Σημασία έχει τελικά το ''φαίνεσθαι'' ή το ''ακούγεσθαι'';

Kατι μου λεει οτι με το θεμα που ανοιγω ‘‘ριχνω λαδι στη φωτια’’ στην παλαια ηδη αλλα και διαχρονικη κοντρα αναμεσα σε 3χορδους και 4χορδους.
Εδω και πολλα χρονια εχω επιλεξει να παιζω με 3χορδο και το ρεπερτοριο αναλογο φυσικα,αντε και καποια ωραια παλια λα’ι’κα τραγουδακια που ολοι αγαπαμε και σε επιπεδο ‘‘επαγγελματικο’’ επισης,με την εννοια οτι απασχολουμαι και σε μαγαζια.
Τωρα τελευταια μου προεκυψαν 2 δουλειες για συγχρονα λα’ι’κα με τα οποια πρεπει να σας πω οτι φριττω (με πολυ ελαχιστες εξαιρεσεις) αλλα το υπολοιπο σχημα πιεζει λογω οικονομικων συγκυριων.
Στη μια συναντηση λοιπον που ειχαμε με τον ‘‘μαεστρο’’ (ω, τι τυχαιο και στις 2 περιπτωσεις ο ‘‘μαεστρος’’ ηταν πληκτρας με τα γνωστα παρελκομενα) με κοιταγε περιεργα με το 3χορδο.
Και αρχισε μπουρδολογιες…’'και πως θα παιξεις,και το υφος σου ρεμπετιζει,και θα σε κοιτανε παραξενα οι πελατες (λες και οι πελατες παιρνουν χαμπαρι απο τα μπουζουκια που παιζουμε) κλπ τετοια τα οποια κουραστηκα να τα ακουω.
Εννοειται οτι δεν πηγα-με στη δουλεια,βεβαια και οι δικοι μου ψιλοτσινησαν καθοτι τα χρηματα ηταν καλα.
Για να μην πλατιαζω,στην αλλη συναντηση-προβα επαιξε το ιδιο περιπου σκηνικο.Προκειμενου πλεον να μην γινει το ιδιο με πριν,ειπα στον ‘‘μαεστρο’’ οτι θα παιξω με 4χορδο (το οποιο δεν ειχα)και οτι το παιζω το ιδιο καλα.
Ετσι λοιπον αγορασα ενα φθηνο 4χορδο,περισσοτερο εντυπωσιακο για τα χρηματα που κοστισε,το οπλισα με τον μαγνητη και πηγα για δουλεια! Ολα καλα και ο ‘‘μαεστρος’’ χαμπαρι.
Και εννοω χαμπαρι καθοτι το οργανο ειναι κουρδισμενο 3χορδο.ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ-ΡΕ.Ετσι εχω και 2 μπουργκανες να σκανε.
Εννοειται το παιξιμο ειναι ακριβως το ιδιο,απλα στο πλατυ μανικι.
Τελικα τους κορο’ι’δευω ή με κορο’ι’δευουν;
Tελικα ακομη και στο μπουζουκι μετραει η εικονα και οχι η ουσια;

*Σημειωνω οτι μικρος 10 ετων, ξεκινησα με 4χορδο,οταν οι δασκαλοι δεν μας ελεγαν καν οτι υπαρχει και 3χορδο.
Αλλα ο χρονος τωρα με πιεζε παρα πολυ για να προλαβω να ξαναθυμηθω τις θεσεις του 4χορδου και να αυτοματοποιησω το παιξιμο μου.
Εξ ου και εμεινα στο γνωστο κουρδισμα.

1 «Μου αρέσει»

φοβερή ιστορία σου. κάτι σαν τις λαουτοκιθάρες…
ενδεικτική της αντίληψης που επικρατεί στο τετράχορδο σύμπαν. έτσι κι αλλιώς με μαγνήτη όλα χάλια ακούγονται.
για να λέμε του στραβού το δίκιο πάντως, όντως στους συγκεκριμένους πελάτες δεν θα άρεσε ένα λιτό και σταράτο παίξιμο με φυσικό ήχο. σ’αυτό είχε δίκιο ο μαέστρος που προσπαθεί να πουλήσει τη γνωστή και πετυχημένη συνταγή.
το ίδιο φυσικά συμβαίνει και από την ανάποδη μεριά, όταν πηγαίνει 4χορδο να παίξει ρεμπέτικα. άλλο όργανο, άλλος ήχος, άλλη αντίληψη.

