Φίλε Νίκο,
Όπως φυσικά γνωρίζεις πολύ καλλίτερα από μένα, η τέχνη της οργανοποιίας είναι ζωντανή και «χρηστική», διαφοροποιείται σημαντικά από τις άλλες τέχνες, είναι ιδιόμορφη, γοητευτική, ιδιαίτερα δύσκολη και παραμετρική, τόσο σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό τομέα και φυσικά δεν εξαντλείται στο περιεχόμενο ενός βιβλίου.
Εννοούσα μάλλον ένα μπούσουλα για τα παιδιά που ψάχνονται και κάθε τόσο και ζητάνε πληροφορίες για τις προσωπικές τους απόπειρες οργανοκατασκευών, που θα τα βοηθήσει να μην απογοητευθούν με τις πρώτες αποτυχίες και είναι πιθανόν να αναδυθούν κάποια νέα ταλέντα ώστε να συνεχίσουν την όμορφη αυτή τέχνη.
Κατανοώ τις δυσκολίες και βέβαια αντιλαμβάνομαι πόσο επίπονη και χρονοβόρος διαδικασία είναι η εμπεριστατωμένη, τεκμηριωμένη και συστηματική καταγραφή των βασικών αρχών κατασκευής ενός οργάνου, πόσο δε μάλλον μιας ολόκληρης οικογένειας, όπως προανέφερα…
Πιστεύω πως στην οργανοποιία και στους οργανοποιούς αναλογεί, και δικαιούνται, μεγάλο μερίδιο συμβολής στην διατήρηση της πολιτιστική μας κληρονομιάς και ταυτότητας, ανάλογο τουλάχιστον με τους εκτελεστές οργανοπαίχτες.
Νομίζω πως πρέπει να διδάσκεται και η οργανοποιία στα μουσικά λύκεια, και μου φαίνεται αδιανόητο να μην υπάρχουν ανάλογα επιστημονικά συγγράμματα διαθέσιμα, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΤΕΙ Ηπειρου), και σε διάφορα άλλα νομικά πρόσωπα, όπου αυτή διδάσκεται (π.χ. Κέντρο Βυζαντινών Τεχνών Καστοριάς).
Θεωρώ μάλιστα βασική υποχρέωση της πολιτείας την άμεση χρηματοδότηση της συγγραφής των απαιτούμενων τέτοιων συγγραμμάτων.
Περιμένω εναγωνίως το βιβλίο σου, και σκέφτομαι να συμβάλλουμε κάπως τα μέλη του forum στη χρηματοδότηση της έκδοσής του, ίσως με την προαγορά του ή άλλο τρόπο.
Το βάζω για παραπέρα προβληματισμό και συζήτηση…
Μακάρι - Αμήν και πότε . . .
Φίλε theos1960, μήν ζητάς συγνώμη, δεν τρέχει τίποτα, που μπήκε κι’αλλο θέμα στη κουβέντα. Το σημείο που θίγεις είναι όντως “καυτό” . . .
Και πλάκα - πλάκα, το μήκος του καβαλάρη στόν τζουρά που έφτειαξες ήταν αυτό που μου δημιούργησε την απορία. Έτσι όπως δείχνει στην φωτό τουλάχιστον, μου φάνηκε πολύ μακρύς - μεγάλος. Αλήθεια τον έφτειαξες ή τον πήρες έτοιμο (καβαλάρης μπουζουκιού πχ.) ?
Φίλε Νίκο, πρώτα απ’ολα να σε ευχαριστήσω που μοιράζεσαι μαζί μας τις γνώσεις σου. Η απάντησή σου γιά το μήκος είναι όντως ένας “μπούσουλας”. Οποιαδήποτε παραπάνω πληροφορία σε σχέση με το πώς επηρεάζουν (έστω κάποιες γενικές κατευθύνσεις) οι παράμετροι μήκος - πλάτος - ύψος - βάρος - διαμόρφωση κλπ. τον παραγόμενο ήχο, καλοδεχούμενη.
Τώρα για το άλλο θέμα που μας προέκυψε. Συντεχνιακή αντίληψη κλπ. Χμμμ . . .
Στό χωριό μου λοιπόν λένε “Η τέχνη δεν μαθαίνεται. Μόνο κλέβεται . . .” Τί πάει να πή αυτό ?
