Καλησπερα! Φανταζομαι οτι οι ηρακλειωτες συμφορουμιτες θα γνωριζουν. Υπαρχουν τιποτα καλα στεκια στο Ηρακλειο οπου να μπορουμε να παρουμε το οργανακι και να ριξουμε καμμια πενια; Εκανα μια αναζητηση στο φορουμ και βρηκα μονο στεκια που εχουν ζωντανη μουσικη. Ευχαριστω!
Τέτοια στέκια φίλε μου όχι μόνο στην πόλη σου αλλά σ΄όλη την Ελλάδα θα βρείς μόνο εκεί που οι μερακλήδες ασχολούνται με το ρεμπέτικο αποφασίζουν να εκτεθούν… σε κοινό ,φίλους, με τα όργανά και τη φωνή τους
Παίδες στις 3 Αυγούστου κατεβαίνω Ηράκλειο. Αν ψήνεται κανένας από τα παιδιά που μένουν εκεί να μαζευτούμε με τα οργανάκια μας να παίξουμε εγώ είμαι μέσα…
Θέλω να βλέπω κίνηση. Για ξεκουνηθείτε λίγο!
Και εγώ παιδιά έρχομαι από Σητεία αν το κανονίσουμε !!! Επιτέλους μάζωξη που μπορώ να πώ πως είμαι μέσα :090:
Άϊντε να δούμε! :088:
Παιδιά τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη παίζεται τίποτα; Εγώ θα βρίσκομαι στην πατρίδα (Ιεράπετρα) αυτές τις μέρες! Αν υπάρχει διάθεση δώστε στίγμα. :246:
Χαλαρά αν δεν κάψουμε την Ιεράπετρα τότε θα κάψουμε ή την Σητεία η το Χαμέζι η την Μυρσίνη !!! Καλημέρα σε όλους :246:
Τη μυρσίνη!!!τη μυρσίνη!!! 
Δυστυχώς το Ηράκλειο σαν πόλη ακολουθεί μία πορεία όπου πράγματα με καλή αισθητική και χρώμα σπανίζουν …και πάνε! Γίνεται ότι είναι καλύτερο για την κονόμα!!! Όμως γύρω-γύρω υπάρχουν ευτυχώς ακόμα καλά. Μέσα στην πόλη σαν βρεθείς το στέκι του Καγιαμπή να βρείς, το Θηρίο του Φανταούτσου, τα Σαράντα αυγά της αγοράς,ή ακόμα το Στέκι του Βαρδή στον Πόρο που το προσέχει ο δάσκαλος ο Τζερμιαδιανός και τέλος στον Παρδαλό Πετεινο του καλόπαιδου του Αντώνη, στο κέντρο-κέντρο Αλλά και στην περίμετρο της πόλης (στα 20 χιλιομ.)αξίζει πολύ να αναζητήσετε τον Ζαϊρέ στο Παρθένι(2810–743744 Μιχάλης), το καφενείο του Βουρλά στις Αρχάνες,το στέκι του Αββυσινού στο Σκαλάνι, κ.λ.π. κ.λ.π. Επίσης στο Χουδέτσι και στον ¨Λαβύρινθο¨γίνονται πολλά σεμινάρια μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου και τα Σάββατα στο χώρο του Εργαστηρίου γίνονται συναυλίες απο τους μαθητές και τους δασκάλους. Επίσης στο ¨Θεατράκι των Αγρών¨ στο Κυπαρρίσι γίνονται συχνά συναυλίες που σχεδόν πάντα είναι ¨μαγικές¨Θα βρείτε άκρη ψάχνοντας τον Δικτυακό τόπο του που δυστυχώς δεν τον ξέρω για να σας τον πώ.
Επισης απεναντι απο το Ταλως το “Καγκαπος” του Χρηστάρα.