ποιό όργανο θα φέρεις αν έρθεις την πέμπτη στη μάζωξη;!

1 «Μου αρέσει»

Είχα πάθει ένα ψιλοσοκ όταν συνειδητοποίησα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (καλά Ελληνίδων δεν το συζητάω) αγνοούν την ύπαρξη του τρίχορδου. Αυτό συνεπάγεται ότι ακόμα και να το δουν από κοντά για να το περιεργαστούν το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβουν ότι “κάτι λείπει” ως προς το όργανο που έχουν στο μυαλό τους. Στον ήχο θα καταλάβαιναν διαφορά αν έπαιζες χωρίς μαγνήτη, και χωρίς treble στα ήψη. Αν είχες αυτά τα δύο, δεν θα έπαιρνε χαμπάρι κανείς.

Καλά ξηγήθηκες.

Στο μπουζούκι όχι, στα μπουζούκια ναι.

Δεν χωρά αμφιβολία οτι το τετράχορδο είναι εδραιωμένο στη συνείδηση του κόσμου ως το όργανο που ονομάζεται “μπουζούκι”. Όσο περίεργο και να ακούγεται αυτό…Το τετράχορδο - καλώς ή κακώς - αποτελεί το όργανο επιλογής για κάποιο παιδάκι που θα απευθυνθεί στο ωδείο της γειτονιάς για να μάθει μουσική…Για να οδηγηθεί κάποιος στο τρίχορδο εξ αρχής απαιτείται επαφή με ανάλογα ακούσματα, έρευνα, γνώση…Εν ολίγοις ευρύτερη παιδεία, κάτι που δυστυχώς δεν είναι εύκολο να συμβεί…ειδικά στις ημέρες μας.

Αυτό φίλε μου ξανα πες το!Σηκώνει μεγάλη συζήτηση αυτή η φράση!

Και βεβαια αν μπω στον πειρασμο να το απλωσω και αλλο; Oxι μονο τα μπουζουκια που παιζουμε,δεν καταλαβαινουν,αλλα ουτε τι παιζουμε δεν ξερουν.Και καταλαβαινετε ολοι τι εννοω νομιζω.Με πολυ σπανιες εξαιρεσεις,εκπαιδευμενων ακροατων,τελικα το μουσικο αποτελεσμα το καταλαβαινουν μονο ανθρωποι που ξερουν μουσικη.Και οχι παντα.Εχει τυχει βραδυ,να παιζω χαλια,δεν μου εβγαινε τιποτα και στο τελος με πλησιαζει ενας τυπος απο το κοινο -που ηξερε κιθαρα- (εκανε χρονια μαθημα με τον κιθαριστα του σχηματος) και μου λεει: ‘‘Φιλε εισαι πολυ καλος!’’ .Κοιταζα απο πισω μου μηπως απευθυνοταν αλλου…αλλα οχι.
Αρα τελικα τα μανικια στο οργανο,στενα ή πλατια…καμια σημασια δεν εχει.
Μαλλον το ‘‘φαινεσθαι’’ που αναφερω σχετιζεται με τους αλλους μουσικους,οι οποιοι και αυτοι σπανιοτατα αν δεν ειναι υψηλου επιπεδου θα καταλαβουν διαφορα.

Φυσικα εννοειται πως συμφωνω με ολους τους παραπανω φιλους! Και αγαπητε liga…μονο τριχορδο μεταξυ μας!

Το τρίχορδο μπουζούκι δυστυχώς δεν είναι γνωστό στην κοινωνία αλλά και (δυστυχώς!) ακόμα στους μουσικούς κύκλους! Το ζήτημα νομίζω είναι κυρίως ότι τα ακούσματα του ανθρώπου πια στις μέρες δεν έχουν να κάνουν με το απλό λιτό σταράτο παίξιμο με τα ντουζένια και την γλυκήτητα που προσφέρει το τρίχορδο. Αντίθετα έχουμε συνηθίσει σε ακούσματα με δυνατά πρίμα, γρήγορα σόλα και “καθαρές” νότες. Αυτά είναι και τα ακούσματα της ροκ, της μέταλ αλλά και της σύγχρονης ποπ μουσικής (δεν θέλω να πω ότι δεν είναι ωραίο το άκουσμα αυτών των ειδών αλλά κάθε τι στο είδος του!). Νομίζω λοιπόν ότι όλο αυτό έχει να κάνει με την γενικότερη πορεία της μουσικής στις μέρες μας…!

