Είναι σε φύλλο Excel ώστε να είναι εύκολη η αναζήτηση συγκεκριμένης λέξης ή ονόματος.
Περιέχει: Τίτλο, Ερμηνευτή, Συνθέτη, Στιχουργό, Χρονολογία, Επανεκδόσεις του τραγουδιού που έγιναν στα επόμενα χρόνια, Κωδικό δίσκου και μήτρας, Επανεκτελέσεις από άλλους καλλιτέχνες. Στίχους του τραγουδιού, Πληροφορίες ποιοι μουσικοί συμμετείχαν στην κάθε ηχογράφηση.
Δίδεται δωρεάν: Κατεβάστε ελεύθερα χωρίς καμιά υποχρέωση.
Ευχαριστώ τους φίλους του rembetiko.gr για τη συμβολή τους στην όσο το δυνατόν άρτια παρουσίαση αυτής της προσπάθειας.
Βρε παιδιά, υπάρχει κι ένα τρίτο τέτοιο εξέλ. Το έχω κατεβάσει από εδώ στο φόρουμ, παλιότερα, αλλά δε σημείωσα ποιος το έκανε και πού ακριβώς το βρήκα. Μπορεί να είναι και του ίδιου του @tzanidisjohn σε παλιότερη επεξεργασία.
Θυμάτι κανείς σε ποιο αναφέρομαι; Ένα που είναι ανά εταιρείες. (Μπορώ να το ξανανεβάσω αν θέλετε, αν και δεν ξέρω μήπως είναι καλύτερα να μείνει στην αρχική του θέση.)
Έχω ανεβάσει δυο εκδόσεις με την εργογραφία του Μάρκου σε excel. Η δεύτερη είναι με διορθωμένα κάποια στοιχεία κυρίως στους αρ. καταλόγου 10 - 12 δίσκων μετά από έλεγχο που έκανε φίλος εδώ και υπέδειξε τα λάθη.
Τα διόρθωσα και ανέβασα τη δεύτερη έκδοση διορθωμένη.
Επειδή θέλω να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εργογραφία, ελεγμένη στη λεπτομέρεια (όσο γίνεται βέβαια) γι’ αυτό ετοιμάζω την τρίτη έκδοση με περισσότερο ενημερωμένα στοιχεία, από βιβλιογραφίες. Με τις επανεκτελέσεις των τραγουδιών του, αλλά και τις επανεκδόσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Για να υπάρχει μια σύγκριση, για τα τραγούδια που είχαν την μεγαλύτερη “προτίμηση”.
Υπομονή γιατί θέλει πολύ δουλειά όσο και αν φαίνεται εύκολο.
Σε λίγες μέρες με αφορμή τα τραγούδια του Στράτου, ετοιμάζω παρόμοιο κατάλογο με όλη τη δισκογραφία του, τις επενεκδόσεις του κάθε τραγουδιού αλλά και τις επανεκτελέσεις τους. Θα ανεβεί εδώ, σε excel σε pdf και στο Drive της Google.
Το ίδιο θα γίνει και με την εργογραφία του Μάρκου στη τρίτη έκδοση. Για να αποτελέσουν ένα αρχείο αναφοράς.
Σας εύχομαι καλή χρονιά και πολλές ευχαριστίες στους φίλους εδώ.
δεν ειδα ολα τα τραγουδια ακομα. πρεπει να κατσω μια μερα ολοκληρη να τα δω. ενα κλασικο ειναι αυτο που λενε για το καραντουζενι και το αραπ, οτι παιζει μια κιθαρα σαν κρουστο. οχι. ειναι οντως μια κιθαρα κανονικα με ακκορντα και ενα κρουστο μαζι. στο γερασες και πια δεν σ’αγαπω ο περιστερης παιζει μαντολινο. στο εφουμερναμε ενα βραδυ παιζει μονο ενα μπουζουκι και μια κιθαρα δεν υπαρχει τζουρας. στην ατακτη παιζει ο στελιος ηλεκτρικο και ο μαρκος ακουστικο μπουζουκι. στην ξανθια ο μπατης ειναι απλως παρων, δεν παιζει μπαγλαμα.