Εντιμότατοί μου φίλοι… όλο και κάτι θα γίνει στο Ηράκλειο και τα πέριξ… ο Αύγουστος προβλέπεται καυτός. :092:
Πρόγραμμα των εκδηλώσεων για τα μέλη του, αλλά και για όσους ενδιαφερόμενους [b][u]στη σελίδα τους, στο facebook.[/b][/u]
…και για πολύ μερακλήδες και μερακλούδες, ξημερώματα στον Κούλε όταν έχει μπουνάτσα και φεγγάρι… Δεν ενοχλούνται ούτε τα ψάρια. Πηγαίναμε θυμάμαι συχνά μετά από κρασοκατανύξεις με όργανα, για να δούμε το ξημέρωμα. Όταν είμαστε μικρότεροι…Αλλά και τώρα όλο και κανένα “κουζουλό” θα πετύχεις να παίζει χαράματα. Θυμάμαι μια φορά πλησιάζοντας με παρέα ακούσαμε τον πολύ καλό μουσικό Γιώργο Κοντογιάννη να κάθεται μόνος του στην άκρη του Κούλε και να παίζει φλαμένγκο μελωδίες στην κιθάρα του με πολύ πάθος! Ωραία στέκια είναι αυτά που περιέγραψε παραπάνω ο ΑΓΑΠΙΟΣ. Ιδίως τα μικρά καφενεία και οι ταβέρνες. Στου Σαρανταυγά πήγαινε κι ο Ιορδάνης όταν πέρναγε από Ηράκλειο. Παλιά υπήρχε και το ουζερί του Τάσου στη Φορτέτσα. Θα το θυμούνται οι παλιότεροι. Αυτό το άνοιξε στη δεκαετία του 70 νομίζω ο Τάσος Γκαρμάτης (
κιθαρίστας του Ζαγοραίου όταν ήρθε μερικές φορές για να παίξει στα “μπουζούκια” της εποχής και παντρεύτηκε Κρητικιά. Σε αυτό το μαγαζί μπορούσες να παίξεις με την παρέα σου και βοήθαγε με την κιθάρα και ο Τάσος. Μετά άλλαξε χέρια, έπαιζαν εκεί ο Χρήστος ο Λιάτης (ψυχάρα) με τον Ιπποκράτη (Γεια σου Ιπποκράτη! Θα σε δω τον Αύγουστο που θα κατέβω ή άραξες στην Κω;), και άλλοι σημαντικοί μουσικοί. Σταματάω εδώ, αλλά κάποια στιγμή πρέπει κάποιος να μιλήσει - αν δεν έχει ήδη γίνει στο Φόρουμ - για τους μουσικούς που έπαιξαν και παίζουν ρεμπέτικα στο Ηράκλειο και στις άλλες επαρχιακές πόλεις. Μερικές περιπτώσεις είναι σπάνια ταλέντα για τα οποία δεν έχουμε ιδέα εδώ στην Αθήνα. Α και παλιότερα υπήρχε η ταβέρνα του Βουρβούλη από την οποία ξεκίνησαν όλα νομίζω.στο Ηράκλειο…Αλλά αυτά άλλη φορά σε άλλη συζήτηση
τι μου θυμισες φίλε!στου τασου στη φορτέτσα…
πως ξεχνα ο ανθρωπος ρε γαμ…αμα μεγαλώσει!τι ασχημο πραγμα!
δυστυχως εγώ δεν θυμαμαι(γιατι δεν εμαθα ποτέ ονοματα κτλπ…)αλλα την εποχη που εζησα εγώ ηρακλειο( το 1987…)υπηρχανε απλα μαγαζακια γεματα με μουσικη και διαθεση!ωραια χρόνια!
οσο για το κούλε…δυστυχως δεν σας πετυχαμε ποτέ!
Θυμάται κανείς το Νικόλα που έπαιζε συνήθως μπαγλαμά και τζουρά στου Τάσου και είχε μια απίστευτη φωνάρα???
Δυστυχώς από τότε που έκλεισε ο Τάσος, έχω χάσει τα ίχνη του και θα ήθελα όσο τίποτα άλλο να τον ξανακούσω. Όποιος γνωρίζει κάτι μην ντραπεί να μας πει …
Όσο για στέκια στο Ηράκλειο ωραίες βραδιές (μέχρι και μετά το ξημέρωμα…) γίνονται στο “Καγκαπώς” του Χρηστάρα απέναντι από το Τάλως στην παραλιακή καθώς και στο “Βρισκούμενο” στην οδό ΕΟΚ…
Φίλε Θοδωρή,
Επειδή και εγώ είμαι παληό νούμερο στο Ηράκλειο και τον Κούλε δώσε μου το τηλεφωνό σου να τα πούμε ένα χεράκι.Στον Κόυλε παίζαμε μετά το 73 ρόκ και μπλούζ παρέα με τον Πλεύρη,τον Κακουδάκη, τον Τυμπακιανάκη και καμμιά φορά τον Στράτο και άλλους καλούς. Μάλλον όμως σε ξέρω απο τον Κώστα τον Τζήκα τον αρχιτέκτονα Που βγαίναμε συχνά στην δεκαετία του 70 και παίζαμε ρεμπέτικα παρέα με τον Γιώργη τον Σιδερή, τον Δημητριανάκη, τον Βάμβουκα, τον Τζέδο, και καμμιά φορά τον Παναγιώτη τον Κουνάδη κ.α. Ένα απο τα στέκια μας ήταν η ταβέρνα του Βουρβούλη στο Πανάνειο με την Γωγώ και την Λέλα.Μετά το 92 όταν εγκαταστάθηκα στο Ηράκλειο τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ. Εκείνη την περίοδο γνώρισα τον μικρό τότε Γιάννη Παξιμαδάκη και τον δάσκαλο του τον Ταραίο με τον οποίο έγινα πολύ καλός φίλος μέχρι που ζούσε! Γειά σου ρέ Θοδωρή!!!
