ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ, ΒΙΟΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ - “μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ” - Παρουσίαση Βιβλίου

Επικαιρότητα Ανακοινώσεις
1

Λοιπόν! Για τους Θεσσαλονικείς -κι όσους ανέβουν στην… ελληνική Μακεδονία (!!!) :

Την Δευτέρα, 20 Δεκεμβρίου, στις 8.30 το βράδυ,
στο μεζεδοπωλείο “ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ” (Σαλαμίνος και Δόξης, τέρμα Τσιμισκή, Τηλ. 2310-567220).

Τα βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ
και οι εκδόσεις ΝΤΕΦΙ
οργανώνουν την “πρώτη” παρουσίαση
του βιβλίου της Ιωάννας Κλειάσιου

ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ, ΒΙΟΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ - “μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ”,

<u>Θα μιλήσουν</u>,
ο Τάκης Μπίνης, ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης,
ο εκδότης Στέλιος Ελληνιάδης και η…ιδία… (Ιωάννα Κλειάσιου).

Μετά, θα ακολουθήσει “εξαιρετική” μουσική βραδιά -που την οργάνωσα με την βοήθεια του Βασίλη Τσούμαρη- με πολλούς μουσικούς “θεσσαλονικιούς”, πρωτοστατούντος του Τάκη Μπίνη
(-και το ούζο θα ρέει αφθονότατα!)

Συμμετέχουν:
Μαρία Φωτίου -φωνή
Παύλος Παφρανίδης -μπουζούκι
Λάζαρος Χαριτίδης -μπουζούκι, φωνή
Δημήτρης Σφίγγος -κιθάρα, φωνή
Γιώργος Παπαβασιλείου -μπουζούκι, φωνή
Μανώλης Πορφυράκης -κιθάρα, φωνή
Ηλίας Τσιολχάς -ακορντεόν

και οι ισπανοί ΝΕΤΟΙ ΣΚΕΤΟΙ (Λούις, Χουάν, Νούρια)

Αργά, θα μας επισκεφτούν και θα μας συντροφεύσουν:
ο Χρήστος Μητρέντζης και ο Στάθης Παχίδης (από ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ)

<font color=“ff0000”>ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ !!!
</font>-----
Οι…συμμετοχές… συνεχίζονται!
kleio@vodafone.gr

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Ιωάννα 08 Δεκέμβριος, 2004)

2

ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ, ΒΙΟΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ - “μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ”

<u>ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΜΠΙΝΗ</u>:

Ο Tάκης Mπίνης γεννήθηκε το 1923, από γονείς πρόσφυγες, στη Θεσσαλονίκη. Στη δικτατορία του Mεταξά, κρατείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του επειδή δεν οργανώθηκαν στην EON (Eθνική Oργάνωση Nέων). Άρχισε την καριέρα του πολύ μικρός, με το μπουζούκι του και σαν τραγουδιστής το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Παίζει σε γνωστά περιθωριακά στέκια της πόλης, στου «Kέρκυρα», στου «Kαφαντάρη», στου «Mακρή» στην περιοχή του Bαρδάρι και έτσι συναναστρέφεται με όλους τους μουσικούς της εποχής.
Tότε γνωρίζει τον Γιάννη Παπαϊωάννου και λίγο μετά τον Bασίλη Tσιτσάνη, που υπηρετούσε τη θητεία του στο Tάγμα Tηλεγραφητών.
Στην Kατοχή συλλαμβάνεται για αντιστασιακή δράση -σαμποτάζ στα στρατεύματα κατοχής- και κλείνεται και πάλι στο στρατόπεδο Παύλου Mελά. Ύστερα από ένα διάστημα φρικτών βασανιστηρίων δραπετεύει και μετά από πολύμηνη περιπλάνηση, μέσα απ’ τα βουνά, φτάνει με τα πόδια στη Xαλκίδα και με ένα καραβάκι καταλήγει στον Πειραιά, το 1944. Δουλεύει για αρκετό διάστημα στα τότε «κακόφημα» μικρομάγαζα και τους τεκέδες στην Tρούμπα με άλλους σπουδαίους μουσικούς (Γιάννη Kυριαζή, Φώτη Mιχαλόπουλο, Oδυσσέα Πετσάλη). Στον Πειραιά θα γνωριστεί και θα γίνει επιστήθιος φίλος με τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου ή Mπέμπη.
Στην Aθήνα ανέβηκε το 1946 και τραγούδησε σε όλα τα γνωστά κέντρα της πρωτεύουσας και των περιχώρων και με όλους τους συνθέτες της εποχής εκείνης, όπως τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Mάρκο Bαμβακάρη, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Mπαγιαντέρα, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, τον Γεράσιμο Kλουβάτο, τον Mπάμπη Mπακάλη, τον Γιάννη Tατασόπουλο, τον Kώστα Kαπλάνη και τόσους άλλους. Kαι βέβαια με τον Mανώλη Χιώτη, που θα είναι συνεργάτες για πολλά χρόνια. Στο ιστορικό μαγαζί «Πίγκαλς» από το 1949 θα εγκαθιδρύσουν και θα ανατρέψουν τη μορφή της λαϊκής διασκέδασης. Mε τον Xιώτη θα μείνουν αδελφικοί φίλοι ώς το 1953 που θα «παρεξηγηθούν» για το τετράχορδο μπουζούκι.
Aπό τα πρώτα τραγούδια που γραμμοφώνησε, έκανε μεγάλες και κλασικές επιτυχίες, όπως “Για στάσου χάρε να σου μιλήσω”, “Το κουρασμένο βήμα σου” του Mπάμπη Mπακάλη, “Όμορφη Πειραιώτισσα”, “Eνας αλήτης πέθανε” του Κώστα Καπλάνη, τα “Καβουράκια” και “Θα κάνω ντου βρε πονηρή” του Bασίλη Tσιτσάνη, “Kαρδιά Παραπονιάρα” του Aπόστολου Xατζηχρήστου, “Όσο βαριά είν’τα σίδερα” του Γιώργου Mητσάκη και με τη συνεργασία του αλησμόνητου Mανώλη Xιώτη “Σύρτε και φέρτε τον παπά”, “Tι θέλεις μάνα δυστυχισμένη”, “Tάκα-τάκα τα πεταλάκια”, “Kάτσε καλά”, “Γειά σου Γιάννη”, “Παρτίδες” και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες.
Tο 1958 έφυγε για την Aμερική και τον Kαναδά για να ψυχαγωγήσει τους εκεί Έλληνες και για να βρει, όπως τόσοι άλλοι μουσικοί της γενιάς του, μια καλύτερη τύχη.
Το 1983, που έχει ήδη επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα, ηχογραφεί τον δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το “Pεμπέτικο” του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου (από την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη). Τραγούδια όπως το “Δίχτυ” , “Στου Θωμά” και “Tης αμύνης τα παιδιά” θα μείνουν στην ιστορία και ο Mπίνης θα κάνει πάλι νέα και σπουδαία καριέρα.
Ο Tάκης Mπίνης, ακόμα και τώρα, είναι ένας ακούραστος εργάτης του λαϊκού πάλκου, που εξακολουθεί με το ίδιο πάθος και ύφος να παίζει και να τραγουδάει.

Ιωάννα Κλειάσιου
Δεκέμβρης 2004

3

“Το 1983, που έχει ήδη επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα, ηχογραφεί τον δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το “Pεμπέτικο” του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου (από την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη).”