Αυτό πάει να πη οτι άν η οργανοποιία είναι όντως τέχνη, το να δώσεις στην δημοσιότητα ένα “μπούσουλα” με αναλογίες και μέτρα, δεν αρκεί για να σου κλέψει κάποιος την τέχνη. Στά χέρια του άσχετου είναι παντελώς άχρηστο (σαν να διαβάζει η γιαγιά μου το manual ενός πυραύλου) ενώ στά χέρια αυτουνού που έχει ψυχή - θέληση και αγάπη γι’αυτό, γίνεται εφαλτήριο για να πάει την συγκεκριμένη τέχνη παρακάτω.
Άν μάλιστα προσθέσουμε το γεγονός ότι μιλάμε για μιά “παραδοσιακή τέχνη” που εύκολα χάνεται (λόγω καταναλωτικής κοινωνίας, τεχνολογικών εξελίξεων, βιομηχανικής παραγωγής αγαθών κλπ.), τότε δημιουργείται η εύλογη απορία. Άν αυτοί που κατέχουν την τέχνη δεν την δείξουν στούς νεώτερους, ποιοί θα την δείξουν ? Πρέπει δηλαδή ο καθένας που έχει μεράκι και αγαπάει την οργανοποιία να “ξανα-ανακαλύπτει την Αμερική” απο την αρχή ? Ή να πατάει πάνω σε κάποιο “μπούσουλα” και να προχωράει την τέχνη παρακάτω ?
Άνθρωποι πχ. σαν την Carleen Hutchins (Γιά όσους δεν την ξέρουν, Αμερικανίς που έχει αφιερώσει πολλά χρόνια της ζωής της στήν μελέτη του ήχου του βιολιού, ψάχνοντας συχνότητες συντονισμού των καπακιών κλπ) είναι κορόιδα που δημοσιεύουν μελέτες, κάνουν διαλέξεις, γράφουν βιβλία, παραδίνουν μαθήματα σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο ? Γιά τράβα να αγοράσεις ένα βιολί απο τα χεράκια της. Γιατί άραγε δεν κολώνει να μεταφέρει την γνώση της παρακάτω ? Γιατί δεν ανησυχεί μήπως οι μαθητές της της κλέψουν την τέχνη και ανοίξουν μαγαζί απέναντι ? Γιατί άραγε αγωνίζεται να μεταφέρει τις γνώσεις και τα ευρήματα της σε όσο πιό πολούς μπορεί ?
Η απάντηση είναι μόνο μία. ΑΓΑΠΗ ΓΙ’ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ. Αγάπη και θέληση να μην πάει χαμένη η πολύχρονη μελέτη - αναζήτηση που έχει κάνει. Τίποτ’άλλο . . .
Γιά μένα όποιος φοβάται να μεταφέρει, τουλάχιστον στούς νέους, τις γνώσεις του, υποτιμάει τον εαυτό του. Καί σίγουρα δεν αγαπάει αυτό που κάνει. Απλά έχει (απο τύχη και μόνο) βρεί μιά γελάδα, και θέλει να την αρμέγει μόνο αυτός. Στεγνά και κατηγορηματικά.
Ώρες - ώρες φίλε Νίκο, με τα μυαλά που βλέπω να κουβαλάνε μερικοί γύρω μου, αναρωτιέμαι άν στ’αλήθεια είμαστε εμείς η ράτσα που έδωσε την λογική και τον πολιτισμό στήν δύση, ή αν είναι κάποιο κόλπο “του σκηνοθέτη”. (Άσχετο αλλά σχετικό).
Φιλικά, Γιώργος.
Α γειά στο στόμα σου ρε Γϊωργο, συμπλήρωσες κατά τον καλλίτερο τρόπο αυτά που ήθελα να πω!
Αυθαίρετες ήσαν όλες οι διαστάσεις στο οργανάκι που έφτιαξα… λόγου χάρι τον καβαλάρη, τον έκανα μόνος μου, σκόπιμα μακρύ για το φόβο της υποχώρησης του καπακιού από την καταπόνηση που υφίσταται. Εχω βάλει ένα μόνο, σχετικά φαρδύ καμάρι, 10 m.m. περίπου, στο φαρδύτερο σημείο του καπακιού, έτσι μου 'ρθε και το έκανα, θα δείξει με το χρόνο. Αυθαίρετες ήσαν όλες οι διαστάσεις στο οργανάκι που έφτιαξα… έτυχε να βγεί καλούτσικο, αλλά προέκυψε όπως στην τυφλόμυγα… εννοείς!
