Παίξιμο με ανοιχτές

Νομίζω ότι είναι κάτι εύκολο να το σκεφτεί κανείς σε πολλών λογιών έγχορδα. Και στο ούτι γίνεται, και -χωρίς να είμαι βέβαιος αν το έχω δει- δε θα με εξέπληττε και στην κιθάρα.

Στο λαούτο οι Κρητικοί είναι οι μόνοι που εκ παραδόσεως έπαιζαν μονόχορδα, καθαρά μελωδικά, ασχέτως του συνοδευτικού ρόλου που έχει το όργανο. Υπάρχει βέβαια και η «βούρτσα» (με όλες τις χορδές), αλλά σε όλα τα υπόλοιπα μέρη παίζουν μόνο με όλες τις χορδές μαζί. Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι κυρίως κρητικό.

Παρά ταύτα πιστεύω ότι το έχω ακούσει και από σύγχρονους μη Κρητικούς λαουτιέρηδες που δεν παίζουν αυστηρά κάποιο παραδοσιακό τοπικό στυλ. Ιδίως αν παίζουν σόλο, το ίδιο το όργανο σε οδηγεί να βάλεις καμπάνες.

Δε μου φαίνεται ότι αξίζει ιδιαίτερα τον κόπο να ψάξει κανείς ποιοι ήταν οι πρώτοι που το έκαναν, και αν οι δεύτεροι το άκουσαν από εκείνους ή το σκέφτηκαν μόνοι τους. Πάντως η ορολογία «καμπάνα» κρητικιά είναι (όσο ξέρω, και πάλι).


Edit: Μα τι λέω, και βέβαια το ‘χω ακούσει στην κιθάρα. Όσο το σκέφτομαι, πρέπει να είναι σχεδόν αυθόρμητη τάση να το κάνει όποιος παίζει όργανο μελωδικό μεν αλλά που ταυτόχρονα κρατάει και τον ρυθμό, ειδικώς στα σημεία όπου ο ρυθμικά ισχυρός χρόνος είναι μελωδικά κενός (παύση), π.χ.: «ντουμ-ρε ν’ από πί- ρε ν’ από πίσω απ’ τη στρατώνα…»

1 «Μου αρέσει»