Καλά, τόξερα πως είναι γρουσούζης και αχάριστος, αλλά από σένα, Ιωάννα, δεν περίμενα τέτοιο ατόπημα. Καλά, τον ήξερε και πρώτα ο Ξαρχάκος; Και το τραγούδι"ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" (του… Σταύρου Ξαρχάκου) μου λέτε παρακαλώ που μπορώ να τ’ ακούσω; Ύστερα, δεν ξέρεις πως “Στου Θωμά” το τραγουδάει στην ταινία και στο δίακο (πρώτος διδάξας) ο Κώστας Τσίγκος, ενώ τον “Μακεδόνα” (Της Αμύνης τα παιδιά) τραγουδάει ο Νίκος Δημητράτος; Ακόμα και “Το Δίχτυ” στην ταινία το τραγουδάει ΚΑΙ η Σωτηρία Λεονάρδου, αλλά ο Ξαρχάκος έκοψε αυτή την εκτέλεση από το δίσκο γιά να μην… πικράνει τον Μπίνη!!!

Του τάπα και από κοντά τις προάλλες και πήγαμε να πλακωθούμε, αλλά στην εκπομπή ξεσάλωσε: “Τα πάντα τα χρωστάμε στον μεγάλο Κώστα Φέρρη” !!! Κάνοντάς με να φίνομαι αμήχανος τουλάχιστον…

Φυσικά, όλα αυτά δεν μειώνουν σε τίποτα την αξία του ως τραγουδιστή, που του είχα μεγάλη αδυναμία από παιδί, και κούνησα γη και ουρανό γιά να μάθομε αν είχε (τελικά) γυρίσει από την Αμερική (το 1983, ακριβώς). Ήδη από το 1959 που έψαχνα να τον βρω, η Σωτηρία Μπέλλου μου είπε: “Ο γλυκός μου ο Τάκης… Πάει αυτός. Ξεχάστηκε στην Αμερική.”

4

Αν είναι δυνατόν!!! Ήξερα, μέχρι σήμερα, πως για τον Όμηρο ερίζουν επτά πόλεις… Δεν ήξερα πως διεκδικούν και τον Μπίνη, σκηνοθέτες, μουσικοί, ερευνητές!!! Άσε που τον Μπίνη τον γνώρισε στον Ξαρχάκο ο Κώστας Χατζηδουλής…

Καλέ, και προς τι τόση εμπάθεια; Νομίζω πως το έγραψα σε άπταιστα ελληνικά: "ηχογραφεί το δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το “Pεμπέτικο” του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου.
Απ’ τα λίγα που γνωρίζω, ο δίσκος “ανήκει” στους δημιουργούς, τον συνθέτη και τον στιχουργό. Κι εδώ, έχουμε να κάνουμε με τον ποιητή Γκάτσο.
Όχι, αγαπητέ. Δεν θα έλεγα ποτέ πρώτα το όνομά σου απ’ του ποιητή. Κι ας με κακολογήσεις.

ΥΓ1. Άσε, που ο Μπίνης το 1959 δεν είχε ακόμα ξεχαστεί. Στην Αμερική έφυγε τα Χριστούγεννα του 1958.
ΥΓ2. Και το βασικό, η Μπέλλου δεν θα έλεγε ποτέ (μα ποτέ) “Ο γλυκός μου ο Τάκης…”
Τι άλλο να πω… Βαριέμαι…

5

********** Εδώ θέλει 10 αστεράκια.

6

Βαρυέμαι τις κατινιές, και γιά το καλό του Φόρουμ δε δίνω καμιά συνέχεια. Καληνύχτα σας.

7

8

Δεν ισχύουν αυτά που έγραψε η κυρία Ιωάννα; Δεν ξέρει κάποιος να μας πει;
Γιατί νομίζω πως το κατινιές αναφέρεται σε μένα.
Καλησπέρα σας.
Σ.Μουστάκης

9

Βεβαίως και ισχύουν φίλε μου. Καθώς και άλλα πολλά… (Αλλά δεν έχω χρόνο και διάθεση να αρχίσω κι εγώ τις… Ιωαννιές !!!)
Ας σου τα πουν οι φίλτατοι συν-φορουμιστές.
Καλέ, πού “πετάξανε” όλοι?

