μήπως γνωρίζει κανείς περισσότερα για αυτό; παίζεται στην Ελλάδα; πρώτη φορά το ακούω…παραδόξως το έχει χρησιμοποιήσει και ο Χατζιδάκις στο ΤοπΚαπι, στα Τούρκικα σε τρομερή εκτέλεση που δεν μπορώ να βρώ ολόκήρη.
Ξέρει κανείς τον τραγουδιστή ; Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι παλιός σκοπός που τραγουδιέται σε 2 γλώσσες ή αν κάποιος το γραψε και κάποιος του πέρασε και Ελληνικά
Μα δεν το ΄χει πει και ο Καζαντζίδης; Πασίγνωστο κομμάτι πάντως, για τη δική μου κλάση τουλάχιστον, θυμάμαι να παίζεται σε κάθε ηχητική συσκευή δεκαετία ΄60. Το Τοπ Καπί δεν το είχα δεί και άρα, δεν ξέρω τίποτα. Ούτε τον τραγουδιστή τον ξέρω, αλλά η προφορά του στα Ελληνικά είναι αρκετά καλή, κάτι δυσκολότατο για Τούρκους που δεν έχουν επαφές με Ελλάδα. Η πλάκα είναι ότι ο ανεβάστορας, αντί για την πλευρά του τσαχπίν φωτογράφησε την άλλη πλευρά του δίσκου, που και αυτό (νινανάι) το έχει πει ο Καζαντζίδης.
έντιτ: Διονυσίου https://www.youtube.com/watch?v=SGNiU3SRl_o
Στίχοι Κώστα Βίρβου! Τον «συνθέτη» όμως, τον ξέρει κανείς; Πάντως πρέπει να τα κονόμισε χοντρά απ’ αυτό το κομμάτι.
Νίκο Π., ο τούρκικος τίτλος είναι Τσάπκιν (Çapkın) (όχι τσάχπιν). Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε ως σύνθεση του Στράτου Ατταλίδη (συζύγου της Γιώτας Λύδια η οποία τραγουδάει με τον Σ. Διονυσίου). Μια από τις διασκευές του είναι με τη Φλέρυ Νταντωνάκη το 1965.
Εδώ σε μια τρομερή νεο-ποπ διασκευή της δεκαετίας του 1990 από την Καιτούλα Γαρμπή (δικός μου χαρακτηρισμός) της Τουρκίας, Candan Erçetin.
Επιβεβαίωσες τη δημοφιλία του τη δεκαετία του 60. Πέρασε και στα σιφνέικα βιολιά. Από κει το ξέρω εγώ.
O Αλή Ουγουρλού υποθέτω, αφού αυτόν αναγράφει η …λάθος πλευρά του δίσκου.
Όχι εγώ. Βρίσκω όμως ότι ο Αλή Ουγουρλού είχε κι άλλες σχέσεις με Ελλάδα και ελληνική μουσική. Είχε τραγουδήσει σ’ αυτό τον δίσκο (τούρκικα τραγούδια, ελληνική έκδοση):
https://www.discogs.com/Various-Τούρκικα-Τραγούδια/release/11362927
Στον δίσκο (ΛΠ) περιλαμβάνονται και τα δύο τραγούδια του σιγκλ, Σινανάι και Τσάπκιν, αλλά μάλλον σε τουρκόφωνες εκτελέσεις αυτή τη φορά - αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω…
Τσαπκ΄ν είναι, ο τόνος στο (άφωνο) ı, και σημαίνει ακριβώς, τσαχπίνα (και – ης, αλλά εδώ -α βεβαίως…). Στην πορεία προς τα Ελληνικά είχαμε μετατροπή του κ σε χ και αναγραμματισμό. Ο ανεβάστορας του γτ αναφέρει Στέλιος Ατταλίδης.
Πολύ Çapkın πάντως και η νέο – ποπ γκόμενα. Εμ, πρέπει να ταιριάζει με τον τίτλο…
Well, ο ανεβάστορας γράφει “Στέλιος Απαλίδης”. Αλλά, ούτε Στέλιος, ούτε Απαλίδης. Παρακάτω, το διορθώνει ένας σχολιαστής στο σωστό: Στράτος Ατταλίδης. Παντού αλλού, έτσι αναφέρεται.
Αντίστροφα: αναγραμματισμό (πκ > κπ) και μετά τροπή του κ σε χ (κπ > χπ, όπως τα περισσότερα πτ και κτ έχουν γίνει φτ και χτ). Παρά ταύτα, και «τσακπίνης - τσακπίνα» ακούγεται, πολύ σπανιότερα βέβαια, ίσως ακόμη και σήμερα.
πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτα,δεν είχα ιδεά
Βρήκα πάντως την ηχογράφηση που έβαλε ο Χατζιδάκις στο ΤοπΚαπι
την οποία προτιμώ. Χουζάμ με τα ολα του.
Χμμ…. Ολίγον μοντέρνο, πάντως… Η παλατιανή μουσική δεν είχε αυτό το ύφος.
ένα τσιφτετελάκι (ρούμπα να το πω;) παίζει ο άνθρωπος🙂…τι παλατιανή;
παντως έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τη διαφορά αισθητικής:
Ακομα και η Τουρκάλα στο ποπ το λέει χουζάμ…
ο Στράτος απ την άλλη, του αλλάζει τα φώτα…
Ακριβώς: ένα τσιφτετελάκι / ρούμπα δεν είναι χουζάμ με τα ούλα του, μόνο με τα διαστήματά του είναι. Οι Τούρκοι έχουν διατηρήσει τα διαστήματα, είτε ρούμπα είτε πόπ, ο Στράτος Διονυσίου τώρα, έ….
Διαβάζω τα παλιά να σας προλάβω (catch up) στα αρχαία Ελληνικά 
.
Πρέπει να κάτσουμε κάτω να φτιάξουμε τις ονομασίες των δρόμων. Δεν υπάρχει συνεννόηση έτσι. Η γενιά του 50 δεν θα μπορεί να συμφωνήσει (να παίξουν μαζί στο πατάρι) με την γενιά του 2000.
Δεν το λέγαμε Χουζάμ αυτο. Όταν λέγαμε χουζάμ, ξέραμε ότι τα τέμπα είχαν 2 ακόρντα ΡΕ+ και ΛΑ+ (και στο τέλος της φράσης ΛΑ+7) . αυτόν το δρόμο (του βίντεο που ακούμε), τον λέγαμε ΡΕ+(καθαρά ευρωπαϊκό). 4αρι σε ρυθμό συρτοτσιφτετέλι, έχει ΣΟΛ+ μέσα. Αν είχε και ΜΙ- τότε ήταν ΡΑΣΤ.
βρε πως αλλάζουν οι καιροί!
Τα έχουμε συμφωνήσει πλέον αυτά, Σπύρο. Όχι εμείς εδώ, μόνοι μας, αν και όλο και κάποιο χεράκι βάλαμε κι εμείς. Η γενιά του ΄50 μη σε ανησυχεί, θα φύγει κάποιαν ώρα. Η του 2000, θα μάθει. Υπάρχουν πλέον βιβλία, τα προβλήματα Χουζάμ / σεγκιάχ ή ουσσάκ / κιουρντί και τα τοιαύτα έχουν εντοπιστεί, ο κόσμος που ενδιαφέρεται μαθαίνει. Υπάρχει Μυστακίδης, υπάρχει Βούλγαρης, Ανδρίκος… Τώρα, καλά είμαστε! Είκοσι χρόνια πριν, ήταν το χάος.
Εμ, λογικό δεν είναι; Με μισόν αιώνα (=σκάρτες δυο γενιές) απόσταση, πάντα δημιουργούνται τέτοια προβληματάκια κώδικα. Σάμπως η γενιά του '50 έβγαζε άκρη με τη γενιά του 1900; όχι βέβαια, αλλιώς δε θα διαβάζαμε το '80 τόση επιστημονική φαντασία για τα ντουζένια και τα ταξίμια των παλιών ρεμπέτηδων.
Να συμφωνήσω, πως μπορεί να μη θέλεις αρμωνιες καθόλου. Μόνον μελοδικη γραμμή. Οκ. Τότε δεν χρειάζονται συνχορδίες.
Τα τραγούδια αυτά (κυρίως μετά 40),ειναι εναρμονισμενα. Η σωστή κίνηση συνχορδιων παράγει τις δεύτερες, τρίτες, τεταρτες φωνές, που δεν αναβιωθηκαν με τις κομπανιες του καιρού μας. Χωρίς 7η και dim δεν βγαίνει 4φωνο.δεν προσεγγίζεις τα ντουέτα Στράτου /Τσιτσάνη.
Πολλές φορές έχω βρεθεί με νεαρούς που νόμιζαν ότι τραγουδάω φάλτσα.
Ξανά πίσω στο Ουσάκ λοιπόν(οπως το 60).
Γκρινιάζω πολυ ε? Το ‘’ χουν τα γεράματα αυτό.
Σταματάω τη γκρίνια 
ηρεμησε κυριε σπυρο. οσο ζαμε μαθαινουμε…!