Πράγματι παιδιά, η αξία των υλικών κατασκευής ξυλεία πλαστικά κλειδιά κλπ, κυμαίνεται γύρω στα 300 ευρώ.
Από κεί αρχίζουμε και προσθέτουμε, πχ εβένινη σκάφη + 300 έως 500 ευρώ, όστρακα + 80 έως 180 ευρώ, κλειδιά ακριβότερα + 100 ευρώ, επιπλέον διακόσμηση + …, εννοείται ότι ακόμα δεν έχουμε αρχίσει να φτιάχνουμε το όργανο.
Από κεί και πέρα, αν χρειάζονται 100 ώρες περίπου για την κατασκευή του, καταλαβαίνετε ποιό θα είναι το καθαρό κέρδος του κατασκευαστή.
Έτσι λοιπόν κάθε κατασκευαστής, ανάλογα με το πόσο κοστολογεί την κάθε ώρα εργασίας του θα καθορίσει την τελική τιμή του οργάνου.
Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε παραπάνω, η κατασκευή ενός μουσικού οργάνου είναι καταρχήν τέχνη εξειδικευμένη, άρα θα πρέπει να αξιολογείται ανάλογα, και όχι απλώς επιπλοποιεία.
Βέβαια, υπάρχουν όργανα που από πλευράς επιπλοποιείας είναι τέλεια αλλά δεν μιλάν, άλλα που μιλανε αλλά υστερούν ως προς το φινίρισμα, και πολύ σπάνια όργανα που τα συνδυάζουν και τα δύο. Τα τελευταία αυτά θα πρέπει να κοστολογηθούν αναλόγως.
Καλησπέρα σας.
Θα ήθελα να διατυπώσω και εγώ κάποιες απόψεις όσον αφορά την ερώτηση σχετικά με το ποια ξύλα θεωρούνται κατάλληλα για την κατασκευή του τρίχορδου μπουζουκιού.
Κατ’αρχή το καλό ξύλο είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην κατασκευή ενός μουσικού οργάνου.
Το μεράκι και οι γνώσεις του οργανοποιού, σε συνδυασμό με τα καλά ξύλα θα βοηθήσουν ώστε να κατασκευασθεί ένα αξιόλογο μουσικό όργανο.
Τα ξύλα που στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μουσικών οργάνων , δεν ήταν πάντα τα πιο κατάλληλα από άποψη ακουστικών και μηχανικών ιδιοτήτων, αλλά πολλές φορές η ανάγκη ήταν αυτή που έστρεψε τους κατασκευαστές στη χρησιμοποίησή τους.
Π.χ. οι κιθάρες flamenco κατασκευάζονται κατεξοχήν από Κυπαρίσσι γιατί το συγκεκριμένο ξύλο ήταν διαθέσιμο σε επαρκείς ποσότητες και προσιτές τιμές. Βέβαια στη συνέχεια αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το ηχόχρωμα του συγκεκριμένου οργάνου να είναι απόλυτα συνυφασμένο με το υλικό που χρησιμοποιήθηκε.
Σήμερα έχουμε και τεχνογνωσία και τους εμπορικούς δρόμους ανοιχτούς για την απόκτηση των υλικών που χρειαζόμαστε. Μέσα στα πλαίσια αυτά θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποιες προτάσεις για τα ξύλα που είναι κατάλληλα για την κατασκευή του μπουζουκιού.
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι τον σημαντικότερο ρόλο στην παραγωγή του ήχου τον έχει το καπάκι και ο όγκος του ηχείου, οι επιλογές των ξύλων για το κοίλο μέρος του οργάνου είναι πολλές. Ξύλα με ακτινική κοπή θα μας δώσουν τα καλύτερα αισθητικά και μηχανικά αποτελέσματα. Ελληνική καρυδιά, μουριά, κελεμπέκι, αγριαχλαδιά, παλλίσανδρος, αμερικάνικη καρυδιά, δαμασκηνιά και πολλά εσπεριδοειδή είναι μερικά από τα ξύλα που με την κατάλληλη παλαίωση και κοπή θα δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα. Τα περισσότερα από τα παραπάνω ξύλα κάμπτονται εύκολα με άτμιση ή ζέσταμα. Όσον αφορά το καπάκι οι επιλογές είναι μικρότερες. Πολλές ποικιλίες έλατου και κέδρου είναι τα ξύλα που αν δουλευτούν κατάλληλα θα κάνουν το όργανο να μιλήσει. Στα μπράτσα που χρειαζόμαστε ξύλα με μεγάλη αντίσταση στην κάμψη αλλά και που ταυτόχρονα να μην βαραίνουν το όργανο, φλαμούρι, κέδρος (σιντρέλα), μαόνι ονδούρας με τις ανάλογες κόντρες από έβενο ή βέγγε είναι τα πλέον κατάλληλα. Εκεί που τα πράγματα είναι εύκολα και η επιλογή είναι μία και μόνη είναι η ταστιέρα. ΕΒΕΝΟΣ και μόνο ΕΒΕΝΟΣ Μαγαδασκάρης κατά προτίμηση.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι ένα μουσικό όργανο δεν είναι απλά και μόνο χρηστικό αντικείμενο αλλά και ένα έργο τέχνης. Έτσι τα ξύλα που θα επιλεγούν δεν αρκεί μόνο να προέρχονται από τα συγκεκριμένα δέντρα που έχουν αναφερθεί αλλά να έχουν και ορισμένη χαρακτηριστικά που σε συνδυασμό και με την αισθητική του εκάστοτε κατασκευαστή θα το αναδείξουν σε ένα πραγματικό καλλιτέχνημα.