10

Όχι, Σ.Μ., δεν αναφερόμουνα σε σένα.
Και γιά την ιστορία και μόνο, θ’ αναφέρω τα εξής:

  1. Ο Κώστας Χατζηδουλής ΠΡΑΓΜΑΤΙ μας έφερε τον Μπίνη, ύστερα από το δικό μου παράπονο πως “ξεχάστηκε στην Αμερική”. Μπορεί να σας το διαβεβαιώσει ο ίδιος ο Κώστας.

Στην πραγματικότητα, μικρός στο Δημοτικό στην Αίγυπτο, είμουνα… μίμος του Μπίνη, και μ’ έβαζε όλη η τάξη να τους τραγουδάει κατά μίμησιν τα “καφουράκια” και την “πονηρή”. Όταν ήρθα στην Ελλάδα κι άρχισα να γνωρίζω τους ρεμπέτες, μιά από τις πρώτες μου ερωτήσεις ήταν “που μπορώ να βρω τον Μπίνη”.

  1. Τη Σωτηρία Μπέλλου τη γνώρισα το καλοκαίρι του 1959, ίσως όμως και του 1960, αν και το θεωρώ απίθανο γιατί τότε ετοιμαζόμουνα γιά γάμο… Τη συνάντησα λοιπόν στο ‘Αλσος Παγκρατίου, “με τα μπουζούκια της” όπως την παρουσίασε ο Όμηρος Αθηναίος, όπου… τραγουδούσα κι εγώ με το συγκρότημα The Four Devils< ροκ ν’ ρόλλ και ντου ουαπ τραγούδια. Η φιλία μου με τη Σωτηρία, παρέα με τον Κώστα Καζάκο, κράτησε ως το τέλος της ζωής της. Με τον Καζάκο εκείνη… τσακώθηκε το 1072, γιατί… την έπεσε στη Τζένη Καρέζη! Εμένα με αποχαιρέτησε στου Αλάογλου τον Νοέμβρη του 1967, βρίζοντας τη Φρειδερίκη! Το 1991, ήταν να εμφανιστεί στον επίλογο του θεατρικού “Ρεμπέτικου” στο Σμαρούλα, αλλά δεν τόκανε γιατί δεν της άρεσαν τα Σμυρνέϊκα. Όμως στις πρόβες είδε τη Θέσια να δουλεύει, και την κάλεσε τον χειμώνα να δουλέψει μαζί της στον “Δία”.

  2. Όταν αρχίσαμε τις “ακροάσεις” τραγουδιστών γιά το “Ρεμπέτικο” (Σούλης Μανισαλής, Μουφλουζέλης, Μοσχονάς, Γεωργακοπούλου, Πολυκανδριώτης Θόδωρος, Μίνα Δερλίκου κ.λ. κ.λ., έχω τις κασέτες γιά όποιον θέλει να τ’ αμφισβητήσει) εγώ γκρίνιαζα όλη μέρα “Αχ! Γιατί να λείπει ο Μπίνης… Κι εγώ που τούχα αδυναμία τόση…” Ο Ξαρχάκος γέλαγε, αλλά ο Χατζηδουλής μου το φύλαξε γιά έκπληξη. Και μιά μέρα μου τη σκάσανε. Με φώναξαν στην Καλλιδρομίου, ν’ ακούσω μιάν “ακρόαση” ηχογραφημένη, ενός… “νέου τραγουδιστή”! Κι εγώ έπεσα ξερός. Αυτή την ιστορία την ξέρει ο ίδιος Μπίνης από πρώτο χέρι.

