στυλ είναι και με τη λα (ή τη νότα του ανάλογου κουρδίσματος) μέσα σωστά;
*Τέλος, βαρώντας και τις 3, είδα ότι παραπέμπει αρκετά σε άκουσμα Καραπιπέρη με κούρδισμα ανοιχτό ρε, έκανα κάποιες δοκιμές σε κομμάτια που παίζονται αποκλειστικά στο καντίνι και ήταν καλό. Η (κατά πολύ) χαμηλωμένη μεσαία δίνει ωραίο ηχόχρωμα.
1 «Μου αρέσει»
Πολύ καλά κάνεις και δίνεις βάση στην πενια, εκεί είναι όλη ουσια.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να παίξεις με την μπουργανα. Ο ένας είναι ο κλασικός, όλες γεμάτες. Αν δεν θες να τις βαράς όλες μαζί, μπορείς να παίξεις την μπουργανα στο τονισμα και να παραλείψεις το καντινι, ή να παίξεις στο τονισμα κανονικά την μελωδία και να ρίξεις την μπουργανα αμέσως μετά.
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ για την επισήμανση των 3 τρόπων αν και είμαι κολλημένος με τις ανοιχτές χαχα. Το μόνο κομμάτι που δεν τις έβαλα ήταν τα ματόκλαδα λόγω ύφους στα υπόλοιπα αν δεν το κάνω μου φαίνονται σαν ψεύτικα 
Υγ: Παρεπιπτόντως εντόπισα τυχαία στο yt να παίζεις το ‘‘από κάτω απ’ τις ντομάτες’’ Νίκο, πωπωπω τι ανοιχτές ήταν αυτές δε χορταίνω να το βλέπω
Αυτό με την όχι ταυτόχρονη ανοιχτή μπουργάνα το κάνουν πολύ και στο λαούτο, όπου η τεχνική αυτή έχει και ονομασία: «καμπάνα». Το αναφέρω γιατί είναι εξυπηρετικό να έχεις ειδική λέξη, αλλιώς χρειάζεσαι πολλά λόγια για να το περιγράψεις. (Και σε άλλα όρανα φυσικά γίνεται.)
2 «Μου αρέσει»
Πάντως, άλλο “ορμή” και “φόρα” στην πένα και άλλο ακατάσχετη δύναμη…επίσης, οι ανοιχτές δεν υπάρχουν παντού, ακόμα και στον Μάρκο. Εγώ βαριέμαι και πολλούς που απλά κοπανάνε όλη την ώρα ανοιχτές.
Βέβαια, όλα είναι θέμα τελικού ύφους: Παν μέτρον άχρηστον, αλλά να υπάρχει αληθινή αισθητική
2 «Μου αρέσει»
Σίγουρα Μπάμπη γι’ αυτό είπα ότι στα ματόκλαδα δεν το έκανα -πέρα από 1-2 σημεία που τονίζει ωραία. Απ’ την άλλη, στα υπόλοιπα κομμάτια που έμαθα ως τώρα κολλάνε, γι’ αυτό και το ύφος ότι αποτέλεσαν εξαίρεση τα ματόκλαδα. Πχ αντιλαλούν οι φυλακές που το δοκίμασα χωρίς, μου ακούγεται λες και κάτι λείπει. Σίγουρα όμως δε τις βάζω αυθαίρετα όπως ίσως ακούστηκε παραπάνω, ίσως τα κομμάτια που βγάζω τις ζητάνε
*Τώρα τελευταία άρχισα ασχολούμαι με το ‘‘χθες το βράδυ στο σκοτάδι’’ για παράδειγμα, ε γίνεται να μην τις χρησιμοποιήσω εδώ
1 «Μου αρέσει»
καλά, και τα ματόκλαδα άμα τα παίξεις τα πάντα ρε και με γεμάτες, μια χαρά αλανιάρικο βγαίνει.
1 «Μου αρέσει»
Εκτός από τις ανοιχτές, υπάρχει και η αυτοσυνοδεία με συγχορδίες. Για παράδειγμα, παίζεις από Ρε, και σ’ ένα τονισμένο Σιb πατάς και στις άλλες δύο χορδές τις νότες του Σολ μινόρε και χτυπάς και τις τρεις μαζί. Όσο είσαι σε συγχορδία Ρε (μινόρε ή ματζόρε), οι δύο ανοιχτές κάνουν ήδη αυτόματα αυτή τη δουλειά.
Μερικές τέτοιες τρίχορδες πενιές, ανάμεσα σε άλλες που είναι είτε τρίχορδες με ανοιχτές είτε μονόχορδες, δίνουν ποικιλία. Δοκιμάζεις και επιλέγεις σε ποια σημεία και σε ποια τραγούδια σού ταιριάζουν.
