Συνάντηση με τον μπουζουξή Νίκο Πουρπουράκη

Μπαίνω σʼ ένα συνοικιακό κομμωτήριο, ένα beauty parlour· συμμαζεμένο, φρεσκοβαμμένο, άρωμα κι εργαλεία γυναίκας, κλιματιστικό στο φούλ.

Μια σεμνή ξανθιά κοπέλλα, με γνώριμη κατατομή και τίμια ματιά, βάφει τα μαλλιά μιας πελάτισσας.

«Ο πατέρας μου έρχεται σε λίγο, είναι στο δρόμο, καθίστε!» μου λέει σε σπαστά ελληνικά. (για τη συνέχεια, κάντε κλίκ εδώ)

1 «Μου αρέσει»

Μπράβο γιά τόν κόπο σου Θανάση.Φαντάζομαι οτι θα είπατε πολύ πιο πολλά ,αλλά γιά τούς λόγους πού και εσύ εγραψες δέν τα αναφέρεις,καί καλά κάνεις.Μπράβο καί πάλι.

Ρώτησα τον κ. Πουρπουράκη πώς αντιλαμβάνεται την έννοια του ρεμπέτη, τί σήμαινε η λέξη στην εποχή του και ποιά η γενική αποδοχή της. Δεν έλαβα συγκεκριμένη απάντηση…αντʼ αυτού, μου παραχώρησε μια ψηφιοποιημένη μπομπίνα!

Εδώ παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ρεμπέτικα χρονικά, τρείς αμανέδες ηχογραφημένοι ζωντανά σε μπομπινόφωνο, στο σπίτι του κ. Πουρπουράκη στο Σικάγο το έτος 1956. Στο μπουζούκι σολάρει ο κ. Πουρπουράκης, τραγουδάει ο ρεμπέτης Κώστας Ρούκουνας!

Με μια μικρή επιφύλαξη, μπορώ να πώ πως ο πρώτος μανές δεν εμφανίζεται πουθενά καταγεγραμμένος στη γνωστή δισκογραφία, και πιθανόν αποτελεί έμπνευση της στιγμής:

Η ξενιτειά είναι καημός, η ξενιτειά είναι λαύρα,
η ξενιτειά μου τάκανε τα σωθικά μου μαύρα.

Ο τρίτος μανές:

Πάντα με σκέψη περπατώ κι όλο τη γης κοιτάζω,
στον κόσμο εγεννήθηκα καρδιές να δοκιμάζω.

αποτελεί παραλλαγή του γνωστού μανέ „Ραστ γκαζέλ“ του Γιώργου Τσανάκα. Στο γρήγορο μέρος, ο Ρούκουνας μας χαρίζει μοναδικές στιγμές αυτοσχεδιασμού, τραγουδώντας εν μέρει στα τούρκικα.

Δεν υπάρχουν λέξεις να εκφράσουν τη δύναμη του πολύτιμου αυτού ντοκουμέντου…ακούστε κʼ αιμορραγήστε!

//youtu.be/yPSzavftR1k

ΥΓ Η συμπλήρωση του κειμένου μεταφέρθηκε από το blog μου.

Δώσε πράμα στο λαό, Πίκινε λαγωνικό!!!

Συγκινητικό και εκπληκτικά όμορφο ντοκουμέντο…Γειά σου Πικινε “παιδί” του διαδικτύου…

Ν.

Μπράβο ρε φίλε!

μπραβο κι απο μενα!

Ντοκουμέντα !!!Μπράβο καί πάλι γιά τον κόπο σου Θανάση αλλά καί ενα μεγάλο μπράβο στόν Νίκο που τόσο απλόχερα χαρίζει τέτοια διαμάντια!!!

Πίκινε ευχαριστούμε._

ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ειδικά στο σημείο που μιλάει για την περίοδο που έκανε τα χατήρια των μαγαζατόρων και των πελατών, με ακροβατικά κλπ. στο βάθος κράτησε αυτά που γούσταρε, και αυτά παίζει ακόμα και σήμερα. αντίστοιχα πράγματα έλεγε και ο τσιτσάνης μετά το '70.
αν και πιο λαϊκό στυλ, έχει ωραία πενιά και ιδέες. αυτό φαίνεται και στις μπομπίνες με τον ρούκουνα, που ο ένας έχει κρατήσει τον προπολεμικό αμανέ και ο άλλος κεντάει με παίξιμο '50ς!
να’σαι καλά θανάση.

Πολύ καλή δουλειά, συγχαρητήρια!