  3. Ο μύθος της Σωτηρίας “τσαμπουκά”, έχει επικαλύψει την τρυφερότητα αυτής της γυναίκας, που έπιανε τα κλάμματα με το παραμικρό σε μικρές παρέες, και αγαπούσε πολλούς ανθρώπους, περισσότερους απ’ όσους μισούσε. Τη Σεωαστή (Χανούμ) π.χ. την αγαπούσε πιό πολύ κι από κόρης της. Τη φράση “ο γλυκός μου ο Τάκης”, όχι μόνο την είπε (και μάλιστα επανειλημμένα), αλλά όταν το είπα στον Μπίνη το 1983, μου είπε “η Σωτηρία έτσι μιλούσε πάντα γιά μένα”. Κι εν πάσει περιπτώσει δεν επιτρέπω σε κανέναν ν’ αμφισβητεί τα λεγόμενά μου, επί ποινή… γιαουρτώματος.

  4. Η φράσση “ηχογραφεί το δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το “Pεμπέτικο” του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου.” είναι το λιγότερο αδόκιμη. Κανένας σοβαρός ερευνητής ή δημοσιογράφος δε θάπεφτε σε τέτοιο ατόπημα. Ο δίσκος με την “αυθεντική μουσική από την ταινία του… Κ. Φέρρη” όπως έγραψε τότε ο Ξαρχάκος, δεν είναι μία συλλογή τραγουδιών γού δισκογραφήθηκαν. Είναι το soundtrack που ηχογραφήθηκε με τις οδηγίες του σκηνοθέτη, γιά τις ανάγκες ενός σεναρίου και μιάς ταινίας. Αυτό άλλωστε έκαναν τόσο ο Ξαρχάκος, όσο και ο Γκάτσος, γι αυτό και τόσο οι στίχοι όσο και οι ενορψηστρώσεις, έχουν ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ με τη σκηνή, και με την ιστορική εξέλιξη των πάλκων. Με μιάν αβαρία μόνο, που επέμενε να βάλει ο Ξαρχάκος μπουζούκι στη Σμύρνη το… 1919! Όπως και νάχει το πράγμα, κανένας τότε (πλην του Ξαρχάκου και εμού) δεν πίστευε πως το σάουντρακ θα γινόταν δίσκος. Όντως, λοιπόν, τα βρίκαμε μπαστούνια! Κολούμπια, Λύρα, Μίνως, μας το απέρριψαν ΟΛΟΙ. Ο Μάτσας μάλιστα μας είπε: “Δώστε μου τα τραγούδια να τα βγάλω με τον Νταλάρα και την Αλεξίου”!!! 'Ωσπου ήρθε ο Ραμπίνοβιτς, που είχε πάρει εντολή από την μαμά Αμέρικα να κάνει η CBS και Ελληνικό ρεπερτόριο, και μας… αγόρασε, μαζί με… τον Καρβέλα και τη Βίσσυ! Γι αυτό και το “Ρεμπέτικο” και η πρώτη εκείνη (της νέας Καρβελλικής εποχής) “Βίσσυ”, είναι τα δύο πρώτα Ελληνικά CDs που βγήκανε ποτέ.

Αστεία παρένθεση: Ο Καρβέλλας είχε γράψει ένα χρόνο πριν μιά σειρά τραγούδια γιά το “Ρεμπέτικο”, σε στυλ Γιοβάν Τσαούς, Παπάζογλου, Περιστέρη, Ζαμπέτα κ.λ., αλλά παρεξηγήθηκε που ο τότε Αμερικάνος παραγωγός μας πρότεινε (και… μας έκλεισε) τον Βαγγέλη Παπαθανασίου!!! (Το περιστατικό αναφέρεται στο ημερίσιο “Variety” του 1982.) Ο άλλος λόγος είναι γιατί… η Σωτηρία Λεονάρδου δε συμφωνούσε που τάφτιαξε με τη Βίσσυ!!!

Σε άλλο μήνυμα μιλάω σήμερα γιά το κωμικό της τραγωδίας, και το τραγικό της κωμωδίας και του σατιρικού δράματος.

