Στο λήμμα θα μπορούσε να προσδιοριστεί λεπτομερέστερα ότι το συγκεκριμένο «κέντρο» ανήκε στον Χριστοφιλέα:
«Ο Χριστοφιλέας διετήρει και έτερον ύποπτον κέντρον παρά το νοσοκομείον των παίδων ονομαζόμενον «Γιαλί Καφενέ» (ΣΚΡΙΠ 31/10/1929)
Εδώ φωτό από το «Γιαλί Καφενέ» (ΕΜΠΡΟΣ 2/11/1929)
https://srv-web1.parliament.gr/main.asp?current=9689148
Χρειάζεται οπωσδήποτε αυτή η λεπτομέρεια; Όποιος θέλει να ψάξει τα του εγκλήματος του ίδιου, θα αναζητήσει τις πηγές του, στις οποίες βέβαια δεν θα περιλαμβάνεται το τραγούδι. Ο φίλος των ρεμπέτικων και ομοειδών, θα ακούσει το τραγούδι και θα μάθει ότι σε κάποιο γυαλί καφενέ σύχναζε κάποια Κούλα, που δολοφόνησε και κάποιον σοφέρ Τσάγκα, τίποτα παραπάνω. Τι θα κερδίσει παραπάνω ο ακροατής αυτός, αν μάθει και το όνομα του ιδιοκτήτη του καφενέ, χωρίς βέβαια τις λεπτομέρειες ότι ο ιδιοκτήτης ήταν και αδελφός της Κούλας και αυτός σκότωσε τον ταξιτζή κλπ. κλπ. κλπ;
Πάντως, το συμπλήρωσα ήδη και το ανεβάζω και εδώ:
Καταγώγιο γνωστό της εποχής. Ανήκε στον Χριστοφιλέα.
[«Ο Χριστοφιλέας διετήρει και έτερον ύποπτον κέντρον παρά το νοσοκομείον των παίδων ονομαζόμενον «Γιαλί Καφενέ» (ΣΚΡΙΠ 31/10/1929)]
Ακούγεται στο τραγούδι: “Η Κούλα” (1929)
Στ. - μουσ. : Κ. Μισαηλίδης
Ερμην.: Νταλγκάς
"…Μες στο Γυαλί τον Καφενέ, που γίναμε χαρμάνι,
την Κούλα πρωτογνώρισα και μου 'στειλε φιρμάνι…"
Νίκο, δεν σε πρόλαβα…
ίσως μπορέσει να εντοπίσει το συγκεκριμένο καταγώγιο… πού ήταν, παραπάνω στοιχεία για την ιστορία του. Εμένα μου αρέσει σαν προσθήκη… Είναι αφόρμηση για περαιτέρω έρευνα γύρω από την ιστορία του τραγουδιού…
Αν προσθέσουμε ότι και η Κούλα, που γι’ αυτήν μιλάει το κομμάτι, είναι Κούλα Χριστοφιλέα έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Εκείνος ο ακροατής (δεν θα υπάρξουν και πολλοί, υποθέτω) που θα ενδιαφερθεί και για την ιστορία πίσω απ’ το τραγούδι, όπως ήδη σημείωσα παραπάνω θα ψάξει για τις πηγές του και θα τα βρεί όλα. Μετά, του ανοίγεται μάλιστα και πεδίον δόξης λαμπρόν να κριτικάρει, αν θέλει, τον στιχουργό που χωρίς να το ψάξει βγάζει τη φουκαριάρα την Κούλα δολοφόνισσα, να ξεμπροστιάσει τον δολοφόνο αδερφό της ή ό,τι άλλο. Εμείς, ένα ρεμπέτικο γλωσσάρι έχουμε, όχι βάση δεδομένων για εξιχνιάσεις εγκλημάτων….
εγω το βρηκα πολυ ενδιαφερον ολο αυτο. το τραγουδι το ειχα στο ρεπερτοριο μου οταν ημουν μικρος και το ελεγα συχνα, δεν ηξερα οτι ηταν αληθινο γεγονος. καλα κανουν οι φιλοι και προσθετουν στοιχεια.
Ακριβώς επειδή «ένα ρεμπέτικο γλωσσάρι έχουμε» και ακριβώς επειδή με «εξιχνιάσεις εγκλημάτων» ουδεμία σχέση έχουμε, αλλά έχουμε πολύ μεγάλη σχέση με το να συντάσσουμε όσο πληρέστερα γίνεται τα λήμματά μας, έκανα τη συγκεκριμένη πρόταση.
Είχαμε στο ΡΓ ένα λήμμα, του οποίου η αφορμή ύπαρξης ήταν το συγκεκριμένο τραγούδι από τη συγκεκριμένη πολύκροτη υπόθεση. Και το ερμήνευμα του λήμματος ανέφερε: «γνωστό καταγώγιο της εποχής». Δηλ. γενικά και αόριστα, χωρίς τον παραμικρό συσχετισμό με το στιχουργικό παράθεμα, ωσάν οι ήρωες του τραγουδιού να συναντήθηκαν σε ένα από τα καταγώγια της εποχής. Και τώρα γνωρίζουμε επακριβώς τα πράγματα και το ερμήνευμα δεν είναι πλέον γενικό και αόριστο αλλά ειδικό και ορισμένο.
Νομίζω κι εγώ ότι στις περιπτώσεις λημμάτων που αφορούν πραγματικά πρόσωπα, τόπους, μαγαζιά κλπ., ένα μίνιμουμ εγκυκλοπαιδικών πληροφοριών δε βλάφτει. Με μέτρο φυσικά, όχι εξαντλητικές και εκτός θέματος λεπτομέρειες. Αλλά για φαντάσου να ξεφύλλιζες ένα Γλωσσάρι της Ελληνικής Επαναστάσεως και να έβλεπες «Κολοκοτρώνης: κάποιος άνθρωπος»! Αφού ρε συντάκτη κάνεις τον κόπο να περιλάβεις κι αυτό το όνομα στο γλωσσάρι σου, πε πράμα! (Και μετά ανοίγω και μια κανονική εγκυκλοπαίδεια για περισσότερα.)
γυαλι καφενε λενε και το καφενειο μουσικων στα γιαννενα
