Είπα να μην ασχοληθώ με το θέμα από το πρωί που ανοίχτηκε αλλά τελικά δεν κρατήθηκα… Το πόστ σου Πάνο, προσωπικά, δεν το βλέπω τελείως λάθος μα ούτε και σωστό. Όντως, πολύ χρήμα “μασήθηκε” ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία που θυμάμαι τον εαυτό μου… για να μην μιλήσουμε για την τελευταία δεκαετία με δικαιολογίες Ολυμπιακών Έργων κλπ κλπ που τελικά δεν χρησιμοποιούνται κι όλας.
Όχι όμως ότι αυτά που έχω παραθέσει από το μήνυμά σου δεν είναι αλήθειες. ΕΙΝΑΙ και πολύ μεγάλες μάλιστα.
Δεν είμαστε τεμπέλικος λάος;
Δεν δουλεύουμε λίγο;
Δεν κοιτάμε μόνο την βολή μας;
Δεν κάνουμε ρουσφέτια ; (ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΡ πραγματικά από την δεκαετία του '80)
Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην δημιούργησαν το χρέος, μπορεί καν να μην το ξεκίνησαν… αλλά πλαισιώνουν την συνολική Παιδεία αυτής της χώρας. Ξεκινώντας ειδικά από τους πολιτικούς και φτάνοντας έως τον τελευταίο κλητήρα (που ήρθε από την επαρχία υποσχόμενος ψήφους από όλο του το σόϊ στον βουλευτή της περιφέρειάς του), που εργάζεται στο τελευταίο κτίριο του Δημοσίου (που ενοικιάζεται χωρίς να υπάρχει κάποια υπηρεσία να στεγάσει).
Δεν είναι όλα τόσο απλά και είναι όλα αλληλένδετα σε διαφορετικό βαθμό όμως. Σύμφωνοι, μπορεί μεγαλοεπιχειρηματίες να μεγαλώνουν κι άλλο τις επιχείρησεις τους, εάν όμως υπήρχε μια κοινωνία με Παιδεία που είχε απαιτήσει από την μεταπολίτευση Αξιοκρατία δεν θα υπήρχε χώρος για αυτούς τους επιχειρηματίες. Τί έγινε όμως; Οι απαίδευτοι πολιτικοί ξεπουλήθηκαν στα εκάστοτε συμφέροντα κοιτάζοντας την βολή τους. Συνεπώς, για τί ακριβώς μιλάμε;;
Για ένα σύστημα που θέλει χτίσιμο ξανά απ’ την αρχή;;
Και αν ναι με ποιούς; Ποιός θα πάρει εξουσία στα χέρια του και όταν έρθει η ώρα που θα έχει μπροστά του 5 ευρώ και θα τον διαβεβαιώσουν ότι θα χρησιμοποιηθούν μόνο τα 2 δεν θα πάρει τουλάχιστον το 1 όταν δεν κοιτάει κανείς;;;
Υ.Γ.: Πριν βιαστείς να μου απαντήσεις, διάβασε προσεκτικά το μήνυμά μου και δες ότι δεν λέω ότι είσαι λάθος μα ούτε και συμφωνώ απόλυτα!! (Για αυτό άλλωστε σου εγραψα - Χαιρετισμούς)
Νίκο,
Για λογάριασε τη νόμιμη φοροδιαφυγή από το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο φορολογείται με 20% κατʼ αρχήν (την ώρα που ο συντελεστής για τον δημόσιο υπάλληλο είναι στα 30%), μα έχει 1000 έμμεσες φοροελαφρύνσεις, επιδοτήσεις, την μερίδα του λέοντος από κοινοτικά πακέτα κ.λπ. Αν συγκρίνεις με τα χαμηλά εισοδήματα, μισθωτούς, μικρο-ΕΒΕ, μικρούς και μικρομεσαίους αγρότες κ.λπ. μιλάμε για εντελώς άλλη τάξη μεγέθους. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτή τη λογικίστικη λούμπα.
Χαρακτηριστικό των αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών, και της Ελλάδας, είναι το υψηλό δημόσιο χρέος και ελλείμματα, που δεν είναι πρόβλημα “κακής” διαχείρισης. Από πίσω κρύβεται η πολιτική των μεγάλων φοροελαφρύνσεων και η κρατική χρηματοδότηση για το μεγάλο κεφάλαιο, οι τεράστιες δαπάνες στρατιωτικού εξοπλισμού για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και όχι για τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας. Κρύβονται οι συνέπειες της έκθεσης της εγχώριας παραγωγής μας στην αγοράς της ΕΕ.
Το κεφάλαιο έχει ανάγκη, πέρα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, και την ακόμα μεγαλύτερη και ποικιλόμορφη στήριξή από το κράτος. Αυτό με την μορφή κρατικών παραγγελιών, φοροελαφρύνσεων, παραχωρήσεων πλουτοπαραγωγικών πηγών, χρηματοδότησης επενδύσεων, τακτικών και έκτακτων ενισχύσεων κ.λπ. Το ότι οι κεφαλαιοκράτες κρατούν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι, οδηγεί στη δημιουργία δημόσιων ελλειμμάτων, τα οποία οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καλύψουν με κρατικά δάνεια. Το δημόσιο δανείζεται από τράπεζες της ΕΕ για να καλύψει τα ελλείμματα, στη συνέχεια παίρνει δάνεια για να καλύψει τα νέα ελλείμματα, αλλά και να πληρώσει τα προηγούμενα δάνεια, ο συνεχής δανεισμός διογκώνει το δημόσιο χρέος. Ο φαύλος κύκλος της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου - ελλείμματα - δανεισμός είχε ως αποτέλεσμα το γιγάντωμα του δημόσιου χρέους. Μην απορούμε αν δούμε χώρες της ευρωζώνης πέρα από τις PIGS (!) να καταφεύγουν στον μηχανισμό στήριξης στα επόμενα 1-2 χρόνια.
