Κρατικό πτυχίο; Χα χα… Δηλαδή εμείς τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Να ξαναπάμε σχολείο; Μήπως να βγαίνουνε και κρατικοί ρεμπέτες;
Δεν το βλέπω και τόσο αστείο. Σε μιά σωστά οργανωμένη κοινωνία έτσι πρέπει να είναι και αν το κράτος αδιαφορεί, τότε πρέπει να φροντίζει γι αυτό η ίδια η κοινωνία, π.χ. με διημερίδες που θα πιέζουν για κρατικό πτυχίο στο μπουζούκι. Στη Γερμανία, που την ξέρω αρκετά, ούτε βοσκός στα πρόβατα δεν μπορείς να γίνεις χωρίς κρατικό πτυχίο. Θα σε καταγγείλει κάποιος συμπολίτης σου, που δεν θα το δει ως ρουφιανιά, γιατί έχει πειστεί ότι το κράτος δουλεύει για το καλό του ώστε να μην κινδυνεύσει π.χ. από αρρώστειες που θα κολλήσουν τα πρόβατα, αν ο υπεύθυνος δεν είναι αρκούντως ενημερωμένος.
2 «Μου αρέσει»
Εντάξει Ν. Πολίτη, δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν. Εμένα απλώς μου φάνηκε παράξενο, ίσως επειδή το μπουζούκι και τη στάση του ρεμπέτη γενικότερα, την έχω τοποθετήσει απέναντι στο κράτος… Αλλά με το δίκιο σου θα μου πεις, πως το μπουζούκι πλέον δεν είναι ένα πράγμα και μια στάση ζωής. Υπάρχουν μπουζουξήδες και μπουζουξήδες, μουσικές και μουσικές, στάσεις και στάσεις…
Κατ’ αρχήν, ούτε που μου πέρασε απ’ το μυαλό θέμα προσβολής κατά τον οποιονδήποτε τρόπο. Τώρα, για το δεύτερο μέρος του σχολίου σου, Φοίβο, σκέψου και λιγάκι ότι κράτος, τελικά, είσαι εσύ κι εγώ κι ο άλλος.
1 «Μου αρέσει»
νομίζω είναι προφανές πως άλλο είναι το κράτος και άλλο η κοινωνία. ειδικά τώρα που πέρασε και η πλαστή ευημερία της μεταπολίτευσης…
ούτε εγώ βλέπω με συμπάθεια το νταβατζιλίκι του κράτους στην λαϊκή μουσική. αρκετά με τη δήθεν καταξίωση στις ολυμπιακές φιέστες, στα μέγαρα και στα κυριλάδικα. το μπουζούκι δεν έχει ανάγκη κανένα κράτος για να συνεχίσει την πορεία του.
εννοείται πως δεν χρεώνω τέτοιες απόψεις, το δικό μου συλλογισμό καταθέτω.
Μα είναι δυατόν να θεωρούμε περίεργο το δίπλωμα στο μπουζούκι επειδή κάποτε το είχε πάρει στα χέρια του ο Βαμβακάρης; Πόσο φοκλόρ ακόμα μπορούμε να γίνουμε; Για πόσο ακόμα θα συνδέουμε το “ρεμπέτικο” με τους αυτοδίδακτους και … Επειδή το μεγαλούργησαν αυτοί, πρέπει να μείνει εκεί που ήταν; Και τώρα που είναι στα χέρια ανθρώπων δηλαδή μεγάλων τι;
Μην ξεχνάτε οτι στην κίνηση αυτή συμμετέχουν κορυφαία ονόματα του οργάνου, που αντιλαμβάνονται την ανάγκη.
Και στο βιολί δίνεται πυχίο, το τι θα παίξεις και πως είναι δική σου δουλειά.
Το μόνο που θέλω να μάθω για να είμαι κι εγω 100% μαζί τους είναι το τι θα διδάσκεται. Αποστειρωμένο δεν θα είναι. Όσοι θεωρούν το μάθημα αποστείρωση και θέλουν τον φουλ ερασιτεχνισμό (με την κακή του έννοια), αυτοί θα έχουν το πρόβλημα.