Ε ρε, τι μου κανετε μεσημεριατικα και βαζετε το νου μου να γυρναει πισω…
Και ειμαι και σε διακοπες. Προς το παρον θα τραβηξω κατα θαλασσα για μπανιο και κανενα ουζο, και το βραδακυ , αν ειμαι μεσα (ειναι κι Παναθηναικος βλεπεις) θα προσπαθισω να μεταφερω εικονες απο το Ηρακλειο με τα μαγαζακια του οπως τα εζησα -σχεδον- ολα, τελη 80, αρχες 90.
Γεια σου Ιπποκρατη! Παει καιρος πολυς ρε φιλε…
Σου έστειλα το τηλέφωνο σαν προσωπικό μήνυμα. Ελπίζω να “δούλεψε” γιατί δεν τα χρησιμοποιώ και συχνά αυτά. Πράγματι πήγαινα κι εγώ σε μια παρέα στου Βουρβούλη που γνώριζε τον Τζήκα κι όλους αυτούς που λες. Ο Τζήκας έρεχεται καμιά φορά στην Αθήνα σε μια ταβέρνα στην Άλλη Σκάλα στα Καμίνια που βρισκόμαστε και παίζουμε. Πρέπει να γράψουμε για τα παλιά στέκια του Ηρακλείου. Τώρα, δεν ξέρω ίσως κάνουμε κατάχρηση εδώ του χώρου αλλά είναι σημαντικό πιστεύω οτι αυτο το στέκι του Βουρβούλη για παράδειγμα βρισκόταν στην περιοχή που λέμε “Λάκκο”. Έχει γράψει μια μελέτη ο Ζαϊμάκης για τους “ρεμπέτες του Λάκκου”. Και δεν είναι τυχαίο που εκεί ξαναπαιξαν οι νέοι του τέλους της δεκαετίας του 70 και πιο πριν ρεμπέτικα. Ηταν ο Γιώργος ο Χαλκιαδάκης, οι Κακουδάκηδες, ο Κλαϊνος και άλλοι πολλοί. Τον Γιάννη τον Παξιμαδάκη τον άκουσα πρώτη φορά στα 18 του να παίζει στο καφέ Αμαλία καλοκαίρι του 95 ήτανε και με εντυπωσίασε πέρα από το παίξιμο η φωνή του στα τραγούδια που έλεγε ο Τσαουσάκης. Αυτό το παιδί γράφει από παλιά ωραία τραγούδια με ένα εντελώς προσωπικό στυλ. Δυστυχώς δεν είναι αυτά που έχει κυκλοφορήσει σε δυο CD. Δεν ξέρω τι φταίει, και του το έχω πεί θαρρώ, είναι δική του επιλογή ή των εταιριών…Πάντως δεν γίνεται να γράφουν όλοι επειδή είναι από την Κρήτη μουσικές που παραπέμπουν στους Χαϊνηδες. Οσο και να αγαπούν την τοπική μουσική. Τα τραγουδάκια που σκάρωνε τότε ο Γιάννης είχαν ένα προσωπικό ιδίωμα και την ίδια στιγμή αφορούσαν οποιονδήποτε νέο ή νέα 18 χρονών έκανε τα πρωτα ενήλικα βήματα, με απλό και δυνατό στίχο σχολίαζε σημαντικές μικρές ιστορίες, κρατώντας από το ρεμπέτικο την φόρμα και μια κάποια δόση ειρωνίας. ελπίζω κάποτε να τα βγάλει.
Θα θυμάσαι βέβαια μια κλασική φιγούρα του Βουρβούλη τον Τάκα! με το ποτηράτο σκαρπίνι που αντηχούσε σε όλο το Λάκκο όταν πλησίαζε στην ταβέρνα…Και άλλα πολλά…Χαιρετώ!
Τέλη του '80 έπαιζε ο Ηλίας ο Κλαϊνος, ο Μανώλης ο Φουκάκης κι άλλο ένα παιδί από βόρεια Ελλάδα στο “μινόρε”, που ήταν στο δρόμο για τα Σπήλια. Κάποια στιγμή ο Μανώλης πάει φαντάρος και η φάση εκεί τελέιώνει. Το χειμώνα του ΄90 ο Ηλίας μαζί με το άλλο παιδί από βόρεια βρίσκει και το Χρήστο το Λιάτη και ξεκινούν να παίζουν στην “Αθηνά”, ένα φοιτιτικό κυρίως εστιατόριο(κουπόνια κλπ) που ήταν΄και είναι ακόμα απέναντι από το Πανεπιστήμιο, λίγο πριν την είσοδο του Βενιζέλειου νοσοκομείου.
Εκείνη την εποχή στο Ηράκλειο δεν υπήρχε άλλο σχήμα που να κάνει τακτικές εμφανίσεις. Παρεάκια πάντα υπήρχαν.Ούτε στον Τάσο στη Φορτέτσα, ούτε στου Βουρβούλη υπήρχε σχήμα που να εμφανίζεται τακτικά. Στον Τάσο δε, δεν εμφανίστηκε τακτικά σχήμα όσο είχε εκείνος την ταβέρνα. Αν όμως τύχαινε μερακλίδικη παρέα και έπιανε κι ο Τάσος την κιθάρα, κεντούσε.
Στην “Αθηνά” λοιπόν, του Αντώνη, κάποια στιγμή φεύγει κι εκείνος ο κιθαρίστας από την βόρεια Ελλάδα και γνωρίζουμε στον Ηλία τον Γιώργο το Σταυράκη, που έπαιζε κιθάρα από μικρό παιδί στην Αθήνα, αλλά φλαμένκο. Πηγαίναμε όμως στην ¨Αθηνά" κι ερχόταν και γούσταρε.
Εν πάσει περιπτώσει συμφωνούν κι αρχίζουν να παίζουν μαζί Ηλίας, Χρήστος και Γιώργος. Η τριάδα αυτή έδεσε εξαιρετικά και περάσαμε πολύ όμορφες βραδυές στο Ηράκλειο και τον επόμενο χρόνο, όπου από την “Αθηνά” μετακομίζουν στον “Μαγεμένο Αυλό” του Γιωργου, απέναντι από το καφε-Όναρ, στην Χάνδακος.
Ένας αξέχαστος χειμώνας, με τον Ηλία να παίζει την “πεταλούδα” αργά, μετά το κλείσιμο, κοντά στο χάραμα. Από τότε έχω να το ακούσω σε μαγαζί το τραγούδι, γι αυτό το λέω. Το καλοκαίρι, όπου κλέινει ο “αυλός” παίζουν σε ένα ουζερί δίπλα στο μπαρ “κυκλάμινο”, στο στενάκι πίσω από το βιβλιοπωλείο(του Δοκιμάκη, αν θυμάμαι καλά). Επίσης καλοκαίρι, έχουν παίξει και στο πρώην θερινό σινεμά “Αίγλη”, κάπου ψηλά στην Ακαδημίας, στη Θέρισσο. Εκεί μαζί τους είναι κι ο Κώστας ο Μπαρτζώκας, που τον χειμώνα έπαιζε στη “Φραγκοσυριανή” στα Εξάρχεια, που έκλεισε μετά το σεισμό. Στην “Αίγλη” λοιπόν τα παιδιά κάνουν και πιο εμπλουτισμένο πρόγραμμα σε τραγούδια, γιατί ο Κώστας είχε μεγάλη συλλογή και ήξερε και πολλά καλά τραγούδια. Ας μην ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και τέτοια, και τα τραγούδια τα ψάχναμε από χέρι σε χέρι. Όμορφες βραδυές κι εκεί, το καλοκαίρι.
Κάπου εκεί χρονικά, ανοίγουν στη Φοινικά τα “Δέκα βήματα στην άμμο”, όπου δεν θυμάμαι τα ονόματα των παιδιών που έπαιζαν, αλλά δεν ήταν άσχημα κι εκεί, αν και είχαν και “νεότερα” λαϊκά στο πρόγραμμα, έπαιζε και χορός(συρτά κλπ).