Φώτη,
Οι Έλληνες δουλεύουν τις περισσότερες ώρες ανά έτος από κάθε άλλον Ευρωπαίο εργαζόμενο. Αυτό από στατιστικές της ΕΕ, και όχι του… ΚΚΕ. Στις ελληνικές επιχειρήσεις αναλογεί το μεγαλύτερο κέρδος ανά εργαζόμενο από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ. Πάλι, από κοινοτικές στατιστικές αυτό.
Οι Έλληνες φορτώθηκαν στις πλάτες τους την τρελή ανάπτυξη της οικονομίας, μέχρι και πριν 2 χρόνια. Με λιτότητα, περιμένοντας να φάμε “με χρυσά κουτάλια”, όπως μας έταζαν τα ένθεν και ένθεν ευρωλιγούρια του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας. Και σε περίοδο τεράστιων ρυθμών ανάπτυξης και σε περίοδο κρίσης, εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε. Και τώρα στοχοποιούμαστε ως τεμπέληδες. Πραγματικά, πώς μπορεί να λέει κάποιος ότι ένας λαός είναι… τεμπέλης; να συζητήσουμε σοβαρά, όχι να τσιλημπουρδίζουμε σε επίπεδο καφενείου με μεταφυσικές έννοιες.
Σε ένα παρασιτικό σύστημα υπάρχουν και παράστια, μικρά ή μεγάλα. Ποιός τα δημιουργεί και τα υποθάλπτει; Η λαμογιά είναι ένας αποτελεσματικότατος μηχανισμός διάβρωσης συνειδήσεων και αναχώματος της ριζοσπαστικοποίησης ενός λαού που έβραζε, αρχίζοντας το… 1981. Ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις, ναι γίνονται κι αυτά. Όποιος έπεσε σε αυτή τη λούμπα έχει μεγάλη πολιτική ευθύνη, όμως όχι την ίδια ευθύνη με το σύστημα που με την μέθοδο του καρότου και του μαστιγίου, που δημιουργεί από τη μια την πίεση της αβεβαιότητας, της ανεργίας κ.λπ. κι από την άλλη την αυταπάτη της ατομικής λύσης. Θύτης και θύμα ποτέ δεν έχουν την ίδια ευθύνη. Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας. Ούτε είναι Ελληνική ιδιομορφία. Χώρες όπως η Γερμανία ή η Ολλανδία κ.ά. μας τρώνε λάχανο στην διαφθορά και διαπλοκή σε επίπεδο μεγάλων επιχειρηματικών κολοσσών. Και τέλος πάντων, μας πειράζει τόσο πολύ η παράνομη αρπαχτή (ή αρπαχτούλα) λαμογιά δίχως να μιλάμε καθόλου για την καραμπινάτη μα νομιμοποιημένη λαμογιά; διότι, ότι έιναι νόμιμο είναι και ηθικό;
Κατά τα λοιπά, σάμπως δε ζούμε σε μια κοινωνία ταξική, όπου οι πολιτικοί, νομικοί κ.λπ. θεσμοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της εξουσίας της άρχουσας τάξης; Οι αστοί πολιτικοί δεν “ξεπουλιούνται στα εκάστοτε συμφέροντα των επιχειρηματιών κοιτάζοντας την βολή τους”. Είναι, και ήταν πάντα, στρατευμένοι στα “εκάστοτε συμφέροντα”. Μήπως εξυπηρετεί κάτι άλλο το πολιτικό σύστημα και δε το είχα πάρει χαμπάρι;
Μπάμπη,
Αν ψάχνεις το τι πρέπει να γίνει, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να πάρεις σαν βάση της κουβέντας το ότι ο λαός θα πρέπει να πληρώσει.
Από κει και πέρα, ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη απέναντι στη συνείδησή του, την τάξη στην οποία ανήκει και στις μελλοντικές γενιές, να πάρει θέση. Οι περισσότεροι εδώ μέσα ξέρετε που ανήκω πολιτικά, δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω πρόταση διεξόδου από την κρίση.
Επειδή ήμουν κωλόπαιδο και έφηβος, πήγα σε πορεία πρώτη φορά στο 1ο έτος. Απογοητεύτηκα. Ξαναπήγα στο 5ο έτος, όταν κλείναμε τις σχολές για μήνες, εμείς τα χορτασμένα κωλόπαιδα. Για την ακρίβεια, ξαναπήγα στις 8 Μαρτίου 2007. Για περισσότερη ακρίβεια, κρατούσα το πανό του μπλόκ της Πάτρας. Δεν έκανα τίποτα, είδα αρκετούς τσάτσους της Ασφάλειας Νικαίας να περιφέρονται στην πορεία και να “μάχονται” με τους Αστυνομικούς και, τελικά, έφαγα τόσα δακρυγόνα και εισέπραξα ένα “Πορεία θέλατε μ…ανα?” από ένα ευγενή εκπρόσωπο του Νόμου. Πήγα σε 2-3 πορείες ακόμα. ΞΑΝΑ-απογοητευτηκα. Αποστασιοποιήθηκα και διάλεξα άλλους τρόπους να αγωνιστώ. Μετά από 3 χρόνια λοιπόν και αφού έχει χάσει την ζωή του ένας έφηβος από μια σφαίρα εκ των ουρανών ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ και άλλα πολλά που δεν γίνονται ευρέως γνωστά και καθόλου δεν μας τιμούν, γίνεται το προχθεσινό. Μια ογκωδέστατη πορεία διαμαρτυρίας και 3 νεκροί χωρίς λόγο σοβαρό. Ο λόγος που εκτιμώ ότι συνέβη: τον εξηγώ σε προηγούμενο πόστ. Σε συνδυασμό με μια προσωπική εμπειρία όπου σε συνέντευξη εργασίας, με δουλεύανε μέσα στα μούτρα μου χωρίς αιδώ, κατέληξα στο εξής. Ή αρχίζω και κοπανάω (δεν είμαι θιασώτης της βίας) ή χρησιμοποιώ την μουσική ως όπλο. Όχι ως πανοπλία για να προστατευτώ από τα δύσκολα και να ξεχαστώ γλεντώντας. Αλλά για να δείξω στον κόσμο που αδιάφορα ή παραξενεμένος μας κοιτούσε σήμερα, όπου 3 άτομα καταλήξαμε στο Μοναστηράκι ένεκα επεισοδίων στο Σύνταγμα να παίζουμε και τελικά να καταλήξουμε 10, πως υπάρχει κι άλλη φωνή. Τα δάνεια τα θέλουμε για να συνεχίζουμε να ζούμε με τον τρόπο που ζούσαμε μέχρι τώρα, του ΑΧΑΛΙΝΩΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ. “Όχι κύριοι, δεν έχω ανάγκη τα πανάκριβα αγαθά σας για να ψυχαγωγηθω, μπορώ και μόνος μου.” Αυτή ήταν και η κεντρική μου ιδέα. Και προφανώς, όσοι περισσότεροι, τόσο καλλίτερα. Ένας με ένα μπουζούκι είναι ή γραφικός ή ζητιάνος ή τρελός. Αλλά 50 άτομα με όργανα, είναι πολύ διαφορετικό, δεν νομίζετε? Επειδή παρατήρησα πως, με το αρχικό μου μήνυμα, ξεκίνησε ένας καταιγισμός απόψεων και πως όλοι κάτι έχουμε να πούμε, σας ρωτάω τι αντιμετώπιση προτείνετε? Εγώ προφανώς πρότεινα κάτι αλλά μάλλον διαφωνείτε αφού, πέραν του κ. Πάνου Καραγιώργου, του κ. Γρηγόρη και του κ. Αυγουστή, κανείς σας δεν σχολίασε αυτό για το οποίο ενημέρωνε το αρχικό μήνυμα οπότε θα ήθελα να ακούσω πολύ τις προτάσεις σας.
Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει πιο όμορφη, λιτή και κυνική εξήγηση των πραγμάτων από αυτή που είπε ο Πάνος. Και εγώ πιστεύω ότι έτσι είναι, σαν ανάλυση είναι πολύ καλύτερη από πολλά άρθρα που διαβάζουμε στις εφημερίδες αυτόν τον καιρό.
Στέφανε συμφωνώ στο πνεύμα σου και στην ουσία σου. Εκει που διαφωνώ είναι το timing. Θα έρθει και αυτή η ώρα. Αν ήταν ν’ακουστεί κάτι αυτήν την ώρα, καλύτερος θα ήταν ένας παιάνας, σαν αυτούς που έγραφε ο Θεοδωράκης.
Λέμε λέμε αλλά αμα μας δωθεί πάλι η ευκαιρία, πάλι τα ίδια θα κάνουμε:
Το θέμα είναι ότι το κοινωνικό stauts που υπάρχει στους νότιους λαούς, διαφέρει απο εκείνο
των βορείων.
Οι Βόρειοι είναι γενικά πιό πειθαρχιμένοι άνθρωποι, άρα και οι οικονομίες τους αρμόζει
να έχουν ένα σκληρό νόμισμα.
Οι Νότιοι είμαστε πιό χαλαροί, - μα πολύ πιό χαλαροί - , αρα οι οικονομίες μας θελουν
ένα μαλακό νόμισμα, για να το διαμορφώνουμε σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες μας.
Με άλλα λόγια , μπήκαμε στο Euro και βάλαμε μπελάδες πάνω στο κεφάλι μας.
…Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ…
καλά δεν ζούσαμε τόσα χρόνια με την δραχμούλα μας???
Mydas Έχεις δεί τους πειθαρχημένους ΒορειοΕυρωπαίους να κυλιούνται στο δρόμο σουρωμένοι στο Φαληράκι τα καλοκαίρια; Μήπως τους εξίσου πειθαρχημένους Βέλγους να κυνηγάνε 10χρονα παιδάκια για να τα κανιβαλήσουν; Άσε ρε φίλε.
Στέφανε, βλέπω ότι η νεότερη γενιά μάλλον θα περάσει καλύτερα από τη δική μου και τις αμέσως προηγούμενες της. Σ’ αυτό που έχω καταλήξει παρακολουθώντας τα γεγονότα που βιώνει η χώρα μας είναι πως μάλλον τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μιά καλύτερη Ελλάδα, απ’ αυτή που ζούμε εμείς τώρα. Ίσως τελικά ήταν καιρός για μιά αυτορύθμιση, γιατί εμείς πλέον θα επικεντρωθούμε στην οικογένεια μας και στην απλοική ζωή και τις χαρές που αυτή κρύβει. Αγαθά που είχαμε ξεχάσει τόσα χρόνια. Επίσης, έχω καταλήξει ότι πρώτος υπεύθυνος αυτής της κατάστασης είμαι ΕΓΩ! Κι είμαι εγώ για ένα εκατομύριο λόγους, τους οποίους θα σταματήσω να επαναλαμβάνω. Ακόμα κι αν το σύστημα εξακολουθήσει να είναι ανεπαρκές, ΕΓΩ έχω αλλάξει. Και θ’αλλάξω και τα παιδιά μου.
Βεβαίως να μιλήσουμε σοβαρά Πάνο, είπαμε, κάνουμε μιαν εξαίρεση μιλώντας εδώ για πολιτικά / εθνικά αν θέλεις θέματα, που είναι αναγκαία δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης.
Ο Μάρξ ο φουκαράς, διέγνωσε σε μιαν εποχή απιστεύτως αθώα σχετικά με το θέμα, κάποιες αδυναμίες του καπιταλιστικού συστήματος και προσπάθησε να προετοιμάσει, με το έργο του, την κοινωνία ώστε να απομονώσει και τελικά να αποβάλλει αυτές τις αδυναμίες. Δεν τα κατάφερε, παρά τη δημιουργία των (πάλαι ποτέ) κομμουνιστικών καθεστώτων. Εκτός και αν θεωρήσουμε ότι η εξασφάλιση κάποιας απασχόλησης, έστω και ως πορτιέρη σε κεντρικό καπνοπωλείο, στέγης, τροφής και προστασίας έστω στα επίπεδα που γνωρίζουμε, είναι αρκετή. Αλλά χάθηκε και αυτή.
Παραμείναμε (ή επιστρέψαμε) λοιπόν στο καπιταλιστικό σύστημα, παγκοσμιοποιημένο όπως το ξέρουμε σήμερα. Περισσότερο παρά ποτέ, η ανάγκη κεφαλαίων είναι σήμερα απόλυτα απαραίτητη για την επιβίωση των οικονομιών μας όπως τη θέλουμε παγκοσμίως, με καταναλωτισμό, συνεχή ανάπτυξη και τα γνωστά. Δυστυχώς δεν περάσαμε σε ένα μοντέλο σταθερότητας, που εγώ θα ήθελα, όπου θα θεωρούσαμε πως το επίπεδο οικονομικής ευημερίας στο οποίο έχουμε φτάσει είναι αρκετό και θα φεύγαμε από καταναλωτισμούς και συνεχή “ανάπτυξη” με καινούργιες συσκευές στο σπίτι κάθε ελάχιστα χρόνια και με εξοπλισμούς, πολέμους των άστρων και άλλα αχρείαστα, στο κρατικό επίπεδο και οι στόχοι μας θα ήταν πλέον η εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής με λιγότερο καταναλωτισμό και λιγότερες ώρες εργασίας. Αλλά, πάπαλα.
Με αυτά δεδομένα λοιπόν, οι κρατικές διαχειρίσεις πρέπει να προσελκύουν ολοένα περισσότερα κεφάλαια, που θα επενδύουν σε μηχανισμούς παραγωγής (προϊόντων ή υπηρεσιών) και με το “σωστό” μάρκετινγ, θα παροτρύνουν τους καταναλωτές (λαό και κρατικούς προϋπολογισμούς) να αγοράζουν, γιατί αλλοιώς δουλειά δεν γίνεται. Γι αυτό λοιπόν είναι απαραίτητη η διαφοροποίηση στους φορολογικούς συντελεστές μεταξύ κεφαλαίου, που το παραμένον τμήμα θα το επενδύσει και πάλι, και του μισθωτού, που δεν θα επενδύσει. Αν φορολογηθεί περισσότερο το κεφάλαιο, απλά θα φύγει από αυτό το περιβάλλον και θα πάει εκεί που θα βρεί καλύτερο καθεστώς. Η Ελλάδα παραμένει πάντα “περιφερειακό” μέλος του καπιταλιστικού συστήματος, αναγκασμένη να κυνηγάει, όσο μπορεί, το διεθνές κεφάλαιο ώστε να πείσει για επενδύσεις, με σχεδόν μηδενική επιτυχία που οφείλεται (κυρίως) στους στρεβλωμένους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που μας κληροδοτήθηκαν από ένα απομονωμένο, μη διεθνιστικό περιβάλλον και καμμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε και δεν θέλησε να αλλάξει αποτελεσματικά.
Εδώ όμως μιλάμε για ένα σύγχρονο “Δυστυχώς επτωχεύσαμεν”: ο συνδυασμός μη παραγωγικών κρατικών επενδύσεων τύπου “αρπαχτής”, μεγάλων εξοπλιστικών προγραμμάτων αλλά και του διογκωμένου δημόσιου τομέα, των υπερβολικών λαϊκίστικων παροχών (αναπηρικές συντάξεις κλπ.), της πλήρους (και ηθελημένης) αδυναμίας για σύλληψη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής σε όλα τα επίπεδα (μην υποτιμάμε το μικροοικονομικό πεδίο με υποφορολόγηση μικρών επιχειρήσεων, ελευθέρων επαγγελματιών και άλλων πάρα πολλών) μας έφερε στο σημείο του “μη παρέκει”: οι πιστωτές μας βλέπουν πλέον καθαρά κίνδυνο να χάσουν τμήμα των χρημάτων που μας δανείζουν. Ε, εδώ είναι το ζουμί: η μία λύση είναι αυτή που ήδη εφαρμόζεται. Όσοι δεν συμφωνούν με τη λύση αυτή, τι εναλλακτικές έχουν να προτείνουν για να ξεφύγουμε από αυτό το σημείο, που αν δεν τακτοποιηθεί με κάποιον τρόπο, προοπτικές για ανάπτυξη δεν γίνεται να υπάρξουν;
Να επισημάνω βέβαια, σε όποιον θέλει να απαντήσει στο ερώτημα, ότι ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ, ΑΝ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ, ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟΥ. Οι όποιες προτάσεις ανάπτυξης πρέπει φυσικά να καλύψουν πρώτα το θέμα της αποπληρωμής των υπαρχουσών κρατικών δανειακών υποχρεώσεων σε εύλογο εύρος χρόνου. Τυχόν πρόταση για (ένοπλη, αν δεν γίνεται αλλοιώς) εξέγερση δεκτή, αλλά θα σχολιαστεί ανάλογα.
Περι των πειθαρχημένων βορείων και απειθάρχητων νοτίων
Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τα στερεότυπα.
Τετοιες γενικεύσεις δεν οδηγούν πουθενά και διαιωνίζουν τον ευρωπαϊκό μύθο περι σωστών πολιτών και γουρουνιών (pίgs). Ναι! μας κάνανε οι βορειοευρωπαίοι γουρούνια κι απο πάνω!!!
Κατά τη γνώμη μου τα κράτη είναι οργανωμένα, όχι οι πολίτες. Οι πολίτες απλά ακολουθούν τις προσταγές της εξουσίας.
Ξέρω κάποιους μάγκες Γάλλους στη Γαλλία που θέλησαν να κάνουν κάποιες επεμβάσεις στο σπίτι τους και αμέσως ήρθαν οι αρμόδιες υπηρεσίες και τους σταμάτησαν. Εκεί είναι η διαφορά.
Εχω δει και κάποιους Αγγλάρες νέους στο Λονδίνο που θέλησαν να κάνουν μαγκίτσες και ήρθαν οι αστυνόμοι με τα αλόγατα και τους κόψαν τη μαγκιά. Πάλι εκεί είναι η διαφορά.
Ερχονται στο Νότο όπως λέει ο Ισαάκ και ξεσαλώνουν οι ίδιοι άνθρωποι που αν ήσουνα στη χώρα τους θα σου κάναν παρατήρηση επειδή πέρασες σαν πεζός με κόκκινο.
Και οι ίδιοι άνθρωποι που είναι πειθαρχημένοι και σου φωνάζουν να πας στη σειρά όταν είσαι στη χώρα τους, εδώ έρχονται και βγάζουν τα παπούτσια τους και χορεύουν ξυπόλυτοι μέσα στα μαγαζιά όταν εσύ βγαίνεις συμμαζεμένος και περιποιημένος.
Και αν δεν πείστηκες Μύδα, πες μου πως εξηγείται το φαινόμενο ότι όταν οι Ελληνες πάνε στη Βόρεια Ευρώπη α μ έ σ ω ς προσαρμόζονται στο συστημα και δεν έχουν προβλήματα πειθαρχίας;
Τον πολίτη αν τον αφήσεις, απειθάρχητος θα είναι, φυσιολογικό κατά τη γνώμη μου. Υπάρχουν κράτη που επιβάλλουν πειθαρχία και άλλα όχι. Εκεί είναι η διαφορά και όχι ότι αυτοί σαν λαοί έχουν κάτι παραπάνω από εμάς που τους κάνει καλύτερους ή χειρότερους.
Και τελειώνω λέγοντας ότι όταν σαν βάση στη συζήτηση μπαίνουν τα χαρακτηριστικά του λαού μιας χώρας και όχι ο τρόπος διαχείρισης της εξουσίας τότε οδηγούμαστε σε αδιέξοδο και σε απελπισία γιατί φαίνεται ότι δεν υπάρχει λύση, ενώ υπάρχει.
Εεε Αυτό λέμε Διόνυσε
Ερχονται αυτοί και τα κάνουν όλα αυτά που είπες εδώ…Οκ!..
Εμείς τι κάνουμε??? τους κάνουμε τίποτα ??? Οχι…
Τους λέμε να κάτσουν ήσυχοι?? Οχι…
Δεν βαριέσε αδελφέ και είμαστε Οκ!
Ετσι είναι η φτιασά μας… δεν αλλάζει
Αντε να τα κάνεις αυτά σε Βόρειο κράτος…
Βασικά Οταν λέω χαλαρότητα αυτό ακριβώς ενοώ…
Και αυτό είναι γενικότερο χαρακτηριστικότων Νοτίων…
Φυσικά, όπως είπαμε, απο τα 200.000.000 εκ.Ευρωπαίοι δεν είναι όλοι τους έτσι…
Πειθαρχιμένοι πολίτες…Πειθαρχιμένο κράτος… σκληρό Νόμισμα
Χαλαροί πολίτες…Χαλαρό κράτος…μαλακό νόμισμα
Αρα:… Επιστροφή στην δραχμή…για να μην βγαίνουμε και απο το θέμα μας.
Θα ήταν άδικη για τον Μαρξ μια περιγραφή σαν την παραπάνω.
Ο Μαρξ δεν “διέγνωσε κάποιες αδυναμίες του καπιταλιστικού συστήματος”.
Διέγνωσε και απόδειξε στο πεδίο της θεωρίας αυτό που από τότε έχει αποδειχτεί πολλαπλά στην πράξη, ότι ο καπιταλισμός κάθε τόσο ύστερα από έναν κύκλο ανάπτυξης οδηγείται σε μιά περίοδο κρίσης σαν αυτή που εξελίσσεται στις μέρες μας.
Διέγνωσε και απέδειξε, επίσης, την βαθύτερη και διαρκή εσωτερική αντίφαση του καπιταλισμού η οποία συνίσταται στο ότι ενώ οι παραγωγικές δυνάμεις αποκτούν από την υλική φύση τους όλο και περισσότερο κοινωνικό χαρακτήρα, η ιδιοποίησή τους γίνεται ταυτόχρονα όλο και περισσότερο ατομική.
Όπως “διέγνωσε” μάλιστα και ο φίλος του ο Ένγκελς, η λύση αυτής της αντίφασης δεν μπορεί να είναι παρά το άμεσο και χωρίς περιστροφές πέρασμα στην κατοχή της κοινωνίας των παραγωγικών δυνάμεων που έχουν τόσο αναπτυχθεί ώστε μόνη διεύθυνση που τους αρμόζει πλέον είναι η κοινωνική.
Λύση που, βέβαια, δεν επέρχεται “από μόνη” της. Από μόνη της αυτή η αντίφαση δεν “λύνεται”, αλλά οξύνεται. Ο Μαρξ το απέδειξε και αυτό.
Την πρακτική απόδειξη αυτής της “διάγνωσης” του Μαρξ, την αναγνωρίζουμε ανάγλυφα στην κατανομή του παγκόσμιου πλούτου: Οι “100 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο” κατέχουν μόνοι τους τόσο πλούτο, όσος αντιστοιχεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη, οι οποίοι (για αυτό το λόγο) λιμοκτονούν. Την πρακτική απόδειξη της ίδια διάγνωσης μπορούμε επίσης να αναγνωρίσουμε στην κατανομή του εθνικού πλούτου.
Ο Μαρξ επίσης παρ’ ότι έγραφε “σε μιαν εποχή απιστεύτως αθώα σχετικά με το θέμα”, διέγνωσε επίσης, ότι στον καπιταλισμό “το μόνο μέρος του λεγόμενου εθνικού πλούτου που ανήκει πραγματικά σε όλο το λαό, είναι το δημόσιο χρέος”.
Τη διάγνωση αυτή, αποδεικνύουν με τον τρόπο τους τα οικονομικά μέτρα που ψηφίστηκαν χθες από το ΠΑΣΟΚ “χέρι - χέρι με τον Καρατζαφέρη”.
Τη διάγνωση αυτή, επίσης, αποδεικνύουν τα στοιχεία που ανέφερε χθες στη βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης: Από το 1990 μέχρι το 2007 το ΑΕΠ αυξήθηκε 5,5 φορές. Τα κέρδη των επιχειρήσεων το ίδιο διάστημα αυξήθηκαν 28 φορές. Ο εργατικός μισθός αυξήθηκε κατά 1 φορά.
Να σημειώσω εδώ: Η αύξηση της κερδοφορίας κατά 28 φορές συνοδεύτηκε με μείωση της φορολόγησής της από το 45% στο 25%, και με το τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο προβλέπεται μείωσή της ως το 20%. Όσο για την κατά 1 φορά αύξηση του μισθού, είναι ερώτημα αν στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων αυτή έγινε αισθητή ως “αύξηση”, ή αντίθετα έγινε αισθητή ως ακόμα μεγαλύτερη διάσταση η οποία χωρίζει το εργατικό εισόδημα από τον παραγόμενο κοινωνικό πλούτο. Και είναι επίσης ερώτημα κατά πόσο επίσης η αύξηση αυτή αντιστάθμισε την ραγδαία εμπορευματοποίηση όλο και περισσότερων κοινωνικών αναγκών τα τελευταία 20 χρόνια.
Ίσα ίσα όμως. Παρά την πλασματική αυτή αύξηση μεταξύ 1990-2007, σήμερα είναι πολλοί, πάρα πολλοί οι εργαζόμενοι, που έχουν ήδη εξαντλήσει κάθε πραγματικό περιθώριο νέων αφαιμάξεων στο εισόδημά τους, ώστε κατά συνέπεια τα μέτρα της κυβέρνησης δεν απαιτούν απλώς “θυσίες” (“θυσίες” απαιτούσαν κατά την περίοδο αυτής της “οικονομικής ανάπτυξης” η οποία οδήγησε και ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγήσει στο σημερινό αποτέλεσμα), αλλά οδηγούν στην πραγματική εξαθλίωση μιά πλατιά εργατική μάζα. Και αυτό με μόνο σκοπό την συνεχιζόμενη απρόσκοπτη συσσώρευση του πλούτου στα ταμεία της οικονομικής ολιγαρχίας.
Και ακόμα δύο - τρεις επισημάνσεις:
Αυτό που πέτυχαν οι κομμουνιστικές χώρες, ήταν το να αποδώσουν σε όλο το λαό το πραγματικό σύνολο του εθνικού πλούτου. Και αν είχαν πετύχει και την, να το πω έτσι, πολιτική τους σταθεροποίηση, δεν θα κυριαρχούσε σήμερα σε αυτές ο παλινορθωμένος καπιταλισμός.
Όμως, και ύστερα απ’ τη γαλλική επανάσταση και την παλινόρθωση της μοναρχίας, ήταν αρκετή εκείνοι που θεώρησαν ότι επρόκειτο για μιά παρένθεση της ιστορίας, η οποία είχε κλείσει οριστικά.
Η διάψευση της αυταπάτης αυτής ήρθε πολύ συντομότερα από όσο θα μπορούσε κανείς να νομίσει.
Όσο συντομότερη αποδειχθεί η διάψευση της αντίστοιχης σύγχρονης αυταπάτης, τόσο “οικονομικότερο” θα είναι αυτό από κοινωνική άποψη.
Αλήθεια αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης πώς είχαν δωθεί στην Eurostat?? Από την ΕΣΥ??
Πάνο, αυτό που συζήτησα εγώ είναι πιο πολύ το θέμα εργασίας στον δημόσιο τομέα που κατά μεγάλο ποσοστό έχει γίνει με ρουσφέτια, σε επίπεδο εθνικό αλλά και τοπικό.
Εχω παράδειγμα πολύ στενού σχεδόν συγγενικού μου προσώπου ο οποίος είχε πάει για συνέντευξη στου Ζωγράφου στην απεξάρτηση τοξικομανών. Η θέση απατούσεπτυχίο ΑΕΙ.
Είναι κοινωνιολόγος με βαθμό πτυχίου 8 κ κάτι και με μεταπτυχιακό 2 ετών (όχι όπως εδώ στην Αγγλία ένα έτος κι έξω) στο Πανεπιστήμιο Παρισιού (αριθμός κάτι που δεν θυμάμαι) και η δουλειά θα ήταν να παίρνει συνέντευξη από τους τοξικομανείς για επανένταξη ή ψυχολογική υποστήριξη ή κάτι τέτοια. Ξερά του είπαν: “Είστε ο καλυτερος που έχει έρθει, αλλά δυστυχώς η θέση έχει δωθεί”. Πώς είναι δυνατόν να έχεις ήδη δώσει μια θέση όταν δεν έχεις πάρει συνεντεύξεις από όλους τους υποψηφίους που δέχτηκες;;
Δηλαδή η διαφθορά ξεκινάει από πολύ χαμηλά. Δεν σου μιλάω για θέση με λεφτά. Τα χρήματα ήταν ο βασικός. Αλλά…
Έπειτα, στον δικό μας τομέα τον ακαδημαϊκό. Πόσες περιπτώσεις ξέρεις που έχουν προσληφθεί και μονιμοποιηθεί λέκτορες (για να μην πώ μεγαλύτερη βαθμίδα και όχι Π.Δ./407) και πόσες ξέρεις που οι υποψήφιοι λέκτορες είναι παιδιά/φοιτητές άλλων καθηγητών, φίλων, γνωστών κλπ ;; Φυσικά υπάρχουν και οι πρώτες περιπτώσεις, αλλά εγώ έχω συναντήσει πάρα πολλές δεύτερες.
Γιατί π.χ. το τάδε Πανεπιστήμιο να πάρει για λέκτορα κάποιον που τελείωσε το διδακτορικό του εκεί, και δεν δημοσίευσε άρθρα σε κάποιο πολύ γνωστό επιστημονικό περιοδικό και να μην πάρει κάποιον άλλον που έχει δημοσιεύσει σε κάποιο γνωστότερο περιοδικό και έρχεται από το εξωτερικό;; Γιατί πολύ απλά, ο πρώτος έχει το μέσο, όχι απαραίτητα ρουσφέτι αλλά μέσο.
Και μην μου πεις ότι γνωριμίες και “Δημόσιες Σχέσεις” δεν παίζουν ρόλο και υπάρχει σύστημα αξιοκρατίας.