Φίλε theos1960 αν βρείς το κουράγιο - χρόνο - όρεξη (μιάς και εγώ είμαι στά σχέδια ακόμα), δεν φτειάχνεις ένα καβαλάρη ακόμα, πιο κοντό - σύμφωνα με αυτά που είπε ο Νίκος παραπάνω - να κάνεις μιά δοκιμή και να μας πης τις εντυπώσεις σου σε σχέση με τον ήχο ? ? ?
Πχ. δυναμώνει η ένταση ή πέφτει ? ? ? γίνεται πιο πρίμο ή πιο μπάσο ? ? ? κλπ.
Πολύ θα με ενδιέφερε να ακούσω τα συμπεράσματά σου.
Φιλικά, Γιώργος.
Γιώργο, νομίζω καταλαβαινόμαστε…
Την Hutchins και το Cat Gut Sosiety of Amerika εννοούσα όταν αναφερόμουνα στην Αμερική, μιά και η βιολοποιία είναι η μεγάλη μου αγάπη. Από τις έρευνές της ξεκίνησα για να κάνω τη δική μου περιγραφή των τρόπων δόνησης κάποιων Ελληνικών λαουτοειδών εδώ και αρκετά χρόνια. Η πρώτη μου ανακοίνωση έγινε στο Σύλλογο Φίλων Καλλιτεχνικής Οργανοποιίας και η δεύτερη σε Διεθνές Συνέδριο που έγινε στην Καστοριά , το 2001. Ισως στο μέλλον φτιάξω και κάποιο σχετικό άρθρο στην Κλίκα.
Τώρα σχετικά με την οργανοποιία…
Παρατήρηση πρώτη, που πρέπει πάντα να τη θυμόμαστε: Οργανοποιία δεν είναι μόνο η μπουζουκοκατασκευή, όπως τείνουμε να τη θεωρήσουμε κάποιοι στην Ελλάδα.
Συμφωνώ απερίφραστα ως προς τη διάδοση της γνώσης. Πάντα το εργαστήρι μου ήταν ανοιχτό σε όποιον το ζήτησε. Πολλοί πέρασαν,
πήραν ότι ζήτησαν ( δε χρειάστηκε να το κλέψουν ) και λίγοι το εκτίμησαν.Περνόντας τα χρόνια, είδα πως ούτε αυτή μου η στάση ήταν απόλυτα σωστή. Τώρα πια βάζω και κάποια κριτήρια στον εαυτό μου , κυρίως ανθρώπινης ποιότητας, πριν δεχτώ κάποιον.
Όποιος όμως δεν έχει καταλάβει ότι αυτή η τέχνη δεν συνίσταται σε καλά κρυμμένα μυστικά και συντεχνιακά άβατα, είναι μακρυά νυχτωμένος!
Θα έπαιρνε πολύ να αναλύσω τη μοναδικότητα του κάθε δημιουργήματος.
Ούτε η προσωπική αισθητική, ούτε το χέρι, το μάτι , το αυτί και η πολύχρονη εμπειρία κλέβονται. Η οργανοποιία είναι τέχνη ανεπανάληπτη.
Ως προς τη μετάδωση της γνώσης τώρα.
