Βαμβακάρης και δικτάτορες;

Πήρε το αυτί μου πως υπάρχει προπολεμικό τραγούδι του Βαμβακάρη που υμνεί δικτάτορες της εποχής, ισχύει;
(Προσοχή δε μιλάω για το “Μουσολίνι άλλαξε γνώμη”).

Δόσε μας κανα δυό λεπτομέρειες Κακοφώνιξ, έτσι δεν μου έρχεται τίποτα. Δεν εννοείς το “πρέπει να χτίσω ένα τζαμί”, βεβαίως;

Υπάρχει το υπερ ‘‘Δικτατόρων ύμνος’’ του 1936.
''΄Θέλω να γίνω ισχυρός ωσάν τον Μουσολίνι,
ωσάν τον Χίτλερ ζόρικος π’ούτε ψιλή δεν δίνει.

Σαν τον Κεμάλ που έκανε μεγάλη την Τουρκία,
και κάνουν κόζι οι ΄Εληνες κι έχουνε απορία.

Κι εσύ βρε Στάλιν αρχηγέ του κόσμου το καμάρι,
όλοι οι εργάτες σ’ αγαπούν γιατί είσαι παλικάρι.’’

Παραπάνω στοιχείο ουδέν.
(πηγή: Ηλ. Πετρόπουλος, Τα μικρά ρεμπέτικα)

ΥΓ:
Τους βάζει όλους στο ίδιο καζάνι. Κάτι ήξερε ή έτυχε;

1 «Μου αρέσει»

Και γαμώ τις εποχές, μεγάλα ονόματα…
Υπάρχει αυτό δισκογραφημένο άραγε;; Μπορούμε να το βρούμε;;;;

Πάντως αν και βασιλικός εκείνη την περίοδο αποκαλύπτεται ήδη και κρυφορωσόφιλος.
Επίσης φαίνεται πως ήταν διάχυτη στην Ελλάδα της εποχής η αντίληψη πως όλοι τους ήταν δικτάτορες. Βέβαια του Στάλιν, του αποδίδει και το λαοφιλές.

Το “δικτάτορες” δεν το αναφέρει πουθενά ο Μάρκος. Ο φίλος που ψάχνει το τραγούδι το ανέφερε. Και μάλιστα λανθασμένα. Από πού κι ως πού αυτή η εξομοίωση των Χίτλερ και Μουσολίνι με τους Στάλιν και Κεμάλ;
Ο Μάρκος θαυμάζει τη δύναμη που είχαν οι παραπάνω. Το τραγούδι είναι του στυλ “Αν μ’ αξιώσει ο θεός”. Ούτε φαν κανενός δηλώνει ούτε τίποτα. Ο Μάρκος -προπολεμικά τουλάχιστον- δεν ήταν συνειδητοποιημένος κοινωνικά. Ακόμη και η “φιλοβασιλική” του στάση (μέσω του “Καλώς μας ήρθες βασιλιά”) έχει να κάνει περισσότερο με την πολιτική αστάθεια στα μέσα της δεκαετίας του '30, με την εναλλαγή αρκετών πρωθυπουργών σε μικρό χρονικό διάστημα (και λόγω θανάτων - βλέπε (Ο Μάρκος υπουργός). Στα μάτια του Μάρκου φάνταζε καλύτερη η λύση ενός “ισχυρού ηγέτη” όπως ο βασιλιάς (πάντα κατά το Μάρκο). Να μην ξεχνάμε ότι ο Μάρκος εκείνη την εποχή έπινε καμιά …τριανταριά αργιλέδες την μέρα. Δεν το λέω ως προσβολή. Αυτή ήταν η πραγματικότητα. Ο Μάρκος εξέφραζε σε μεγάλο βαθμό απόψεις του λούμπεν προλεταριάτου.
Και για να επιμείνω στην άποψή μου θα (ξανα)υποστηρίξω το εξής:
Οι “Πρωθυπουργοί” θεωρούνται ως αντιεξουσιαστικό-αναρχικό τραγούδι. Αυτή όμως είναι μια -τουλάχιστον- ρομαντική άποψη. Το γεγονός είναι ότι η λογική της πολιτικής απαξίωσης, των διεφθαρμένων και ανάξιων πολιτικών, ήταν το κεντρικό ατού της χιτλερικής προπαγάνδας και με το σύνθημα ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία. Ακρατος λαϊκισμός, ο οποίος “πέρασε” στην ψυχή του κόσμου. Ο Μάρκος κάνει τις ίδιες σκέψεις, χωρίς βέβαια να κατανοεί την πραγματική ουσία. Η κατανόηση αυτή θα ‘ρθει αργότερα (πάντα ως ένα σημείο και με “παιδική” προσέγγιση), μετά την 4η Αυγούστου, μετά την Κατοχή, μετά την Αντίσταση. Εξ ου και η θεματική αλλαγή των τραγουδιών του Μάρκου.
Γενικά οι ρεμπέτες δυσκολεύονταν να εμβαθύνουν στα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι που τα κατάφερναν καλύτερα σ’ αυτά τα πράγματα ήταν και πιο μορφωμένοι (Τσιτσάνης, Καλδάρας και μερικοί ακόμη).

1 «Μου αρέσει»

Και… όχι, δε δισκογραφήθηκε ούτε ξέρουμε τι μουσική του είχε βάλει ο Μάρκος.

Προφανώς ο sakkalis δεν ήθελε να κακολογήσει το Στάλιν. Βρήκα το τραγούδι στο βιβλίο του Πετρόπουλου.

Ο Πετρόπουλος είναι που το αναφέρει ως “Υπέρ Δικτατόρων Ύμνος” και μάλιστα δίνει και την επιπλέον πληροφορία πως τραγουδιόταν στη μελωδία της Πονηρής ενώ ο ίδιος κάνει την εκτίμηση πως η λογοκρισία, επί Μεταξά, δεν θα τον άφηνε να κυκλοφορήσει τραγούδι με τέτοιους στίχους (προφανώς επειδή λέει τον Στάλιν παλικάρι).

Δεν νομίζω πως ο Πετρόπουλος έβαλε αυτόν τον τίτλο για να παραχαράξει σύμφωνα με τις απόψεις του την ιστορία. Άλλων ίδιον αυτό…

Το τραγούδι γράφτηκε με τους παραπάνω στίχους. Η βεβαιότητά μου αυτή στηρίζεται στο ότι οι στίχοι αναδημοσιεύτηκαν από το Σχορέλη στη “Ρεμπέτικη Ανθολογία” του. Ο κυρ Τάσος γνώριζε καλά το Μάρκο και σίγουρα θα το είχε τσεκάρει.