Και κάτι τελευταίο και πραγματικά δεν θα συνεχίσω από μεριάς μου γιατί ξεφεύγω:
Αυτά τα επίσημα στατιστικά της Ε.Ε. που είναι;;; Τα έχεις δει εσύ ή στα έχουν πεί;;;;;
Άντε κι εγώ το δέχομαι ότι δουλεύουν περισσότερο οι δημόσιοι υπάλληλοι… πραγματικά το πιστεύεις;;;;;
Δεν είχες πότε πάρε-δώσε με δημοσιες υπηρεσίες ακόμα και με ΚΕΠ??? Πέρυσι στο ΚΕΠ είχα πάει για επικύρωση φωτοτυπίας και οι υπάλληλοι μέσα μιλούσαν ή μεταξύ τους ή στα τηλέφωνα. Για να μην πώ για την εφορία αλλά και για ένα κάρο άλλα πραδείγματα. Τί να σου πώ;; Για Δημόσιες τράπεζες, για υπαλλήλους στην Ολυμπιακή πριν την ιδιωτικοποίηση της;; Προσλαμβάνανε κόσμο και η Ολυμπιακή πλήρωνε περισσότερους μισθούς από τα έσοδα. Αυτά δεν τα έχεις δει;
Δεν χρειάζονται επίσημα στοιχεία, όλοι μπορούμε να δούμε τί συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. Βεβαίως, και υπάρχουν υπάλληλοι που πραγματικά σκίζονται στην δουλειά, αλλά όλοι αυτοί που σου αναφέρω στο προηγούμενο μήνυμα που μπήκαν στο Δημόσιο και είπαν “έλα μωρέ, ας μπω εγώ να βολευτώ” μπορεί φαινομενικά να χτυπάνε και 12ωρο και συνεπώς στα επίσημα στοιχεία να φαίνεται ότι δουλέυουν όλη μέρα αλλά το θέμα είναι δουλεύουν…;;
Και για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι φταίνε μόνο αυτοί. Ούτε ότι φταίει ο κόσμος που πραγματικά θίγεται άμεσα και ακόμα πιο πολύ μακροχρόνια από τα μέτρα. Σε καμία περίπτωση δεν λέω κάτι τέτοιο. Ούτε συμφωνώ 100% με τα μέτρα γιατί ως οικονομολόγος μου φαίνονται καταδικασμένα σε μια χώρα που δεν έχει κάπου να στηρίξει την ανάπτυξή της. Δεν έχουμε αυτοκινητοβιομηχανία, δεν εξάγουμε γεωργικά προϊοντα, ο τουρισμός έχει τόσο κακοδιαχειριστεί, οπότε…
Απλώς λέω ότι τα μέτρα ΕΓΙΝΑΝ!! Ψηφίστηκαν χτες, τέλος. Ό,τι και να λέμε εδώ μεσά και όπου άλλου δεν έχει νόημα. Και φυσικά δεν λέω ότι όσοι αισθάνονται αγανάκτηση δεν πρέπει να βγουν στους δρόμους. Όμως, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτούμε και τί μπορούμε να κάνουμε ούτως ώστε μετά από αυτή την περίοδο μην πάθουμε τα ίδια. Και το μόνο που βλέπω εγώ είναι να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια ευρύτερη Παιδεία και να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, άρα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι…
Εμείς δεν φταίμε;; Ποιοι ψηφίσαν όλους αυτούς; Στις τελευταίες εκλογές ακούγαμε για αγανάκτησή, για αποχή για το ότι δεν αντέχει ο κόσμος κλπ κλπ και τί εγίνε;;; Πάλι τα 2 μεγάλα κόμματα υπερψηφίστηκαν…
Αυτά όλα γίνονται λίγο-πολύ και στις άλλες χώρες, αλλά… με κάποιον τρόπο τα σύστημά τους εκεί δουλεύει. Ναι, προσλαμβάνουν και τα ξαδέρφια τους και τα ανίψια τους και υπάρχει και διαφθορά, αλλά η οικονομία τους είναι δυνατή και αντέχει να προσληφθούν και οι ικανοί υπάλληλοι που θα κάνουν την δουλειά και αυτοί που αξίζουν. Δυστυχώς σε εμάς, η οικονομία αντέχει μόνο τους πρώτους.
Αν δεν αλλάξουμε όλοι μαζί, τίποτα δεν γίνεται… Θα συνεχιστεί επ’ απειρον να λένε όσοι ανήκουν στο ΚΚΕ τα δικά τους, όσοι ανήκουν στην ΝΔ τα δικά τους, όσοι ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ τα δικά τους και τελικά…;;; Ποιο θα είναι το νόημα;; Και πάλι δεν θα μπορούμε να συνεννοηθούμε…
Πάρε για παράδειγμα αυτό το ποστ και δες… ο από κάτω θέλει να πάψουν να γράφουν όσοι λένε κάτι διαφορετικό. Έτσι θα βγάλουμε άκρη;;; Λέγοντας δεν θέλω να ακούσω εσένα, δεν θέλω να ακούσω τον άλλον κλπ… Πάντα έτσι ήταν για αυτό και έτσι θα μείνει… Ο καθένας θα συνεχίσει να λέει τα δικά του ανάλογα με το που είναι ενταγμένος…
Γιατί οι Ισλανδοί και οι Ιρλανδοί εντάσονται στους πειθαρχημένους;
Για την Αγγλία μην είσαι τόσο σίγουρος…(τουλάχιστον ακόμα)
Υ.Γ.: Τέλος από εμένα, να είστε καλά… και για να αλλάξουμε και τόνο, όπως λέει και μια φίλη μου όταν μιλάμε για πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα… “Δεν μπορώ, δεν μπορώ… Αγάπη… Αγάπη να υπάρχει…”!!!
διάβασα την κουβέντα σας μαζεμένη σήμερα και είμαι αρκετα φουντωμένος.Νεύρα πολλά!!!Έλεος. Δεν θα πω ονόματα του φόρουμ αλλά αυτοί που σήμερα λένε να μην καταβούμε στις πορείες είναι οι ίδιοι σιχαμεροί άνθρωποι που με την στάση τους-με την ψήφο στα αστικά κόμματα που μας κυβέρνησαν, μας έφεραν εδω. Αυτοί οι φρικαλέοι 50άρηδες που εμένα τώρα στα 26 μου κάνουν την ζωή μου μαρτύριο.