Προσωπική μου πεποίθηση είναι πως σε μια τέτοια τέχνη, ξεκινά κανείς μεταδίδοντας πρώτα το αλφάβητο, τις αρχές και έπειτα τα όποια στοιχεία της. Τι να τα κάνει κανείς κάποια πάχη καπακιών, διαστάσεις, μήκη χορδής κ.λ.π. όταν δεν γνωρίζει τις βασικές αρχές λειτουργίας του συστήματος που λέγεται μουσικό όργανο;
Πάντα είχα μεγάλη, βαθειά χαρά να βλέπω κάποιον να φτιάχνει το πρώτο του μουσικό όργανο γιατί μου θύμιζε τον εαυτό μου, πολλά χρόνια πρίν…Η λαϊκή οργανοποιία παρέχει μεγάλη ελευθερία ( σε αντίθεση με πιό « κλασικές » μορφές της ) και έτσι μπορεί να πειραματιστεί κανείς με πολλά μεγέθη και φόρμες . Η παρατήρηση και το λάθος είναι αυτά που θα τον οδηγήσουν να εξελίξει την τέχνη του. Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει ! Στοιχεία και πληροφορίες που μπορώ εγώ ( ευχαρίστως ! ) η κάποιοι άλλοι να δώσουν, μπορεί να βοηθήσουν , ίσως να μπερδέψουν, αλλά όχι να λύσουν ως το τέλος κάποια προβλήματα. Η καθαρά επιστημονική έρευνα από την άλλη, που θα έδινε κάποια τεκμηριωμένα συμπεράσματα δυστυχώς βρίσκεται ακόμη σε βρεφικά στάδια…
Ας πω και κάποια πράγματα τώρα γιά τους συναδέλφους μου. Για τις στραβές αντιλήψεις τους, κιας με πίκραναν πολλές φορές ,δεν τους κακίζω. Η οργανοποιία σαν βιοπορισμός είναι κακή δουλειά...Διάβασα διάφορες παλιές συζητήσεις στο φόρουμ που με στεναχώρησαν, μια και κάποιος άσχετος , θα έβγαζε από αυτές περίπου το συμπέρασμα πως ο οργανοποιός είναι ένας τυπικός απατεώνας που κοιτάζει πως θα ρίξει το υποψήφιο θύμα του...Μία ερώτηση: Πέστε μου αλήθεια, πόσους, ακόμα και από τους πιό επιτυχημένους οργανοποιούς είδατε να είναι πλούσιοι η έστω να ζουν εύπορα; Απλοί βιοπαλαιστές είναι οι περισσότεροι , που αμείβονται σαν χειρόνακτες και ούτε καν σαν ειδικευμένοι τεχνίτες, πολλώ μάλλον σαν καλλιτέχνες δημιουργοί ( όταν καταφέρνουν να ανάγουν σε καλλιεχνική δημιουργία την τέχνη τους )... Η μόνη μου ένσταση προς τους Έλληνες οργανοποιούς, είναι ότι ακόμη δεν κατόρθωσαν να δώσουν οι ίδιοι την πρέπουσα αξία στην Τέχνη τους! Και αν οι ίδιοι δεν το κάνουν, κανείς δεν θα το κάνει γιαυτούς.
Φίλε Νίκο, συμφωνώ μαζί σου,
Επιμένω όμως, από την ελάχιστη πρόσφατη εμπειρία μου, και θεωρώ σημαντική, σ΄ αυτόν εδώ το χώρο που μας φιλοξενεί, την ύπαρξη όπως προανέφερα «ενός βασικού μπούσουλα για τα παιδιά που ψάχνονται και κάθε τόσο ζητάνε πληροφορίες για τις προσωπικές τους απόπειρες οργανοκατασκευών, που θα τα βοηθήσει να μην απογοητευθούν με τις πρώτες αποτυχίες και είναι πιθανόν να αναδυθούν κάποια νέα ταλέντα ώστε να συνεχίσουν την όμορφη αυτή τέχνη».
Οπως έχω προαναφέρει, υλικό υπάρχει εδώ μέσα! Διάβαζα από παλιά και κατέγραψα στο μυαλό μου με θρησκευτική ευλάβεια όλες τις διάσπαρτες πληροφορίες στο forum και με καθοδήγησαν, εκτός από το ένστικτο και το προσωπικό μεράκι, στην πρώτη μου προσπάθεια και που αποδείχθηκαν πολύτιμες,! Χαρακτηριστικά θυμάμαι και αναφέρω παλιά δημοσίευση του Σώτου (Μπουζουκοκατασκευές) που μου πρόσφερε έναν σύντομο αλλά απίστευτα περιεκτικό και χρήσιμο οδηγό για το εγχείρημα!
Σας ευχαριστώ και πάλι όλους.
Γιάννη Τ, ετεροχρονισμένη απάντηση…
Λοιπόν, η διαμόρφωση του καβαλάρη είναι σημαντικότατη.