Εδώ νομίζουν ότι η Πριγκηπέσσα είναι ζεϊμπέκικο… :112:

Κάτσε γιατί υπάρχουν πολλές “Πριγκιπέσσες”. Για ποια ακριβώς μιλάς;

Του Μάλαμα, προφανώς!

Καθαρά ρυθμικά, από όσο ξέρω ζεϊμπέκικο (καινούργιο) είναι!

Δεν είναι ζεϊμπέκικο, αν το μετρήσεις προσεκτικά.
Αργο τσιφτετέλι θα έλεγα. Όπως και το “πέντε έλληνες στον άδη”.
Το έχουμε ξανασυζητήσει κάπου.

Ναι, και βέβαια τεσσάρι είναι (ή οχτάρι, όπως το δεις), όπως τεσσάρι / οχτάρι είναι και το “Πέντε Έλληνες”. Αλλά αυτό έχει τονισμένο το ρυθμό του σαν να ήταν τα πρώτα δύο δυάρια ενός επτάσημου 2223 τονισμένου ως “πειραιώτικο” ζεϊμπέκικο (το αν “νέο” ή “παλιό”, είναι δευτερεύον) και επομένως μπορεί να μας μπερδέψει. Εδώ “μπέρδεψε” ολόκληρο λαό: Όταν το εκ δυτικής Τουρκίας (Αϊδίνι κυρίως και τα βουνά του) ζεϊμπέκικο, παιγμένο με νταούλια και ζουρνάδες, μετά την άνωθεν σχεδιασθείσα μεθόδευση για δημιουργία τουρκικών χορών ως τμήμα της (παν-)τουρκικής ταυτότητας εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Τουρκία, σε περιοχές που δεν τους ήταν γνώριμο το εννεάσημο μέτρο ο ρυθμός γρήγορα “ξέπεσε” σε οκτάρι, πάντα βέβαια τονισμένο σαν να ήταν “ζεϊμπέκικο χωρίς το τελευταίο τέταρτο”. Αντίθετα, το τραγούδι του Μάλαμα δεν έχει κανένα λόγο να τονίσει με τον ίδιο τρόπο το ρυθμό και φυσικά δεν το κάνει, άρα όσοι το νομίζουν ζεϊμπέκικο πρέπει να τους θεωρήσουμε (ψιλο-) άσχετους.

Έχετε δίκιο… τώρα που το μετράω το παρατηρώ! Η αλήθεια είναι ότι ενώ το τραγούδι το γνωρίζω και στην κιθάρα και ποτέ δεν το έπαιξα τελικά ως ζεϊμπέκικο, από αυτά που μου έχουν πει και από τον τρόπο με τον οποίο το ακούω να παίζεται και να χορεύεται μου είχε εντυπωθεί στο μυαλό ότι είναι ζεϊμπέκικο…!

Εχω δει κι εχω δει να το χορευουν σαν ζειμπεκικο ουκ ολιγες φορες… και πραγματικα απορω!!! Σε ενα μαγαζακι ενας μπουζουξης εκοψε το κομματι και τους λεει “τσιφτετελι!!!” και αρχισε να το παιζει παλι απο την αρχη… πηρανε χαμπαρι ευτυχως!

Αυτοί πήραν χαμπάρι και ευτυχώς! Τους άλλους πώς θα τους διορθώσουμε, που σε ζεϊμπέκικα χτυπούν παλαμάκια σε 2/4…

Μα είναι συζήτηση αυτή τώρα, τι θα κάνουμε με τους άσχετους;

Ό,τι κάνουμε και με όσους νομίζουν ότι στο κρασί μπαίνει κόκα κόλα, ή με όσους δεν ξέρουν να ντυθούν με σωστούς χρωματικούς συνδυασμούς: τίποτε.

Φυσικά, είναι πλούτος στη ζωή να ξέρεις να ξεχωρίζεις το τσιφτετέλι από το ζεϊμπέκικο ή το τρίχορδο από το τετράχορδο μπουζούκι, αλλά δεν είναι και υποχρέωση κανενός. Εκτός αν είναι η δουλειά του ή η τέχνη του.