Συγνώμη για το εκτός του θέματος.
1 «Μου αρέσει»
Ολα ελεύθερα και δωρεάν είναι στη διημερίδα, ο δε Θαν. Πολυκανδριώτης “έφτυσε” αίμα για να πείσει τα υπουργεία πώς πρέπει να γίνει επιτέλους κάτι τέτοιο .
Το κρατικό πτυχίο μην το γελάτε. Γιατί δηλαδή υπάρχει πτυχίο πιάνου, βιολιού κ.λ.π ;
Να υπάρχει και μπουζουκιού και άλλων “παραδοσιακών οργάνων” μακάρι …
Στην Τουρκία όπως ξέρετε υπάρχουν κονσερβατουάρ που μαθαίνεις Ταμπούρ, ούτι, κανονάκι, σάζι, παραδοσιακό βιολί και κλαρίνο και φυσικά διαβάζεις δύσκολες παρτιτούρες κλασσικής οθωμανικής μουσικής και παίζεις πολύ δύσκολα πράγματα για να πάρεις πτυχίο Τουρκικής μουσικής, όπως το λένε …
Αυτό φυσικά και δεν ακυρώνει τους Τούρκους λαϊκούς ή και αυτοδίδακτους βιρτουόζους που όλοι σέβονται.
Ελπίζω να γίνει και εδώ.
Ουδείς θα αμφισβητεί ένα γνήσιο παραδοσιακό ταλέντο, έστω και αυτοδίδακτο ή με κατ’ ιδίαν εκπαίδευση από δάσκαλο όπως γίνεται τώρα, αλλά δεν είναι κακό όποιος θέλει να σπουδάσει και με την μορφή ωδείου και να έχει κρατικό πτυχίο μπουζουκιού ή ουτιού κ.λ.π .
Προσωπικά βαρέθηκα να μου λένε οι πτυχιούχοι πιανίστες και οι βιολάτορες, πώς δεν έχω πτυχίο μουσικής κάποιου οργάνου, ενώ με φωνάζουν να τους συνοδεύσω με το μπουζούκι όταν παίζουν Χατζηδάκι, Μίκη κ.λ.π.
ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ.
Ναί στα λαϊκά ταλέντα ναι και στο κονσερβατουάρ, αλά Τούρκα … ( Πάλι πιό προχωρημένοι από εμάς οι γείτονες ) !!
Γι αυτούς εδώ τους λόγους.
[LEFT][i]Το μπουζούκι είναι όργανο που γεννήθηκε στο πεζοδρόμιο, όργανο άμεσο και ειλικρινές
που κουβαλάει την “αλητεία”,τη μαγκιά, τον τσαμπουκά,τον έρωτα και εκφράζει κάθε λογής κοινωνική διάσταση,όργανο που γαλούχισε συνειδήσεις, όργανο που εγείρει συναισθήματα, όργανο που συναινεί στην αγωγή της ψυχής.
Δεν είναι όργανο της πολιτικής ,της διαπλοκής και της διαφθοράς των ηθών και των αξιών ,
της εμπορευματοποίησης.
Δεν είναι όργανο προς ευνούχιση.
Δεν είναι όργανο της γυφτο-μπουρζουαζίας και της δηθενήλας των fame story και των ριάλιτι.
Δε στηλιτεύεται,δε μπαίνει σε απόλυτη τιμή γιατί η" τιμή" του είναι ανεκτίμητη για όσους δε τό χουν καταλάβει.
Δε σπουδάζεται σε δύο ή σε όσα χρόνια, αλλά βιώνεται.
Δεν είναι όργανο της ίντριγκας και του ανταγωνισμού.
Αυτά ίσως να είναι τα στοιχεία εκείνων που θέλουν να του δώσουν αυτή τη διάσταση.
Και το σπουδαιότερο δε δίνονται κρατικά πτυχία , πόσο μάλλον διπλώματα σ ένα όργανο
που δεν είναι καν αναγνωρισμένο και που επι σειρά ετών πολεμήθηκε άμμεσα ή έμμεσα απο το ίδιο το κράτος.