Κοίταξε και θα καταλάβεις με πόσα διαφορετικά μοντέλα έχουν δουλέψει οι κατά καιρούς μάστορες. Στα βιολοειδή για παράδειγμα, η διαμόρφωση είναι πιό παγιωμένη, αλλά και εκεί υπάρχουν, μικρότερες όμως, διαφορές.
Πρόσεξε ιδιαίτερατα τα στενέματα, δεξιά και αριστερά του κυρίως σώματος του καβαλάρη.
Να θυμάσαι πως το κάθε όργανο θέλει τα δικά του !
Διάλεξε το μοντέλο του καβαλάρη σου και στη συνέχεια πειραματίσου αφαιρώντας σταδιακά ξύλο και ακούγωντας το όργανο. Όταν πάψει να βελτιώνεται, σταμάτα γιατί από κει και πέρα τα πράγματα συνεχώς θα χαλούν όλο και περισσότερο. Αν υπερβείς το ζητούμενο, απλά φτιάξε καινούργιο καβαλάρη και σταμάτησε εκεί που πρέπει !
Ελπίζω να βοήθησα.
Νίκο σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Έπρεπε να είχα έρθει να σε γνωρίσω χρονία πριν όπως μου πρότεινε ένας φίλος(θα είχα λύσει αρκετα τεχνικά ζητήματα που μου πήρε χρόνο να καταλάβω πως γίνονται).Χαίρομαι που αν και έμπειρος και εγνωσμένος μαστορας δεν έχεις την συντεχνιακή αντίληψη αρκετών.Αλλώστε πιστεύω πως αυτή η αντίληψη κάνει την οργανοποιία να εκπίπτει ως τέχνη.
Ακόμη θυμάμαι έναν εκπληκτικό μεγάλο ταμπουρα κατασκευής σου, που είχα δει στην 1η έκθεση του συλλόγου φίλων καλλιτεχνικής οργανοποιείας στους αέρηδες στην Πλάκα.
Να είσαι καλά.
Κατά προτροπή του Γιώργου έφτιαξα καινούργιο καβαλάρη, σύμφωνα με τις οδηγίες που έδωσε ο Νίκος.
Ο πρώτος ήταν 10,5 cm και ο δεύτερος 8 cm, ενώ το μέγιστο πλάτος στο καπάκι είναι 14,5 cm.
Τον δεύτερο τον έκανα ελάχιστα πιο στενό και κατέβασα λιγάκι τις χορδές. Θα περιγράψω τη σύγκριση με αυθαίρετη ορολογία και ελπίζω να γίνω κατανοητός.
Λοιπόν συγκρίνοντας τον ήχο θα έλεγα ότι με τον πρώτο καβαλάρη ο ήχος ήταν ελαφρώς πιο θαμπός, λίγο πιο μπάσος, και έβγαινε από μέσα…
Με τον δεύτερο ο ήχος βγήκε πιο έξω, έγινε ελαφρά πιο πρίμος, πιο λαμπερός και απέκτησε πολύ μεγαλύτερη ένταση και κυρίως , η πιο ευχάριστη έκπληξη, πολύ περισσότερο Sustain, γεγονός που από μόνο του γέρνει τη ζυγαριά προς τον δεύτερο, που τελικά άφησα επάνω στο οργανάκι.
Ίσως αυτό να οφείλεται σε αύξηση τη διάρκειας ταλάντωσης του καπακιού, δεν γνωρίζω, ο Νίκος, αν έχει την υπομονή θα μπορούσε να μας το εξηγήσει…
Δεν είναι θέμα υπομονής, αλλά η τεκμηρίωση μιας παρατήρησης με επιστημονικό ( βάσει δεδομένων ) τρόπο δεν είναι όσο απλή υπόθεση φαίνεται…
Ας πούμε απλά, οτι ο πολύ μεγάλος και βαρύς καβαλάρης « έπνιγε » εν τω γενάσθαι τον ήχο.
Βλέπεις λοιπόν πως δεν είναι τα μέτρα, οι μπούσουλες και τα κρυμένα μυστικά , αλλά το πείραμα , η παρατήρηση και το καθαρό αυτί που οδηγούν στην οργανοποιία …!