Τώρα όσον αφορά το κόστος ενός μουσικού οργάνου τα πράγματα είναι πολύ ρευστά. Το κόστος των υλικών είναι μία από τις παραμέτρους που καθορίζει το κόστος του οργάνου όχι όμως η μόνη ή σημαντικότερη. Για παράδειγμα ένα καπάκι μπορεί να κοστίζει από 10 έως 200 euro ή και παραπάνω. Σημαντικότερο ρόλο όμως στη διαμόρφωση της τελικής τιμής του οργάνου κατέχει η εργασία και ακόμη πιο σημαντικό το όνομα του κατασκευαστή.
Επειδή λοιπόν το όνομα του κατασκευαστή πληρώνεται και μάλιστα πολύ ακριβά θα πρέπει ο υποψήφιος αγοραστής να είναι σίγουρος ότι το όργανο που θα αγοράσει είναι εξ’ ολοκλήρου κατασκευασμένο απ’αυτόν και όχι προϊόν μοντάζ (σκάφος απ’ τον κυρ Μπάμπη, φιγούρες απ’την κυρά Νίτσα, καράουλα απ’τον Γιώργο, βαφές απ’τον Θανάση κ.ο.κ.).
Ελπίζω να βοήθησα, καλή επιτυχία στην επιλογή σας.
παιδιά επιδή το εχω μεγάλο μεράκι να φτιάξω ενα οχτάχορδο μονος μου εστω και να μην βγεί τέλειο θα μπορούσα να μάθω που μπορώ να βρώ ξυλεια για μπουζούκι ειδικά έβενο για την ταστιέρα ?:090:
ΔΑΡΜΑΚ 2104251300 2104250462 FAX: 2104909757 2104926025 Μάρκου Μπότσαρη 8 18233 Αγ. Ιωάννης Ρέντης Μεγάλη αποθήκη ξυλείας. Με λίγο ψάξιμο μπορεί να βρείτε τα ξύλα που χρειάζεστε. www.darmak.gr darmak@darmak.gr
ευχαριστώ φίλε μου λοιπών εχω καταλήξει σε ταστιέρα Εβενο μαγαδασκάρης , και μπράτσο κοντρα εβενος, ακρες φλαμούρι και ποιο μεσα παντούκ μάλλων θα κάτσω να βγάλω τις διαστάσεις και θα αρχίσω απο το μανίκι ασε που σκέφτομαι για χειροποιητο δικό μου 3χορδάκι ( παναγία μου ) μηπως ξέρεις πόσο θα μου κοστίσουν τα ξύλα περίπου ? μόνο για το μπράτσο - ταστιέρα ?
Πλάκα από έβενο για ταστιερα και κόντρα 15 -18 ευρώ
Φλαμουρι: με 15 ευρώ παίρνεις ολόκληρο μαδέρι 3 μετρο για μανικο καμάρια και τάκους.
Παντούκ δεν γνωρίζω γιατί δεν το έχω χρησιμοποιήσει.
Το πρόβλημα δεν είναι τα υλικά αλλά τα εργαλεία. Κορδέλα, πλάνη και άλλα μικρότερα.
Θα σε συμβούλευα πάντως να ξεκινήσεις από το σκάφος και όχι από το μάνικο γιατί το σκάφος είναι αυτό που θα σε οδηγήσει να βγάλεις τις διαστάσεις του μάνικου.
Γενικά προσπαθούμε να έχουμε όσο πιο ελαφριά μέρη γίνεται σ’ένα όργανο γιατί αυξάνοντας το βάρος μειώνουμε τις ταλαντώσεις που παράγει ο ήχος. Ειδικά όσον αφορά το καπάκι χρησιμοποιούμε καμάρια από ελαφρύ ξύλο ψάχνοντας την χρυσή τομή επιθυμητής αντοχής και μικρού βάρους. Το φλαμούρι είναι κατάλληλο.
Δημήτρη πιστεύω πως στην οργανοποιεία δεν υπάρχoυν στεγανά, δηλ. ο καθένας μπορεί να δοκιμάσει να φτιάξει ένα όργανο με ότι ξύλο θέλει. Άλλωστε αυτό που μετρά δεν είναι τόσο η μαραγκοδουλειά αλλά η τέχνη του μάστορα.
Ωστόσο με τα λίγα που ξέρω θεωρώ πως αν υπάρχει μια συγκεκριμένη τακτική κατασκευής αυτή σχετίζεται με τα καμάρια που πρέπει να είναι από προσεκτικά επιλεγμένο έλατο ή κέδρο.
Παρακαλώ, μήπως μπορεί κάποιος να με πληροφορήσει, εάν έχει δοκιμάσει, κάνουν για ολόκληρα σκαφτά οργανάκια τα ξύλα από από αμυγδαλιά, ελιά, πουρνάρι, πλάτανο ή βελανιδιά?
Κάποιος γνωστός μου με άφησε να κόψω μεροικές αμυγδαλιές και αγριελιές. Βρήκα ένα ωραίο σημείο στη βάση μιας αμυγδαλιάς (χωρίς ρόζους και σκασίματα) και το έκοψα με σκοπό σε κανα 2 χρόνια να σκάψω ένα τζουρα.
Γνωρίζω οτι η αμυγδαλιά (πόσο μάλλον η αγρελιά…) είναι σκληρά ξύλα για σκάψιμο.
Ξέρει κάποιος περισσότερες πληροφορίες όσων αφορά την χρήση αυτών των ξύλων στην οργανοποιία;
Μου εφερε ενας φιλος ενα κομματι μουρια αλλα δεν γνωριζουμε ποσο καιρο ειναι κομμενο.
Εμενα χωρις να εχω ιδιαιτερη πειρα και γνωση μου φαινεται φρεσκια πλην ομως εχει μερικα σκασιματα στα σημεια κοπης.
Ειναι περιπου ενα μετρο μηκος και σκεφτομαι να το κοψω στους 60 ποντους για ντουγιες και το υπολοιπο για σκαφτο.
Θα ηθελα και την βοηθεια σας πως να το διαχειριστω και με ποιο τροπο να το κοψω;
mpartsa,το ξύλο που έχεις είναι πολύ κοντό, και το βασικότερο με πολύ λεπτό κορμό (Άσχετα αν χωράει ένα οργανάκι εκεί μέσα). Η μουριά είναι άξιο ξύλο, ένα από τα καλύτερα για την κατασκευή παραδοσιακών οργάνων, αλλά με τέτοιο κορμό και μήκος δεν είναι ότι καλύτερο.
Δεν πρέπει να κόβεται o κορμός τόσο λεπτός και κοντός, για μουσικά όργανα.
Το καθαρό άσκαστο σημείο, με σωστά νερά για εκμετάλλευση, θα είναι το 1/3 από αυτό που φαίνεται…
Πάντως, για την ερασιτεχνική οργανοποιία νομίζω ότι κάνει.
Προς το παρών, τάπωσε το με κόλλα και χαρτί στα κοψίματα για να μην σκάσει περισσότερο. Πρέπει να αφαιρεθεί η φλούδα του σύντομα, για να μην πιάσει μύκητες.
Theos, από τα ξύλα που αναφέρεις εγώ θα χρησιμοποιούσα μόνο τον πλάτανο.
Τάσο ευχαριστώ για την απάντησή σου στην παλιά ερώτησή μου. Αν και από τότε έκανα τις δοκιμές μου για σκάψιμο και κατέληξα εμπειρικά στην απάντησή σου. Διαπίστωσα ότι, η ξερή αμυγδαλιά είναι απίστευτα σκληρή :112:, κατόπιν έρχεται η ελιά, και μετά η βελανιδιά και το πουρνάρι. Ο πλάτανος ήταν ο πιο “συνεργάσιμος”…:78:
Yπαρχει ενα ξυλο που λεγεται zebrano και μοιαζει παρα πολυ με την ελια που ξερουμε.Ροτωντας καποιον ξυλεμπορο μου ειπε πως προερχεται απο αφρικη.
πολυ ομορφο και σκληρο ξυλο το οποιο δουλευεται σχετικα ευκολα για σκαφος και κανει και για ταστιερα.η κοινη ελια που γνωριζουμε ολοι ειναι πολυ μπελαλιδικο ξυλο λογω των νερων που εχει.Δεν θα την συνιστουσα για ταστιερα.για σκαφος παλι χρειαζεται πολυ γερα νευρα διοτι σπαει στο λυγισμα εκει που δεν το περιμενεις.
Η ελιά τελειωτικά δε κάνει για ταστιέρα ούτε για σκάφος, ούτε και μονοκόμματη για μάνικο. Θα μπορούσε να μπει σαν ενίσχυση στο μάνικο διότι είναι πολύ σκληρό και δυνατό ξύλο. Το μεγάλο της μειονέκτημα είναι ότι όταν κτυπηθεί χωρίζει πολύ εύκολα. Για να καταλάβετε τι εννοώ πάρτε ένα κομμάτι ελιάς και κτυπάτε το με ένα τσεκούρι. Μπορεί με ένα χτύπημα να χωριστεί στα τέσσερα. Πάντως νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλή για καβαλάρη. Η αλήθεια είναι ότι από ομορφιά σκίζει.