Επίσης κάπου εκεί, χρονικά, ανοίγουν και τα “Πέριξ” στην άλλη μεριά του Ηρακλείου, στον Καρτερό. Εκεί είναι και η πρώτη μόνιμη εμφάνιση του Γιάννη του Παξιμαδάκη, παρέ με το Σπύρο το Χαρτοφύλακα και την Ελένη τν Κουβίδη. Εκεί κι αν έπαιξαν ωραίες βραδυές… Κι ο Γιαννάκης ήταν ακόμα 18, καλή του ώρα. (Παρεμπιπτόντως, την ερχόμενη Πέμπτη θα είναι μαζί με τον Αντώνη τον Φραγκάκη στο Ξηροκάμπι Λακωνίας, χωρίς να ξέρω περισσότερα για τη βραδυά αυτή. Όσοι όμως είστε κοντά στη Σπάρτη και γουστάρετε Κρητική μουσική, θα περάσετε καλά)
Επίσης στο Παλιόκαστρο, στο “Ταξίμι” όπου παλιότερα ήταν Χαρτοφύλακας-Κουβίδη, παίζει ο Μανώλης ο Φουκάκης με τον Μήτσο τον Κουτρούλη και κάποιους ακόμα που… δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα. Και ο μαγαζάτορας μας έφτιαχνε σούπες το χάραμα, για να γυρίσουμε σώοι στο Ηράκλειο. Ομορφιές…
Από εκεί και μετά πολλά μαγαζιά και μαγαζάκια στο Ηράκλειο έχουν και ρεμπέτικα. Άλοτε καλά, άλοτε λιγότερο, άλοτε καθόλου. Έχει αρχίσει και η εποχή της “μόδας” της μεγάλης βλέπεις. Πάντως τα ονόματα που υπάρχουν είναι αυτά που προανέφερα, ο Ηλίας ο Κλαϊνος, ο Χρήστος ο Λιάτης, ο Γιώργος ο Σταυράκης, η Ρένα η Λασιθιωτάκη, ο Γιάννης ο Παξιμαδάκης, ο Μανώλης ο Φουκάκης, ο Σπύρος και η Ελένη. Αυτοί κυρίως.
Βέβαια, πέρα από τα μαγαζιά, υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες και στο μπουζούκι και στην κιθάρα. Και φυσικά, όλοι εκείνοι που εμφανίζονται και τώρα στο Ηράκλειο, μεταξύ των οποιών και κάποιοι πολύ καλοί μουσικοί.
Και τα μαγαζιά αυτά ήταν κυρίως. Πιο παλιά το “κατώι” στην Ιδομενέως(δεν το πρόλαβα εγώ), και μετά η “Αθηνά”, “μαγεμένος αυλός”, “δέκα βήματα στη άμμο”, “πέριξ”, “ανούβης”(στην Αλλικαρνασσό, το ξέχασα πριν),“ταξ’ιμι”, “ιτταρ”, “λιογερμα”. Και περιστασιακά ή τα καλοκαίρια το ουζερί που έγραψα και πριν δίπλα στο παλιο "καφεθέατρο και στο “κυκλάμινο”, η “αμαλία”, η “αίγλη”.
Και σίγουρα θα ξεχνάω και κάποια, αλλά έχει γλυκάνει η νύχτα με τις θύμησες και τη… ρομπόλα, οπότε ας συμπληρώσει ή διορθώσει κανένας που θυμάται καλύτερα.
Πολλές όμορφες βραδυές και… καλά να είμαστε να περνάμε κι άλλες καλύτερες.
…που καποιοι εδώ μεσα κινηθήκαμε και βιωσαμε τις μουσικες μας σε ιδιους χωρους με τους ιδιους ανθρωπους.
στην ‘αθηνα’'ήταν στεκι σταθερο λόγο φιλίας της παρέας με τον ΄΄αντωνη΄΄.τον κλα’ι’νο θυμαμαι καλά και τα αλλα δυο παιδια.ο ενας απο βορειο ελλαδα μας ειχε κερασει και τσιπουρακι…μια φορα τρακαρα στο ηρακλειο τον ηλια και με θυμηθηκε αλλα μετα απο τοσα χρονια θα '‘προσπερασουμε’'πιθανοτατα και οι δυο!εχω γραψει κασσετούλα ενα βραδυ εκει!θα σκαλισω να τη βρω!!!ωραια χρονια…τί ωραια χρονια…καλημερα σε ολους!