Θα σου πρότεινα να συνεχίσεις την αφαιρετική διαδικασία , κρατώντας δεδομένα και παρατηρήσεις, μέχρι τα πράγματα να αρχίσουν να χαλούν.Συνέχισε μέχρι να χαλάσει εντελώς το αποτέλεσμα, για να δείς τι γίνεται στην πράξη…:087: Πέτα τότε τον καβαλάρη και φτιάξε έναν καινούργιο, τον τελικό, στα μέτρα και τα δεδομένα που είχες το καλύτερο αποτέλεσμα! Τόσο απλά…:088:
Η τέχνη είναι εκεί, μας περιμένει και μας μαθαίνει…καμιά φορά μας μπερδεύει κιόλας,:082: γιατί είναι σύνθετη και πολυδιάστατη και αυτή είναι και η ομορφιά της .
Και κυρίως, είναι ατελείωτη…Μια ζωή δεν μας είναι αρκετή!
Νίκο, μετά το τζουραδάκι μούρχονται συχνά διάφορες σκέψεις, όπως να φτιάξω και ένα γόνατο, ή μια λύρα, ή ένα λαούτο ή ούτι… θα μου περάσει ή να ανησυχώ?
Νομίζω σου το ξανάπα…
Να ανησυχείς !!!
Νά λοιπόν που αυτές οι κουβέντες, καμιά φορά, έχουν και απτά αποτελέσματα.
Ξανα - μπράβο ρε συ theos1960. Πολύ χαίρομαι που καλυτέρεψε ο ήχος σου τελικά.
Φιλικά, Γιώργος.
Μιάς και λέγαμε γιά καβαλάρηδες, ρίξτε μιά ματιά εδώ . . .
http://www.josephcurtinstudios.com/news/tech/journal_vsa/principles.htm
Είναι ένα άρθρο, δημοσιευμένο στό "Journal of the Violin Society of America",
με τίτλο “Some Principles of Violin Setup”, και έχει μιά (κάμποσο ψαγμένη, νομίζω . . .) ανάλυση γιά τον καβαλάρη στό βιολί.
Αφού η δουλειά οπουδήποτε καβαλάρη είναι να μεταφέρει τις δονήσεις των
χορδών στό καπάκι, οι βασικές αρχές είναι ίδιες, οπότε . . .
Φιλικά, Γιώργος.
Α ρε Γιώργο, άμα θές και ευκαιρείς κάνε μια σύντομη περίληψη.
:106:Γαμώτο δεν είχα την τύχη να μάθω Αγγλικά και νοιώθω σαν αναλφάβητος!
Μήπως μουσική έμαθα?:016:
Αλλά που θα πάει, κάτι θα μάθω μέχρι να μεγαλώσω:085:
Τί είπες τώρα ρε συ theos1960 ? ? ?
Με τρέλανες.
Κοματάκι δύσκολο αυτό που μου ζητάς αλλά, μέχρι να βρώ τον χρόνο, δοκίμασε την online μετάφραση στο http://babelfish.altavista.com/ .
Πήγαινε στο Translate a Web page - βάλε την διεύθυνση του άρθρου - διάλεξε γλώσες (απο αγγλικά σε ελληνικά) και πάτα το Translate .
Η μετάφραση στα ελληνικά θα έχει πολλά συντακτικά λάθη, αλλά ελπίζω να πάρεις μιά πρώτη γεύση απο το άρθρο.
Μέχρι να βρώ τον χρόνο . . .
Φιλικά Γιώργος.
Γιώργο, προς Θεού μην κάτσεις να κάνεις μετάφραση στο άρθρο! :112:
Πικρόχολο χιούμορ έκανα παραπάνω…
Ακριβώς όπως συμβούλεψες, πήρα ήδη μια μυρουδιά… μερικά σημεία βέβαια στην αυτόματη μετάφραση μεταφράζονται κουφά! 
ευχαριστώ και καλό μήνα!