Μήπως λοιπόν αυτοί οι εκπεδευτικοί όμιλοι και οι συνεργάτες τους μπορούν να μας πουν τους τίτλους σπουδών του ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ, του ΤΣΙΤΣΑΝΗ, του ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ,του ΜΗΤΣΑΚΗ, του ΖΑΜΠΕΤΑ,του ΧΙΩΤΗ, του ΤΣΙΜΠΙΔΗ, του ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ,του ΜΠΕΜΠΗ, του ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ, του ΣΠΟΡΟΥ και τόσων άλλων;
“Απόσπασμα από το προσωπικό μπλογκ του μπουζουξή Γρηγόρη Βασίλα.”[/i][/LEFT]
1 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ φίλε KwstaP., όσο δεν φαντάζεσαι με όλα αυτά που παραθέτεις ( Γρ. Βασίλα ),
Τα ίδια έλεγαν πρίν πολλά χρόνια και οι Τούρκοι και οι Κούρδοι για το Σάζι και οι Αρμένιοι για το ντουντούκ , αλλά και το ούτι, οι Αζέροι για το Τάρ κ.λ.π, ότι :" Δε σπουδάζεται σε δύο ή σε όσα χρόνια, αλλά βιώνεται το λαϊκό αυτό όργανο και η καημοί που εκφράζει, ή οι χαρές ".
Αντε να τάλεγες αυτά στους Ασίκηδες σαν το Ασίκ Βεϊσέλ … Οτι δηλαδή θα πηγαίνεις στο κονσερβατουάρ για να μάθεις Σάζι !!!
Και ίσως έτσι τελικά είναι. Σπουδάζεται η βιωματική μουσική και το παίξιμο και οι τεχνοτροπίες ???
Φαίνεται τελικά, όμως , όπως αποφάσισαν σε όλο τον παραδοσιακό ανατολίτικο κόσμο , πώς για να μην χαθούν τα παραδοσιακά στοιχεία , πρέπει έστω και “τυπικά” να σπουδαστούν και μάλιστα όσο υπήρχαν ή υπάρχουν ζωντανοί κάποιοι από τους παλαιούς.
Δεν το βρίσκω κακό. Τα μουσικά λύκεια στην Ελλάδα και τα Κονσερβατουάρ της Τουρκίας δεν έβλαψαν.
Τι να κάνουμε ; Ολοι εμείς οι ρεμπετολογούντες παίζουμε μέν, αλλά ούτε φυλακή κάναμε, ούτε μαστουρώνουμε ( εγώ ούτε τσιγάρο, ούτε καφέ , ούτε ποτέ , εν τούτοις χάρις στις ηχογραφήσεις του Μάρκου νιώθω τα βιώματά του και γουστάρω ), ούτε την ζωή τους έχουμε. Ούτε φυσικά ΄όταν λέμε δημοτικά τραγούδια του τρύγου ή του θερισμού ( τουλάχιστον εγώ ) ξέρουμε τι εστί η σκληρή αυτή δουλειά, αλλά τα λέμε.
Κάπιος έστι λοιπόν πιστεύω πώς θα σωθεί η παράδοση, αναδεικνυόμενη σε επιστήμη από εμάς τους νεότερους που δεν έχουμε μεν βιώματα, αλλά μπορούμε να σπουδάσουμε. Αυτό φυσικά δεν αποκλείει το ταλέντο και τον αυτοσχεδιασμό, ή τον αυθορμητισμό κάποιου παίκτη.
Αλλά κακα΄τα ψέματα. Δημοτικοί τραγουδιστές ή ρεμπέτες δεν είμαστε. Μιμητές ναί. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλοί σπουδάζοντας και βασανίζοντας το πράγμα, ξαναλέω χωρίς έλειψη αυθορμηστισμού ή προσωπικής έρευνας.
Είμαι πρακτικός οργανοπαίκτης , με σπουδές Βυζαντινής ( δίπλωμα ) και παρότι με παραξένεψε όταν είδα παρόμοιες κινήσεις σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Αίγυπτο, Ινδία, Κίνα κ.λ.π, όπου σπουδάζουν πλέον σε “σκληρά” κονσερβατουάρ την παράδοσή τους και τα ribat και Fasil και τα σάζια και τα ούτια … ΕΙΠΑ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ κι’ εδώ ;
Προσωπικά πείστηκα, πώς πρέπει να υπάρχει δίπλωμα παραδοσιακών οργάνων. Γιατί να έχουν μόνο οι λεγόμενοι κλασικοί κι’ εγώ όχι ; Βέβαια δεν θα πάω να πάρω δίπλωμα Μπουζουκιού, αλλά για τον γιό μου δεν θα το έβλεπα καθόλου άσχημο…
Πιστεύω πώς άν ζούσαν οι παλαιοί συνθέτες, στο τέλος θα πείθωνταν για τη χρησιμότητα. Θα έλεγαν, θα έκαναν και θα μοστράρωνταν κι’ αυτοί ώς διπλωματούχοι μουσικοί … Οσοι Σμυρνιοί είχαν, δεν το έκρυβαν.
Με το παράδειγμα των άλλων ανατολικών λαών και ειδικά του σαζιού τωνα σίκηδων στην Τουρκία, προσωπικλα πείστηκα πώς πρέπει να γίνει κι’ εδώ …
Αλλά πάλι μπορεί να κάνω και λάθος.
Καλά άς αφήσουμε πρώτα τον Πολυκανδριώτη να τους πείσει στα Υπουργεία και μετά βλέπουμε … 
Τώρα για την ύλη, νομίζω είναι εύκολο να βγεί:
Θεωρία και ιστορία του οργάνου σύμφωνα με εθνομουσικολογικές κοινά αποδεκτές απόψεις για να σταματήσουν οι βλακίες που λέει ο καθένας. Ανάγνωση παρτιτούρας και παίξιμο αντιπροσωπευτικών κομματιών από κάθε μεγάλο συνθέτη. Οσοι παίζουν τρίχορδο έμφαση σε πιό ρεμπετολαϊκό και όσοι τετράχορδο προφανώς και κάτι νεώτερο ( λέω τώρα ) .
Σκέψεις, ατάκτως ερριμένες …
Κρατικό πτυχίο;
…είναι όμως…έως και γελοίο!..δεν έχει καμία χρησιμότητα…η οργανοποιία μάλιστα…αλλά η “μπουζουκοπαιξία”!!!
ΥΓ. που κολάει ο βοσκός με τα πρόβατα και το μπουζούκι…?
Βρε παιδια…δεν τρεχει τιποτα.
Ενα χαρτι…ενας τιτλος ειναι που απλα θα κανει το πραγμα πιο επισημο,πιο καταξιωμενο…σαν να λεμε δασκαλος μπουζουκιου;)
(Ενα με προβληματιζει…ο εχων το πτυχιο του μπουζουκιου τι παραπανω θα μπορει να κανει (περα απο τη διδασκαλια)απο τον μην εχοντα το πτυχιο αυτο;)
Για τα αλλα οργανα γιατι δεν τρελαινεστε δηλαδη;…Επειδη το μπουζουκι εχει την αλητεια του και φοβαστε μην την χασει;
Απο ετσι να μη διδασκεται ουτε στα ωδεια…ουτε στο πανεπιστημιο…οποιος θελει να μαθει να παρει ενα οργανο και στρωσει τον πισινο του να μαθει…οπως οι παλιοι.
Για εμενα δεν εχει ουσια το χαρτι…οπως και στο μπουζουκι ετσι και σε ολα τα αλλα οργανα υπαρχουν ανθρωποι που παιζουν και μπορει να μην ξερουν ουτε ποσες ειναι οι νοτες,αλλα σαν πιασουν να παιξουν βαζουν κατω πολλους αλλους που εχουν το πενταγραμμο,τη θεωρια και το πτυχιο στο προσκεφαλι.
