"Στου Μάριου επέρασα τον καιρό της Κατοχής. Επέρασα πολύ καλά. Εκεί αρχίσανε και μ αγαπάγανε κάτι Γερμανοί, κάτι Ιταλοί κι αυτοί μου φέρνανε πολλά τρόφιμα κι έδινα στην οικογένεια μου. Εκεί οργίαζε η μαύρη αγορά. Τότες εγώ εγνώρισα πολλούς μαυραγορίτες και πότε έβρισκα καμιά κουραμάνα ή κάνα ψωμάκι ιταλικο, κανένα αυγό, καμιά ελιά, λίγο λάδι, κανένα κομμάτι κρέας από γάιδαρο η μουλάρι. Εν τω μεταξύ οι λαχανίδες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Γι αυτό επρήζονταν ο κόσμος και επέθαιναν. Πόσοι επέθαναν που τους έχω ξεχάσει και πόσοι σκοτώθηκαν τους οποίους άλλους θυμάμαι κι άλλους τους έχω ξεχάσει!»"
Ολόκληρη η ανάρτηση υπάρχει στο ιστολόγιο: Ερανιστής
Ο συντάκτης των άρθρων (Δ. Τζήκας), έχοντας διαβάσει την «Αυτοβιογραφία» (της Κάιλ) κάθισε και αντέγραψε κομμάτια του βιβλίου όπου ο Μάρκος μιλάει για τη ζωή του κατά την κατοχή. Για κάποια περιστατικά αναφέρει και τη δική του γνώμη. Όμως υπάρχει και περίπτωση όπου τα γραφόμενα του κ. Τζήκα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα: Λέει για το τραγουδάκι «Θέλω να γίνω ισχυρός, ωσάν τον Μουσολίνι» ότι «το έκοψε η λογοκρισία του Μεταξά». Πράγματι, το τραγούδι αυτό δεν ηχογραφήθηκε ποτέ. Όμως, ο ίδιος ο Μάρκος μας λέει, στην αυτοβιογραφία του:
Πού να το παρουσιάσω αυτό το πράμα στο Μεταξά! Μόνος μου το απόρριψα λοιπόν και έβαλα τα λόγια της «Πονηρής».
Πράγματι, ο σχετικός δίσκος (Odeon GA 7029) κυκλοφόρησε το 1937 με τίτλο «Μ’ έμπλεξες βρε πονηρή». Αναγκάστηκε όμως να αλλάξει μία λέξη, γιατί βέβαια δεν θα πέρναγε το κομμάτι απ’ τη λογοκρισία: Αντί για το «Εγώ για σε βρε πονηρή, θα πάω να μαστουρώσω» του πρώτου στίχου, προτίμησε το «σουρώσω», κι ας ήξερε πολύ καλά ότι αν θέλεις να κάνεις μιαν επικίνδυνη δουλειά (ο δεύτερος στίχος λέει «Μεσ’ στο δικό σου μαχαλά, με όλους θα μαλώσω»), το σούρωμα (από το κρασί της ταβέρνας) δεν πρόκειται να σου δώσει την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για το τσαμπουκαλίκι σου, και που θα σου την έδινε το μαστούρωμα….
Δεν το έκοψε λοιπόν η λογοκρισία το τραγούδι του Μουσολίνι, αφού δεν υπεβλήθη ποτέ για αδειοδότηση και ηχοληψία.