Θοδωρής
καλησπερα απο το νεο μελος
αν και οι πληροφοριες συνολικα ειναι παραπανω απο χρησιμες
(διαβασα τα παντα που εχουν γραφτει στις κατασκευες) αλλα
ακομα εχω μερικες αποριες που ευελπιστω να βρουν απαντηση
και ελπιζω το θεμα εδω να μην απεχει πολυ απο τα παρακατω
λοιπον αν και νεος στο οργανο (1 χρονο) μ επιασε να φτιαξω κι εγω ενα
τζουρα σκαφτο με διαστασεις σκαφους 12χ17χ28 και χορδη 62αρα
εβαλα λοιπον μονοκοματο μαδερι οξυα (μπρατσο και σκαφος)
καπακι ελατο με ταστιερα εβενο και σχημα μουζουκιου
το αποτελεσμα εμφανησιακα ειναι πανω απο το μετριο αν και αβαφτο ακομα ,αλλα το οργανο ειναι ακομα βαρυ 1170 gr κι επισης τσιριζει
το παχος του σκαφους ειναι περιπου 8mm και του καπακιου 3mm
ως εκ τουτου ακομα παιδευομαι με τον ηχο στον καβαλαρη και στο καπακι
αλλα και γυαλοχαρτιζοντας το σκαφος μπας και αδυνατισει αφου βιαστικα να το τελειωσω
για να το γλυκανω λοιπον λιγο
το ερωτημα λοιπον ειναι τι κοκκαλο μπαινει στον καβαλαρη
(εβαλα ενα κομματι απο μηρο αιγας απο ενα παλιο μαχαιρι):230:
αλλα κυριως το μεγεθος της οπης στο καπακι ποσο ρολο παιζει??
το καπακι ειναι 17χ28 και η οπη οβαλ 6,5 μηκος και 4 πλατος σε cm
συγνωμη για το μακροσκελες και ευχαριστω προκαταβολικα για τις
οποιες πληροφοριες
Φίλε αλαβου,
Από τις διαστάσεις και το βάρος που αναφέρεις, μπορώ πρώτα πρώτα να συμπεράνω πως σαν πρωτόπειρος έχεις αφήσει στο όργανο που έφτιαξες πολύ ξύλο, τόσο στό σκάφος όσο και στο καπάκι , με αποτέλεσμα να έχεις πολλές ψιλές συχνότητες, αρκετό sustain, αλλά μικρό και τσιριχτό ήχο .
Άσε πρός το παρόν τον καβαλλάρη και προσπάθησε να αφαιρέσεις μάζα και από το σκάφος αλλά και από το καπάκι ( μιά και έχεις μικρό μήκος χορδής, δεν έχεις μεγάλες τάσεις και μπορείς άνετα να φτάσεις μέχρι και τα 2,5 εκ. με ασφάλεια ).
Όσο γιά το μέγεθος της ηχητικής τρύπας, γιά να πάρεις πρώτα μιά θεωρητική ιδέα, μελέτησε από κάποιο βιβλίο ακουστικής το κεφάλαιο γιά τα αντηχεία Helmholtz.
Φίλε αλεβου, καλώς όρισες και καλό κουράγιο!
Λοιπόν κι εγώ το πρώτο μου σκαφάκι το έκανα, λόγω ανασφάλειας, αρκετά παχύ 8mm, ομοίως και το καπάκι 2,5 και κάτι χιλιοστά. Είχα όμως πολύ καλό ηχητικό αποτέλεσμα μετά τη διαμόρφωση του καβαλάρη σύμφωνα με τις υποδείξεις του Νίκου. Η διαφοροποίησή μου σε σχέση με το δικό σου οργανάκι είναι στο μέγεθος (26Χ15Χ11), στη διάμετρο της οπής και στο ξύλο (μουριά σκάφος, μπράτσο πλατάνι αυτό δε το τελευταίο υποβλήθηκε σε δύο δίαιτες…).
Τώρα σκάβω, χαλαρά, ένα «γόνατο» και αυτή τη φορά το αντηχείο μου θα το κάνω όσο μπορώ λεπτό, 2.5 με 3 mm, με λεπτό καπάκι για να δω πως αυτό θα επιδράσει στη διαμόρφωση του ήχου.
Ακολούθησε τις συμβουλές του Νίκου, αφαιρώντας περιττό ξύλο και πιστεύω θα δεις διαφορά. :089:
Υ.Γ.
Σʼ ευχαριστούμε Νίκο μας που πάντα πρόθυμα και υπομονετικά φροντίζεις να μας ξεστραβώνεις… να είσαι καλά!:088: