Κατ΄αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι το όργανό μου είναι η κιθάρα αλλά νομίζω το θέμα δεν περιορίζεται στο όργανο . Εδώ και αρκετό καιρό μελετάω τους δρόμους μέσα από το βιβλίο του Δημήτρη Μυστακίδη “Λαική κιθάρα” . Μετά λοιπόν απο αυτό το διάστημα είμαι σε θέση να παίξω και τους 15 δρόμους σε 2 οκτάβες σε όλες τις τονικότητες . Τον τελευταίο καιρό δε λοταν μελετάω δίνω έμφαση στην ανάλυση του κάθε δρόμου , δηλαδή στα τετράχορδα και πεντάχορδα που τον αποτελούν . Μαθαίνω σιγά σιγά και τα ακόρντα του καθενως και φυσικά τα τργούδια που πάιζω προσπαθώ να τα συσχετίσω και να βρω σε ποιο δρόμο πατάνε , αλλά …
Υπάρχει ένα τεράστιο αλλά . Όταν ακούω ένα κομμάτι , τζογάρω προκειμένου να πέσω μέσα και δεν είμαι και ενθουσιασμένος με τα ποσοστά μου . Επίσης έχω την άισθηση πως κάτι συμαντικό μου διαφευγει στο Θέμα “Μαθαίνω Δρόμους” .
Για αυτό λοιπόν απεφάσισα να ζητήσω γνώμες και συμβουλές απο εσάς …
Είσαι σε καλό ‘‘δρόμο’’.
Αν μπορείς να βρείς από κάπου απλά κομμάτια που θα ξέρεις από πριν τι δρόμος είναι, και στη συνέχεια να προσπαθήσεις να τα παίξεις, ώστε να καταλάβεις την πορεία του δρόμου μέσα τους.
Ακόμη μπορείς να προσπαθήσεις να τα εναρμονίσεις. Μπορεί να έχουν κι άλλες συγχορδίες, όχι μόνο τις βασικές του δρόμου. Κάνε δοκιμές και δες ποια ταιριάζει.
Επίσης και τα ταξίμια βοηθούν πολύ. Μπορείς να βρείς ένα ταξίμι που σου αρέσει και να ρωτήσεις εδώ το φόρουμ τι δρόμος είναι, και στη συνέχεια να ακούσεις που στέκεται, τι κινήσεις κάνει, κτλ.
Εκτός από τους κανόνες που υπάρχουν πάνω στη λαική μουσική, πρέπει να δουλεύει καί το αυτί.
Υπάρχει ένα πολύ καλό προγραμματάκι, το transcribe, που μπορείς να κάνεις το κομμάτι να παίζει σε πιο αργό τεμπο, να αλλάξεις τον τόνο , και πολλά άλλα. Πιστεύω θα σου φανεί πολύ χρήσιμο.:088:
Ειναι ενα θεμα αυτοι οι ατιμοι οι δρομοι.
Επιασα και εγραψα σε ενα χαρτι ολους τους τιτλους τραγουδιων που παιζω και μετα φτου κι απ την αρχη να βρω τι δρομο/ους εχει το καθε τραγουδι.
Παιζοντας και ξαναπαιζοντας και ξανακοιτωντας το χαρτι…πλεον εχω πολυ καλυτερη σχεση απ οτι ειχα πριν με τους δρομους.Και το συνεχες “τζογαρισμα” φυσικα εχει βοηθησει:)
ο δρομος δεν ειναι ο σκοπος,ειναι το μεσο για να παιξεις ενα τραγουδι…το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να ακουσεις πως παιζει η κιθαρα στο τραγουδι(στις παλιες ηχογραφησεις) και το βιβλιο να το χεις για βοηθεια.βασικα δειξε εμπιστοσυνη στα αυτια σου…
φώτη, εκτός από τις νότες στη σειρά, προσπάθησε να δεις πως λειτουργούν οι έλξεις, οι κινητοί φθόγγοι, οι συνδυασμοί δρόμων. γενικά όλη η ζωντάνιά τους -δεν είναι κάτι στατικό. προσωπικά, πιο πολλές πληροφορίες για την χρήση των δρόμων μου έδωσαν τα κομμάτια (όπως λέει κι ο κωστής αποπάνω) παρά τα βιβλία. του μυστακίδη βέβαια είναι εξαιρετική δουλειά, αλλά δεν αρκεί μόνο του, ακριβώς επειδή είναι ένα βιβλίο. σε έφτασε σε ένα καλό σημείο, από δώ και πέρα ένα κομμάτι, ένας παίχτης, ένας δάσκαλος, θα σε βοηθήσουν όπως θες πάνω στο όργανο.
πιο πολύ από το να αντιστοιχίζω ένα κομμάτι σε κάποιο δρόμο, αντιστοιχίζω ένα δρόμο σε κάποιο κομμάτι. εκεί φαίνεται η χρήση του, και σε άλλο κομμάτι κάποια άλλη δυνατότητά του, έτσι που σιγά-σιγά διαμορφώνεις μια συνολική άποψη για το παίξιμο. μετά ξαναγυρνάς στο βιβλίο όπου γίνονται όλα ξεκάθαρα, και πας παρακάτω.
καλή τύχη!
Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο liga rosa. Οι σημειώσεις μόνες τους δεν φτάνουν. Ο λόγος που επιμένω πολυ στο σολιστικο μέρος της κιθάρας είναι γιατι πιστευω πως Ένας κιθαρίστας πρέπει να αναπτυξει και την μελωδική και την αρμονική αντίληψη. Επίσης είναι πολυ σημαντικό να γνωρίζει Καλά και όλα τα όργανα μιας λαϊκής ορχήστρας γιατί πολλές φορές και η οπτική επαφή βοηθά στο καταλάβουμε τι παίζει ο άλλος και κατα συνέπεια τι πρέπει να παίξουμε και εμείς.
Όλα αυτά βέβαια απαιτούν πολυ παιξιμο με άλλους μουσικούς και μετά ανάλυση κατα μονας…
εγω οταν πηρα το μπουζουκι ξεκινησα σιγα σιγα να μαθαινω τους δρομους απο ενα βιβλιο που αγορασα και φυσικα απτο ιντερνετ.
υστερα απο 1.5 χρονο ασχολιας ,αρχισα σιγα σιγα να αντιλαμβανομαι οτι δεν μπορουσα να παιξω ταξιμια (δικα μου)με το να στηριζομαι σε συγκεκριμενες νοτες του καθε δρομου και πλεον εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι πρεπει να χρησιμοποιω και αλλες ,οχι παντα βεβαια,και οταν λεω αλλες δεν εννοω να το κανω μανταρα .
αλλωστε σε παει απο μονο του το ταξιμι ,στο να ξεφυγεις απτην στενοτητα αυτη που σε αναγκαζουν οι θεωροτικολογοι των βιβλιων δρομων.
ιδιαιτερα στον Ρε Σαμπαχ αλλα παιζω οταν ανεβαινω και αλλα οταν κατεβαινω.
το θεμα ειναι αυτος που ακουει τον παικτη, να καταλαβαινει ποιος δρομος ειναι.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:50 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:42 —
παρομοιο προγραμμα κατεβασα κι εγω πριν καιρο αλλα με κουρασε πολυ ,περισσοτερο με μπερδεψε παρα βοηθησε και το εγκατεληψα.
Εγω επισης θα θελα μια τεχνικη για να μαθω τις συγχορδιες του καθε δρομου. Εχω ενα μπαγλαμαδακι και δυσκολευομαι να ακολουθησω. Υπαρχουν βασικες συγχορδιες αλλα πολυ δακτυλισμοι και καπου χανομαι
Το βιβλίο του Παγιάτη με τους λαικούς δρόμους, σου έχει το δρόμο,τις κύριες συγχορδίες,τους δαχτυλισμούς σε μπουζούκι και κιθάρα, 4 - 5 αρμονικούς κύκλους και το ρυθμό που έχει συνήθως ένα κομμάτι που ανήκει στον τάδε δρόμο.
Το transcribe είναι μέχρι να το μάθεις. Εμένα που χρειάζεται να βγάζω συνέχεια παρτιτούρες, μου έχει λύσει τα χέρια…
δεν θέλω να ακουστεί δυσφημιστικό, αλλά ακόμα παλεύουμε να ξεμάθουμε τα λάθη του παγιάτη… εκτός αυτού, οι αρμονικές αναλύσεις που κάνει δεν αφορούν τόσο το ρεμπέτικο. εκτιμώ το γεγονός πως ήταν από τα πρώτα βιβλία για το θέμα, αλλά τώρα πια υπάρχουν καλύτερες επιλογές.
δοκιμάστε επίσης το “amazing slow downer” της roni music, και κάντε και μια βόλτα από τη δημόσια ομάδα του φόρουμ “συλλογή δρόμων”!
Λοιπόν έγω έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως κανένας δεν πρόκειται να σου πει ακριβώς τα ίδια πράγματα. Όσα βιβλία έχω διαβάσει, κανένα δεν έλεγε ακριβώς τα ίδια με κάποιο άλλο.
Ακόμη και για τον μαντηλάτο, που ρωτούσα τις προάλλες, δύο μουσικοί (και στο πανεπιστήμιο) μου είπαν 15άρι, εσείς εδώ μου είπατε 16αρι και στο web το βρήκα 12άρι.
Συμπερασματικά, θα έλεγα στον φιλο μας να διαβάσει όσα περισσότερα βιβλία μπορεί, να μην έχει κανένα ως ευαγγέλιο, να ακούει ακόμη περισσότερο απ’ όσο διαβάζει και να βασίζεται πολύ στο αυτί του, αλλά και να το εξασκεί.
Κάποια στιγμή οι συνήθειες των δρόμων θα σου γίνουν βίωμα και τότε θα σου έιναι όλα πολύ πιο έυκολα.
Η επόμενη νότα/συγχορδία θα έρχεται φυσικά.
Κανένα από αυτά δεν είναι σωστό. Ο μαντηλάτος είναι εφτάρι. Μόνο που τονίζεται όχι όπως ο γνωστός “καλαματιανός” συρτός (3-2-2) αλλά 2-2-3 και έχει πιο γοργή αγωγή.
Η επόμενη παράγραφος ισχύει, βέβαια, κάργα.