Κι εγώ έχω την ίδια απορια. Ποια η χρησιμότητα αυτών των πτυχίων; Δηλαδή τι παραπάνω θα έχει κάποιος που έχει πάρει δίπλωμα βιολιού, από έναν που έχει μάθει μόνος του;
Αυτό ποιος το λέει δηλαδή;
Ο τρόπος ζωής μας μήπως ; Τι σχέση έχουμε με την προπολεμική επαρχία ή τις πόλεις, έστω και εάν ζούμε σε αυτές σήμερα, ή είμαστε φτωχαδάκια ή ψιλορεμπετοειδείς ( στο φαντασιακό μας δηλαδή, όπως θα ΄΄ελεγε και ο Κ. Καστοριάδης ) !!
Προσωπικά δεν νιώθω ούτε ρεμπέτης , ούτε ο Μερνετίτης παρότι χρησιμοποιώ το όνομά του, παρότι προσπαθώ να πλησιάσω αυτά που εξέφραζαν μουσικά γιατί τα γουστάρω, πλην όμως δεν είμαστε γνήσια στοιχεία εκείνης της εποχής, αλλά μιμητές τους. Είμαστε γνήσια στοιχεία του 2012 με ότι και άν σημαίνει αυτό … 
Κατά τα λοιπά τοποθετήθηκα. Αν και πρακτικός, λέω ναί στο πτυχίο, σαν αυτό που παίρνουν οι Τούρκοι για το σάζι στα κονσερβατουάρ, χωρίς αυτό να αποκλείει την ατομική προσπάθεια του καθενός στη λαϊκή και δημοτική μουσική. Θα έχεις ένα πτυχίο να το δείχνεις όπου τυχόν στο ζητήσουν … Γιατί εκεί πάμε… όπως με τα ISO !!! … Τι να πώ ρε παιδιά . …
Με συγχωρείς αλλά για να είσαι δημοτικός τραγουδιστής σήμερα χρειάζεσαι έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και μάλιστα άλλης εποχής;
Όσο για το αν είμαστε ρεμπέτες. Για δώσε μας τον ορισμό του ρεμπέτη πρώτα.
Δεν ξέρω. Εξαρτάται από ποια σκοπιά τα βλέπεις τα πράγματα. Γενικά όμως μάλλον ίδιες είναι οι εποχές αφού παλεύουμε για τις ίδιες βασικές ανάγκες.
Όταν δώσεις τον ορισμό του ρεμπέτη θα σου πω τι νιώθω σχετικά. (Βλέπω εκτός από το σκέτο όνομα εκπροσωπείς τον Μερεντίτη και σαν άνθρωπο!!! Αστείο μού φαίνεται!!!)
Ούτε με το “μιμητές” συμφωνώ. Είμαστε συνεχιστές. Έστω και έμμεσα. Δεν δύναμαι να το αναλύσω πιο πολύ μέσω γραπτών.
Κοίτα να δεις τώρα!! Εγώ αν και πτυχιούχος λέω (μάλλον) όχι. Σαν πρώτη αυθόρμητη σκέψη. Δεν το έχω φιλοσοφήσει ακόμα και πιθανόν να μην το κάνω. Με αφήνει αδιάφορο.
Αλλά είμαι περίεργος να δω ποιος θα έχει την δυνατότητα να δώσει τα πρώτα πτυχία. Μήπως η σχολή του πολυκανδριώτη;:089:
Ε, και; μόνο ως κόμπλεξ κατωτερότητας το εισπράττω αυτό το σχόλιο. Εγώ τα δικά μου πτυχία ουδέποτε χρειάστηκε να τα δείξω σε καμία δουλειά πλην των ωδείων.
Όπως θεωρώ γελοίο τον όρο “μπουζουκίστας”. Τρίχες κατσαρές!!!
Λίγη πλάκα.
Ο “μπουζουκίστας” του μέλλοντος: “Αφεντικό, να έρθω για δουλειά εγώ φέτος; εγώ είμαι μπουζουκίστας, έχω και πτυχίο. Ο άλλος είναι απλός μπουζουξής.”
υ.γ.
Πρώτη φορά το ακούω να συμβαίνει αυτό!!!
Καλά που πήγες να παίξεις; στο Royal Albert Hall ή στο Metropolitan Opera House;
Μα τι μπορεί να φοβάστε και δεν θέλετε να δίνετε ενα πτυχίο; Με το να λέτε οτι δεν αντιλαμβάνεστε σε τι χρησιμεύει δεν λέτε τίποτα. Γιατί θα ήταν λάθος; Δεν μπορώ να καταλάβω.
Ο αυτοδίδαχτος δεν χάνεται. Κάποτε κάποιοι ήτανε αυτοδίδαχτοι. Πόσο φοκλόρ μπορούμε να γίνουμε, θέλοντας να μάθουμε μπουζούκι όπως ο Βαμβακάρης, να παίξουμε όπως ο Βαμβακάρης, σε ταβέρνα ίδια με αυτή του Βαμβακάρη και καπνίζοντας όπως αυτός. Έλεος.
Σύγχηση μικρού παιδιού. Με το να μπει ενα πτυχίο δεν χάθηκε μαγεία, πάλι πένα θα κρατάμε.
Με το μόνο που συμφωνώ είναι με το Δημήτρη Ν, που δυστυχώς ναι κάπως έτσι θα γίνει το πράγμα. Πολυκανδριώτης και τα ρέστα…
Θεωρώ χρήσιμο να υπάρξει πτυχίο, δεν εχω λύσει όμως το πλαίσιο αυτού (πως θα καθιερωθεί, απο ποιούς θα δίνετε και πως θα χρησιμοποιηθεί…)
Δυστυχώς.
Κάτοχος πτυχίου μπουζουκιού όπως το καταλαβαίνω εγώ: Ένας πλήρης δεξιοτέχνης, ο οποίος μπορεί να παίξει με τεχνική, εκφραστική και δεξιοτεχνική επάρκεια τα όργανα ταμπουρά/τρίχορδο/τετράχορδο/τζουρά/μπαγλαμά σε όλο το φάσμα του ρεπερτορίου τους και με όλες τις ιδιαιτερότητές της κάθε εποχής. Παράλληλα, ένας καταρτισμένος μουσικός με θεωρητικές γνώσεις (μακαμ/δρόμους αλλά και δυτική θεωρία/αρμονία/σολφέζ) αλλά και βασικές ιστορικές/μουσικολογικές για το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι. Και υποχρεωτικά να γνωρίζει λαϊκή κιθάρα και να τραγουδά. Ένας έτοιμος δάσκαλος λαϊκής μουσικής.
Κάτοχος πτυχίου μπουζουκιού όπως το φαντάζομαι ότι θα γίνει: Ένας πλήρης δεξιοτέχνης, ο οποίος μπορεί να παίξει με τεχνική, εκφραστική και δεξιοτεχνική επάρκεια τα όργανα τετράχορδο/τρίχορδο/τζουρά/μπαγλαμά με επικράτηση της μετά του 60 τεχνοτροπίας. Παράλληλα, ένας καταρτισμένος μουσικός με θεωρητικές γνώσεις (δρόμους και δυτική θεωρία/αρμονία/σολφέζ) και με βασικές γνώσεις πιάνου. Ένας έτοιμος μουσικός δισκογραφίας, ένας έτοιμος επαγγελματίας νύχτας. ένας έτοιμος δάσκαλος τεχνικής.
Αν είναι σαν το δεύτερο, δεν είμαι πολύ υπέρ…
1 «Μου αρέσει»
Ω συνήθως , μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε … τι πρωτότυπο για έλληνες ;
12 Παλουμπαίοι, 13 Καπεταναίοι λέγαν οι παλαιοί …
Επι κάθε επιχειρήματος, υπάρχουν 100 αντεπιχειρήματα … και χανόμαστε στην μετάφραση.