Αυτά τα ολίγα, και λυπάμαι αν κακοκάρδισα την Ιωάννα, ίσως όμως νάμαι και λίγο ερωτευμένος μαζί της…

11

Αχ! αχ! βρε Κώστα… Βιάζομαι και τρέχω για την εκδήλωση του βιβλίου και δεν έχω χρόνο να γράψω πολλά.

  1. Το θέμα δεν είναι και για τόοοοοοοοοση μεγάλη ανάλυση. Ποιός βρήκε ποιόν, ποιός μίλησε με ποιόν και τι ειπώθηκε μεταξύ τους. Τα γνωρίζουν καλύτερα οι ενδιαφερόμενοι-εμπλεκόμενοι.

  2. Με μπέρδεψες… ή δεν κατάλαβα; Το 1953 που ο Μπίνης είπε “Καβουράκια” και “Θα κάνω ντου βρε πονηρή” ήσουνα μικρούλης στο Δημοτικό και τα τραγούδαγες και μετά από 5-6 χρόνια… παντρευόσουνα στην Ελλάδα;

  3. Από το 1956-57 η Μπέλλου “δεν μιλιόταν” για τον Μπίνη… Άσε… (Είχε πέσει και ξύλο, κοντά στην Καλαμάτα). Και πραγματικά, το 1980 πια, που ήρθε ο Μπίνης μόνιμα στην Ελλάδα υπήρχε μεταξύ τους μια σχέση… “αλληλοσεβασμού”. Τον “σεβότανε” τον “Τακούλη” η Σωτηρία.

  4. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ! (επί 10). Γιαυτό θα πέσω πάλι στο ατόπημα και θα επισημάνω και πάλι για τον δίσκο ΣΤΑΘΜΟ στην ελληνική μουσική. Τι να κάνουμε; Ας δούμε τις πωλήσεις του, την αποδοχή του στο εξωτερικό, τις επανεκτελέσεις των τραγουδιών, (θα τα ξέρεις αυτά, από τα ποσοστά σου στην ΑΕΠΠΙ), τις αναφορές από ειδικούς της δισκογραφίας, τις αναλύσεις των μελετητών του ποιητή Νίκου Γκάτσου κλπ.

  5. Απορία. Όλοι αυτοί που ψάχνανε τον Μπίνη το 1983, δεν τον είχανε τρακάρει πουθενά;

1970, ήρθε για λίγους μήνες στην Ελλάδα και ηχογράφησε στον Μάτσα επανεκτελέσεις.
1978, ξαναήρθε για λίγο στην Ελλάδα και ηχογράφησε και το δίσκο μακράς διαρκείας “ΡΕΤΡΟ”.
1980, το καλοκαίρι έρχεται μόνιμα στην Ελλάδα. Και δουλεύει στο μαγαζί του Μιχάλη Δασκαλάκη, στο Πικέρμι. (Τότε ξανασυναντήθηκαν και συνέφαγαν με την Μπέλλου, στο σπίτι της στα Σπάτα, που του υποσχέθηκε και δουλειά στο “Χάραμα” με τον Τσιτσάνη, αλλά ο Τσιτσάνης δεν ενημερώθηκε ποτέ…).
1981, -5 μέρες μετά τις εκλογές- δουλεύει στο “Λίντο”, Ζωοδόχου Πηγής, στο κέντρο, με Σπύρο Λιόση, Φούλη Δημητρίου, Μαίρη Νταλμάς, Γερολυμάτο, Αντζελα Δημητρίου και τους “μικρούς” Αγγελο Διονυσίου και Γιώργο Μαργαρίτη.