Παιδιά, για προσέξτε το παίξιμο του Ρούκουνα στην κιθάρα!!

ο Ρουκουνας είναι στην κιθαρα??? !!! Ειμαστε σίγουροι? Παιζει εκπληκτικά…τρομερή σταθερότητα και πολύ Groovy…

Επίσης με εντυπωσίασε ο “ζεστός” ήχος της ηχογράφησης , που φαντάζομαι ότι εγινε με ένα μικρόφωνο στον χώρο…πολύ ομορφη στιγμη…στην υγεία των “παιδιών” του διαδικτύου λοιπόν :slight_smile:

Ν.

Πιθανότατα, αλλά δεν είμαστε 100% βέβαιοι. Δεν καλοθυμότανε ο κυρ-Νίκος.

Συγχαρητήρια για την προσπάθεια και το υπέροχο αποτέλεσμα της. Σ’ ευχαριστώ γιατί δειδάχθηκα πολλά και ενδιαφέροντα.

Μπράβο Πικινε και απο εμενα
Ευχαριστουμε για μια ακόμα σημαντική συνέντευξη !!!

Πίκινε μας χάρισες καλό πράμα! Μπράβο!
Απλά παρατήρησα ότι το τούρκικο μέρος, αλλά και το ελληνικό που ακολουθεί, είναι διασκευή του gelemen ben, του τραγουδιού που αργότερα έγινε “τί τα θελεις τα λεφτά”, το οποίο γούσταρε πολύ και ο Παπαιωάννου…

Καλά εγώ έχω φάει κόλλημα με το “Δε θέλω προίκα δε θέλω προίκα ,θέλω εσενανε Μαρίκα” …εχει φάει repeat στο καπάκι που πάει σύννεφο!!

Ν.

Υ.Γ. όντως το τούρκικο είναι το γνωστό Indim Havuz Basina καλά τα λέει ο Μπαμπης…ένα απ τα τραγούδια που βγάζει καθαρά τις “αδυναμίες” του συγκερασμένου μπουζουκιού καθώς δεν δύναται να παίξει το ορίτζιναλ που είναι σε Hόzzam (το μακάμ όχι τον ντεμέκ δρόμο)…

Σωστός ο Μπάμπης.Ανέφερα «αυτοσχεδιασμό», γιατί αφενός δεν ξέρω τούρκικα (σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο των στίχων), αφετέρου το μέρος της Μαρίκας πρέπει να είναι διασκευή από τραγούδι του Παπάζογλου (βάλε γνώση βρε Μαρίκα κ’ εγώ δεν ζητάω προίκα, “Για τα σένα βρε Μαρίκα”), που τραγούδησε στη δισκογραφία ο ίδιος ο Ρούκουνας.

ΥΓ Το Gelemen ben, το ξεσκίζει ο μπαρμπα-Γιάννης!
ΥΓ 2 Διόνυσε, κάνε ρε λεβέντη ένα κόπο και γράψε/μετάφρασε τους στίχους!:088:

Πολλά ευχαριστώ!

İndim Havuz Başına
Κατέβηκα στην πηγή (συντριβανι, πισίνα, χαβούζα)

Bir Kız cıktı Karşıma
Μια κοπέλα παρουσιάστηκε μπροστα μου

Sevda Nedir Bilmeydim
Δεν ήξερα τι είναι ο σεβντάς (αγάπη, έρωτας, καψούρα)

O Da Geldi Başıma
Αλλά μου ʽρθε κατακέφαλα

-------------------------------

Gelemem Ben, Gidemem Ben
Δεν μπορώ να έρθω, δεν μπορώ να φύγω

Her Guzele Gonul Veremem Ben
Δεν μπορώ να δώσω την καρδιά μου σε κάθε ωραία γυναίκα

Ac Kolların Sar Boynuma
Ανοιξε τα χέρια σου κι αγκάλιασε με

Uşudum Uşudum Saramam Ben
Κρυώνω, κρυώνω δεν μπορώ να σʼαγκαλιάσω


Havuz Başında Burma
Μπροστά στη πηγή Burma (δε βγάζω νόημα, δεν ξέρω τι είναι Burma )

Capkın Karşımda Durma
Τσαχπίνα μη στέκεσαι μπροστά μου

Kirpiklerin Ok Olmuş
Τα ματόκλαδα σου είναι σαν βέλη

Yeter Kalbime Vurma
Φτάνει μη χτυπάς την καρδιά μου (μη με τυραννάς)