Για τα κοινωνιολογικά και εθνομουσικολογικά θέματα που θίγεις, ποιός είναι ποιός και πώς είναι και τι είναι, έχουν γραφτεί τόνοι σελίδων εδώ μέσα , αλλά και σε άπειρα βιβλία. Ξαναδές τα. Παρέλκει να τα ξαναπώ, ούτε θα απαντήσω σε εξυπνακισμούς τύπου που έπαιξα και με ποιούς. Έπίσης όταν είπα πώς είμαι πρακτικός εννούσα πώς δεν έχω πτυχίο μπουζουκιού, ουτιού , σαζιού κ.λ.π Μήπως έχεις εσύ ; από Ελλάδα ; για να πάω να πάρω κι’ εγώ. Το μόνο ελληνικής μουσικής πτυχίο που δίνουν είναι της Βυζαντινής και τέτοιο έχω, αλλά δεν ΛΕΕΙ πώς είναι και μουσικού οργάνου 
Κατά τα λοιπά:
Το θέμα μας είναι ότι επιτέλους η Πολιτεία με προσπάθεια του Θανάση Π. , αλλά και υπογραφές των πάντων: Από Μίκη έως τον απλό δάσκαλο ωδείου και από το Νίκο Φρονιμόπουλο και το Σπουρδαλάκη μέχρι τον Πάπο και τον απλό μπουζουξή της ταβέρνας αποφάσισε τελικά να ακούσει το αίτημα γενών πώς το ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ επιτέλους πρέπει να αναγνωριστεί ώς λαϊκό όργανο με πτυχίο .
Το ΕΚΑΝΑΝ αντιστοίχως οι ΤΟΥΡΚΟΙ και όλη η ΑΝΑΤΟΛΗ για τα δικά τους παραδοσιακά όργανα και πλέον παίρνεις πτυχίο ΣΑΖΙΟΥ από Κονσερβατουάρ και άς μην σε διδάσκει ο ΑΣΙΚ ΒΕΙΣΕΛ …
Τώρα τις ανοησίες περί του ποιός θα διδάσκει, πού , πώς και με τι ύλη , άς το αφήσουμε . Είναι ψευδοερώτημα .
Η Πολιτεία με τα μουσικά πανεπιστήμια θα ορίσουν που και πώς . Δηλαδή την ύλη, τα χρόνια, τους χώρους και τα προσόντα των καθηγητών. Αυτό λέει ο Θανάσης Π. και όλοι όσοι συνυπογράφουν το αίτημα.
Ετσι έγινε κάποτε και με την ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ μουσική και σήμερα έχουμε και πρακτικούς ψάλτες και πτυχιούχους. Επίσης έχουμε σπουδαίους πρακτικούς μη πτυχιούχους ψάλτες, τραγουδιστές κ.λ.π , αλλά και πτυχιούχους Βυζαντινής Κακοφωνίξ. Συμβαίνουν αυτά και θα συμβούν και με το μπουζούκι, άν τελικά η Πολιτεία προκρίνει το αίτημα. Θα έχουμε ίσως πτυχιούχους μπουζουκιού, αλλά όχι σπουδαίους και μη πτυχιούχους που θα είναι όμως σπουδαία ταλέντα.
Λοιπόν επειδή δεν έχετε διαβάσει το πλήρες αίτημα του Θανάση Π. και φλυαρούμε αναιτίως, αυτό λέει :
Η Πολιτεία με καθηγητές πανεπ. μουσικολογίας και καταξιωμένους μουσικούς που ήδη διδάσκουν όργανα στα πανεπιστήμια ώς ΠΔ 407 να ορίσει καταρχάς ΚΟΝΣΕΡΒΑΤΟΥΑΡ σε όλες τις πόλεις , ή να πιστοποιήσει ώς τέτοια κάποια Ωδεία. ( γίνεται ήδη με τις σχολές Βυζαντινής μουσικής που δίνουν πτυχία και στη συνέχεια επικυρώνει με σφραγίδα το Υπουργείο όταν δίνεις εξετάσεις σε επιτροπή ) .