  • “Η υποδοχή που μου επιφύλαξε το αθηναϊκό κοινό στην πρώτη μου εμφάνιση σε κοσμικό κέντρο της νεότερης Αθήνας, μετά τη μακροχρόνια απουσία μου, ήταν ενθουσιώδης!” (λέει στο βιβλίο του ΒΙΟΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ).
    1981, ήχογραφεί στην εταιρία ΠΑΝΙΒΑΡ τον δίσκο “Ο ΑΣΩΤΟΣ”.
    1982, το καλοκαίρι, δουλεύει με την Ανθούλα Αλιφραγκή στο περίφημο τότε μαγαζί της, το “ΣΟΥ-ΜΟΥ”.
    1982-83, το χειμώνα, είναι μαζί με τον Μιχάλη Δασκαλάκη, την Αλιφραγκή, τον Γιάννη Μωραϊτη κλπ -και την μόνιμη ορχήστρα του Τσιτσάνη (Βαγγελιώ Μαργαρώνη, Τάκη Καλλέργη, Γιάννη Βενεκά) στο Μαγαζί “ΑΘΗΝΑ 82”.
    Μπαίνοντας η άνοιξη του 1983 τον πάει ο Κώστας Χατζηδουλής στο σπίτι του Ξαρχάκου στην Καλλιδρομίου. (Επιβεβαιωμένο απ’ “όλες τις μπάντες”).
  1. Το σπουδαιότερο βρε Κώστα… (Ξέρεις, αυτά τα γνωρίζω από…μέσα).
    Το 1976 ο Στέλιος Ελληνιάδης “κλήθηκε” (από τη ΛΥΡΑ που ήταν) για να στήσει την CBS Ελλάδας, ως μέγας γνώστης του ξένου ρεπερτορίου. Επάνδρωσε την εταιρία με τους φίλους του, Φαληρέα, Καρατζά, Καφετζόπουλο, Τσουκάτο κλπ. και έγινε και υπεύθυνος ελληνικού ρεπερτορίου. (Όλα αυτά πριν έρθει ο Ραμπίνοβιτς).
    Και έκανε σπουδαίες παραγωγές, ώς το 1979 που παραιτήθηκε “ως αντιαμερικανός”.
    Με τον Τσιτσάνη τις “12 λαϊκές δημιουργίες”, το ΣΕΙΣΜΟ του Ακη Πάνου με τον Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου με Μπάμπη Μπακάλη, τρεις δίσκους της Μαρίζας Κωχ “ΦΑΤΑ ΜΟΡΓΚΑΝΑ” κλπ, “Ο κύκλος με την κιμωλία” του Μπεχτ με τον Νίκο Μαμαγκάκη, “Τα πρώτα ρεμπέτικα” με τον Σχορέλη, “Τα ρεμπέτικα της Αμερικής” με τον Κουνάδη κλπ.
    Τότε ακόμα δεν είχε τραγουδιστικό “δυναμικό” η εταιρία. Ήρθαν έπειτα “κι αμερικάνοι”, και μετά το 1980 πήρανε Πανταζή, Αντζελα και τους άλλους.
    Μέχρι να έρθει ο Ραμπίνοβιτς είχανε ήδη κάνει κάπου 60 ελληνικές παραγωγές και μέχρι το 1983 δεν θάχανε κάνει το ελάχιστον άλλες τόσες;
    Αρα, το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ δεν είναι από τα δυο πρώτα που βγήκανε στην εταιρία -και μάλιστα σε CD (μιλάμε για το '83).

Όμως σε συγχωρώ! Δεν καλοθυμάσαι γιατί τελείς… υπό επίρρεια έρωτος !!!
(Καλά καλέ, δημοσίως έπρεπε να το ακούσω! Ούτε η Γαρμπή νάμουν! Τόσα χρόνια που με τρακάρεις δεν έχω καταλάβει…Χριστό!)

12

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…
Ελπίζω να διαφωτίστηκε επαρκώς ο Σ.Μ.

13

Ολα ήτανε διαφωτιστικά και κατατοπιστικά. Σας ευχαριστώ. Εσείς οι άνθρωποι του χώρου ξέρετε και το παρασκήνιο. Μαθαίνουμε πολλά από τις συζητήσεις σας.

14

Διαφωτιστικά και αγαπησιάρικα (απ’ όλους και για όλους!).
Πάντοτε χαίρετε!