Ειδικά για το θέμα των λάθος παλαμακιών, αν κινδυνέψουν να αποβούν καταστροφικά για την ορχήστρα, μπορεί κάποιος με αδειανά χέρια (π.χ. ο τραγουδιστής) να διευθύνει το κοινό μέχρι να στρώσουν ρυθμό. Αλλά μόνο από φόβο μην πετάξουν την ορχήστρα έξω, όχι απλώς επειδή είναι λάθος.

(Παρεμπιπτόντως, τα παλαμάκια στο ζεϊμπέκικο πάνε: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9. Δεν τους μπορώ αυτούς που χτυπάνε «τάτα, τατά τα, τάτα, τατά , τα, τα» για να μας δείξουν ότι ξέρουν τους ρυθμούς. Μεγάλε, το μαγαζί πληρώνει κοτζάμ κρουστό, εσύ που δεν έχεις καν φέρει το όργανο μαζί σου τι πετάγεσαι;)

Σε γλέντι με παραδοσιακά όργανα κι εγώ έχω διορθώσει τους χορευτές φωνάζοντας «Συρτό!» ενώ χόρευαν ίσσο. Αλλά χωρίς φυσικά να κόψω το τραγούδι, και το έκανα επειδή υπέθεσα ότι αν τους λυθεί η στιγμιαία παρανόηση θα ευχαριστηθούν καλύτερα. (Δεν ήταν άσχετοι, απλώς δεν ήταν ούτε υπερειδήμονες. Στους άσχετους τι να πω;)

Συμφωνώ με τον pepe, στο ότι δεν θα είχε καμιά αξία αν διορθώναμε τους “άσχετους”. Παρόλα αυτά έχει σημασία να πιανόμαστε από τα λάθη των “άσχετων” για να προβούμε σε αναλύσεις όπως στο μήνυμα #13. Πολλές φορές τα λάθη των “άσχετων”, ειδικότερα τα μαζικά, έχουν πράματα να διδάξουν στους “σχετικούς”.

Όσον αφορά αυτό:

Θυμάμαι από μικρός ότι στη Κύπρο ο κόσμος χτυπούσε με αυτό τον τρόπο παλαμάκια στα ζειμπέκικα. Και εγώ έτσι τα χτυπάω και δεν το κάνω για να δείξω κάτι, απλά έτσι το έμαθα και το κάνω αυθόρμητα. Πάντα θεωρούσα ότι αυτή είναι μια διαφορά μεταξύ των Ελλαδιτών και Κυπρίων.

Άμα είναι έτσι, πάω πάσο. Όταν όμως όλοι βαράνε τα 9 τονισμένα και ανάμεσα ακούγεται και ένα ζευγάρι χέρια (του έξυπνου) που βαράει τα επιπλέον, το αποτέλεσμα είναι δράμα.

Άκου τώρα και ένα δράμα από την ανάποδη.
Η παρέα μας (15-20 μπουζουκομπαγλαμαδοκιθάρες) προ αμνημονεύτων, όταν έπαιζε για την πλάκα της στα ταβερνεία Εξαρχείων ασκούσε τρομοκρατία επί της ρυθμικής αγωγής: όταν κάποιος από μας χόρευε, κάποιοι άλλοι πάλι από μας πήγαιναν κοντά στον χορευτή και του βαρούσαν τα «τάτα, τατά τα» (που στιγματίζεις) όπως πρέπει, λοξοκοιτάζοντας απειλητικά το κοινό μη τυχόν και χτυπήσει λάθος παλαμάκια.
Το αυτό πράτταμε και στα ρεμπετάδικα που συχνάζαμε: όταν σήκωνε το φιλακροάμον κοινό το κεφάλι από τον μπεκρή μεζέ και άρχιζε να βαράει παλαμάκια ό,τι νάναι, πλακωνόμαστε καμμιά δεκαριά στο παλαμάκι «τάτα, τατά τα» και τους επαναφέραμε στη ρυθμική τάξη. Αυτά επί μια δεκαετία περίπου, και για την ευρύτερη περιοχή Εξαρχείων. Πάντα ελπίζαμε ότι η ρυθμική κατατρομοκράτηση δεν θα πήγαινε χαμένη, αλλά έχω πάρα πολύ καιρό να επισκεφθώ την περιοχή…