Με τους ίδιους ειδικούς να ορίσει διδακτέα ύλη , θεωρητική, εθνομουσικολογική/ ιστορική και πρακτική , καθώς και έτη σπουδών ή καταταρκτήριες εξετάσεις για όσους θεωρούν πώς είναι σε ανώτερο επίπεδο, ή ενδεχομένως να δώσουν απευθείας για πτυχίο. Τυχόν έξοδα πιστοποίησης κ.λ.π
Τι θα το κάνεις αυτό ; ισως πολλά , ίσως και τίποτα. Προσωπικά το πτυχ. Βυζαντινής το έχω μόνο για κορνίζα και βιογραφικό στοιχείο. Αλλοι΄όμως βρήκαν δουλειά με αυτό.
Αν θέλεις πάς να σπουδάσεις στο Κονσερβατουάρ, άν δεν θέλεις δεν πάς .
Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία και όλη η Ανατολή δεν έχασε, ούτε ζημιώθηκε από την απόκτηση πτυχίου Σαζιού και άς μην διδάσκει ο Ασίκ Βεϊσέλ.
Δεν βλέπω κάτι λάθος στην όλη κίνηση. Ασε που είναι και αίτημα γενεών να αναγνωριστεί το όργανο ώς επίσημο ωδείου.
Αλλα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Προσωπικά δεν θα πάω να σπουδάσω εκεί, αλλά με χαρά θα στείλω το γιό μου.
Εσύ πάλι μην πάς. Κανένα πρόβλημα, αλλά δεν μπορείς να ακυρώνεις κάτι έτσι απλά …
Το κόβω εδώ γιατί κουράστηκα και επιχειρηματολόγησα αρκετά. Ισως κάνω λάθος, ίσως κάνεις λάθος. Ο καιρός θα δείξει …
Το θέμα έχει ενδιαφέρον.
Λίγες σκόρπιες σκέψεις:
Ναι στο πτυχίο: Αν υποδηλώνει ότι ασχολήθηκες σοβαρά για ορισμένα χρόνια και κάλυψες ύλη, μελέτησες τη μουσική πρακτικά, θεωρητικά και ιστορικά, και στο τέλος …έπεισες την επιτροπή των δασκάλων σου ότι δεν σπατάλησες τον χρόνο τους αλλά αντιμετώπισες τον χρόνο σπουδών σου ως την κύρια σου ασχολία και έχεις δείξει ότι είσαι ικανός για πρόοδο. Κανείς δεν γίνεται καλύτερος μουσικός την μέρα που παίρνει το χαρτί του, αλλά μια καλή σχολή θα θέσει στόχους για να βεβαιώσει ότι κάποιος αποφοίτησε. Ναι επίσης στα πτυχία όταν αυτά συμβάλλουν στη συστηματική μελέτη, καταγραφή και εξέλιξη της τέχνης. Καλή η προφορική παράδοση, καλές και οι ηχογραφήσεις αλλά καλή και η μουσική γραφή και θεωρητική γνώση.
Οχι στο πτυχίο όταν αυτό γίνει με την Ελληνική νοοτροπία( που απαιτεί να μαζεύουμε χαρτιά) και με σκοπό τον παραγκονισμό των πρακτικών μουσικών. Το χαρτί δεν σε κάνει μουσικό και δεν θα αντικαταστήσει ποτέ την εμπειρία, την προσωπική δίψα για έκφραση ή ακόμα και την προσωπική ικανότητα κάθε μουσικού. Οχι επίσης αν αυτό γίνεται με τρόπο που βαλσαμώνει τη μουσική: Υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος σε αυτή τη μουσική, κανείς δεν θέλει να δει μουσικούς να παίζουν με τον ίδιο “σωστό” τρόπο προκειμένου να ευχαριστήσουν μια εξεταστική επιτροπή και να πάρουν το χαρτί τους.
Ακριβώς για αυτό το λόγο ξαναδιάβασε την τοποθέτησή μου και εάν επιμένεις να μου χρεώνεις λάθος νοήματα, στα κάνω πιο λιανά.
υ.γ. Και προσπάθησε να τα δεις χωρίς νεύρα και αρνητισμό. Δεν είμαστε αντίπαλοι σε τίποτα. Κατανοητό;