Μπορεί να είναι και ελλειπτικά πατήματα. Παράδειγμα: σε τονική Ρε, ενώ ήσουν σε συγχορδία Ρε μινόρε, φτάνεις σ’ ένα Φα με αλλαγή συγχορδίας προς Φα ματζόρε (κλασικό σε χιλιάδες τραγούδια). Μπορείς λοιπόν, μαζί με το Φα του καντινιού, να πιάσεις Φα και στην μπουργάνα, αφήνοντας τη μεσαία ανοιχτή. Θα ακουστούν οι δύο από τις τρεις νότες της συγχορδίας Φα ματζόρε, το Φα και το Λα (λείπει το Ντο). Η αίσθηση της αλλαγής συγχορδίας περνάει πλήρως στο άκουσμα, αλλά ταυτόχρονα διατηρείται και η μαγεία του μονότονου ισοκρατήματος στο ανοιχτό Λα που παραμένει ίδιο όπως πριν με τις ανοιχτές.
(Ελπίζω να βγάζει νόημα…)
2 «Μου αρέσει»
Από συγχορδίες δεν γνωρίζω, δεν ασχολήθηκα ποτέ. Και στα παλιά κομμάτια σπάνιες νομίζω είναι και για αυτό κυρίως τις είχα απορρίψει εξ αρχής. Μόνο στο αντιλαλουν πατάω στα πάνω κάτω φα και ελεύθερη λα, μάλλον είναι το ελλειπτικό (αν έχει κάποιο όνομα συγχορδίας δεν ξέρω)
Αν είναι όλες ρε θα παιχτεί στην 1η ή τη μεσαία ; δεν το έχω ξανά ακούσει
κακώς απορρίπτεις τις συγχορδίες, είναι πολύ βασική γνώση. όλα τα κομμάτια έχουν συγχορδίες, έστω και μόνο την τονική. αν πάμε σε πιο ανατολίτικα παιξίματα (μακάμια/ήχοι) έχουμε ισοκράτες, οι οποίοι στους δρόμους (παραδοσιακή/λαϊκή μουσική) εξελίχτηκαν σε συγχορδίες.
για τα ματόκλαδα, “τα πάντα ρε” εννοώ με ένα ακκόρντο ρε μινόρε σε όλο το κομμάτι. η μελωδία ως συνήθως στο καντίνι.
1 «Μου αρέσει»
Τις συνδύασα με το τετράχορδο μπουζούκι που παίζουν πολύ με συγχορδίες και γι’ αυτό δεν το έψαξα. Πέρα από κάποια λιτά πράγματα όπως αυτό που ανέφερα πιο πάνω με το φα (και ακόμα κανένα αν εντοπίσω αργότερα και κολλήσει καπου) τα υπόλοιπα στο άκουσμα μου φαίνεται ότι παραπεμπουν σε νεότερα ακούσματα. Ουσιαστικά οι μόνες συγχορδίες που άκουσα και μου άρεσαν ήταν οι τονικές των διαφόρων κουρδισματων, τα πολλά έξτρα γενικά τα απορρίπτω (Καλώς ή κακώς και βίντεο που παρατηρώ να παίζουν όσοι κάνουν πολλά κόλπα τους κλείνω δεν μ αρέσει)
χρειάζεται να ξέρεις τί συγχορδία μπαίνει και με βάση αυτό να παίξεις ό,τι χρειάζεται στο μπουζούκι, όχι ντε και καλά να παίζεις πλήρεις συγχορδίες όπως στο πιάνο ή την κιθάρα.
γενικά χρειάζεσαι μια οργάνωση σε αυτά που μαθαίνεις, να μπαίνουν με μια σειρά οι σωστές βάσεις. αν προτρέχεις τότε παραβλέπεις πιο θεμελιώδη πράγματα, έτσι κι αλλιώς τα ερωτήματα θα απαντιώνται σιγά σιγά όσο προχωράς.
1 «Μου αρέσει»
Αν σκοπεύεις να τις βάλεις κι αυτές σιγά σιγά στο οπλοστάσιό του (κι αχρείαστες να 'ναι!), δεν είναι τίποτε τρομερό: η νότα της μελωδίας σου + άλλες δύο που ταιριάζουν, και που (κατά κανόνα) είναι νότες της κλίμακάς σου. Όπως ακριβώς αυτό που ήδη κάνεις με το Φα.
Στα παλιά κομμάτια ή στα παλιά παιξίματα;
Υπάρχουν κομμάτια (ιδίως παλιά) που ακόμη κι ο πιο σύγχρονος παίχτης θα τα έβγαζε με μία συγχορδία, άντε δύο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Εκεί, με σκέτες ανοιχτές είσι ΟΚ. Όταν όμως το κομμάτι έχει μέσα του, από τη μελωδία του, ξεκάθαρες αλλαγές που δεν μπορείς να τις παραβλέψεις, τότε η συγχορδία υπάρχει, είτε την παίξεις είτε όχι. Εδώ λοιπόν οι σκέτες ανοιχτές μπορεί να είναι απλώς παράφωνες.
Τέλος, υπάρχει και αυτό το πολύ σημαντικό:
…το οποίο πιθανόν να μη βγάζει νόημα αν δεν το δοκιμάσεις στην πράξη, άμα το δοκιμάσεις όμως θα αναφωνήσεις «Γεια σου ρε Νικόλα!».
3 «Μου αρέσει»
Όσο ξέρω, κρητικό και το στυλ και η ονομασία.
μήπως είναι γενικά ταμπουραδίστικο;