Οι ελάχιστες παλιές ηχογραφήσεις που ξέρω που να περιλαμβάνουν κρουστό (π.χ. καναδυό του Κατσαρού, του Μάρκου Μέλκον, …) γενικά δεν έχουν καθόλου καλό ήχο. Ένα ρυθμικό ντούπου ντούπου ακούγεται. Οι παίχτες μπορεί να 'ναι καλοί, ο ήχος (όπως τουλάχιστον τον ακούμε σήμερα) όχι.
Μέχρι σημείου να αναρωτιέμαι μήπως υπήρχε κάποια ανυπέρβλητη δυσκολία στην καλή αποτύπωση του ήχου των τυμπανοειδών, στην οποία να οφείλεται και το γεγονός ότι τα συναντάμε τόσο σπάνια στις 78 στρ.
Δεν νομίζω. Έχω απλά την εντύπωση ότι το βασικό σχήμα που αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται με την επικράτηση του πειραιώτικου ύφους, κιθάρα στο ρυθμό, τα σολιστικά να τονίζουν το τέμπο με την τεχνοτροπία της πενιάς τους, ο μπαγλαμάς ακόμα περισσότερο, από μόνη της δεν ένοιωσε την ανάγκη κρουστού για να δέσει το πράγμα.
Ναι αλλά ούτε στα σμυρναίικα υπάρχει κρουστό, εκτός από καμιά σπανιότατη εξαίρεση, ενώ σε πολλά θα ταίριαζε περίφημα. Ούτε σε δημοτικά, που η κομπανία κλαρίνο-βιολί-λαούτο-ντέφι στις 78 στρ. κατά κανόνα περιορίζεται σε κλαρίνο-λαούτο ή κλαρίνο-κιθάρα.
Το 'χω ξανασχολιάσει, υποθέτοντας ότι υπόκεινται οικονομικοί λόγοι. Αυτό με τον ήχο τώρα το σκέφτηκα, ως έναν πιθανό επιπλέον λόγο.
(Όταν λέω κρουστό εννοώ μεμβρανόφωνο: τουμπελέκι, ντέφι. Νταούλι βέβαια υπάρχει όταν ηχογραφούνται ζουρνάδες, αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς είναι σπάνιο. Και με πολύ φτωχό ήχο, και πάλι, παρόλο που με τον ζουρνά ακούγεται ευκρινέστατα, δε συγχέεται με τίποτε άλλο όπως π.χ. το ντέφι με το λαούτο. Ιδιόφωνα κρουστά όμως, όπως τα ζίλια και το κομπολόι, υπάρχουν αρκετές φορές και ακούγονται μια χαρά.)
Αυτό, μπορούμε να το δούμε και ως επίταση εκείνου που σημείωσα πριν: Δεν ένοιωσαν την ανάγκη οι Πειραιώτες από μόνοι τους, αλλά και δεν τους υπαγορεύτηκε από μία ήδη επικρατήσασα πρακτική προηγούμενων σχημάτων.
Για το τρομπόνι, έχω άποψη: αισθάνονταν ότι δεν θα τους ταίριαζε, τόσο απλά. Στο «γιατί θα ΄πρεπε να παίζουν κρουστό» θα αντιτάξω «και γιατί να μην;». Και για να μη συνεχιστεί η συζήτηση εις το διηνεκές χωρίς αποτέλεσμα, θα δώσω κι εδώ την απάντηση που συνήθως επιλέγω: ΔΕΝ ΞΕΡΩ και δεν είμαι και υποχρεωμένος να ξέρω.
Μπάμπης: -Το κρουστό μού ακούγεται σαν τραπέζι
Νίκος: -Κι εμένα
Περικλής: -Τα κρουστά στις 78 στρ εκείνης της εποχής πάντα χάλια ακούγονται. Μήπως δεν είχε βρεθεί ο τρόπος να ηχογραφηθούν σωστά, και είναι αυτός ο λόγος που τα απέφευγαν;
Σκέφτομαι και ένα πιθανό λόγο ακόμα: Μήπως οι χειριζόμενοι αυτά τα «κρουστά» δεν ήταν προγραμματισμένοι συντελεστές της ηχογράφησης, παρά μία αυτοσχέδια παρέμβαση μη επαγγελματία παρευρισκομένου στην ηχογράφηση, που απλά έγινε ανεκτή από τον έχοντα τη γενική εποπτεία;