Αρνούμαι να τον πάρω στα σοβαρά, αρνούμαι να τον δεχτώ σαν νοήμον άνθρωπο αυτόν που τώρα που του τα κόβουν ολα κάθεται σπίτι του και περιμένει…
Δεν θέλω να φέρω απιχειρήματα να πάψουν να γράφουν θέλω.Είναι ντροπή.
Η λύση είναι μια. Αγώνας!!! Οι υπόλοιποι σκλάβοι στα δεσμά τους!!!
Είναι ο τρόπος και η γωνία απο την οποία βλέπεις τα πράγματα. Προσωπικά όταν βλέπω αυτούς τους αγανακτησμένους πολίτες στο σύνταγμα που τα βάζουν με τους αστυνομικούς που αυτοί πληρώνουν, η καίνε τα φυλάκια των ευζώνων σκέφτομαι οτι στη Ελλάδα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ. Διότι αν υπήρχε δε θα επέτρεπε αυτα τα πράγματα. Η σου λέει ο άλλος διαμαρτύρεται και καίει το κατάστημα ενός βιοπαλαιστή και η αστυνομία αντι να ανοίξει κεφάλια, κάθεται και χαζεύει. Αυτό δεν είναι κράτος κύριοι διότι όσο δικαίωμα έχεις εσυ να δοιαμαρτυρηθείς άλλο τόσο δικαίωμα προστασίας της περιουσίας μου έχω εγώ που έφτυσα αίμα να τη κάνω. Διότι δεν είναι όλοι πολυεθνικές…υπάρχουν και οι καταστηματάρχες-βιοπαλαιστές. Αλλά αυτό που με κάνει προσωπικά εμένα να αγανακτώ είναι που όλοι αυτοί οι επαναστάτες με τη ψυχολογία της παλληκαριάς του όχλου, όταν πανε τα παιδάκι τους στο νοσοκομείο και τους ζητήση ο γιατρός του δημοσίου φακελάκι για να τον κάνει εγχείρηση τότε σκύβουν το κεφάλι και τα δίνουν…ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ να δέχονται οι πολίτες μιας ευρωπαικής χώρας αυτο τον εξευτελισμό. Και μετά λέει επαναστάτησαν ενάντια στο σύστημα μετά που οι ίδιοι το έθρεψαν το σύστημα και το έκαναν θεριό. ΙΔΟΥ ΟΙ ΜΑΧΕΣ που έπρεπε να δώσετε κύριοι εδώ και πολλά χρόνια. Εγω αν πάω το παιδί μου στο κρατικό νοσοκομείο και μου ζητήση ο γιατρός φακελάκι για να το θεραπεύσει θα του σπάσω τα πόδια και τα χέρια να μη ξανακινηθεί και αυτό δεν είναι ψευτοπαληκαριές και ξέρεται γιατί; Διότι εδώ να σου την πέσουν με αυτό το τρόπο είναι απαράδεκτο. Και όσοι δοκίμασαν η τισ έφαγαν η καταγγέλθηκαν στη αστυνομία και τιμωρήθηκαν. Όλα τα άλλα σας τα βάζουν στα μυαλά οι πολιτικοί σας. και πάντα φταίνε οι άλλοι. Συμπέρασμα: Τώρα όσο και άν σας κοροιδέψουν το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει άλλη λύση απο τα μέτρα που πάρθηκαν. Και ας μή λέμε για τα κακά της Ευρωπαικής ένωσης και να αναπολούμε τη δραχμούλα. Γιατί αν θα μας πιάσει ο ρομαντισμός να μας πιάσει. Και να θυμηθούμε τη ωραία και ρομαντική ήταν η Αθήνα μας πριν τη εισδοχη στη ΕΟΚ, τότε που κυκλοφορούσες στους δρόμους και δε φοβόσουνα να σε κτυπήσει αυτοκίνητο μιας και κυκλοφορούσαν μόνο μερικες εκατονάδες τρίκυκλα και μερικές δεκάδες αυτοκίνητα…η, τι ωραία που πίναμε τη πορτοκαλαδίτσα μας παγωμένη στη παγονιερούλα μας, που παίρναμε το πάγο απο τον τάδε…κλπ. Αν θέλουμε να θυμόμαστε τα παλιά και να τα αναπολούμε, να το κάνουμε σωστά και όχι επιλεκτικά. Να μη θυμόμαστε μόνο τα καλά, γιατι τα κακά ήταν περισότερα.
Οι “μονόδρομοι” και τα …“αδιέξοδα” υπάρχουν μόνο στο οδικό δίκτυο…
Αν πρόκειται για ζήτημα εθνικής ύπαρξης τότε οι όποιοι κυβερνώντες, ας αναζητήσουν τα λεφτά που τους λείπουν ΚΑΙ στα υπέρογκα κέρδη του τραπεζικού κεφαλαίου ΚΑΙ σε μια χούφτα ανθρώπων που έχουν στα χέρια τους τον παραγώμενο πλούτο. Οχι μόνο στους μισθωτούς!
Οι μισθωτοί έχουν πληρώσει μέχρι τώρα βαρύτατο τίμημα και στις άμεσες και στις έμμεσες φορολογικές τους υποχρεώσεις.
Αν σε τρία χρόνια δεν πετύχει το πείραμα (που δεν θα πετύχει γιατί τα λεφτά πάνε στους τοκογλύφους οπότε το έλλειμα θάναι πιο μεγάλο) θα βγουν πάλι και θα μας μιλήσουν -αυτή τη φορά- για την αναγκαιότητα της καταβολής του του 11ου και 12ου μισθού …και πάει λέγοντας. Τι θα πρέπει να κάνουμε πάλι;; Να υποστούμε για άλλη μια φορά τον …μονόδρομό τους;; Τα σημερινά μέτρα όχι μόνο δεν θα λύσουν το πρόβλημα της οικονομίας αλλά θα το χειροτερέψουν. Τα συνδικάτα έχουν προτάσεις, δεν μιλάνε στα τυφλά . Αν δεν μπει φρένο σ’ αυτή τη λεηλασία σε βάρος των εργαζομένων, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ θα μπορούμε να μιλάμε για αδιέξοδες καταστάσεις…