15

Γειά σας.
Τώρα εγώ γιατί διέκρινα μια έπαρση στην Ιωάννα των δυο επιτυχημένων βιογραφιών και του ενός επίσης επιτυχημένου τραγουδιού. (Σαν στιχουργός του). Μήπως ξεχνάω κάτι;
Θα 'ναι ιδέα μου, πιθανά. Μάλλον μεγάλωσα και ζητάω αποκατάσταση αξιών, δε δικαιολογείται αλλιώς.
Να περνάτε καλά όλοι!

16

Σας ενημερώνω (με μεγάλη…έπαρση!) πως στη Θεσσαλονίκη οργανώσαμε μια εξαιρετική βραδιά για το βιβλίο του Τάκη Μπίνη, που οι θεσσαλονικείς θα την θυμούνται για χρόνια.
Ο Μπίνης ήτανε κατασυγκινημένος (που πήγε μετά από τόσα χρόνια πάλι στη γεννέτειρά του) και σε μεγάλη “ρέντα”! Το τι είπε και το πώς τραγούδησε, δεν περιγράφονται!
Το επιβεβαιώνουν όλοι -που ήταν πάρα πολλοί. (Ντίνος Χριστιανόπουλος, Θωμάς Κοροβίνης, Νίκος Παπάζογλου, Κώστας Μπλιάτκας, Σπύρος Βούγιας, Πάνος Σαββόπουλος και τόσοι άλλοι). Και οι “δικοί μας”: Σάκης Πάπιστας, Γιώργος Παπαβασιλείου, Στέλιος Λαμπρόπουλος.
— ΚΚ, άσε! Έχασες —
Να ευχαριστήσω από καρδιάς και πάλι τον Βασίλη Τσούμαρη για την πολύτιμη βοήθειά του.
Και τους φίλους μουσικούς:
Μαρία Φωτίου -φωνή
Παύλος Παφρανίδης -μπουζούκι
Λάζαρος Χαριτίδης -μπουζούκι, φωνή
Δημήτρης Σφίγγος -κιθάρα, φωνή
Γιώργος Παπαβασιλείου -μπουζούκι, φωνή
Μανώλης Πορφυράκης -κιθάρα, φωνή
Ηλίας Τσιολχάς -ακορντεόν

Τον Χρήστο Μητρέντζη (που ήταν…ασταμάτητος!)
και
τον Βαγγέλη Κορακάκη (που ήρθε και μας έκανε ΤΗΝ έκπληξη!)

Στην Αθήνα θα γίνει κάτι ανάλογο μέσα στον Γενάρη.
Μην και δεν σας δω…
(Σώτο, δεν οργανώνουμε και μια “φορουμική” κομπανία;)

Νάσαστε όλοι καλά!
Να έχουμε καλά χρόνια, εμπνευσμένα και δημιουργικά!

Ιωάννα

17

Ιωάννα κι εγώ σ’ ευχαριστώ πολύ για ακόμη μία φορά.
πράγματι ήταν μια καταπληκτική βραδύα και μου το είπανε τις επόμενες μέρες και άτομα που δεν ήρθανε. μάθανε τα μαντάτα από άλλους. το πατάρι που στήθηκε ήταν ονειρικό.
να συμπληρώσω και κάποια άλλα ονόματα.
παναγιώτης κουτσούρας (μπουζούκαρος)
χρήστος μαστέλος (φωνάρα)
δημήτρης τσιολχάς (ακορντεόν)
θεοδώρα (φωνή)
φώτης ιωαννίδης (μπουζούκι)

επίσης να ευχαριστήσω και όλους τους μουσικούς που δε κατάφεραν να έρθουν λόγω υποχρεώσεων παρόλο που προσφέρθηκαν και ήθελαν να έρθπυν να τιμήσουν τον μπίνη. (αγάθωνας, δημήτρης μυστακίδης, σταύρος και ηλίας κρομμύδας και πολλοί άλλοι)